20 Ιαν 2012

Να χτυπηθούν εκεί που πονάνε, στους χώρους δουλειάς!


Να χτυπηθούν εκεί που πονάνε, στους χώρους δουλειάς!
Να γυρνάς από το χώρο μιας σκληρής, αλλά πεντακάθαρης ταξικής αναμέτρησης - όπως αυτή που εξελίχθηκε την Τρίτη στο Βόλο, στα εργοστάσια του Μάνεση - στο νέφος μιας αστικής προπαγάνδας που προσπαθεί να πείσει τα θύματα ότι θα αγιάσουν άμα σφαχτούν, δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.
***
Σκύλιασαν βιομήχανοι και εργατοπατέρες γιατί το ΠΑΜΕ παρεμπόδισε το διάλογο της απάτης. Μίλησε για «σταλινικές μεθόδους» ο ΣΕΒ. Τι παράξενο... Την ίδια ακριβώς φράση χρησιμοποίησαν προχτές τα τσιράκια του Μάνεση στο Βόλο ενάντια στα ταξικά συνδικάτα που κόντρα στο «διάλογο» για τη σφαγή των εργατών, σταμάτησαν την παραγωγή, δεν άφησαν, δηλαδή, τον βιομήχανο να αρπάξει για μία ακόμα μέρα υπεραξία από την ήδη χαμηλά πληρωμένη δουλειά των εργατών.
***
Τι πίστευαν; Οτι επειδή έγινε 48ωρη η απεργία των δημοσιογράφων δε θα μάθαινε ο κόσμος τις πομπές τους; Οτι θα μπορούσαν να οργώνουν πάνω στο κορμί των εργατών και κανείς δε θα τους έπαιρνε χαμπάρι;
Εχουν γνώση οι φύλακες. Η σημαντικότερη σύγχρονη κατάκτηση της εργατικής τάξης, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο ήταν και είναι ο φύλακας άγγελός της. Κι ας κλαίει ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ γιατί του χάλασαν το κομπρεμί.
***
Τα μέτρα - σφαγείο για τους εργάτες - που συναποφασίζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., υπό τις ευλογίες του ΣΕΒ και το σιγοντάρισμα των εργατοπατέρων δεν πρέπει να περάσουν. Αυτό είναι καθαρό και το ΠΑΜΕ θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για να αποτρέψει τη σφαγή.
Αυτό δε θα γίνει με ευχέλαια, αλλά με σκληρή ταξική πάλη. Το δρόμο τον δείχνει ο αγώνας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου που στέκουν όρθιοι 80 μέρες, τον δείχνουν οι μεταλλεργάτες της Μαγνησίας που κόντρα σε θεούς και δαίμονες κοντράρανε στα ίσα τον Μάνεση, την κυβέρνησή του, τα κόμματα που τον στηρίζουν και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Οι ευχές της αστικής τάξης να επικρατήσει η σύνεση και η συναίνεση μπορούν να γίνουν φρούδες ελπίδες.
***
Τι άλλο θα δούμε; Τον Χατζησωκράτη, σήμερα εκπρόσωπο του Κουβέλη, που σαν συνδικαλιστής του ΣΥΝ είχε ψηφίσει στη ΓΣΕΕ όλα όσα αντεργατικά συμβαίνουν, δίπλα στον Στρατούλη που παραμένει στον ΣΥΝ κι έχει επίσης εγκρίνει όλες τις εκθέσεις για την «ανταγωνιστικότητα» να μιλούν στα κανάλια για «λαϊκή εξέγερση»! (τους είδαμε στο δελτίο του «Mega»). Τόσο κοντή θεωρούν τη μνήμη των εργατών; Να τους θυμίσουμε αυτό που θυμούνται και οι εργάτες, ότι με τις ψήφους τους, δίπλα σ' αυτές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έχουν περάσει απο Ολομέλειες της ΓΣΕΕ όλες οι συμφωνίες που χαρακτηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα» πρώτο καθήκον των εργατών.
***
Στο αστυνομικό ρεπορτάζ υπάρχει πάντα μια ερώτηση που δε διατυπώνεται ανοιχτά: Πόσα ναρκωτικά περνάνε απ' το πλάι κάθε φορά που η αστυνομία ανακοινώνει τη σύλληψη ενός εμπόρου; Ισχύει το ερώτημα και για τις συλλήψεις των τοκογλύφων. Δείχνουν τα μαύρα πρόβατα για να αφήσουν στο απυρόβλητο το σύστημα. Οι πανηγυρισμοί του Βενιζέλου και του Παπουτσή το μαρτυρούν. Μια κυβέρνηση που θεωρεί θεμέλιο του συστήματος τη νόμιμη τοκογλυφία των τραπεζών, δεν μπορεί να ξεπλυθεί με μια ανακοίνωση ότι «πιάστηκαν τοκογλύφοι». Σιγά μη πιάστηκαν. Στην εξουσία είναι και αποφασίζουν για τη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων. Στη Θεσσαλονίκη έσκασε απλά ένα απόστημα. Το σύστημα παραμένει σάπιο.
***
Αθλιότητα Πρετεντέρη: Την ώρα που από «ΤΑ ΝΕΑ» ζητούσε δημοκρατική νομιμοποίηση για τη σφαγή των εργατών, ρωτούσε, δήθεν αθώα, από το «Mega», αν είναι δημοκρατικό να πάνε διάφοροι να εμποδίσουν συνεδρίαση του ΚΚΕ σαν ισοδύναμο της παρέμβασης του ΠΑΜΕ στο διάλογο της απάτης μεταξύ ΣΕΒ - ΓΣΕΕ. Το τσούξιμο της τάξης που εκπροσωπεί δεν κρύβεται.
***
Οσο κι αν παραπονούνται οι εργολάβοι γιατί αργεί να μπει ζεστό κρατικό χρήμα στις τσέπες τους, το κρίσιμο για το σύστημα είναι πως η σφαγή που θα φέρει χρήμα στις τσέπες των καπιταλιστών δεν μπορεί να περάσει χωρίς να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλες οι αστικές δυνάμεις. Μάλιστα, ορισμένοι επειδή ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί, επιμένουν πως στο παιχνίδι πρέπει να μπει έγκαιρα κι ο λαός, να αποφασίσει αυτός τη σφαγή του. Προοπτική με την οποία διαφωνούν άλλοι που έχουν πετάξει το φερετζέ και δηλώνουν ευθαρσώς πως σε τόσο κρίσιμες στιγμές δεν υπάρχει η πολυτέλεια των εκλογών.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, για την εργατική τάξη να 'ναι καθαρό πως όσο δε θα βάζει η ίδια την σφραγίδα της στις εξελίξεις, τίποτα καλό δε θα προκύψει.
Η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, η συσπείρωση στο ΚΚΕ, αναδεικνύονται σε προϋποθέσεις για θετικές εξελίξεις.
Δείγματα της σκληρής πάλης που θα διεξάγεται από δω και πέρα δίνονται στους χώρους δουλειάς. Αυτός όμως είναι και ο πραγματικός μονόδρομος για τους εργάτες. Γιατί εκεί ακριβώς, στους χώρους δουλειάς, αποδεικνύεται ότι η αστική τάξη δεν είναι πανίσχυρη.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ