Η δύναμη του σοσιαλισμού στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο
 |
Αυτός ο πόλεμος επιβλήθηκε στη Σοβιετική Ενωση από το γερμανικό φασισμό και ήταν η πιο μεγάλη ένοπλη επίθεση των τότε δυνάμεων κρούσης του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, ήταν μια σκληρή δοκιμασία για τη μοναδική τότε σοσιαλιστική χώρα. Η ύπουλη επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας εναντίον των Σοβιέτ τον Ιούνη του 1941 προετοιμάστηκε από την παγκόσμια αντίδραση, η οποία απέβλεπε στην εξαφάνιση του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που ήταν ο φάρος για τους λαούς του κόσμου, στο μοίρασμα των πλούσιων εδαφών του και την υποδούλωση των λαών. Ο Α. Χίτλερ, το Φλεβάρη του 1935, δήλωσε: «Κύριο καθήκον της Γερμανίας, σκοπός της ζωής μου και έννοια της ύπαρξης του εθνικοσοσιαλισμού είναι η εξόντωση του μπολσεβικισμού».
Η αντισοβιετική προετοιμασία
Οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και της Αμερικής έδωσαν απλόχερη βοήθεια στα γερμανικά μονοπώλια για την ανάπτυξη της στρατιωτικο-οικονομικής βάσης της χιτλερικής Γερμανίας. Ηταν αδύνατο να αποκτήσει τέτοια δύναμη η Βέρμαχτ από 105 χιλ. άνδρες σε 3.775.000, αν δεν έπαιρνε από τις ΗΠΑ και την Αγγλία δάνεια.
 |
Σ' αυτό σημαντικά συνετέλεσε η πολιτική ανοχής προς τον επιδρομέα, που τήρησαν οι τότε κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, με επιστέγασμα τη συνωμοσία του Μονάχου με την υπογραφή στις 29.9.1938, από Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία και Γαλλία, συμφωνία με την οποία η Τσεχοσλοβακία διαμελίστηκε και σύντομα καταλήφθηκε ολοκληρωτικά από τη Γερμανία. Η μοναδική χώρα που εφάρμοσε σταθερά πολιτική ειρήνης ήταν η Σοβιετική Ενωση, η οποία πρότεινε τη δημιουργία συστήματος συλλογικής ασφάλειας, ικανής να σταματήσει τη φασιστική επιδρομή και, μάλιστα, δήλωσε ότι θα βοηθήσει στρατιωτικά την Τσεχοσλοβακία, όμως η αντιδραστική τσεχοσλοβακική κυβέρνηση του Μπένες απέρριψε τη βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης και συνθηκολόγησε με τους επιδρομείς και γρήγορα κατακτήθηκε.
Η υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου ανάμεσα σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, σήμαινε στην πράξη τη δημιουργία ενιαίου αντισοβιετικού συνασπισμού των ιμπεριαλιστικών κρατών. Ολες οι προσπάθειες της ΕΣΣΔ αντιμετώπιζαν την επίμονη αντίθεση των Δυτικών πολιτικών «οπαδών του Μονάχου», που απέβλεπαν να στρέψουν τον Χίτλερ ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ακριβώς ο αντισοβιετισμός ήταν η κινητήρια δύναμη και όχι η κατοχύρωση της ειρήνης, που έσπρωχνε τους ηγετικούς κύκλους της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ στην υποστήριξη του γερμανικού φασισμού.
Η πολιτική των Δυτικών εκδηλώθηκε καθαρά στις διαπραγματεύσεις της Μόσχας το 1939, όταν αρνήθηκαν να δεχτούν το σύστημα συλλογικής ασφάλειας στην Ευρώπη που πρότεινε η σοβιετική κυβέρνηση. Και το σπουδαίο είναι ότι η κυβέρνηση της Αγγλίας άρχισε μυστικές επαφές με χιτλερικούς, ώστε να πετύχει συμφωνία για το μοίρασμα του κόσμου σε βάρος της ΕΣΣΔ. Η πολιτική της «μη επέμβασης» και της ενθάρρυνσης του επιδρομέα επέτρεψε στο γερμανικό φασισμό να καταλάβει στρατηγικές θέσεις, άνοιξε το δρόμο στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μπρος σε μια τέτοια περίπλοκη κατάσταση, στη σοβιετική κυβέρνηση μπήκε το καθήκον να μην επιτρέψει τη διεθνή απομόνωση της ΕΣΣΔ, τη δημιουργία ενιαίου αντισοβιετικού μετώπου. Απ' αυτές τις θέσεις, η ΕΣΣΔ δέχτηκε τις επανειλημμένες προτάσεις της Γερμανίας να κλείσει μαζί της σύμφωνο μη επίθεσης. Το σύμφωνο αυτό υπογράφτηκε στις 23-8-1939 για 10 χρόνια. Ηταν ένα υποχρεωτικό - και όπως έδειξε η ζωή - οξυδερκές βήμα.
Αργότερα (και ιδιαίτερα μετά την καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης), Δυτικοί πληρωμένοι κονδυλοφόροι, επιχειρώντας να άρουν την ευθύνη από τις δυτικές δυνάμεις για την ώθηση της Γερμανίας στον πόλεμο, κατηγόρησαν την ΕΣΣΔ για το σύμφωνο της μη επίθεσης που υπέγραψε με τη Γερμανία. Ολα τα γεγονότα που προηγήθηκαν μαζί και το Σύμφωνο του Μονάχου αποσιωπούνται, κρύβουν την αλήθεια. Η σοβιετική κυβέρνηση υπέγραψε το σύμφωνο με τη Γερμανία μόνο αφού εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες δημιουργίας συστήματος συλλογικής ασφάλειας, ικανής να σταματήσει τη φασιστική επίθεση. Το σύμφωνο αυτό κατάφερε χτύπημα στα αντισοβιετικά σχέδια των δυτικών δυνάμεων: Διασπάστηκε ο ενιαίος αντισοβιετικός συνασπισμός των ιμπεριαλιστικών χωρών, που είχε δημιουργηθεί στη βάση της Συμφωνίας του Μονάχου. Η ΕΣΣΔ προσωρινά απομάκρυνε τότε την άμεση πολεμική απειλή, χρησιμοποιώντας έξυπνα την περίοδο αυτή για την εδραίωση της άμυνάς της. Οι Αγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές πίστευαν ότι ο Χίτλερ θα επιτεθεί πρώτα στην ΕΣΣΔ. Αλλά τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά και επιτέθηκε στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οχι άμεσα, αλλά σε συμμάχους τους.
Η αντισοβιετική πολιτική των Δυτικών συνέχισε να κυριαρχεί στις ενέργειές τους και τότε, όταν ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε γεγονός. Και αυτό φάνηκε από τη στάση τους απέναντι στην Πολωνία, την οποία άφησαν να την καταστρέψουν οι χιτλερικοί, παρόλο που οι Αγγλογάλλοι είχαν υπεροχή στο δυτικό μέτωπο ενάντια στη Γερμανία, ενώ είχαν υποσχεθεί βοήθεια στην περίπτωση επίθεσης της Γερμανίας. Θυσίασαν συνειδητά την Πολωνία, έτσι που ο χιτλερικός στρατός να φτάσει στα σύνορα της ΕΣΣΔ. Η Πολωνία, όπως και η Τσεχοσλοβακία, έγινε θύμα της πολιτικής ενθάρρυνσης της φασιστικής επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική Ενωση.
Συνέχιση της συναλλαγής του Μονάχου υπήρξε η περίοδος Σεπτέμβρη 1939 έως τον Απρίλη 1940, που οι ένοπλες δυνάμεις της Αγγλο-Γαλλίας δεν έκαναν κανενός είδους επιχειρήσεις. Οι στρατοί τους έμειναν άπραγοι. Οι κυρίαρχοι κύκλοι προσπαθούσαν να συμφωνήσουν με τη Γερμανία ενάντια στην ΕΣΣΔ. Υπέθεταν ότι με την προώθηση των γερμανικών στρατευμάτων στα σύνορα της Σοβιετικής Ενωσης θα επιτευχθεί ο στρατηγικός σκοπός - να συντρίψουν τη χώρα των Σοβιέτ με τη βοήθεια της χιτλερικής Γερμανίας.
Ομως τα γεγονότα, παρά τα όνειρα των Δυτικών, πήραν άλλη κατεύθυνση. Η Γερμανία, πριν καταφέρει το χτύπημα ενάντια στην ΕΣΣΔ, προτίμησε τους πιο αδύνατους αντιπάλους, Γαλλία και Αγγλία. Ο Χίτλερ ρίχτηκε ενάντια σε κείνους που σε μεγάλο βαθμό συντέλεσαν στη δημιουργία της, σ' αυτούς που επιδίωξαν ν' ανοίξουν στον Χίτλερ τις πύλες για εκστρατεία προς την Ανατολή.
Οι χιτλερικοί δεν ήταν ανίκητοι
Στις 10 του Μάη 1940, οι χιτλερικοί άρχισαν επίθεση στο δυτικό μέτωπο. Στις 14 του Ιούνη μπήκαν στο Παρίσι. Η Γαλλία ηττήθηκε. Το αγγλικό εκστρατευτικό σώμα, εγκαταλείποντας τον οπλισμό του και έχοντας μεγάλες απώλειες σε άντρες, κατόρθωσε να διαπεραιωθεί στην Αγγλία. Σε διάρκεια ενός χρόνου, η φασιστική Γερμανία και οι δορυφόροι της σχεδόν κατέκτησαν όλο το ηπειρωτικό τμήμα της Δυτικής Ευρώπης, τα ιταλο-γερμανικά στρατεύματα εισέδυσαν στη Βόρεια Αφρική.
Κίνδυνος απειλούσε την Αγγλία. Την έσωσε η προετοιμασία για επίθεση ενάντια στη Σοβιετική Ενωση που άρχισε και απέσπασε τον Χίτλερ από την ιδέα εισβολής στα βρετανικά νησιά.
Ετσι η αντισοβιετική γραμμή των Δυτικών χρεοκόπησε και έγινε αιτία μεγάλης τραγωδίας για τους λαούς τους.
Στις 22 του Ιούνη 1941, η χιτλερική Γερμανία επιτέθηκε ύπουλα ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ο σοβιετικός λαός ξεσηκώθηκε σύσσωμος ενάντια στην επίθεση. Αρχισε γι' αυτόν ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, ο οποίος, όπως έδειξε, υπήρξε ο αποφασιστικός παράγοντας της μετατροπής του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου από ιμπεριαλιστικό σε απελευθερωτικό αγώνα των λαών ενάντια στη φασιστική τυραννία. Στις τεράστιες εκτάσεις του σοβιετο-γερμανικού μετώπου διεξήχθησαν σκληρότατες μάχες. Το ανατολικό μέτωπο έγινε το κύριο μέτωπο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η φασιστική Γερμανία αποσκοπούσε να συντρίψει τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις και να τσακίσει το σοβιετικό κράτος. Στο μέτωπο έριξαν αυτή και οι δορυφόροι της τη βασική μάζα του στρατού τους: 190 μεραρχίες και 4 αεροπορικούς στόλους, 5,5 εκατ. αξιωματικούς και στρατιώτες, πάνω από 47 χιλ. πυροβόλα και όλμους, 4,3 χιλ. τανκς και πυροβόλα εφόδου, 5 χιλ. μαχητικά αεροπλάνα, πάνω από 150 μαχητικά πλοία. Ο επιδρομέας είχε σχεδόν δυο φορές μεγαλύτερη αριθμητική υπεροχή. Υπεροχή είχε στον εξοπλισμό με νέου τύπου τανκς και αεροπλάνα. Εκτός τούτων, οι χιτλερικοί χρησιμοποίησαν και το βιομηχανικό δυναμικό των κατακτημένων απ' αυτούς χωρών.
Στην πορεία του πολέμου, η γερμανοφασιστική διοίκηση, επωφελούμενη από το γεγονός ότι οι σύμμαχοι της ΕΣΣΔ δε διεξήγαγαν δραστικές επιχειρήσεις στα άλλα μέτωπα, έστελνε προς το ανατολικό μέτωπο όλο και νέες ενισχύσεις. Ετσι εξηγείται να έχουν επιτυχίες στην αρχική περίοδο του πολέμου και να κατακτήσουν μεγάλες περιοχές της ΕΣΣΔ. Αλλά ο σοβιετικός λαός και οι Ενοπλες Δυνάμεις του άντεξαν, συγκράτησαν την πίεση του εχθρού και, τελικά, του κατάφεραν συντριπτική ήττα.
Στην πορεία του πολέμου και η δύναμη του σοβιετικού στρατού αυξανόταν συνεχώς. Ενώ τον Ιούνη του 1941 αποτελούνταν από 2,9 εκατομμύρια άνδρες, αργότερα έφθασε τα 6,7 εκατομμύρια.
Στην ιστορική μάχη της Μόσχας, τα σοβιετικά στρατεύματα συνέτριψαν και απώθησαν από την πρωτεύουσα τα υπολείμματα μιας στρατιάς ενός εκατομμυρίου χιτλερικών. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα των στρατευμάτων του «άξονα». Ξέφτισε ο μύθος για το ακατανίκητο του χιτλεροφασιστικού στρατού και της αεροπορικής του δύναμης.
Θρίαμβος της ισχύος των σοβιετικών όπλων υπήρξε η μάχη του Στάλινγκραντ, όπου ο φασιστικός συνασπισμός έχασε περίπου 1,5 εκατ. αξιωματικούς και στρατιώτες, το ένα τέταρτο των μάχιμων δυνάμεών του στο σοβιετο-γερμανικό μέτωπο.
Η μάχη στο Στάλινγκραντ συνέβαλε αποφασιστικά στην επίτευξη στροφής στην πορεία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όσο και όλου του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Η νέα μεγάλη επίθεση των χιτλερικών τον Ιούλη του 1943 στο Κουρσκ δεν είχε επιτυχία. Ο αντίπαλος έχασε περίπου 500 χιλ. άνδρες, 1.500 τανκς, 3.700 αεροπλάνα, 3.000 πυροβόλα και όλμους. Ο συσχετισμός άλλαξε τώρα υπέρ του σοβιετικού στρατού και ο εχθρός πέρασε αναγκαστικά σ' όλα τα σημεία του μετώπου σε άμυνα.
Το 1944, σ' όλη την έκταση από τη θάλασσα του Μπάρεντς έως τη Μ. Θάλασσα, αποκαταστάθηκαν τα κρατικά σύνορα της Σοβιετικής Ενωσης και οι πολεμικές επιχειρήσεις διεξάγονταν έξω από τα όρια της ΕΣΣΔ. Αρχισε η μεγάλη απελευθερωτική εκστρατεία του Κόκκινου Στρατού, που έδωσε άμεση βοήθεια στους λαούς της Ευρώπης στον αγώνα ενάντια στη φασιστική τυραννία και τελείωσε με την πλήρη συντριβή του Γ` Ράιχ.
Η αποφασιστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη
Από τις 22 Ιούνη 1941 έως τις 9 Μάη 1945 το σοβιετο-γερμανικό μέτωπο ήταν το αποφασιστικό μέτωπο ολόκληρου του Παγκόσμιου Πολέμου, από την άποψη του αριθμού των φασιστικών δυνάμεων που απασχόλησε, της διάρκειας και της σκληρότητας του αγώνα και των αποτελεσμάτων. Ακριβώς σ' αυτό το μέτωπο ήταν συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο τμήμα των ενόπλων δυνάμεων της φασιστικής Γερμανίας και των δορυφόρων της - στρατιωτική τεχνική του αντιπάλου - ήταν επίσης και το πιο μεγάλο μέτωπο του Β` Παγκόσμιου Πολέμου, καθώς και το πιο ενεργό σε σύγκριση με τ' άλλα μέτωπα. Σ' αυτό έως τα μέσα του 1944 βρίσκονταν 153-201 μεραρχίες της φασιστικής Γερμανίας και από 36-72 μεραρχίες των δορυφόρων της. Πριν το άνοιγμα του 2ου μετώπου στην Ευρώπη (Ιούνη 1944) ενάντια στα αγγλο-αμερικανικά στρατεύματα δρούσαν μόνο 2 έως 19 μεραρχίες, στη Βόρεια Αφρική και στη Σικελία η Βέρμαχτ είχε έως το φθινόπωρο του 1943 από 2 έως 8 μεραρχίες.
Η αποφασιστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη καθορίζεται από το γεγονός ότι πάνω από το 73% των συνολικών απωλειών του γερμανικού στρατού σημειώθηκε στις μάχες με το σοβιετικό στρατό και οι απώλειες που είχε η Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο ήταν 4 φορές περισσότερες από το δυτικο-ευρωπαϊκό και το μεσογειακό θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων μαζί, κι από άποψη νεκρών και τραυματιών έξι φορές περισσότερες. Στο σοβιετο-γερμανικό μέτωπο εξοντώθηκε βασικό τμήμα της πολεμικής τεχνικής του αντιπάλου - το 75% απωλειών σε τανκς, πυροβόλα εφόδου, πάνω από το 75% του πυροβολικού και το 75% των συνολικών απωλειών της αεροπορίας.
Ετσι, η Σοβιετική Ενωση σήκωσε τα κύριο βάρος του πολέμου. Οι ένοπλες δυνάμεις της, όχι μόνο έφραξαν το δρόμο στη φασιστική επίθεση, αλλά εξόντωσαν κάθε δυνατότητα εκπλήρωσης του στόχου του Χίτλερ. Στο σοβιετο-γερμανικό μέτωπο συντρίφτηκαν οι κύριες δυνάμεις της φασιστικής Γερμανίας, έχασε 10 εκατ. άνδρες από τα 13,6 εκατ. που έχασε αυτή σε όλα τα μέτωπα του παγκόσμιου πολέμου. Οι ένοπλες δυνάμεις της ΕΣΣΔ όχι μόνο υπεράσπισαν την πατρίδα τους, αλλά εκπλήρωσαν με τιμή το διεθνιστικό τους χρέος - βοήθησαν τους λαούς να απελευθερωθούν από τη χιτλερική τυραννία, όπου για την απελευθέρωση των ξένων λαών έπεσαν στο πεδίο των μαχών πάνω από 1 εκατομμύριο άνδρες κι άλλα δύο εκατομμύρια τραυματίες. Μόνο για την απελευθέρωση της Πολωνίας, οι απώλειες ήταν πάνω από 600 χιλ. Σοβιετικοί στρατιώτες.
Με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης στα εδάφη της συγκροτήθηκαν τμήματα για αντίσταση όπως των Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Γαλλίας και έτσι μπόρεσε να αναπτυχθεί ισχυρό κίνημα αντίστασης στις κατεχόμενες ευρωπαϊκές χώρες με 2.200.000 άτομα.
Ο πόλεμος, που επιβλήθηκε στη Σοβιετική Ενωση από το φασιστικό άξονα, τελείωσε με πλήρη ήττα του. Η νίκη πάνω στη φασιστική μηχανή, αναμφίβολα, επιτεύχθηκε με κοινές προσπάθειες πολλών λαών και ανάμεσα σ' αυτούς και του ελληνικού λαού, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Με την προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια, ο ΕΛΑΣ πέρασε στη γενική του επίθεση του Οκτώβρη 1944 και απελευθέρωσε τη χώρα μας.
Οσον αφορά το πώς εκτιμούσαν το ρόλο της ΕΣΣΔ στην επίτευξη της νίκης πάνω στη φασιστική Γερμανία οι ηγέτες των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας, αρκεί να ακούσουμε: Ντ. Αϊζενχάουερ: «Οι εκστρατείες, που διεξήγαγε ο Κόκκινος Στρατός... έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο στην ήττα της Γερμανίας. Η ικανότητα των Σοβιετικών ηγετών, το θάρρος και η αντοχή των στρατιωτών τους - ανδρών και γυναικών - προκαλούν το θαυμασμό όλων...».
Σαρλ ντε Γκολ: «Οι Γάλλοι γνωρίζουν... ότι ακριβώς η Σοβιετική Ρωσία έπαιξε τον κύριο ρόλο στην απελευθέρωσή τους...».
Δυστυχώς, τότε και στις μέρες μας, στη Δύση λένε συχνά ότι τη ραχοκοκαλιά του φασισμού δεν την έσπασαν οι μάχες στη Μόσχα, στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, αλλά τα γεγονότα στον Ειρηνικό Ωκεανό και στη Βόρεια Αφρική. Η νίκη των Αγγλων στη Βόρεια Αφρική στο Ελ Αλαμέιν στοίχισε στον Χίτλερ 55 χιλιάδες άνδρες, τον ίδιο χρόνο στη μάχη του Στάλινγκραντ η Βέρμαχτ έχασε ενάμισι εκατ. άνδρες.
Κύριος δημιουργός στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ήταν ο σοβιετικός λαός. Η νίκη αυτή έδειξε το ακατανίκητο του σοσιαλιστικού κράτους με ηγέτη και καθοδηγητή το Κομμουνιστικό Κόμμα, ήταν νίκη της ηθικοπολιτικής ενότητας, της φιλίας των λαών της ΕΣΣΔ. Απέδειξε την ανωτερότητα της σοβιετικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης, την ανωτερότητα της στρατηγικής καθοδήγησης του Ανώτερου Στρατηγείου, επικεφαλής του οποίου όλα αυτά τα χρόνια του πολέμου βρισκόταν ο Β. Ι. Στάλιν.
Δυστυχώς, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν το συγχώρεσαν αυτό. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της Νίκης, φρόντισαν παντοίω τρόπω να ζει η ανθρωπότητα σε κλίμα ψυχρού πολέμου. Τελικά στα χρόνια του '90 έχουμε πισωγύρισμα, την καταστροφή των σοσιαλιστικών χωρών της Ευρώπης και της Σοβιετικής Ενωσης, πράγμα που μας έδειξε ότι ο κίνδυνος πισωγυρίσματος δεν εξέλιπε, μήνυμα που προειδοποιεί την ανθρωπότητα της ειρήνης ότι δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός, η έλλειψη επαγρύπνησης, γιατί οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της πισωδρόμησης δεν παύουν να προσπαθούν να πισωγυρίσουν τον τροχό της Ιστορίας στην καταστροφή της ανθρωπότητας. Η «νέα τάξη» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση οδηγούν τους λαούς στην καταστροφή. Το μήνυμα των ημερών μας είναι: Ενιαίο μέτωπο αγώνα κατά των νεοϊμπεριαλιστών. Ο τροχός της Ιστορίας όσα πισωγυρίσματα κι αν έχει στο δρόμο του θα τραβήξει μπροστά. Αυτός είναι ο κοινωνικός νόμος της ανθρώπινης δραστηριότητας και της κοινωνικής εξέλιξης, οι λαοί του κόσμου δε θα επιτρέψουν στο λυκαυγές του 21ου αιώνα στις δυνάμεις των καπιταλιστών να σκορπούν το θάνατο, γιατί δε θέλουν να υποταχθούν στη νέα «Ιερά Συμμαχία» που λέγεται ΝΑΤΟ και στην άλλη λυκοσυμμαχία, την ΕΕ.
Το σάλπισμα του Ρήγα Φεραίου σήμερα γίνεται ξανά επίκαιρο. Καλούμαστε όλοι οι λαοί των Βαλκανίων να υπερασπίσουμε ενωμένοι την Ειρήνη και τα δικαιώματά μας, να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για το σήμερα και το αύριο των χωρών μας. Ο κάθε λαός στη χώρα του και συντονισμένα όλοι μαζί στην αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Μαίρη ΖΙΩΓΑ
Δρ. Ιστορίας
Δρ. Ιστορίας
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
26/4/2008
-- Η δύναμη του σοσιαλισμού στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο
5/6/2005
-- ΙΣΤΟΡΙΑ { 3 }
30/4/2005
-- Η ΕΣΣΔ και η έκβαση του πολέμου
8/5/1999
-- Οι χιτλερικοί δεν ήταν ανίκητοι
8/5/1999
-- Ο αναντικατάστατος ρόλος της ΕΣΣΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου