23 Ιαν 2012

ANAΓKAIOTHTA ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ


ANAΓKAIOTHTA ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια ούτε για αυταπάτες. Η εποχή των μύθων για έναν καπιταλισμό που παίρνει διορθώσεις έχει περάσει.
Από την αυταπάτη της "πλήρους απασχόλησης" περάσαμε στην εποχή της λεγόμενης "ευελιξίας της εργασίας". Το μεγάλο κεφάλαιο επιδιώκει αλλαγή στην αγορά εργασίας, θέλει να καταργήσει ή να μειώσει στο ελάχιστο τα βασικότερα δικαιώματα της εργατικής τάξης, που θεωρούνται πλέον "υπερβολικά και ανελαστικά".
Το νομοσχέδιο με τίτλο "ρύθμιση εργασιακών σχέσεων και άλλες διατάξεις" δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η προσπάθεια ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Το τι επιδιώκει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό, γίνεται αντιληπτό και από μια απλή ανάγνωσή του.
Οι θέσεις για "βελτίωση της ελληνικής οικονομίας" και "ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας" είναι απόψεις και θέσεις του κεφαλαίου για μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, για μεγαλύτερη αύξηση των κερδών των εργοδοτών και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Γίνεται συνεπώς προσπάθεια για την κατάργηση της πλήρους απασχόλησης και γενίκευσης της μερικής. Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και άνοιγμα του δρόμου κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Και επειδή ξέρουν ότι όλα αυτά θα προκαλέσουν την ενωμένη αντίδραση των εργαζομένων, φροντίζουν και για το συνδικαλιστικό κίνημα. Του αφαιρούν κάθε αρμοδιότητα, προτρέποντας σε ατομικές λύσεις. Εχουν την ψευδαίσθηση ότι θα καταφέρουν να δυσκολέψουν τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν και να συντονιστούν σε κοινό μέτωπο. Γι' αυτό πρέπει να γίνει καθαρό ότι αυτές οι επιλογές που αποφασίστηκαν από την ΕΕ και την κυβέρνηση έχουν ένα σαφέστατο ταξικό προσανατολισμό, υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
***
ΝΝομίζουμε ότι είναι ωφέλιμο να ανατρέξουμε λίγο στους κλασικούς της μαρξιστικής θεωρίας και για άλλη μια φορά να διαπιστώσουμε την επικαιρότητά της σήμερα.
Από τότε που ο εργάτης χωρίστηκε από τα μέσα παραγωγής, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πουλάει την εργατική του δύναμη στον καπιταλιστή για να ζήσει. Η εργατική δύναμη δηλαδή έγινε εμπόρευμα. Ενα εμπόρευμα όμως με μια ιδιαίτερη ικανότητα - να δημιουργεί αξία και υπεραξία. Κανένα άλλο εμπόρευμα δεν έχει αυτή την ικανότητα. Ολες οι αξίες, όλος ο πλούτος είναι αποτέλεσμα αυτής της ικανότητας, είναι δημιούργημα του εργαζόμενου ανθρώπου.
Ο καπιταλισμός λοιπόν αγοράζει την εργατική δύναμη και μαζί με τα μέσα παραγωγής (αντικείμενα εργασίας, πρώτες ύλες) την καταναλώνει.
Δεν την προπληρώνει. Το αντίτιμο της αξίας της σε χρήμα το καταβάλλει στο τέλος της βδομάδας ή του μήνα.
Το χρήμα αυτό είναι ο μισθός του, δηλαδή η αξία και η τιμή της εργατικής δύναμης, που μετατράπηκε σε χρηματική μορφή.
Ο εργάτης δούλεψε ένα μέρος του χρόνου για να καλύψει την αναπαραγωγή της εργατικής του δύναμης (αναγκαίος χρόνος εργασίας) και τον υπόλοιπο χρόνο δούλεψε δωρεάν για τον καπιταλιστή (υπερεργασία).
Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε μονάδα χρόνου εργασίας του, σε κάθε λεπτό συνυπάρχει ο αναγκαίος χρόνος εργασίας με την υπερεργασία.
Η συνολική νέα αξία που δημιούργησε ο εργάτης είναι μεγαλύτερη από την αξία της εργατικής του δύναμης.
Ο μισθός που παίρνει, στην καλύτερη περίπτωση είναι ίσος με την αξία της εργατικής του δύναμης. Το υπόλοιπο είναι η υπεραξία που την ιδιοποιείται ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής, ο καπιταλιστής. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης που υπάρχει και στην κακή και στην καλή πληρωμή του μεροκάματου.
Εκμετάλλευση υπάρχει και όταν ο εργάτης παίρνει ολόκληρη την αξία της εργατικής του δύναμης ως μισθό και θα υπάρχει όσο η εργατική δύναμη θα παραμένει εμπόρευμα. Ολόκληρη η εργατική τάξη είναι εκμεταλλευόμενη στον καπιταλισμό και όχι μόνο οι μισθωτοί που παράγουν άμεσα υπεραξία.
Οι μισθωτοί που δεν εργάζονται στην παραγωγή δεν παράγουν άμεσα υπεραξία, όμως συμβάλλουν στην πραγματοποίηση υπεραξίας. Αυτοί οι μισθωτοί πωλούν επίσης την εργατική τους δύναμη όπως οι άμεσοι παραγωγοί υπεραξίας.
Η εργασία τους χωρίζεται σε "πληρωμένη" και "απλήρωτη" και ο καπιταλιστής ή το κράτος που την αγοράζει ιδιοποιείται την απλήρωτη εργασία.
Η εκμετάλλευσή τους γίνεται στη διαδικασία πραγματοποίησης της υπεραξίας. Οι σχέσεις εκμετάλλευσης στον καπιταλισμό εμφανίζονται συγκαλυμμένες.
Ο Μαρξ επισήμανε τις αντικειμενικές αιτίες της συγκάλυψης αυτής. "Η αξία και η τιμή της εργατικής δύναμης παίρνει την όψη της τιμής και της αξίας της ίδιας της εργασίας, αν και για να μιλήσουμε ακριβολογημένα, αξία και τιμή της εργασίας είναι όροι δίχως νόημα". Και παρακάτω: "Παρά το γεγονός ότι μονάχα ένα μέρος από την καθημερινή εργασία του εργάτηπληρώνεται,ενώ το άλλο μέρος μένει απλήρωτο και ενώ αυτή η απλήρωτη εργασία, η υπερεργασία αποτελεί ακριβώς το ποσό από το οποίο σχηματίζεται η υπεραξία ή το κέρδος, ωστόσο φαίνεται σαν όλη η εργασία να είναι πληρωμένη εργασία". (Διαλ. έργα, τόμος Ι, σελ. 507)
Ο καπιταλιστής με τον εργάτη βρίσκεται σε συνεχή πάλη. Ο καπιταλιστής ενδιαφέρεται για την αύξηση της υπεραξίας και ο εργάτης για τη μείωσή της. Ο καπιταλιστής ενδιαφέρεται για την αύξηση του εργάσιμου χρόνου και ο εργάτης για τη μείωσή του.
Αυτή η διαπάλη για τα όρια της εργάσιμης ημέρας παίρνει μορφή ανοιχτής σύγκρουσης. Ομως οι εργάτες για να έχουν επιτυχίες στην πάλη για τα ζητήματα του μισθού και του χρόνου εργασίας δεν αρκεί να παλεύουν μόνο γι' αυτά.
Η εργατική τάξη σημειώνει ο Μαρξ, "αντί το συντηρητικό σύνθημα: ένα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη ημέρα, θα πρέπει να γράψει στη σημαία της το επαναστατικό σύνθημα: κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας" (Διαλ. έργα, τόμος Ι, σελ. 530).
****
Σήμερα φαίνεται καθαρά πλέον ο απάνθρωπος χαρακτήρας αυτού του συστήματος και παράλληλα η αναγκαιότητα να καταργηθεί. Ενώ οι ανάγκες των εργαζομένων συνεχώς αυξάνονται, τα όρια του καπιταλισμού για την ικανοποίησή τους έχουν περιοριστεί σοβαρά.
Η ανατροπή του συστήματος της μισθωτής εργασίας είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία και αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για τους εργαζόμενους.
Αιμιλία ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ
Το νομοσχέδιο με τίτλο "ρύθμιση εργασιακών σχέσεων και άλλες διατάξεις" δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η προσπάθεια ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Το τι επιδιώκει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό, γίνεται αντιληπτό και από μια απλή ανάγνωσή του.

ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ