Οι «πατρίκιοι», οι «πληβείοι» και οι ανταγωνισμοί

Οι «πατρίκιοι», οι «πληβείοι» και οι ανταγωνισμοί

Eurokinissi

Στην κορυφή της πυραμίδας με τεράστια διαφορά στα έσοδα απ' τους υπόλοιπους βρίσκεται η αγγλική Πρέμιερ Λιγκ

Εάν οι πρόσφατες αλλαγές της UEFA στο Τσάμπιονς Λιγκ, που εμφανώς ενισχύουν τους λεγόμενους ισχυρούς συλλόγους μετατρέποντας τη διοργάνωση σε μια υπόθεση για λίγους και εκλεκτούς, ουσιαστικά ανοίγουν την ψαλίδα μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ακόμα πιο ξεκάθαρη σε αυτό το συμπέρασμα είναι η εικόνα που επικρατεί ανάμεσα σε εγχώρια ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σε ένα ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεμένο στο άρμα της άκρατης εμπορευματοποίησης, η οποία συνεχώς αυξάνεται όσο το «προϊόν» πουλάει, αλλά και εγκλωβισμένο στις κόντρες συμφερόντων μεταξύ πολυεθνικών και επιχειρηματικών ομίλων που προσπαθούν μέσω αυτού να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια κέρδους, είναι ξεκάθαρο ότι το «μεγάλο ψάρι» όχι μόνο τρώει το «μικρό» αλλά ολοένα και μεγαλώνει.
Η έναρξη των περισσότερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων στο τελευταίο 15ήμερο του Αυγούστου και τα όσα συνέβησαν κυρίως από οικονομικής άποψης στα τέσσερα απ' αυτά, που θεωρούνται τα πλέον ισχυρά εμπορικά, δείχνουν ξεκάθαρα την εικόνα μεταξύ «πατρικίων» και «πληβείων» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η αγγλική Πρέμιερ Λιγκ, η γερμανική Μπουντεσλίγκα, η ισπανική Λα Λίγκα και το ιταλικό Καμπιονάτο όχι απλά κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην κούρσα των κερδών, αλλά δείχνουν να απέχουν κατά πολύ απ' τα όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ευρώπη.

Οι... πέντε και οι άλλοι

Eurokinissi

Με δέλεαρ τα κέρδη της Πρέμιερ Λιγκ, η ισπανική Λίγκα επέβαλε πρόσφατα κεντρική διαχείριση στα τηλεοπτικά δικαιώματα

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τις πρώτες έρευνες, το μέγεθος του ποδοσφαιρικού τζίρου, το καλοκαίρι που πέρασε, στην Ευρώπη, άγγιξε τα 25 δισ. ευρώ, με τα τέσσερα συγκεκριμένα πρωταθλήματα συν την προσθήκη του γαλλικού να κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στο συγκεκριμένο οικονομικό αλισβερίσι. Από τις χορηγικές συμφωνίες, την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, μέχρι τα ποσά που ξοδεύτηκαν για τις μεταγραφές, η εικόνα που επικρατεί στα συγκεκριμένα 5 πρωταθλήματα βρίσκεται σε εντελώς άλλη όχθη απ' αυτή που επικρατεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκεκριμένη πεντάδα υπολογίζεται πως τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξήσει συνολικά κατά 7% τα έσοδα, με τον τζίρο των εν λόγω πρωταθλημάτων να αγγίζει τα 12 δισ. ευρώ την προηγούμενη σεζόν.
Την ίδια στιγμή, μια ακόμη έρευνα που αφορά τις 32 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, οι περισσότερες εκ των οποίων προέρχονται απ' τα συγκεκριμένα πρωταθλήματα, υπολογίζει ότι η αξία τους φθάνει στα 23,5 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα αποτελούν τον πόλο έλξης πολυεθνικών και επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να συνδεθούν με οποιαδήποτε μορφή (ιδιοκτησιακά, χορηγικά κ.τ.λ.) μαζί τους. Μάλιστα, όπως προκύπτει, η συνεχής αύξηση του τζίρου σε συγκεκριμένα πρωταθλήματα και σε συγκεκριμένες ομάδες αποδεικνύει τη διάθεση των πολυεθνικών να συνδεθούν μαζί τους εξαιτίας της παγκόσμιας μαζικής απήχησης που έχουν και φυσικά αποτελεί βασικό όπλο στο κυνήγι των κερδών αυτών των εταιρειών.

Ισχυροί και ...ισχυρότεροι

Associated Press

Μπορεί να υπάγεται στη λεγόμενη... πεντάδα των ισχυρών, ωστόσο το ιταλικό Καμπιονάτο απέχει πολύ απ' την πρώτη τριάδα

Μπορεί ανάμεσα στα συγκεκριμένα 5 πρωταθλήματα και τα υπόλοιπα της Ευρώπης να επικρατεί μια χαοτική διαφορά, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ανισομετρία δεν υπάρχει και μεταξύ των 5 λεγόμενων ισχυρών. Το αντίθετο, μάλιστα. Ακόμα και στους κατέχοντες τα πρωτεία, η ψαλίδα παραμένει ανοιχτή, σε πολλές περιπτώσεις με μεγάλο άνοιγμα. Για παράδειγμα, η εικόνα των οικονομικών στοιχείων της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας με τη γαλλική «Λιγκ 1», που είναι στην 5η θέση, ή ακόμα και με το ιταλικό «Καμπιονάτο», που θεωρείται το τέταρτο στη σχετική λίστα, είναι τελείως διαφορετική. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα, με το ποσό που αφορά αυτά του αγγλικού πρωταθλήματος για την τριετία 2016 - '19 να αγγίζει τα 5,1 δισ. λίρες (6,87 δισ. ευρώ περίπου). Ποσό φυσικά πολύ μεγαλύτερο απ' το 1,4 δισ. ευρώ της Μπουντεσλίγκα (για την τετραετία 2017 - '21 μάλιστα) ή το 1 δισ. ευρώ της ισπανικής Λα Λίγκα που καθιέρωσε πρόσφατα την κεντρική διαχείριση στα τηλεοπτικά. Μια άλλη περίπτωση ανταγωνισμού μεταξύ των κορυφαίων είναι και οι τομείς που αφορούν είτε την προσέλκυση χορηγών είτε την εμπορική εκμετάλλευση αγορών π.χ. εκτός Ευρώπης. Ενδεικτική, μάλιστα, του τελευταίου είναι η εδώ και χρόνια... κόντρα της Πρέμιερ Λιγκ και της ισπανικής Λα Λίγκα για κυριαρχία στην αγορά της Ασίας.

Πεδίο γενικότερης αντιπαράθεσης

Την ίδια στιγμή, οι κόντρες των μεγάλων... ψαριών δεν αφορούν μόνο τα πρωτεία στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κατεστημένο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν και το πεδίο δράσης για μια γενικότερη αντιπαράθεση των πολυεθνικών, των επιχειρηματικών ομίλων, ακόμα και παιχνίδια ανταγωνισμού που σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν σχέση καν με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Αντίθετα, αποτελούν μέρος γενικότερης στρατηγικής, με σκοπό τη διείσδυση στα ευρωπαϊκά δρώμενα για σημαντικούς τομείς, π.χ. όπως αυτός της Ενέργειας. Τα τελευταία παραδείγματα της εξαγοράς από κινεζικούς επιχειρηματικούς ομίλους των δυο ομάδων του Μιλάνου, Ιντερ και Μίλαν, αποτελούν την αιχμή του δόρατος μιας γενικότερης στρατηγικής που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, για είσοδο του κινεζικού παράγοντα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ωστόσο, η δημιουργία ενός ιδιότυπου αραβο-ασιατικού «στάτους κβο», η έντονη ρωσική παρουσία στην Πρέμιερ Λιγκ και η έμφαση στις εγχώριες πολυεθνικές που δείχνει η Μπουντεσλίγκα αποτελούσαν σημαντικό εμπόδιο για τέτοιου είδους βλέψεις. Ετσι, τα βλέμματα έπεσαν σε άλλες αγορές που τα πράγματα έδειχναν πιο εύκολα. Η είσοδος, για παράδειγμα, στο μέχρι πρότινος αρκετά πίσω εμπορικά (σε σχέση με την πρώτη τριάδα) ιταλικό πρωτάθλημα, η αντίστοιχη στην ισπανική Λα Λίγκα, όπου υπήρχαν αρκετές ομάδες με τεράστια οικονομικά προβλήματα, φαντάζει ως η ιδανική λύση για τις κινεζικές βλέψεις.