Η μεγάλη ευθύνη της εργατικής τάξης για το παρόν και το μέλλον του κινήματός της

Όταν το ΚΚΕ μιλάει για κήρυξη πολέμου στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, και κυριολεκτεί και ακριβολογεί.

Δε μιλάει με κούφια λόγια και δε χρησιμοποιεί λέξεις για λόγους ρητορικής και εντυπωσιασμού. Ποτέ δεν το έκανε και δεν πρόκειται να το κάνει.

Οι θέσεις του, τα συνθήματά του, η πολιτική και η τακτική του είναι αποτέλεσμα επιστημονικής ανάλυσης, μελέτης του συνόλου των παραγόντων που καθορίζουν τις εξελίξεις και γενικά και ειδικά σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μελέτης και γενίκευσης της πείρας του, αλλά και της διεθνούς πείρας.

Είναι, σε τελευταία ανάλυση, το αποτέλεσμα της μελέτης όλων των παραγόντων που συνθέτουν τη σύγχρονη ταξική πάλη και την εξέλιξή της.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι όλες οι θέσεις και προβλέψεις και σε θεωρητικό και πολιτικό - πρακτικό επίπεδο στα πιο φλέγοντα προβλήματα της εποχής μας δικαιώνονται από τη ζωή, από τις εξελίξεις.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά: Τις θέσεις του για την ΕΕ, για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, για την καπιταλιστική οικονομική κρίση σχετικά με τις αιτίες και το χαρακτήρα της, για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, για το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και αριστοκρατίας κ.ά.

Επιβάλλεται, επομένως, οι θέσεις και τα συνθήματα του Κόμματος να αναλύονται, να αφομοιώνονται και να μετατρέπονται σε δράση και μάλιστα σε αντιστοιχία με τη βαρύτητα και την ακρίβεια του περιεχομένου που περικλείουν.

Έχουμε ευθύνη να ακριβολογούμε και στη δράση και πάνω απ' όλα δεν έχουμε δικαίωμα να προσπερνάμε χωρίς να βασανίζουμε θέσεις, τοποθετήσεις, συνθήματα.

Πρακτικά σημαίνει να κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει και ατομικά και συλλογικά, για να μεταφράζονται συνθήματα και θέσεις σε άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση της κοινωνικής συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης και πάλης. Σε οργάνωση του ταξικού πολέμου.

Όταν, λοιπόν, μιλάμε για κήρυξη πολέμου δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα, ως μια ακόμη τοποθέτηση ρουτίνας. Συνειδητοποίηση του περιεχομένου αυτού του συνθήματος σημαίνει κήρυξη συναγερμού, διάταξη μάχης, σχέδιο δράσης, εμπλοκή στον πόλεμο πιο βαθιά.

Για τι είδους πόλεμο μιλάμε, επιγραμματικά:

Πόλεμο οικονομικό: Το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπροστά στην κρίση και στην απειλή μείωσης κερδών και απώλειας θέσεων στον ανταγωνισμό και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο γίνεται ασύγκριτα επιθετικό και απαιτεί απόλυτη επικράτηση και κυριαρχία απέναντι στην εργασία με φωτιά και τσεκούρι.

Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας. Ηγέτης αυτού του πολέμου, εκ μέρους της αστικής τάξης, σήμερα είναι η σοσιαλδημοκρατία, ο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ με τη συμπαράταξη και στήριξη της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί την κρίση με τον πιο αδίστακτο τρόπο, για να ανατρέψει ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου - εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου. Θέλει, στην κυριολεξία, να περάσει αλυσίδες στην εργατική τάξη.

Εδώ ταιριάζει πλήρως το διαχρονικό σύνθημα «τις αλυσίδες ή τα όπλα». Όπλα εδώ είναι η δύναμη της οργάνωσης της ενιαίας πάλης της εργατικής τάξης στα κύρια μέτωπα στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Τώρα πρέπει να λυθούν ζητήματα που δε λύθηκαν σε προηγούμενα χρόνια. Να μπούμε τώρα στον πόλεμο. Να αποκρούσουμε το σχέδιο αλυσοδέματος και στην πορεία ανατροπή όλης της εξουσίας των πλουτοκρατών. Να γίνουν τα εργοστάσια, οι τράπεζες, κ.λπ. ιδιοκτησία του λαού.

Πόλεμο ανάσχεσης και συντριβής του κινήματος της εργατικής τάξης, με κυρίαρχο στοιχείο την προβοκάτσια: Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα αντιδρούν, αντιστέκονται, οργανώνονται, ανασυγκροτούν το κίνημά τους, χαράζουν το δικό τους δρόμο, διδάσκονται από την πείρα τους. Αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει με την πρωτοπόρα δράση και τις ριζοσπαστικές ιδέες του ΚΚΕ. Ενισχύεται η τάση αφύπνισης και απεγκλωβισμού δυνάμεων από ιδεολογήματα και δεσμούς με την αστική τάξη και τα κόμματά της.

Το χειραγωγημένο και εξαγορασμένο συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση, οδηγείται σε χρεοκοπία. Δεν μπορεί να εγκλωβίζει, όπως πριν, την ταξική πάλη στο συμβιβασμό και την υποταγή.

Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, έχει ξεκινήσει ο πιο ύπουλος, ο πιο βρώμικος, συχνά αθέατος και πιο επικίνδυνος πόλεμος, στο βαθμό που δεν αποκαλύπτονται και δεν εξουδετερώνονται οι μηχανισμοί που κινούνται σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Πρόκειται για τον πόλεμο της προβοκάτσιας, ως στοιχείο τρομοκράτησης και ανάσχεσης μιας ορμητικής ανόδου της ταξικής πάλης, δηλαδή του οργανωμένου και με συνείδηση σκοπών κινήματος. Η αστική τάξη δεν τρομάζει μόνο μπροστά στην απώλεια κερδών και θέσεων στην αγορά, τρομάζει το ίδιο μπροστά και στην άνοδο της ταξικής πάλης και στην αμφισβήτηση της εξουσίας της. Θέλει να προλάβει αυτήν την αναμέτρηση. Δεν πρέπει κανένας να παρασύρεται από την επιφανειακή δημοκρατικοφάνεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.

Έχουν στηθεί μηχανισμοί, υπάρχουν σχέδια, εκπαιδεύονται δυνάμεις και θεωρητικά και πρακτικά. Έχουν στηθεί επιτελεία. Γίνονται ασκήσεις. Η δολοφονία στη ΜΑΡΦΙΝ δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Οι ορδές που πρωταγωνιστούσαν στη Βουλή, τα γνωστά συνθήματα δεν ήταν απλά αγανακτισμένοι πολίτες, όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν.

Το ίδιο σκηνικό, που ήταν στημένο και στην πρόσφατη απεργία, δεν ήταν επίσης τυχαίο. Ανάμεσα στους διάφορους αγανακτισμένους κυκλοφορούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία άνθρωποι της αστυνομίας και άλλων υπηρεσιών. Οι κουκουλοφόροι αξιοποιούνται και εντάσσονται στο σχέδιο. Διάφοροι μηχανισμοί είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και για κάθε είδους προβοκάτσιες και αποπροσανατολισμό.

Τι επιδιώκουν στη φάση αυτή. Να παγιδεύσουν το κίνημα σε παραπλανητικούς στόχους (φταίνε οι 300, να πάει κάποιος φυλακή, φταίει ο ένας ή ο άλλος δημοσιογράφος, ο ένας ή ο άλλος πολιτικός, κ.λπ.) και σε μορφές πάλης περιθωριακού χαρακτήρα, ή σε άκαιρες και τυφλές αναμετρήσεις. Θέλουν να εκτονώσουν το κίνημα με πράξεις εντυπωσιακές που ταυτόχρονα μπορούν να δράσουν τρομοκρατικά και αποπροσανατολιστικά.

Το σκηνικό είναι στημένο. Εκθειάζεται η κουκούλα, το δήθεν αυθόρμητο, το «ακαθοδήγητο» κίνημα. Βαθυστόχαστες αναλύσεις κάνουν την εμφάνισή τους από διάφορους εκπαιδευτικούς για το εξεγερτικό μήνυμα του Δεκέμβρη, κ.ά. Αξιοποιείται ένα ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα που θεωρούσε τον εαυτό του προνομιακό συνομιλητή της κυβέρνησης. Τα διάφορα μικροαστικά στοιχεία που δέχονται ισχυρά πλήγματα. Εξαγριώνονται, πανικοβάλλονται και καθώς δεν έχουν ούτε τη θέληση, ούτε την πείρα της εργατικής τάξης για οργανωμένο, πειθαρχημένο και σχεδιασμένο αγώνα, εύκολα μπορούν να παρασυρθούν και να στηρίζουν διάφορες ενέργειες, από την τυφλή βία μέχρι την απαίτηση βίας στο κίνημα και την υποταγή.

Πέρα από την αυξημένη επαγρύπνηση και την περιφρούρηση του κινήματος επιβάλλεται να αποκαλυφθούν, να καταγγελθούν στις γραμμές της εργατικής τάξης όλα αυτά τα σχέδια. Να αποκαλυφθούν και να απομονωθούν οι διάφοροι μηχανισμοί.

Πόλεμος στο ΚΚΕ: Ο πόλεμος με το ΚΚΕ ποτέ δεν είχε σταματήσει, ειδικά μετά το '90 - '91. Σήμερα, αυτός ο πόλεμος κλιμακώνεται και είναι το κύριο μέτωπο. Είναι πόλεμος σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με όλα τα μέσα, ιδεολογικά, πολιτικά, τρομοκρατικά, οικονομικά, υπονομευτικά, προβοκάτσιας, κ.λπ.

Θα περιοριστούμε στο ζήτημα αυτό σε ένα ιδιαίτερο και δοκιμασμένο όπλο σε βάρος του ΚΚΕ. Την αξιοποίηση του οπορτουνιστικού ρεύματος μέσα στο εργατικό κίνημα στον πόλεμο με το ΚΚΕ, την ιδεολογία και την πολιτική του, την πρακτική του δράση, ανάλογα κάθε φορά με τις συνθήκες, ενισχύοντας πότε το δεξιό οπορτουνισμό, πότε τον «αριστερό».

Πάντα, σε όλη την Ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος και του ελληνικού, η αστική τάξη είχε ως βασικό της στήριγμα τον οπορτουνισμό για την αντιμετώπιση του επαναστατικού κινήματος, μέχρι τη διάλυσή του στη μία ή στην άλλη χώρα.

Το έχουμε ζήσει πολύ καλά αυτό το σχέδιο. Το αντιμετωπίσαμε, βγήκαμε νικητές.

Σήμερα, μπροστά στην άνοδο της ταξικής πάλης, μπροστά στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος και άνοδο του ρόλου του ΚΚΕ στην πολιτική πάλη, επιλέγεται, για άλλη μια φορά, η χρησιμοποίηση του οπορτουνιστικού χώρου, από τα διάφορα διαλυμένα κομμάτια του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ ως τις διάφορες γκρούπες, συχνά ετερόκλητες που απαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Παρά τις διαφορές που έχουν στις γραμμές τους, επιχειρείται να ανασυνταχθούν πάνω στο έδαφος της πάλης με το ΚΚΕ και την πολιτική του.

Είναι σχέδιο. Δε σημαίνει, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι όλοι όσοι ακολουθούν αυτές τις δυνάμεις είναι πράκτορες ή άνθρωποι στην υπηρεσία της αστικής τάξης. Το ότι αυτός ο χώρος κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα είναι πέρα για πέρα βέβαιο.

Ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά και καθοριστικά στοιχεία που αξιοποιούνται από το σύστημα.

Είναι η μανιασμένη πάλη τους ενάντια στο σοσιαλισμό του 20ού αιώνα, ο μηδενισμός του, η υιοθέτηση όλων των εχθρικών και σοσιαλδημοκρατικών θεωριών ενάντια στο σοσιαλισμό. Είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που συνδέει όλους αυτούς τους χώρους.

Δεν ενοχλείται το σύστημα από ορισμένες αντικαπιταλιστικές κορόνες ή όψιμες προσαρμογές στη θέση τους για την ΕΕ. Ξέρει ο αντίπαλος πολύ καλά να αξιολογεί τις θέσεις της μιας ή της άλλης δύναμης. Από τους χώρους αυτούς δε διατρέχει κανέναν κίνδυνο.

Οι δυνάμεις αυτές, στο κύριο πρόβλημα της σύγχρονης ταξικής πάλης, που είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των κεφαλαιοκρατών, έχουν πάρει διαζύγιο, καθώς και από το εργατικό κράτος. Η πάλη γύρω από αυτά τα ζητήματα έκρινε, σε τελευταία ανάλυση, την υπόθεση του σοσιαλισμού. Εδώ κρίνεται και σήμερα η προοπτική του εργατικού κινήματος.

Είναι η εμπειρία τους στη φραξιονιστική πάλη για την υπονόμευση του ΚΚΕ, τόσο των δυνάμεων που εντάχθηκαν στον ΣΥΝ, όσο και αυτών που εντάχθηκαν στο ΝΑΡ που είναι η βασική δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνάμεις αυτές έχουν κι εδώ ένα στοιχείο που τους ενώνει. Την πάλη τους, που αγγίζει τα όρια του μίσους, ενάντια στο ΚΚΕ.

Από τη θέση αυτή πολέμησαν κάθε καινοτόμα, ριζοσπαστική, πρωτότυπη προσπάθεια και θέση του ΚΚΕ. Από τη θέση του απέναντι στην ΕΕ ως την πρωτοβουλία του για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με τη δημιουργία του ΠΑΜΕ.

Ποιος πρωτοστάτησε στον πόλεμο ενάντια στο ΠΑΜΕ; Είναι οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΝΑΡ. Με ποιες θέσεις; Με τις θέσεις της ΠΑΣΚΕ, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, με τις θέσεις της εργοδοσίας. Γιατί η δημιουργία του ΠΑΜΕ αυτές τις δυνάμεις και τα συμφέροντα έχει ως στόχο.

Σήμερα, μπροστά στη χρεοκοπία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με τις οποίες συνεργάζονται και δεν έκοψαν ποτέ τους δεσμούς τους, σηκώνουν τη σημαία της πάλης ενάντια στο ΠΑΜΕ με κάλπικα συνθήματα, ούτε με τη ΓΣΕΕ, ούτε με το ΠΑΜΕ. Ποιος έχει συμφέρον από έναν τέτοιο πόλεμο; Μόνο το κεφάλαιο, η κυβέρνηση, οι μηχανισμοί τους.

Το κάλπικο, επίσης, σύνθημα για ενότητα, όλοι μαζί, χρησιμοποιείται για ένταση της φραξιονιστικής και διασπαστικής τακτικής, τέχνη που την έχουν σπουδάσει καλά.

Επιδιώκεται να συντονιστούν και να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις, γιατί έχουν ακριβώς διαπρέψει σε ένα καίριο ζήτημα. Στην πολιτική σύγχυση και στο συμβιβασμό με την κυρίαρχη πολιτική και στην αποδιοργάνωση του κινήματος, όπου διατηρούν ορισμένες θέσεις.

Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το κίνημα έχει και τη δύναμη και την πείρα να ξεχωρίσει κάθε τίμιο στοιχείο από τους πεμπτοφαλαγγίτες και εξ επαγγέλματος φραξιονιστές. Το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη. Είναι κίνημα Σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική κατεύθυνση και προοπτική. Οποιος πιστεύει σε αυτήν τη γραμμή πάλης βάζει πλάτη στους τόπους δουλειάς, στα Σωματεία και όχι με τη δημιουργία παραμάγαζων και υπονομευτική δράση σε βάρος του ΠΑΜΕ.

Στο κίνημα εντάσσονται και θα εντάσσονται συνεχώς νέες δυνάμεις με διαφορετικά επίπεδα συνείδησης, αλλά και εμπειρίας από ταξικούς αγώνες. Έχουμε ευθύνη οι δυνάμεις αυτές να μην εγκλωβίζονται σε επιφανειακές αναλύσεις και αποσπασματικούς στόχους πάλης.

Έχουμε ευθύνη για την καθοδήγηση της εργατικής τάξης και αυτή είναι η ευθύνη μας, να οργανώσει το κίνημά της για αγώνες σκληρούς, για αγώνες με προοπτική και νικηφόρους.

Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις πονηριές, τις τρικλοποδιές και την απάτη της αστικής τάξης.

Του
Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ