«Αλήθεια, ρώτησαν τους συνταξιούχους αν
θέλουν τα αναδρομικά ή τις φρεγάτες;» αναρωτιέται ο διευθυντής του
liberal.gr και εκδότης του Φιλελεύθερου, Θανάσης Μαυρίδης, στο κείμενό του με τίτλο «Μην τις χάσουμε τις φρεγάτες πατριώτη!» στις 28 Ιουλίου του 2020,
προτρέποντας την κυβέρνηση να διεξάγει… έρευνα. Μάλιστα, στο ίδιο
κλίμα, καλεί την κυβέρνηση να ρωτήσει τους κατόχους ακινήτων αν θα
ήθελαν να πληρώσουν άλλον έναν ΕΝΦΙΑ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια,
για να αγοράσουμε αεροπλάνα.
«Η απάντησή τους μπορεί να προκαλέσει σοκ», υποστηρίζει ο κ. Μαυρίδης, που απ’ ότι φαίνεται έχει επιλεκτική μνήμη, «ξεχνώντας» πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα του ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ) με τις υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες. Συγκεκριμένα, η χώρα μας έδωσε το 2018 περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια και 2,3% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι υψηλότερο από αυτό που δαπάνησε το Ηνωμένο Βασίλειο (!) (www.huffingtonpost.gr, 3/4/2019)
Γιατί δεν αρκούν, κ. Μαυρίδη, αυτά τα χρήματα για να θωρακίσουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας; Μήπως επειδή δεν καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες, αλλά αυτές των νατοϊκών μας «φίλων» και των πολεμικών τους βιομηχανιών; Αν είναι έτσι, όμως, τότε τα δικά μας χρήματα στηρίζουν και τις στρατιωτικές ανάγκες της Τουρκίας, ως «συμμάχου» μας στον ΝΑΤΟ. Σωστά;
Τα ψευδεπίγραφα διλήμματα που θέτει ο κ. Μαυρίδης δεν είναι η πρώτη φορά που τίθενται. Υπενθυμίζουμε μόνο πως τον Μάιο του 1999, όταν οι βόμβες έπεφταν από το ΝΑΤΟ σωρηδόν στο Κοσσυφοπέδιο, ο κ. Πρετεντέρης αναρωτιόταν στο Βήμα: «Ποιο είναι σημαντικότερο για τον λαό μας; Ότι περνούν νατοϊκά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;»
Τα ερωτήματα αυτά αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο που παίζουν διαχρονικά οι εκάστοτε συστημικοί δημοσιογράφοι, που δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να παρουσιάζουν την καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους ως μια κίνηση που συνδέεται αρνητικά με την αμυντική ενίσχυση της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή, αναδεικνύουν τις νατοικές εξοπλιστικές δαπάνες ως παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας.
Ο κ. Μαυρίδης, μάλιστα, στις 12 Δεκεμβρίου του 2019 υποστήριζε από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ πως δεν έβρισκε κάτι κακό στη «συνεκμετάλλευση συνολικά όλων των κοιτασμάτων στη Μεσόγειο», συμπληρώνοντας πως «η λέξη συνεκμετάλλευση είναι αρκετά δαιμονοποιημένη». Αφού, λοιπόν, κ. Μαυρίδη δεν βρίσκετε κάτι κακό στη συνεκμετάλλευση, γιατί κόπτεστε για τις φρεγάτες και τα αεροπλάνα; Αφήστε να ενδιαφερθούμε εμείς που δεν την αποδεχόμαστε – και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Αν δεν υπήρχε ως βολική δικαιολογία η ένταση στα ελληνοτουρκικά, θα ήταν κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα τα αυξημένα κρούσματα του κορονοιού. Κάτι δεν θα βρίσκατε, κ. Μαυρίδη, για να παρουσιάσετε τη μη καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους – ακόμα κι αυτά τα πετσοκομμένα από την κυβέρνηση – ως «υπηρεσία στην πατρίδα»; Έτσι δεν είναι;
Υπηρεσία στην πατρίδα, κ. Μαυρίδη, είναι η στήριξη που προσφέρουν οι συνταξιούχοι εδώ και μια δεκαετία στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τους ανθρώπους δηλαδή που αν χρειαστεί, θα διαφυλάξουν μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός τους τα σύνορα της πατρίδας μας.
Για να τη διαφυλάξουν, όμως, πρέπει πρώτα να μπορούν να στέκονται στα πόδια τους. Να μην παραπέουν από την ανεργία και την ψυχολογική φθορά της διαρκούς αβεβαιότητας, να μην κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους. Να νιώθουν πως η χώρα αυτή παλεύει για να ικανοποιήσει τις δικές τους ανάγκες και όχι μιας δράκας μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ή, για να μιλήσουμε τη γλώσσα σας, για να «μη χάσουμε τις φρεγάτες», πρέπει πρώτα να μη χάσουμε τους πατριώτες, «πατριώτη»!
«Η απάντησή τους μπορεί να προκαλέσει σοκ», υποστηρίζει ο κ. Μαυρίδης, που απ’ ότι φαίνεται έχει επιλεκτική μνήμη, «ξεχνώντας» πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα του ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ) με τις υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες. Συγκεκριμένα, η χώρα μας έδωσε το 2018 περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια και 2,3% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι υψηλότερο από αυτό που δαπάνησε το Ηνωμένο Βασίλειο (!) (www.huffingtonpost.gr, 3/4/2019)
Γιατί δεν αρκούν, κ. Μαυρίδη, αυτά τα χρήματα για να θωρακίσουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας; Μήπως επειδή δεν καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες, αλλά αυτές των νατοϊκών μας «φίλων» και των πολεμικών τους βιομηχανιών; Αν είναι έτσι, όμως, τότε τα δικά μας χρήματα στηρίζουν και τις στρατιωτικές ανάγκες της Τουρκίας, ως «συμμάχου» μας στον ΝΑΤΟ. Σωστά;
Τα ψευδεπίγραφα διλήμματα που θέτει ο κ. Μαυρίδης δεν είναι η πρώτη φορά που τίθενται. Υπενθυμίζουμε μόνο πως τον Μάιο του 1999, όταν οι βόμβες έπεφταν από το ΝΑΤΟ σωρηδόν στο Κοσσυφοπέδιο, ο κ. Πρετεντέρης αναρωτιόταν στο Βήμα: «Ποιο είναι σημαντικότερο για τον λαό μας; Ότι περνούν νατοϊκά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;»
Τα ερωτήματα αυτά αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο που παίζουν διαχρονικά οι εκάστοτε συστημικοί δημοσιογράφοι, που δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να παρουσιάζουν την καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους ως μια κίνηση που συνδέεται αρνητικά με την αμυντική ενίσχυση της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή, αναδεικνύουν τις νατοικές εξοπλιστικές δαπάνες ως παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας.
Ο κ. Μαυρίδης, μάλιστα, στις 12 Δεκεμβρίου του 2019 υποστήριζε από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ πως δεν έβρισκε κάτι κακό στη «συνεκμετάλλευση συνολικά όλων των κοιτασμάτων στη Μεσόγειο», συμπληρώνοντας πως «η λέξη συνεκμετάλλευση είναι αρκετά δαιμονοποιημένη». Αφού, λοιπόν, κ. Μαυρίδη δεν βρίσκετε κάτι κακό στη συνεκμετάλλευση, γιατί κόπτεστε για τις φρεγάτες και τα αεροπλάνα; Αφήστε να ενδιαφερθούμε εμείς που δεν την αποδεχόμαστε – και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Αν δεν υπήρχε ως βολική δικαιολογία η ένταση στα ελληνοτουρκικά, θα ήταν κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα τα αυξημένα κρούσματα του κορονοιού. Κάτι δεν θα βρίσκατε, κ. Μαυρίδη, για να παρουσιάσετε τη μη καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους – ακόμα κι αυτά τα πετσοκομμένα από την κυβέρνηση – ως «υπηρεσία στην πατρίδα»; Έτσι δεν είναι;
Υπηρεσία στην πατρίδα, κ. Μαυρίδη, είναι η στήριξη που προσφέρουν οι συνταξιούχοι εδώ και μια δεκαετία στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τους ανθρώπους δηλαδή που αν χρειαστεί, θα διαφυλάξουν μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός τους τα σύνορα της πατρίδας μας.
Για να τη διαφυλάξουν, όμως, πρέπει πρώτα να μπορούν να στέκονται στα πόδια τους. Να μην παραπέουν από την ανεργία και την ψυχολογική φθορά της διαρκούς αβεβαιότητας, να μην κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους. Να νιώθουν πως η χώρα αυτή παλεύει για να ικανοποιήσει τις δικές τους ανάγκες και όχι μιας δράκας μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ή, για να μιλήσουμε τη γλώσσα σας, για να «μη χάσουμε τις φρεγάτες», πρέπει πρώτα να μη χάσουμε τους πατριώτες, «πατριώτη»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου