Τότε οι χιτλερικοί τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικοί "Ράμπο"

Τότε οι χιτλερικοί τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικοί "Ράμπο"

Τα Βαλκάνια στόχος της παλιάς

και καινούριας "Νέας Τάξης Πραγμάτων"

Η Επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας

σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα στις 6 Απρίλη 1941

Του Δημήτρη ΣΕΡΒΟΥ

Τη νύχτα της 6ης Απρίλη 1941, η γερμανική αεροπορία διενήργησε βάρβαρο αεροπορικό βομβαρδισμό κατά της γιουγκοσλαβικής πρωτεύουσας, με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα, που δεν απέβλεπε σε κανένα στρατηγικό σκοπό. Απλά ήταν μια τρομοκρατική πράξη των χιτλερικών κατά των κατοίκων του Βελιγραδίου και όλης της Γιουγκοσλαβίας.

Ναι, δε διαβάζετε λάθος! Τα ίδια γίνονταν και πριν από 58 χρόνια! Τότε λέγονταν χιτλερικοί, τώρα λέγονται αμερικανοΝΑΤΟικοί. Και τότε ο σκοπός ήταν η επιβολή της νέας τάξης.

Ιμπεριαλιστικός ήταν τότε ο πόλεμος της Γερμανίας. Τον ίδιο χαρακτήρα έχει και σήμερα η βάρβαρη αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση στα Βαλκάνια, στην οποία για πρώτη φορά μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ενεργό συμμετοχή και η Γερμανία, γεγονός με ιδιαίτερη σημασία...

Την ίδια νύχτα της 6ης Απρίλη 1941, ο Χίτλερ ενεργεί διπλά με επίθεση και κατά της χώρας μας, ανακουφίζοντας τη φασιστική Ιταλία, που δεν είχε κατορθώσει να πετύχει το σκοπό της. Αλλά και σήμερα μήπως δεν προσπαθούν να εμπλέξουν και τη χώρα μας;

Τότε, τα γερμανικά στρατεύματα, εφαρμόζοντας τη δοκιμασμένη τακτική που είχαν χρησιμοποιήσει προηγούμενα για να υποτάξουν την Πολωνία, τη Δανία και τη Νορβηγία, την Ολλανδία και το Βέλγιο και τελικά τη Γαλλία, πέτυχαν να δώσουν και στην Ελλάδα ένα κεραυνοβόλο χτύπημα.

Στη Γιουγκοσλαβία εισέβαλαν 56 εχθρικές μεραρχίες, ενώ στη Μακεδονία το 125 Γερμανικό Σύνταγμα Πεζικού, που προπορεύεται, παθαίνει σοβαρές ζημιές όταν προσπάθησε να χτυπήσει ο οχυρό του Ρούπελ. Μόνο όταν η 2η γερμανική μεραρχία τανκς, υπερφαλαγγίζοντας τις δικές μας δυνάμεις και διασπώντας στο Στρυμόνα την άμυνα των προδομένων από την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία φαντάρων, κατόρθωσε να προσπεράσει τη λίμνη της Δοϊράνης, τότε βγήκε μέσα σε 3 μέρες στο δρόμο προς τη μακεδονική πρωτεύουσα.

Με την παράδοση της Θεσσαλονίκης το πρωί της 9ης Απρίλη, κρίθηκε και η τύχη των υπερασπιστών της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Η συνθηκολόγηση, με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου, υπογράφηκε το μεσημέρι της 9ης Απρίλη, παρά το γεγονός ότι οι διοικητές μικρών μονάδων και οχυρών αρνούνταν να καταθέσουν τα όπλα και προτιμούσαν να συνεχίσουν την αντίσταση κατά των χιτλερικών.

Σημαντικός ήταν ο ρόλος των γερμανόφιλων και φιλοχιτλερικών Ελλήνων στρατηγών, που πίεζαν να γίνει το γρηγορότερο συνθηκολόγηση. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι Ελληνες στρατηγοί, διοικητές σωμάτων στρατού, όπως ο Μπάκος και ο Δεμέστιχας, είχαν αρχίσει πριν απ' την επίσημη συνθηκολόγηση διαπραγματεύσεις για να παραδοθούν, προκειμένου να προλάβουν, όπως έλεγαν, την... αναρχία και την... κρατική διάλυση και το σπουδαιότερο για να αποτρέψουν "κομμουνιστικά κινήματα".

Οι δύο λαοί - Ελληνες και Γιουγκοσλάβοι - είχαν κάθε συμφέρον ν' αντιμετωπίσουν συντονισμένα την επίθεση των χιτλερικών στρατευμάτων. Ομως οι κυβερνητικές εξουσίες και των δύο χωρών είχαν άλλες επιλογές για να εξυπηρετηθούν οι δικοί τους σκοποί.

Η διακυβέρνηση της γειτονικής χώρας από τη μεγαλοσερβική αστική τάξη είχε σαν αποτέλεσμα την έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας για άμυνα, αφού ήταν ανεπαρκής ο εξοπλισμός των ενόπλων της δυνάμεων.

Παράλληλα, ο διωγμός των προοδευτικών δημοκρατικών στοιχείων, μαζί με το οξυμένο αγροτικό πρόβλημα και την ανοχή των προδοτών, οδήγησαν στη γρήγορη στρατιωτική ήττα της Γιουγκοσλαβίας. Κι ενώ πολεμούσε ακόμη ο στρατός της, η κυβέρνηση εγκατέλειψε τη Γιουγκοσλαβία και κατέφυγε στο Κάιρο "εκ του ασφαλούς". Το ίδιο άλλωστε είχε κάνει προηγούμενα και η πολωνική κυβέρνηση. Το ίδιο έκανε και η ελληνική κυβέρνηση με πρώτα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Σύμφωνα με επίσημα ντοκουμέντα, το πρώτο κλιμάκιο με πρίγκιπες και αυλικούς έφυγε από την Αθήνα για να σωθεί στις 17 Απρίλη 1941. Εγκαταλείπουν λοιπόν την Ελλάδα κι "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", αφήνοντάς την ακυβέρνητη και φεύγουν στην Αίγυπτο. Στην εσπευσμένη όμως φυγή τους δεν ξέχασαν το "καθήκον" τους απέναντι στον "εχθρό λαό". Μερίμνησαν για την παράδοση στους κατακτητές των 2.000 εξορίστων κομμουνιστών, που βρίσκονταν στην Ανάφη, τη Φολέγανδρο, την Κίμωλο, τη Γαύδο, την Αμοργό, την Ακροναυπλία κ.α.

Στις 18 Απρίλη οι χιτλερικοί ολοκλήρωσαν την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας για ν' αρχίσουν η τρομοκρατία, οι συλλήψεις στρατιωτών, νεολαίων, τους οποίους έστελναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ομως δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέφυγαν στα βουνά και τα δάση για να κρυφτούν από τους κατακτητές και σιγά - σιγά ν' αρχίσουν τον πατριωτικό αγώνα. Ο γιουγκοσλαβικός λαός έμεινε αδούλωτος, ενώ οι κατακτητές άρχιζαν τη διανομή της λείας τους.

Το βόρειο τμήμα, τη Σλοβενία, την προσάρτησαν στα γερμανικά εδάφη. Την Κροατία την έκαναν ξεχωριστό Βασίλειο, με πρωτεύουσα το Ζάγκρεμπ. Στους Βουλγάρους - συμμάχους τότε της χιτλερικής Γερμανίας - παραχωρήθηκε το νότιο τμήμα μέχρι τα σύνορα της Αλβανίας, ενώ στους Ούγγρους - επίσης συμμάχους των Γερμανών - παραχωρήθηκε μια πλατιά ζώνη κοντά στο Δούναβη, η Βοϊβοντίνα. Το κράτος της Σερβίας είχε περιοριστεί στο υπόλοιπο τμήμα με κυβερνήτη τον προδότη φιλοχιτλερικό Ντέντιτς. Στόχος και τότε και τώρα ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας.

Ο τρόπος της μοιρασιάς δε διέφερε και πολύ για τη δική μας χώρα. Ο Χίτλερ έδωσε μέρος της Μακεδονίας στους Βούλγαρους φασίστες, τα Ιόνια Νησιά στο Μουσολίνι. Ετσι, η χιτλερική Γερμανία μοιράζοντας τη λεία, ήθελε να δείξει ότι οι υπηρέτες μπορεί καμιά φορά να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τα αφεντικά!

Ομως το αποτέλεσμα της μοιρασιάς δεν ήταν το προσδοκώμενο για τους λαούς, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Γιουγκοσλαβίας. Οι κατακτητές αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν το μίσος των λαών και των δύο χωρών, που εκφραζόταν με την οργανωμένη ένοπλη πάλη, που καθοδήγησαν και στις δύο χώρες τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα. Οι δύο λαοί ανέπτυξαν ένα πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία αντιστασιακό κίνημα, που καθήλωσε δεκάδες γερμανικές μεραρχίες, στερώντας απ' το Ανατολικό Μέτωπο (σχέδιο "Μπαρμπαρόσα") σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις. Παράλληλα βοήθησαν πολύτιμα το μεγάλο πατριωτικό αγώνα των λαών της Σοβιετικής Ενωσης. Η αντίσταση των δύο λαών εμπόδισε τους χιτλερικούς ν' αποκομίσουν μεγάλο μέρος απ' τις πρώτες ύλες και τα προϊόντα που υπολόγιζαν.

Και η αντιστοιχία! Στην Ελλάδα λίγο μετά την είσοδο στην Αθήνα το πρωί της 27 Απρίλη 1941 των πρώτων μηχανοκίνητων γερμανικών τμημάτων, διορίζουν στη θέση του πρωθυπουργού το στρατηγό Γ. Τσολάκογλου, που σαν διοικητής της στρατιάς της Ηπείρου, έσπευσε να υπογράψει στις 21 Απρίλη 1941 χωριστή συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς.

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός υλοποιώντας το σχέδιό του προχώρησε με τον κωδικό "Μαρίτσα" για την κατάληψη της Κρήτης. Το κατόρθωσε στις 28 Μάη 1941 μετά από σημαντικές απώλειες. Ποτέ, προηγούμενα νησί δεν κατακτήθηκε από τον αέρα. Ηταν μια άκαρπη νίκη για τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές...

Το μίσος για τους λαούς που αντιστέκονταν και αντιστέκονται στη νέα τάξη είναι βαθύ και πολύ παλιό, απ' τον καιρό ακόμη του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Τόσο βαθύ, που μετατρέπεται σε βάρβαρες επιθέσεις ενάντιά τους στο όνομα των δήθεν "ανθρώπινων δικαιωμάτων", όπως τα εννοούν τα γεράκια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα είναι κατορθωτή για τους αμερικανοΝΑΤΟικούς η κατάκτηση απ' τον αέρα της Γιουγκοσλαβίας;

Η απάντηση ανήκει στους λαούς, που βάζουν στόχο την καρδιά τους στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς!!

ΠΗΓΕΣ:

α) "Ιστορία της Αντίστασης", Δ/νση Β. Γεωργίου

β) "Β Παγκόσμιος Πόλεμος", υπουργείο Αμυνας ΕΣΣΔ

γ) "Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", Τόμος 5ος.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

30/4/2005

 -- Η ΕΣΣΔ και η έκβαση του πολέμου

20/6/2004

 -- Η απόβαση στη Νορμανδία και η αλήθεια για την αντιφασιστική νίκη

11/5/2003

 -- Στην ΕΣΣΔ το κύριο βάρος του πολέμου

8/4/2001

 -- Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απρίλη 1941

26/4/1998

 -- Οι "θαυμαστές" του Χίτλερ παραδίνουν την Αθήνα στους Γερμανούς