"Τι συμβαίνει στα σύνορά μας"; Ποια είναι η πραγματικά πατριωτική στάση;

"Αυτό που κάνει σήμερα η Τουρκία είναι καθαρό.
Θέτει ΄με ένταση όλες τις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα και την ΕΕ πάνω στο τραπέζι και απαιτεί να ξεκινήσει συζήτηση.
Το άνοιγμα των συνόρων είναι ένας καθαρός εκβιασμός που λέει: Αν θέλετε να σταματήσω τους πρόσφυγες-μετανάστες στηρίξτε μας κι ελάτε τώρα να συζητήσουμε γι αυτά που ζητάμε. Αν δεν δεχτείτε θα πλημμυρίσω την Ελλάδα με πρόσφυγες."

Αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν το τι συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα θα πρέπει σίγουρα να κοιτάξουν λίγο πιο βαθιά και να δουν τη μεγάλη εικόνα που διαμορφώνεται στην περιοχή και όχι μόνο τις εικόνες και τα βίντεο γυρω από τα συνοριακά φυλάκια του Εβρου.
Θα πρέπει να απαντήσουν σε πολύ περισσότερες και κρισιμότερες ερωτήσεις από το αν "πρέπει να μείνουν ή όχι απαραβίαστα τα σύνορα της χώρας".
Όσοι επιδιώκουν η συζήτηση να μείνει μόνο εκεί, σίγουρα θέλουν να κρύψουν το μεγαλύτερο μέρος της Αλήθειας.

Τα θέματα που δεν γίνεται να μην μπουν σε σκέψη και συζήτηση είναι αυτά:
1. Οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή Ιράκ, Αφγανιστάν αλλά και σε χώρες της Αφρικής όπως η Λιβύη κ.α. και η στάση και συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς με οποιονδήποτε τρόπο.
2. Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και οι υποχρεώσεις που έχουμε δεχθεί πως έχουμε.
3. Η πορεία της κατάστασης στην παγκόσμια οικονομία, και φυσικά και στην Ελλάδα και την Τουρκία, και οι τρόποι που φαίνεται πως έχουν ανοιχτά επιλεγεί από τα μεγάλα συμφέροντα του πλανήτη που κρύβονται πίσω από τις κυβερνήσεις ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας, Κίνας κλπ., αλλά και Ελλάδας και Τουρκίας, που τις πιέζουν σε σύγκρουση σε διάφορα σημεία όπως η Συρία, η Μ.Ανατολή, η Λιβύη κλπ
4. Τι σημαίνει πατριωτισμός και πατριωτική στάση μέσα σε αυτήν την κατάσταση.

Μερικά στοιχεία

1.Ο πόλεμος στη Συρία «προκάλεσε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», διαβάζουμε στην Καθημερινή.
"Περίπου 13 εκατομμύρια Σύροι έχουν εκτοπιστεί ή έχουν φύγει πρόσφυγες, σε μια χώρα που είχε 23 εκατομμύρια κατοίκους πριν την έναρξη του πολέμου."

Σε άλλες πηγές βρίσκουμε πως και μέσα  στην ισοπεδωμένη αυτή χώρα το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ζει κάτω από απάνθρωπες συνθήκες,πχ χωρίς ρεύμα, αφού οι υποδομές έχουν καταστραφεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ανάλογα στοιχεία βρίσκουμε και για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και αλλού, παρά τις διαφορές που φυσικά υπάρχουν στις εκεί συγκρούσεις που όμως έχουν προκληθεί από τους ίδιους(ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) και για τους ίδιους λόγους(έλεγχος πετρελαίου και πηγων ενέργειας)

2. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις και τα τελευταία χρόνια και παλιότερα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) δεν σταμάτησαν να συνδράμουν με διάφορους τρόπους(χρήση στρατιωτικων βάσεων σε επιχειρήσεις, κοινές  στρατιωτικές αποστολές με τη συμμετοχή πολεμικών πλοίων σε μεταφορές, κοινές περιπολίες κ.α., παροχή διαφόρων τύπων διευκολύνσεων κλπ) τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ στους πολέμους που έκαναν στην περιοχή.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, οι κυβερνήσεις   ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τώρα της ΝΔ, προχωρησαν ως γνωστόν σε περαιτέρω "αναβάθμιση" των στρατιωτικού τύπου σχέσεων της Ελλάδας με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ.

Η συμμετοχή της χώρας μας λοιπόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους πολέμους της περιοχής δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Όσο παραμένουμε ενεργά μέλη του ΝΑΤΟ και σύμμαχοι των ΗΠΑ, ας μην παριστάνουμε τα λευκά περιστέρια  και ισχυριζόμαστε ως χώρα ότι αποτελούμε "παράγοντα Ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή".

3. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε την προηγούμενη δεκαετία και που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τις οικονομίες των ΗΠΑ, ΕΕ, αλλά και των περισσότερων χωρών του πλανήτη, δημιούργησε μια κατάσταση που ίσως πριν να μην ήταν τόσο ορατή όσο τώρα. Οι μεγάλες οικονομίες προκειμένου να επιβιώσουν-αναπτυχθούν περαιτέρω κατα τον τρόπο της οικονομίας της αγοράς,  ήρθαν σε πολύ μεγαλύτερη και φανερή σύγκρουση μεταξύ τους. (Στη σύγκρουση αυτή εμπλέκονται φυσικά για δικούς τους λόγους και μικρότερες οικονομίες-και συμφέροντα αστικών τάξεων- όπως αυτή της Ελλάδας). 

Έτσι βρέθηκαν να συγκρούονται για την απόκτηση μεριδίων σε χώρες όπως η Συρία(αλλά και όλη Μ.Ανατολή), η Λιβύη, άλλες Αφρικανικές χώρες κλπ, αλλά και τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή(σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας και εμπλοκή τους σε θέματα όπως αυτό της Β.Μακεδονίας, Κόσοβου, Ουκρανίας κλπ)

Φαίνεται λοιπόν πως ο άγριος οικονομικός ανταγωνισμός, που αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας, μπορεί όχι δύσκολα να μεταφέρεται  από την οικονομία στα πολεμικά μέτωπα και πάλι πίσω.

Ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν

Όπως βλέπουμε από τα πιο πάνω η κατάσταση τα τελευταία χρόνια μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα μπερδεμένο κουβάρι που κανείς δε μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει, αν και η περίπτωση ενός πιο γενικευμένου πολέμου με φόντο τη σύγκρουση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ- Ρωσίας, φαίνεται να είναι όλο και πιο πιθανή.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο ρόλος της Τουρκίας ως της μεγαλύτερης στρατιωτικης δύναμης της περιοχής είναι ολοφάνερος. Η Τουρκία πλεον δεν αποτελεί απλά άλλη μια μια χώρα του ΝΑΤΟ, αλλά μια δύναμη που η άρχουσα τάξη της απαιτεί να μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη εξυπηρέτησης των δικών της οικονομικοστρατιωτικών συμφερόντων, πέρα από την όποια συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.

Από την άλλη και η Ελλάδα και η δική της άρχουσα τάξη, που συνεργάζεται και έχει κοινές μπίζνες με μεγάλα Ευρωπαικά και Αμερικανικά ή άλλα συμφέροντα, απαιτεί το δικό της ρόλο στην επόμενη μέρα.
Στη μέση βρίσκονται πάντα οι λαοί των χωρών της περιοχής που βέβαια τσακίζονται και  θα πληρώνουν τη ζημιά, όσο παραμένουν στο περιθώριο και δεν παλεύουν δυναμικά για τη δική τους ζωή.

Είναι λοιπόν δεδομένο ότι πρέπει να απαντηθούν τα πιο κάτω κρίσιμα ερωτήματα.

-Η Ελλάδα, και η ΕΕ, έχει δεχθεί την ολοφάνερα παράνομη εισβολή και   παρουσία της Τουρκίας στη Συρία στην επαρχία Ιντλίμπ ή όχι; - Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Δεν υπάρχει η παραμικρη καταδίκη απο την ΕΕ(ούτε από την Ελλάδα), ενώ αντίθετα  υπάρχουν δηλώσεις συμπαράστασης και καταδίκη της Συρίας! Η Ελλάδα φυσικά συμφωνεί...
-Η Ελλάδα συμφωνεί ή όχι ότι η Τουρκία αποτελεί απαραίτητο, κρίσιμο και χρήσιμο σύμμαχο για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και ότι πρέπει να γίνει ό,τι χρειαστεί για να μην απομακρυνθεί η Τουρκία από τη Δύση; Εδω εννοούμε την αποδοχή από τη χώρα μας της άποψης (αξίωσης) ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, ότι η Τουρκία αποτελεί απαραίτητο παράγοντα ισορροπίας στην περιοχή, από την στρατιωτική, οικονομική και γεωστρατηγική παρουσία της οποίας εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό η εξυπηρέτηση των Αμερικανικών και Ευρωπαικών συμφερόντων. -Η απάντηση είναι και πάλι ΝΑΙ!

-Με λίγα λόγια η Ελλάδα(δηλ. η άρχουσα τάξη της ως κρατος) θεωρεί ότι αποτελεί κατά ένα τρόπο ακόμη και  "πατριωτικό καθήκον" η συμπαράσταση στην Τουρκία στο ζήτημα της Συρίας(και όχι μόνο)! Είναι έτσι ή όχι;
-Αν όμως η απάντηση είναι ναι, όπως και είναι, και η χώρα μας όχι μόνο δε βγάζει άχνα αλλά συμπαραστέκεται απόλυτα στην παράνομη Τουρκική εισβολή στη Συρία που παρατείνει, εντείνει και περιπλέκει ακόμη περισσότερο την ήδη μπερδεμένη κατάσταση στα μέτωπα της Συρίας, που είναι ακόμα ένας σοβαρός παράγοντας που πολλαπλασιάζει τις προσφυγικές ροές, πόσο έχει το δικαίωμα να φωνάζει για την κατάσταση στα νησιά μας και τα σύνορα του Έβρου;

Ακόμη.
-Είναι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ παράγοντας που βοηθάει την διατήρηση της Ειρήνης στην περιοχή ή το αντίθετο συμβαίνει πράγμα το οποίο περιπλέκει όλο και περισσότερο το προσφυγικό πρόβλημα;
-Πόσο εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πατρίδας μας και του λαού μας η συμπαράσταση στην Τουρκία στον πόλεμο εναντίον της Συρίας και η συμφωνία σε όλα με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;
-Πόσο πατριωτική είναι η στάση αυτών που την ίδια στιγμή που φωνάζουν "κάτω τα χέρια από την πατρίδα" κάνουν ό,τι μπορούν για να χώσουν την Ελλάδα σε όλο και μεγαλύτερες περιπέτειες και αναγκάζουν έτσι χιλιάδες ανθρώπους να κινηθούν προς την Ευρώπη και πρώτα πρώτα τη χώρα μας;

Τι ακριβώς κάνει σήμερα η Τουρκία με το άνοιγμα των συνόρων

Αυτό που κάνει σήμερα η Τουρκία είναι καθαρό.
Θέτει ΄με ένταση όλες τις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα και την Ευρώπη πάνω στο τραπέζι και απαιτεί να ξεκινήσει συζήτηση.
Το άνοιγμα των συνόρων είναι ένας καθαρός εκβιασμός που λέει: Αν θέλετε να σταματήσω τους πρόσφυγες-μετανάστες στηρίξτε μας κι  ελάτε τώρα να συζητήσουμε αυτά που ζητάμε. Αν δεν δεχτείτε θα πλημμυρίσω την Ελλάδα με πρόσφυγες.
Την ίδια στιγμή βεβαια προσπαθεί να κατευνάσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό μέτωπο που φαίνονται να φουντώνουν. Ο Τουρκικός λαός βέβαια, που αντιμετωπίζει κι αυτός μια σειρά από σοβαρά προβλήματα, δεν   μπορεί να πετάει από πατριωτική χαρά για την επέμβαση στη Συρία.

Κι εδώ προκύπτει και το τελευταίο ερώτημα.

Τι θα κάνουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις, που φυσικά σπρώχνονται για το ποιά είναι πιο "πατριωτική" από την άλλη, σήμερα και στο μέλλον, στη συζήτηση που έχουν δεχτεί να ανοίξει με την Τουρκία για ζητήματα συνδιαχείρισης του Αιγαίου, της ΝΑ Μεσογείου κ.α. , από τη στιγμή που έχουν δεσμευτεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ότι πρέπει να συνεννοηθούμε με την Τουρκία προκειμένου να μην τεθεί σε αμφιβολία η παραμονή της στο ΝΑΤΟ;

Και τελικά προκύπτει και το σοβαρότερο ερώτημα από όλα:
Πόσο "πατριωτικό" μπορεί να είναι το να μπαίνει πάνω από κάθε τι άλλο, η απαίτηση της εξυπηρέτησης των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων(δηλ. της άρχουσας τάξης)- που φυσικά απαιτούν την εμπλοκή μας στους πολέμους, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τις "δουλειές" τους,  στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού;
Πόσο πατριωτική μπορεί να είναι η στάση κομμάτων και κυβερνήσεων, που ενώ δεν βγάζουν άχνα για το σταμάτημα των πολέμων στη γειτονιά μας όπως θα έπρεπε, ετοιμάζονται να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να παραδώσουν στη συνδιαχείριση πλούτο που  ανήκει στο δικό μας λαό;
Πόσο πατριωτικό είναι το να μπλέκεις ένα λαό σε πολεμικές περιπέτειες και στις συνέπειες που έχουν, την ίδια στιγμή που τον υποχρεώνεις να πληρώνει την Ενέργεια που θα έπρεπε να είναι φθηνή για όλους σαν είδος υπερπολυτελείας;
Πόσο πατριωτικό είναι να τον ρίχνεις κυριολεκτικά στη φωτιά για τη "συμμετοχή στη διαχείριση των δρόμων της Ενέργειας" την ίδια στιγμή που τον αφήνεις να ξεπαγιάζει σε σπίτια με κομμένο το ρεύμα;
Μήπως καθόλου;