Για τους αυτοαπασχολούμενους - μικρούς ΕΒΕ - Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι γνωστό ότι στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν δύο βασικές τάξεις, η αστική και η εργατική τάξη. Ανάμεσα στις τάξεις αυτές υπάρχουν τα ενδιάμεσα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, με εσωτερική διαστρωμάτωση που καθορίζεται από τα μέσα παραγωγής που κατέχουν, τη μισθωτή εργασία που εκμεταλλεύονται, τη γενικότερη οικονομική τους κατάσταση.

Στο πρόγραμμα του Κόμματος σημειώνεται ότι κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, η φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα μικροαστικά στρώματα της πόλης.

Επιδιώκοντας να πειστούν και τα άλλα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων ότι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους δεν υπηρετούνται με τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος, ότι πρέπει να σταθούν στο πλευρό των δυνάμεων οι οποίες παλεύουν για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Στο πρόγραμμα του Κόμματος σημειώνεται επίσης ότι το Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο πάλης εκφράζει αντικειμενικά μια ευρύτερη κοινωνική βάση, τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που δέχεται τις συνέπειες από τη δράση των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Αντικειμενικά, το τμήμα που έχει προτεραιότητα και πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του ΚΚΕ είναι οι αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό, που δεν εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη και, παράλληλα, οι μικροί επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες οι οποίοι, παρότι εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη, είναι αναγκασμένοι να εργαστούν γιατί η υπεραξία που καρπώνονται δεν επαρκεί για να τους απαλλάξει από την εργασία.

Η προτεραιότητα στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό και στους μικρούς ΕΒΕ με χαμηλό εισόδημα, πρέπει να εκφραστεί τόσο στην αυτοτελή πολιτική -ιδεολογική δουλειά του Κόμματος όσο και στο μαζικό κίνημα με ειδικά μέτρα οργάνωσης, συσπείρωσης και ανάπτυξης της δράσης.

Βεβαίως, πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι ανεξάρτητα από το μέγεθος, το κεφάλαιο ως κοινωνική σχέση επιδιώκει να αυξηθεί, να δυναμώσει και αυτό αφορά και τα μεσαία στρώματα, τα οποία προκειμένου να επιζήσουν και να ενισχυθούν, είναι ευάλωτα στην πολιτική των συμμαχιών της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, αναζητούν τρόπους έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η πολιτική - ιδεολογική -οργανωτική δουλειά των κομμουνιστών πρέπει να παίρνει υπόψη της ότι τα μεσαία στρώματα είναι φορείς ταλαντεύσεων, αυταπατών, γενικότερων μικροαστικών αντιλήψεων που επιδρούν στην εργατική τάξη, η οποία αντιμετωπίζει πρόσθετες δυσκολίες στην οργάνωσή της λόγω του μεγάλου αριθμού των μικρών επιχειρήσεων.

Τα μεσαία στρώματα, από την ίδια τους τη θέση στον καπιταλισμό (ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής), δεν μπορούν (από μόνα τους) να απαλλαγούν από την ιδεολογία και πολιτική της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Ταυτόχρονα, όμως, η ίδια η τάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που τα οδηγεί στην απώλεια των μέσων παραγωγής, δίνει τη δυνατότητα συμπόρευσής τους με την εργατική τάξη.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ουσιαστική ιδεολογική-πολιτική παρέμβαση του κόμματός της, την πολιτική συμμαχιών κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, για τον απεγκλωβισμό δυνάμεων, για τη συμπόρευση των αυτοαπασχολούμενων με την υπόθεση του Μετώπου, την πάλη για το σοσιαλισμό.

Μέσα στον αντιμονοπωλιακό αγώνα θα αλλάζει η σύνθεση της συσπείρωσης που επιτυγχάνεται πάνω σε αντιμονοπωλιακούς-αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, θα διαφοροποιούνται δυνάμεις.

Άλλες θα συμπορεύονται με την εργατική τάξη, άλλες θα επηρεάζονται, θα κερδίζονται από την αστική τάξη, τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα.

Μέσα σ' αυτή τη διαδικασία το ΚΚΕ έχει υποχρέωση να παρακολουθεί συστηματικά τις διεργασίες, να στέκεται κοντά στα τμήματα που μένουν σταθερά στην υπόθεση του αντιμονοπωλιακού αγώνα.

Γενικότερα, απαιτείται συστηματική παρακολούθηση της ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα μας, της πορείας συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, των ιδεολογικών ζητημάτων που προκύπτουν.

Οι μικροϊδιοκτήτες μάς απασχολούν σήμερα από τη σκοπιά της συγκέντρωσης δυνάμεων στην πάλη για το Μέτωπο, για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, αλλά πρέπει να μας προβληματίσουν και στις συνθήκες του σοσιαλισμού, παίρνοντας υπόψη ότι η μικρή ιδιοκτησία γεννάει τη μεγάλη και η βασική γραμμή που θα κρίνει τις εξελίξεις είναι η πορεία της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και η αύξηση της παραγωγικότητας της σχεδιασμένης οικονομίας.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ

Εξετάζουμε τις τάσεις σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο εξετάζουμε τη μεταβολή στο σύνολο των αυτοαπασχολούμενων (με προσωπικό - χωρίς προσωπικό - συμβοηθούντα μέλη) και σε δεύτερο επίπεδο τη μεταβολή των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό.

Σύμφωνα με την απογραφή της ΕΣΥΕ, στη 10ετία 1991-2001 οι αυτοαπασχολούμενοι (συνολικά) μειώθηκαν κατά 9.358, δηλαδή 1,1% (Από 851.713 σε 842.355). Επί της ουσίας πρόκειται για στασιμότητα.

Στην παραγωγή μειώθηκαν κατά 14,8%.

Στο εμπόριο μειώθηκαν κατά 3,9%.

Στον τουρισμό αυξήθηκαν κατά 23,4%.

Στις Υπηρεσίες αυξήθηκαν κατά 21,6%.

Στην ίδια 10ετία (1991 - 2001) σημειώνεται μείωση των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό, κατά 37%, από 616.303 έφτασαν στις 389.052.

Αντίθετα, είχαμε διπλασιασμό των αυτοαπασχολούμενων με προσωπικό, από 235.410 έφτασαν 453.303, αύξηση 92,5%.

Η μεγαλύτερη μείωση σημειώνεται στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό στο εμπόριο, οι οποίοι από 201.974 το 1991 συρρικνώθηκαν στις 70.985(μείωση 65%). Ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό, από 87.943 αυξήθηκαν στις 207.589.

Στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό στη μεταποίηση, είχαμε αισθητή μείωση, από 94.672 στις 52.887 (μείωση 44%).

Στις οικοδομές και μεταφορές είχαμε μικρότερη μείωση, 23,5% και 17,5% αντίστοιχα. Μεγάλη ήταν η μείωση και στα ξενοδοχεία, εστιατόρια, από 42.506 στις 13.085, μείωση 67,6%. Ενώ αυξήθηκαν οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό, κατά 300%, από 21.406 στις 65.768.

Μεγάλη αύξηση είχαμε στους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό στις υπηρεσίες. Από 64.542 το 1991 ανήλθαν στις 131.129 το 2001 (αύξηση 102%), που είναι και ο μοναδικός τομέας που είχαμε μικρή αύξηση των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό (Ενδιάμεσοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, υπηρεσίες διαχείρισης ακίνητης περιουσίας και σε μικρότερο βαθμό υπηρεσίες Υγείας - μέριμνας).

Εκτιμώντας τις μεταβολές αυτές μπορούμε να πούμε ότι στο εσωτερικό του στρώματος υπάρχει κινητικότητα, παρατηρείται τάση μείωσης των αυτοαπασχολούμενων που δεν απασχολούν ξένη εργασία (χάνουν τα μέσα παραγωγής που κατέχουν), αλλά και τάση συγκεντροποίησης, που εκδηλώνεται με την αύξηση των αυτοαπασχολούμενων με προσωπικό.

Σύμφωνα με μελέτη της ICAP, επιδεινώθηκε η πιστοληπτική ικανότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων το 2005.

Την περίοδο 2004-2005 το ποσοστό πτωχεύσεων αυξήθηκε κατά 55,54% και της ασυνέπειας κατά 17,33%.

Με βάση τη νομική μορφή, το μεγαλύτερο ποσοστό πτώχευσης, το 2005, παρουσιάστηκε στις ετερόρρυθμες επιχειρήσεις και το μεγαλύτερο ποσοστό ασυνέπειας στις ατομικές επιχειρήσεις.

Με βάση τον αριθμό του προσωπικού το μεγαλύτερο ποσοστό πτώχευσης και ασυνέπειας καταγράφεται στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό.

Με βάση τον τομέα δραστηριότητας το μεγαλύτερο ποσοστό ασυνέπειας καταγράφηκε στο εμπόριο και το μεγαλύτερο ποσοστό πτώχευσης στη βιομηχανία.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Σύμφωνα με στοιχεία της ICAP, το 1,5% των εμπορικών επιχειρήσεων πραγματοποιούν πάνω από το 50% των πωλήσεων.

Ειδικά στον τομέα εμπορίας τροφίμων το 82% του λιανικού εμπορίου μονοπωλείται από τις αλυσίδες μεγαλοκαταστημάτων, ενώ η κατανομή των μεριδίων της αγοράς συνεχώς αλλάζει υπέρ των πολύ μεγάλων καταστημάτων.

Στην τελευταία 5ετία πάνω από 20 τέτοιες αλυσίδες έχουν δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα και πολλές από τις ντόπιες αλυσίδες έχουν δημιουργήσει συμπράξεις (Μαρινόπουλος, Βασιλόπουλος, κλπ.).

Στις ηλεκτρικές συσκευές 5 αλυσίδες κατέχουν το 50% της αγοράς.

Στα ηλεκτρονικά είδη 6 επιχειρήσεις ελέγχουν το 78% των πωλήσεων.

Στον τομέα του επίπλου προχωράει η συγκέντρωση, στα ρούχα και υποδήματα διαμορφώνονται μονοπωλιακές καταστάσεις.

Τα μερίδια της αγοράς που κατέχουν οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις εξασφαλίζονται και διευρύνονται και με διάφορες μορφές δορυφορικής σύνδεσης ενός ευρύτατου αριθμού μικρών επιχειρήσεων με τη μορφή του FRANCISING.

Όπου η μικροεπιχείρηση πληρώνει τη μονοπωλιακή φίρμα (κυρίως με ποσοστό επί του τζίρου) έχοντας υποχρέωση να διαθέτει αποκλειστικά τα εμπορεύματα του μονοπωλίου, να ακολουθεί τη δική του τεχνολογία, τις δικές του μεθόδους εκπαίδευσης προσωπικού, κ.ά.

Άλλη μορφή εξάρτησης κυρίως στην παραγωγή είναι αυτή των υπερεργολαβιών, όπου, π.χ., μικρομεσαίες επιχειρήσεις αναλαμβάνουν μέρος της παραγωγής εμπορευμάτων ή κατασκευαστικές εργασίες για λογαριασμό των μονοπωλίων, μεγάλων επιχειρήσεων.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως, παρά τις ελλείψεις των στατιστικών στοιχείων και τις διαφορές από πηγή σε πηγή, η πραγματικότητα είναι ότι όταν μιλάμε για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, εννοούμε ένα στρώμα γύρω στις 600.000 μικροεπιχειρηματίες (χωρίς τους επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες) που βιώνουν τις συνέπειες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις συνέπειες της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Και αυτό το στρώμα είναι ανάγκη να επηρεαστεί, να κερδηθεί όσο το δυνατόν σε μεγαλύτερο βαθμό στην κοινή δράση, στην κοινωνική συμμαχία με την εργατική τάξη, με την πολιτική του ΚΚΕ.

Συνολικά μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι δεν επιβεβαιώνονται καταστροφολογικές εκτιμήσεις για γρήγορο και συνολικό αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Σε άλλους κλάδους καταστρέφονται σε μεγαλύτερη έκταση απ' ό,τι αναπαράγονται, σε άλλους κλάδους γίνεται το αντίθετο, αλλά συνολικά τα μεσαία στρώματα αναπαράγονται με χειρότερους όρους κάτω από την πίεση της κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, των αναδιαρθρώσεων του συστήματος.

Η συρρίκνωση είναι μια τάση που εκδηλώνεται στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό και η πορεία θα εξαρτηθεί από την πορεία της συγκέντρωσης - συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και ο ρυθμός επιτάχυνσης εξαρτάται και από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΥΣ ΕΒΕ

Το βασικό ντοκουμέντο που συμπυκνώνει την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο «Ευρωπαϊκός Χάρτης για τις μικρές επιχειρήσεις», τον οποίο προσυπέγραψαν τα κράτη-μέλη τον Ιούνη του 2000.

Η κοινοτική στρατηγική επιχειρεί να διαχειριστεί δύο στόχους. Από τη μια να επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και από την άλλη να διατηρήσει ορισμένες ισορροπίες στην αναπαραγωγή του συνολικού κοινωνικού κεφαλαίου και να αποφευχθεί άμεση, βίαιη συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Ο Ευρωπαϊκός Χάρτης καθορίζει ορισμένες βασικές κατευθύνσεις:

α) Πρόσβαση των μικρών επιχειρήσεων στη χρηματοδότηση και στις μικροπιστώσεις μέχρι 25.000 ευρώ, μέσω, π.χ., δημόσιων τραπεζών, πρόγραμμα για τις επιχειρήσεις 2001-2005 του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων, κ.ά.

β) Ενίσχυση της τεχνολογικής ικανότητας και καινοτομίας (π.χ., τεχνολογικά πάρκα, φορολογικά κίνητρα, δικτύωση μικρομεσαίων επιχειρήσεων).

γ) Εκπαίδευση, πληροφόρηση και αντιπροσώπευση στην ΕΕ.

Τα μέτρα συνδυάζονται με αλλαγές στο πτωχευτικό δίκαιο για την περίπτωση πτώχευσης μιας μικρής επιχείρησης ώστε να έχει μια «δεύτερη ευκαιρία» εισόδου στην αγορά (μπλοκάρισμα των πιστωτών για ένα διάστημα).

Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Μάρτης 2006) για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις συνοψίζονται σε ορισμένα βασικά ζητήματα:

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνωρίζει την ύψιστη σημασία της δημιουργίας ευνοϊκότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος ειδικότερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν το στυλοβάτη της ευρωπαϊκής οικονομίας... Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Επιτροπή να προτείνει ειδικές διατάξεις για την προώθηση της ποσοτικής και ποιοτικής ανάπτυξης των ΜΜΕ που να προβλέπουν, λ.χ., μεγαλύτερες μεταβατικές περιόδους, μειωμένα τέλη, απλουστευμένες διαδικασίες υποβολής στοιχείων και απαλλαγές.»

Ο στόχος που τίθεται είναι να επιταχυνθεί η απλοποίηση της διαδικασίας ίδρυσης ΜΜΕ, ώστε μέχρι τα τέλη του 2007 ο μέσος χρόνος να είναι μια βδομάδα.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκτιμά επίσης «ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από περισσότερους επιχειρηματίες με τις κατάλληλες δεξιότητες, ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν ανταγωνιστικά στις αγορές (...). Υπογραμμίζει συνεπώς την ανάγκη δημιουργίας ενός γενικού θετικού επιχειρηματικού κλίματος και κατάλληλων γενικών προϋποθέσεων που θα διευκολύνουν και θα ενθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα.

Καλεί τα κράτη-μέλη να ενισχύσουν τα αντίστοιχα μέτρα, μεταξύ άλλων μέσω επιχειρηματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης στο ενδεδειγμένο επίπεδο σπουδών (...). Μια πλήρως ολοκληρωμένη χρηματοοικονομική αγορά και η επαρκής πρόσβαση σε οικονομικούς πόρους είναι κεφαλαιώδης για την ανάπτυξη των ΜΜΕ. Εάν δεν αντιμετωπιστεί δεόντως η έλλειψη πόρων, θα εξακολουθήσει να παρεμποδίζει την καινοτομία στις ΜΜΕ (...). Επιπλέον, η πρόσβαση των ΜΜΕ στις αγορές θα βελτιωθεί με τη διευκόλυνση της πρόσβασής τους στις αγορές κρατικών προμηθειών και στην τυποποίηση, καθώς και με την υποστήριξη της διεθνοποίησής τους».

Στην Ελλάδα η προσπάθεια υλοποίησης αυτών των κατευθύνσεων ξεκίνησε ουσιαστικά το 2004, δημιουργεί προσδοκίες και γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η ιδεολογική δουλειά, να αποκαλυφθεί ότι τα συγκεκριμένα μέτρα έχουν περιορισμένα όρια και δεν μπορούν να αναιρέσουν τη γενική τάση μείωσης του μεριδίου της αγοράς των μικρών επιχειρήσεων, την αύξηση της εξάρτησής τους από το τραπεζικό και γενικότερα το μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Οι απολογητές των πολιτικών της ΕΕ για τις «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις, σκόπιμα σπέρνουν συγχύσεις και αποπροσανατολίζουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ για τη φροντίδα της ΕΕ με τα διάφορα προγράμματα ενίσχυσης των ΜΜΕ.

Μόνο που σ' αυτές τις «επιχειρήσεις» περιλαμβάνονται και εκείνες που απασχολούν μέχρι και 250 εργαζόμενους και ο τζίρος τους (πωλήσεις) φθάνει μέχρι και 50 εκατ. ευρώ. Και αυτές τις επιχειρήσεις, που για την ελληνική πραγματικότητα είναι μεγάλες, ενισχύει κυρίως η ΕΕ μέσα από διάφορα προγράμματα, που περιλαμβάνονται στα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ).

Για το ποιος μπορεί να ευεργετηθεί από αυτά τα προγράμματα φαίνεται και από τα απολογιστικά στοιχεία του Β΄ ΚΠΣ που έδωσε η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας.

Συγκεκριμένα, από τα 1,3 δισ. ευρώ που διατέθηκαν την εξαετία 1994-1999, τα 708 εκατ. ευρώ (54,5%) δόθηκαν σε 652 μεγαλοεπιχειρηματίες. Και τα υπόλοιπα (45,5%) δόθηκαν σε όλους τους άλλους, από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν μεσαίοι και ελάχιστοι μικροί ΕΒΕ.

Το σύνολο των επιδοτηθέντων ήταν σε όλη την εξαετία 8.310(!), δηλαδή περίπου το 1% του συνόλου. Είναι γνωστό ότι ενισχύεται η προπαγάνδα για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και για τους νέους επιχειρηματίες.

Στην εξαετία 1994-1999 επιδοτήθηκαν 199(!) γυναίκες με 17,6 εκατ. ευρώ (μ.ό. 88.442 ευρώ) και 872(!) νέοι με 47 εκατ. ευρώ (μ.ό. 53.900 ευρώ).

Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα πολύ μικρό και επιλεγμένο αριθμό ανθρώπων.

Το ίδιο γίνεται και με το Γ΄ΚΠΣ, αφού για το 2005 από το πρόγραμμα ΕΠΑΝ (Επιχειρηματικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης), το κυριότερο πρόγραμμα, οι επιδοτούμενοι έφθασαν τους 711(!).

Από το Γ΄ΚΠΣ προβλέπεται:

Ενίσχυση 3.215 επιχειρηματικών σχεδίων μεταποιητικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων και πολύ μικρών επιχειρήσεων.

Ενίσχυση 690 επιχειρηματικών σχεδίων (ΜΜΕ) όλων των κλάδων του τουριστικού τομέα.

Ενίσχυση 2.600 επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών.

Η γενική κατεύθυνση της ΕΕ είναι η απελευθέρωση των αγορών. Έτσι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ έρχονται σε σύγκρουση με τους μεγαλοεισαγωγείς, μεγαλέμπορους και βιομήχανους, για τους οποίους η ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων, δίνει απλόχερα προνόμια και κίνητρα που ισχυροποιούν το μεγάλο κεφάλαιο στον ανταγωνισμό.

Είναι γεγονός ότι οι μεσαίες επιχειρήσεις προβάλλονται από την ΕΕ σαν πηγή δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από αυξημένη ανεργία, χαμηλό ρυθμό αύξησης των θέσεων απασχόλησης που συνδέεται με την καπιταλιστική αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, τη χρησιμοποίηση νέων μορφών οργάνωσης της παραγωγής αλλά και την εντατικοποίηση της εργασίας.

Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις χρησιμοποιούνται ακριβώς σαν μηχανισμός εκτόνωσης του προβλήματος της ανεργίας κυρίως με την τόνωση της «επιχειρηματικότητας», με ώθηση στους ανέργους να ανοίξουν τη «δική» τους, χωρίς μέλλον όμως, επιχείρηση.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ταξικά προσανατολισμένη, υπηρετεί τα συμφέροντα και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Έτσι, μετά την περίοδο προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στις κατευθύνσεις της ΕΕ, που πάρθηκαν ορισμένα μεσοπρόθεσμα μέτρα ενίσχυσης των μικρών επιχειρήσεων, εφαρμόζεται πολιτική που οξύνει τα προβλήματά τους.

Τα αστικά κόμματα βάζουν στο «ίδιο καζάνι» τις μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πλειοδοτούν σε υποσχέσεις και κολακείες. Όταν όμως σχεδιάζουν και υλοποιούν τα κυβερνητικά τους προγράμματα οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ καλούνται να πληρώσουν τις «μαύρες τρύπες» των προϋπολογισμών, να αντέξουν στη ληστεία των τραπεζών και τις συνέπειες από την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας.

Αν στη γενική πολιτική των δύο κομμάτων υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις διαχειριστικού χαρακτήρα, στον τομέα αντιμετώπισης των αυτοαπασχολούμενων υπάρχει ταύτιση.

Η ΝΔ ως κυβέρνηση επέβαλε τη φορολογία των μικρών επιχειρήσεων με βάση τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια. Το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε αυτό το σύστημα για μια δεκαετία.

Ήταν όμως το κόμμα που με τη λεγόμενη συνάφεια και τις ανέλεγκτες υποθέσεις, κάθε χρόνο αφαιρούσε από τις τσέπες των ΕΒΕ πάνω από 1 δισ. ευρώ. Το ίδιο σύστημα βέβαια συνεχίζει και η ΝΔ. Και τα δύο κόμματα κρατούν το αφορολόγητο όριο για τους ΕΒΕ στα 9.400 ευρώ.

Τυπικά, υπήρξε η σταδιακή μείωση, μέχρι το 2007, των φορολογικών συντελεστών για τις ΟΕ και ΕΕ στο 20%, επί της ουσίας όμως με τη διαδικασία του ετήσιου κλεισίματος των βιβλίων και με την αύξηση (για ορισμένα επαγγέλματα) του «μέγιστου συντελεστή κέρδους» η φορολογική επιβάρυνση τριπλασιάστηκε.

Στο Ασφαλιστικό το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε με συνέπεια το λεγόμενο νόμο Σιούφα, που χειροτερεύει τους όρους ασφάλισης για τους αυτοαπασχολούμενους και δίνει ψίχουλα για τις συντάξεις, ενώ με την πολιτική και των δύο κομμάτων υποβαθμίζονται συνεχώς οι όροι πρόληψης και προστασίας της υγείας.

Για την «περίφημη» κατάρτιση (με ευθύνη και των δύο κομμάτων) έχει γεμίσει η χώρα από Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, τα οποία αποτελούν μέσο πλουτισμού «ημετέρων» που διαχειρίζονται τα διάφορα προγράμματα ως ισχυρό εργαλείο χειραγώγησης και ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος και των μικρών ΕΒΕ.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προχώρησαν στην απελευθέρωση του ωραρίου, προς όφελος των μεγαλοκαταστημάτων, των πολυεθνικών, σε βάρος των μικρεμπόρων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους νέους όρους του ανταγωνισμού.

Η αύξηση των λειτουργικών εξόδων από την απελευθέρωση του ωραρίου αντιμετωπίζεται με την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εμποροϋπαλλήλων, τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Ο ΣΥΝ είναι σύμφωνος με τους βασικούς άξονες της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας τακτική «κριτικής στάσης» απέναντι σε μέτρα που προκαλούν αντιδράσεις στους αυτοαπασχολούμενους - μικρούς ΕΒΕ.

Αφετηριακό στοιχείο αυτής της πολιτικής σύγκλισης είναι η συμφωνία στις 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ (ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργαζομένων), στη λογική της ανταγωνιστικότητας.

Ο ΣΥΝ προσπαθεί να επιδράσει στα μεσαία στρώματα, ξεκινώντας από τη μικροαστική αφετηρία που οδηγεί στη λογική μιας καλύτερης (δήθεν) διαχείρισης των προβλημάτων των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, χωρίς να θίγεται η εξουσία των μονοπωλίων.

Υποστηρίζει τη θέση περί «υγιούς ανταγωνισμού». Παραβλέπει, δηλαδή, τους οικονομικούς νόμους του συστήματος.

Ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος πόλεμος για την εξάπλωση, επικράτηση στην αγορά. Αλλά ο ΣΥΝ με τη θέση αυτή επιχειρεί να εξωραΐσει τον καπιταλισμό, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει «ανθρώπινος», να λειτουργήσει με κανόνες που θα εξασφαλίζουν την αρμονική συμβίωση των μονοπωλίων με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το κρίσιμο ζήτημα που καθορίζει την πορεία των εξελίξεων είναι η όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της εργασίας από τη μια και στην ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων τους από την άλλη.

Το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα συμφέροντα, τα δικαιώματα των αυτοαπασχολούμενων στην αντιπαράθεση με τα μονοπώλια, αναδεικνύοντας ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να δοθεί λύση στα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων μέσα από μια ειδική πολιτική για τους ΕΒΕ. Μόνο μέσα από την αντιμονοπωλιακή πάλη με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να οργανώνεται η αντίσταση, να αποσπώνται ορισμένες κατακτήσεις.

Το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα δικαιώματα των αυτοαπασχολούμενων - μικρών ΕΒΕ παίρνοντας υπόψη ότι η κοινωνικοποίηση της εργασίας και της παραγωγής είναι αντικειμενική διαδικασία και έρχεται σε αντίθεση, σε σύγκρουση με τις εκμεταλλευτικές, καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, με την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Στο Πρόγραμμα του Κόμματος αναφέρεται ότι ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά και τις συνέπειες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και εξάρτησης, όταν η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της, πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Δηλαδή, για τους αυτοαπασχολούμενους, όπως για την εργατική τάξη και τη μικρομεσαία αγροτιά, υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης.

Ο δρόμος που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος του λαού, ο δρόμος της προσαρμογής, της ενσωμάτωσης στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, της ληστρικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, της χειροτέρευσης της ζωής των αυτοαπασχολούμενων, της βίαιης καταστροφής τους, από τη μια μεριά.

Και ο δρόμος της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού.

Είναι ο δρόμος που δημιουργεί δυνατότητες για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας.

Είναι ο δρόμος του αγώνα για να αξιοποιηθούν ο κοινωνικός πλούτος, οι παραγωγικές δυνάμεις και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, για ριζικά διαφορετική προοπτική για το λαό - για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.

Τη συνειδητοποίηση αυτής της προοπτικής πρέπει να υπηρετήσουν η διαφωτιστική δουλειά και η μαζική δράση των κομμουνιστών, ώστε να κατανοηθεί ότι:

«Κανένα ουσιαστικό βήμα δεν μπορεί να γίνει εμπρός, για να ανοίξει ο δρόμος της φιλολαϊκής ανάπτυξης, όσο κυριαρχούν στην οικονομία και σε στρατηγικής σημασίας τομείς το μονοπωλιακό κεφάλαιο και οι φορείς του.

Κανένα βήμα δεν μπορεί να γίνει προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, όσο η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις των διακρατικών ενώσεων.» (Εισήγηση 17ου Συνεδρίου).

«Προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία είναι να μετατραπούν, με κοινωνικοποίηση, τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τα μέσα και οι τομείς στρατηγικής σημασίας σε λαϊκή περιουσία.

Ο κοινωνικοποιημένος τομέας θα είναι διευρυμένος, αφού το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει περάσει σε ανώτερο βαθμό συγκέντρωσης και διείσδυσης, όχι μόνο στο πεδίο της παραγωγής αλλά και στο εμπόριο, στον κοινωνικό τομέα, στην Παιδεία, στην Υγεία, στον Τουρισμό.» (Εισήγηση 17ου Συνεδρίου).

Στον κοινωνικοποιημένο τομέα εντάσσονται: Η Ενέργεια. Οι Τηλεπικοινωνίες. Η Ύδρευση. Οι Μεταφορές. Ο ορυκτός πλούτος. Οι βασικοί κλάδοι της μεταποίησης, όπως παραγωγής μέσων παραγωγής και προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Το τραπεζικό σύστημα. Το εμπόριο. Ο τομέας της λαϊκής στέγης. Η έρευνα. Η δημοκρατική πληροφόρηση του λαού.

Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας θα λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός, κυρίως σε κλάδους της μεταποίησης όπου υπάρχει μικρή συγκέντρωση. Ώστε να ανέβει η παραγωγικότητα της εργασίας, να βελτιωθεί η ποιότητα των προϊόντων, να διευκολυνθεί η διακίνησή τους και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί, ενταγμένοι στον κεντρικό σχεδιασμό, να προσφέρουν στη λαϊκή οικονομία.

Η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας θα προχωράει σχεδιασμένα με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και για μια περίοδο θα παραμείνει η μικροϊδιοκτησία στον τομέα της παροχής υπηρεσιών, π.χ., εστιατόρια, ταβέρνες, καφενεία, κουρεία, καθαριστήρια, συνεργεία αυτοκινήτων, υπηρεσίες αποκατάστασης οικιακών βλαβών, τουριστικά καταλύματα στα μικρά, ιδιαίτερα, νησιά.

Με ευθύνη της εργατικής εξουσίας θα ρυθμιστούν θέματα που αφορούν στα μέσα παραγωγής και στον εκσυγχρονισμό τους, στην προμήθεια πρώτων υλών, στην απορρόφηση της παραγωγής, στη φορολογία των μικρών επιχειρήσεων και των συνεταιρισμών, με ευνοϊκούς όρους.

Τα θέματα αυτά χρειάζονται περισσότερη μελέτη αλλά είναι απαραίτητο να αρχίσει ο προβληματισμός, αναδεικνύοντας ως βασικό στοιχείο ότι ο δρόμος της ευημερίας των λαϊκών στρωμάτων περνάει μέσα από τη λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

Σ' αυτόν το δρόμο μπορούν να κατοχυρωθούν βασικά δικαιώματα των αυτοαπασχολούμενων:

• Εξασφάλιση του δικαιώματος εργασίας και εισοδήματος ικανού να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των οικογενειών τους, ωράριο συμβατό με το γενικό ωράριο εργασίας και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
• Αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας. Πραγματική μόρφωση για τα παιδιά τους.
• Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, κοινωνικές υποδομές στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
• Εξασφάλιση της ισοτιμίας των γυναικών, αναγνώριση δικαιωμάτων που αφορούν στη μητρότητα, στην ξεκούραση (άδειες, κλπ.).
• Φτηνή λαϊκή κατοικία.
• Ελεύθερο δημιουργικό χρόνο, ζωή σε ανθρώπινο περιβάλλον με συμμετοχή σε πολιτιστικές, αθλητικές δραστηριότητες, χωρίς τη μάστιγα των ναρκωτικών.
• Ζωή χωρίς το βραχνά της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις και πολέμους.

Σ' αυτή την κατεύθυνση μπορεί να δοθεί απάντηση στις ανησυχίες για την απώλεια της μικροϊδιοκτησίας, να κατανοηθεί ότι οι αυτοαπασχολούμενοι μπορούν να ζήσουν μία καλύτερη ζωή.

Η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά έχει μεγάλες απαιτήσεις.

Βεβαίως, εδώ κρίνεται η πρωτοπόρα στάση της εργατικής τάξης, που έχει την κύρια ευθύνη, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από την προσπάθεια που θα γίνει στα μεσαία στρώματα.

Η λύση είναι η συγκέντρωση των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό, στον κοινό αντίπαλο. Κι αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων πρέπει να κατανοηθεί όχι μόνο ως στοιχείο που απαντά στις τρέχουσες απαιτήσεις της πάλης αλλά ως στοιχείο του αγώνα για την κατάργηση της ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής με τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Η συμμαχία θα βασιστεί στην υιοθέτηση αντιμονοπωλιακού πλαισίου, που θα δίνει ώθηση στην πάλη της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων και θα εμπλουτίζεται μέσα από την ανάπτυξη της πάλης.

Έχουμε μια πείρα από την κοινή δράση και μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα.

Υπάρχει αντικειμενική βάση που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις ανάμεσα στους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό και στους εργαζόμενους.

Ο ανταγωνισμός, η πίεση που ασκείται από τα μονοπώλια και τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργούνται στα μεσαία στρώματα τροφοδοτούν την πίεση σε βάρος των εργαζομένων και δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί ότι ακόμα και στην περίπτωση της πιο ακραίας εκμετάλλευσης των εργαζομένων η τάση της ισχυροποίησης των μονοπωλίων, του ανταγωνισμού δε σταματάει.

Ο ανταγωνισμός δεν αφορά μόνο στη σχέση μεσαίων στρωμάτων και μονοπωλίων ή μόνο μεταξύ μονοπωλίων αλλά λειτουργεί και στο εσωτερικό του στρώματος, για την επιβίωση, την επέκταση των δραστηριοτήτων, την αύξηση των κερδών.

Η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας θέτει το ζήτημα της κοινής δράσης της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, την προώθηση επιμέρους συσπειρώσεων σε κλαδικό και τοπικό επίπεδο.

Και στην υπόθεση αυτή μπορούν να συμβάλουν εργατικά συνδικάτα, αγροτικοί σύλλογοι και Ομοσπονδίες - σωματεία, εμπορικοί σύλλογοι, ομοσπονδίες των αυτοαπασχολούμενων.

Μπορεί επίσης να συμβάλει η κοινή δράση ανάμεσα στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στις δυνάμεις της ΔΗΚΕΒΕ και στη συνέχεια του αγωνιστικού-αντιμονοπωλιακού πόλου που θα διαμορφωθεί στους αυτοαπασχολούμενους - μικρούς ΕΒΕ.

Για να έχει όμως η κοινή δράση συνέχεια και να διαμορφώνει τη βάση για την κλιμάκωση των προσπαθειών πρέπει να δημιουργείται υποδομή, να συγκροτούνται, π.χ., επιτροπές αγώνα, να εμπλουτίζεται το πλαίσιο, να παίρνει βαθύτερα αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά.

Η κοινή δράση δεν αφορά μόνο το μαζικό κίνημα αλλά είναι βασικό καθήκον των ΚΟΒ, που με επίμονη ιδεολογική-πολιτική δουλειά αλλά και στοχοπροσηλωμένη καθοδήγηση των κομμουνιστών στο μαζικό κίνημα μπορούν να δίνουν το σωστό περιεχόμενο στην κοινή δράση, να συμβάλλουν στην επεξεργασία στόχων πάλης, να εξασφαλίζουν τη συνέχεια και την κλιμάκωση ενεργειών.

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

Η δουλειά του Κόμματος, των Οργανώσεων, των δυνάμεών μας στο μαζικό κίνημα πρέπει να έχει προτεραιότητα στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό. Γιατί δεν εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη, εργάζονται σε σκληρές συνθήκες και υφίστανται πιο έντονα τις οδυνηρές συνέπειες του ανταγωνισμού και της αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ ένα μέρος τους προέρχεται από την εργατική τάξη και βρέθηκε εκτός παραγωγής εξαιτίας της ανεργίας.

Συνεπώς, είναι οι πιο κοντινοί σύμμαχοι της εργατικής τάξης και έχουν δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν πόσο κοντά είναι τα συμφέροντά τους.

«Οι αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό μπορούν να δώσουν γενικότερη ώθηση στο κίνημα, στην ένταξη των αυτοαπασχολούμενων με προσωπικό, να του προσδώσουν μεγαλύτερη σχετικά σταθερότητα και ικανότητα να αντιμετωπίζει τους ελιγμούς της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ταλάντευσης και των προκαταλήψεών τους, των φοβιών τους για τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας και την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής.» (Εισήγηση 17ου Συνεδρίου).

Η δουλειά του Κόμματος στους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό είναι πιο σύνθετη και έχει δυσκολίες λόγω της «διπλής προσωπικότητας». Από τη μια δέχονται τις αρνητικές έως καταστροφικές συνέπειες από τη διείσδυση των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Από την άλλη μεριά είναι η ψυχολογία και συνείδηση που αποκτούν εξαιτίας του ότι εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη. Στο εσωτερικό του τμήματος υπάρχουν διαφοροποιήσεις και ιδιαιτερότητες.

Ένα μικρό μέρος τους μπορεί να επιβιώσει και να αντλήσει ένα μέρος των μονοπωλιακών κερδών ως δορυφόροι και υπεργολάβοι των μονοπωλίων. Το μεγαλύτερο όμως μέρος τους βιώνει και θα βιώσει στην πορεία μεγάλη πίεση έως και καταστροφικές συνέπειες.

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

ΠΟΥ ΕΠΙΔΡΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Τα μεσαία στρώματα από την ίδια τη θέση που κατέχουν στην κοινωνική - ταξική διάρθρωση είναι ευάλωτα στην πολιτική των συμμαχιών της αστικής τάξης, στην πολιτική του αστικού κράτους.

Βεβαίως, σήμερα, με την ενίσχυση-επέκταση των μονοπωλίων έχουν υποχωρήσει μέτρα και ρυθμίσεις που στον έναν ή στον άλλο βαθμό συνέβαλλαν τα προηγούμενα χρόνια στη στήριξη των μικρών ΕΒΕ, αλλά η αστική τάξη και το κράτος της δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια ενσωμάτωσης των μικροαστικών στρωμάτων στο σύστημα, στην κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία.

Μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής ζητήματα που χρειάζονται προσοχή:

Τα αντεργατικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις (π.χ., διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, ρυθμίσεις για τις απολύσεις, κλπ.) απευθύνονται στο σύνολο των επιχειρήσεων ανεξάρτητα από το μέγεθος. Το γεγονός αυτό εκλαμβάνεται (ή μπορεί να εκληφθεί) από τμήματα των μεσαίων στρωμάτων ως στοιχείο που αντιστοιχεί στα συμφέροντά τους, ενισχύει την αντίληψη περί κοινού συμφέροντος με το μεγάλο κεφάλαιο, καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της πολιτικής των αστικών κομμάτων.

Τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, παρά το γεγονός ότι δε συνέβαλαν στη στήριξη των αυτοαπασχολούμενων, μικρών ΕΒΕ, ενισχύουν προσδοκίες και αυταπάτες. Στην ίδια κατεύθυνση επιδρούν οι «αναπτυξιακοί νόμοι», τα προγράμματα του ΟΑΕΔ που επιδοτούν την απασχόληση, η επιχορήγηση ανέργων για τη δημιουργία μικρών επιχειρήσεων.

Ενώ δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι δράσεις Leader που αναφέρονται στην «ενίσχυση των ΜΜΕ» και προβλέπουν κονδύλια για βελτίωση υποδομών διαμονής, εστίασης, οικοτεχνίας, αγροτοτουρισμού, χειροτεχνίας, μεταποίησης, τυποποίησης προϊόντων, κ.ά.

Η συστηματική παρέμβαση των Γενικών Συνομοσπονδιών ΕΒΕ και Εμπορίου στο πλευρό του ΣΕΒ, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στον «κοινωνικό διάλογο», ενδυναμώνει αντιλήψεις για την κοινή στάση των επιχειρηματιών.

Οι παρεμβάσεις «θεσμικών οργάνων», όπως αυτές του «Εθνικού Συμβουλίου» για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καλλιεργούν αυταπάτες για συναπόφαση, χάραξη κοινής πολιτικής κλπ.

Η εξάπλωση των κινέζικων μαγαζιών και εμπορευμάτων δημιουργεί προβληματισμό και αντιδράσεις στους μικρεμπόρους, που αντιμετωπίζουν αυτή την εξέλιξη σαν μια από τις βασικές αιτίες που επιδρούν αρνητικά στην οικονομική τους κατάσταση. Θα χρειαστεί επίμονη προσπάθεια για να κατανοηθεί:

Πρώτο, ότι οι οικονομικές δυσκολίες συνδέονται με τις γενικότερες εξελίξεις που αφορούν στη συγκέντρωση - συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, στην ισχυροποίηση των μονοπωλίων, στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Δεύτερο, ότι το φαινόμενο της εξάπλωσης των κινέζικων προϊόντων κινείται στα πλαίσια της δράσης των νόμων του καπιταλισμού, συνδέεται με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου, την απελευθέρωση της αγοράς και των εμπορευμάτων, είναι στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης κι αυτή πρέπει να ενοχοποιηθεί στη συνείδηση των αυτοαπασχολούμενων - μικρών εμπόρων.

Προσοχή, επίσης, χρειάζεται στην αντίθεση που δημιουργείται ανάμεσα στους μικρέμπορους και στους λιανοπωλητές των λαϊκών αγορών. Κι εδώ με επιμονή πρέπει να εξηγείται ότι οι λιανοπωλητές δεν είναι οι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρέμποροι.

Αναζητούν το μεροκάματο πουλώντας εμπορεύματα που παράγονται στην Ελλάδα ή εισάγονται από το εξωτερικό, και η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκουν στις λαϊκές φτηνά εμπορεύματα.

Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει «θεμιτός» η «αθέμιτος» ανταγωνισμός.

Η λαϊκή αγορά, η εμπορευματοπανήγυρη, κλπ. είναι μέρος της αγοράς.

Οι μικροβιοτέχνες, επαγγελματίες και μικρέμποροι πολλές φορές προσπάθησαν με τη συνένωσή τους σε συνεταιρισμούς να απαντήσουν στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, να αμυνθούν στην εκτόπιση από την παραγωγή και την αγορά.

Οι συνεταιρισμοί στο χώρο των ΕΒΕ ήταν και είναι (όσοι υπάρχουν) κατά κανόνα προμηθευτικοί. Οι προμηθευτικοί συνεταιρισμοί εξασφάλισαν καλύτερες τιμές αγοράς στα προϊόντα τους αλλά σήμερα έχουν μπει σε πορεία αλλαγών.

Ελάχιστοι πήραν παραγωγικό χαρακτήρα, όμως δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό, αλλά και στην εχθρική ή, στην καλύτερη περίπτωση, αδιάφορη στάση των κυβερνήσεων απέναντί τους.

Εμφανίστηκαν αρκετά αργότερα από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Δεν έλειψαν και εδώ οι διάφορες μικροαστικές θεωρίες περί σοσιαλιστικών νησίδων. Στη ζωή αποδείχτηκε ότι οι συνεταιρισμοί στους ΕΒΕ είναι αντιμέτωποι με την ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας και τις αντιθέσεις του συστήματος.

Σε περιόδους που το μεγάλο κεφάλαιο δεν επένδυε και δεν επεκτεινόταν σε διάφορους τομείς της οικονομίας, βρήκαν χώρο και δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί (π.χ., ξυλουργοί, παντοπώλες, εμποροράπτες, κλπ.), με στόχο την από κοινού προμήθεια υλικών. Ακολούθησαν υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, κεραμοποιοί, κλπ.

Στην πορεία όμως και σε σύνδεση με την επέκταση των μεγαλοεπιχειρήσεων, μεγαλοκαταστημάτων στην αγορά, ο ρόλος των συνεταιρισμών περιορίστηκε κατά πολύ.

Ο συνεταιρισμός είναι γέννημα του καπιταλισμού, αποτελεί μορφή που διευκολύνει στην επιτάχυνση της συσσώρευσης κεφαλαίου, υπόκειται στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και επομένως οδηγείται στην καταστροφή ή στην εξέλιξή του σε μετοχική εταιρία.

Η φάση των αναδιαρθρώσεων της οικονομίας και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ βρήκε τους συνεταιρισμούς των ΕΒΕ χωρίς υποδομή, χωρίς κεφάλαια, τεχνογνωσία και κρατική μέριμνα και άρχισαν να συρρικνώνονται και να διαλύονται, π.χ., συνεταιρισμοί παντοπωλών με την εμφάνιση των σούπερ-μάρκετ, εμποροραπτών με τις αλυσίδες μεγαλοκαταστημάτων ρούχων, ξυλουργικοί με την εμφάνιση μεγαλοεισαγωγέων και βιομηχανιών (SATO), όπως και μια σειρά άλλων συνεταιρισμών.

Σήμερα, συνεταιρισμοί με μεγάλη ή σχετικά μεγάλη οικονομική βάση υπάρχουν μόνο λίγοι.

Είναι οι συνεταιρισμοί των υδραυλικών και ηλεκτρολόγων (λιγότερο αυτοί). Επιβιώνουν μερικοί στο ξύλο, και σε ορισμένους άλλους κλάδους. Όλοι τους είναι προμηθευτικοί.

Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι το συνεταιριστικό κίνημα των ΕΒΕ βρίσκεται σε υποχώρηση. Δύσκολα μπορεί να πείσει κανείς ότι με το συνεταιρισμό μπορεί να αμυνθεί ο μικροβιοτέχνης, επαγγελματίας ή έμπορος.

Συνεπώς, στο ερώτημα αν μπορούν οι μικροεπιχειρηματίες να περιμένουν από το συνεταιρισμό να τους κρατήσει στην αγορά, πρέπει να δίνεται σαφής απάντηση, να αναπτύσσεται η πολιτική πρόταση του Κόμματος, να τίθενται οι πολιτικές προϋποθέσεις που απαιτούνται, να μην καλλιεργούνται αυταπάτες.

Στο χώρο της πίστης έχουν εμφανιστεί «συνεταιριστικές τράπεζες» των ΕΒΕ. Αρκετές από αυτές έμειναν στα χαρτιά, άλλες έκλεισαν στην πορεία. Μερικές που υπάρχουν ακόμα έχουν μικρή εμβέλεια και ελάχιστα βοηθούν τα μέλη τους. Τις αξιοποιούν περισσότερο οι διοικούντες και ο περίγυρός τους, παρά οι «συνεταίροι». Στη φάση του ισχυρού ανταγωνισμού του τραπεζικού συστήματος, μόνο αυταπάτες και ψευδαισθήσεις μπορούν να δημιουργήσουν.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η κατάσταση στη ΓΣΕΒΕΕ.

Είναι η μεγαλύτερη συνομοσπονδία και στη δύναμή της ανήκουν ομοσπονδίες με σωματεία βιοτεχνών, επαγγελματιών και εμπόρων.

Στη δύναμή της ανήκουν 70 ομοσπονδίες που έχουν μέλη τους 956 σωματεία. Οι 49 ομοσπονδίες είναι τοπικές και οι 21 κλαδικές.

Στις τελευταίες εκλογές των σωματείων (τελευταία 2ετία) ήταν γραμμένα 103.883 μέλη (72.921 στα σωματεία με κύρια ομοσπονδία την τοπική και 30.962 στα σωματεία με κύρια ομοσπονδία την κλαδική). Σ' αυτές τις εκλογές σ' όλα τα σωματεία ψήφισαν 50.113 (48,5%), έναντι 43.253 στις προηγούμενες, με εγγεγραμμένα μέλη 89.531 (48,3%). Σημειώθηκε μια αύξηση 14.352 μελών που προέρχονται από νεοϊδρυμένα σωματεία (40), κύρια από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και νέες εγγραφές.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ΕΒΕ, που είναι γραμμένοι στα σωματεία, είναι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ. Οι μεσαίοι δε συμμετέχουν στα συνδικαλιστικά σωματεία, αλλά στα επιμελητήρια.

Υπάρχουν και Ομοσπονδίες που δεν είναι μέλη της ΓΣΕΒΕΕ (βενζινοπώλες, οδοντοτεχνίτες, ψυκτικοί, ιδιοκτήτες Σχολικών Κυλικείων, εκπαιδευτές οδηγών, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, τουριστικών γραφείων, εκτελωνιστές, κ.ά.).

Ο χαρακτήρας και η γραμμή των Συνομοσπονδιών, των συνδικαλιστικών δυνάμεων και οργανώσεων που ελέγχονται από τις δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Πρόκειται για δυνάμεις και οργανώσεις που υπερασπίζονται το καπιταλιστικό σύστημα και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η βασική τους κατεύθυνση, η τακτική και οι στόχοι τους, παρά τους ελιγμούς που κάνουν κάτω από την όξυνση των προβλημάτων και την πίεση του Κόμματος και της ΔΗΚΕΒΕ, εναρμονίζονται με την κατεύθυνση του ΣΕΒ, του μεγάλου κεφαλαίου, διαμορφώνοντας τη συμμαχία μαζί του πάνω στους άξονες της ανταγωνιστικότητας-κερδοφορίας των επιχειρήσεων, της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και της έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Επί της ουσίας εκπροσωπούν τα συμφέροντα μεσαίων επιχειρήσεων με υψηλό τζίρο και ορισμένες δυνατότητες στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Σε σοβαρά ζητήματα (αναπτυξιακός νόμος, φορολογικός νόμος, ωράριο, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ.ά.) στήριξαν τα μέτρα των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και σε ορισμένες περιπτώσεις πρωτοστατούν και με τις τοποθετήσεις τους ανοίγουν το δρόμο για αντεργατικές ρυθμίσεις.

Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος (νοθεία, πλαστούς συσχετισμούς). Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ δρουν ενιαία κατά των κομμουνιστών, των δυνάμεων της ΔΗΚΕΒΕ.

Η κατάσταση στην ΕΣΕΕ.

Η ΕΣΕΕ έχει στη δύναμή της 13 Ομοσπονδίες Εμπορικών συλλόγων με 160 πρωτοβάθμια σωματεία, στα οποία ψηφίζουν 20.000 περίπου.

Είναι Συνομοσπονδία που ιδρύθηκε την τελευταία 10ετία από Ομοσπονδίες Εμπορικών συλλόγων, που μέχρι τότε μερικές ήταν στη ΓΣΕΒΕΕ.

Στα ηγετικά κλιμάκια ακόμη και των πρωτοβάθμιων σωματείων επικρατούν μεγαλέμποροι και μεγαλοεισαγωγείς.

Για τα επιμελητήρια.

Πρόκειται για συμβούλους του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων, για ιμάντα που χρησιμοποιείται για το πέρασμα των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αντιλαϊκής πολιτικής, μηχανισμό που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και συμβάλλει στην ενσωμάτωση των μεσαίων στρωμάτων. Κυριαρχούν οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τον ΣΥΝ.

Η συμμετοχή στις εκλογές και η παρέμβαση των δυνάμεών μας στη λειτουργία και στις δραστηριότητες των επιμελητηρίων έχει την έννοια της αξιοποίησης ενός χώρου που συγκεντρώνονται (και) αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ.

Και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προβολή των θέσεων του αγωνιστικού κινήματος, τη διεκδίκηση ορισμένων θεμάτων, την όξυνση της αντιπαράθεσης με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, την αντιλαϊκή πολιτική και τις θέσεις των παρατάξεων που στηρίζουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, τη συσπείρωση δυνάμεων.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ

Το ΚΚΕ υποστηρίζει αιτήματα που αποσκοπούν στην ανακούφιση των αυτοαπασχολούμενων και εναντιώνονται στην πολιτική της βίαιης συρρίκνωσής τους. Προβάλλει και διεκδικεί στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων και των οικογενειών τους συμβάλλοντας στη συσπείρωση δυνάμεων, στην προώθηση της συμμαχίας με την εργατική τάξη και τη μικρομεσαία αγροτιά.

Μέσα στον αγώνα για τα προβλήματα, σε αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους, αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για την επίλυση του κεντρικού προβλήματος, του προβλήματος της εξουσίας, την ανατροπή των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, την οργάνωση της οικονομίας με βάση την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Σ' αυτή τη γραμμή πάλης αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι παρακάτω στόχοι:

• Κατάργηση των μονοπωλίων στο εμπόριο, κρατικός φορέας στο λιανικό - χονδρικό εμπόριο.
• Κοινωνικοποίηση βασικών κλάδων της μεταποίησης.
• Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς σε όλους τους τομείς στρατηγικής σημασίας (Ενέργεια, Ύδρευση, Τηλεπικοινωνίες, Μεταφορές, χρηματοπιστωτικό σύστημα, κ.ά.) στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Ωράριο

• ΟΧΙ στην απελευθέρωση του ωραρίου - Συνεχές-υποχρεωτικό ωράριο των καταστημάτων έως 48 ώρες τη βδομάδα με τρία απογεύματα κλειστά - 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο για τους εργαζόμενους - Κυριακή υποχρεωτική αργία.

Φορολογία

• Κάθε αυτοαπασχολούμενος -μικρός ΕΒΕ φορολογείται με βάση τα καθαρά του έσοδα (κέρδη), τα οποία προκύπτουν από την αφαίρεση των εξόδων από τα έσοδά του, όπως αυτά προκύπτουν από τα παραστατικά στοιχεία και τα οποία καταχωρούνται στα βιβλία του και είναι υποχρεωτικά για όλες τις αγοραπωλησίες και τα άλλα έξοδα (ενοίκιο, φως, τηλέφωνο, κλπ.)
• Κατάργηση της διαδικασίας περαίωσης και συνάφειας.
• Φορολογικές ελαφρύνσεις για τα πρώτα τουλάχιστον πέντε χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας της μικρής επιχείρησης. Παροχή αφορολόγητου ποσού για τον εκσυγχρονισμό της μικρής επιχείρησης.
• Αναγνώριση, υπό προϋποθέσεις, ως δαπάνης, στο ύψος του κατώτερου μισθού της ΣΣΕ, για την άτυπη απασχόληση ενός μέλους της οικογένειας.
• Κατάργηση των δημοτικών φόρων.
• Τα καθαρά έσοδα (κέρδη), όπως προκύπτουν από τα λογιστικά βιβλία, τα μερίσματα των συνεταιρισμών φορολογούνται ως προσωπικό εισόδημα των μετόχων, συνεταίρων, με βάση τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων.
• Αφορολόγητο ατομικό όριο 15.000 ευρώ και οικογενειακό αφορολόγητο εισόδημα 30.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Προοδευτική αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τα εισοδήματα των φυσικών προσώπων. Ετήσια τιμαριθμοποίηση των ορίων.
• Τεκμήριο για αγορά μετοχών, μεγάλης ακίνητης περιουσίας και ειδών πολυτελείας.
• Κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα αναγκαία είδη λαϊκής κατανάλωσης.
• Φορολογική επιβάρυνση του μεγάλου κεφαλαίου, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των μεγάλων εισοδημάτων.

Επαγγελματική και λαϊκή στέγη

• Εξασφάλιση από το κράτος, υποδομών, βιοτεχνικών πάρκων για την εγκατάσταση δραστηριοτήτων.
• 12ετής Σύμβαση που ανανεώνεται υποχρεωτικά κάθε τρία χρόνια μετά τη 12ετία, εκτός από τις περιπτώσεις αποδεδειγμένης ιδιόχρησης. Το ύψος της αναπροσαρμογής του μισθώματος να μην ξεπερνάει το 0,75% του πληθωρισμού.
• Φτηνή κατοικία με ευθύνη του κράτους.

Χρηματοδότηση

• Κατάργηση όλων των νόμων -ρυθμίσεων που επιτρέπουν την καταλήστευση από τις τράπεζες (πανωτόκια, ανατοκισμός, κλπ.).
• Τα επιτόκια δανεισμού να μην υπερβαίνουν το ύψος του πληθωρισμού. Ειδικό χρηματοδοτικό καθεστώς που επιβάλλει όριο στα επιτόκια δανεισμού για υποδομές, εκσυγχρονισμό.

Κοινωνική Ασφάλιση

• Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (Υγεία, σύνταξη, Πρόνοια).
• Πλήρης σύνταξη με τη συμπλήρωση 30 χρόνων (9.000 μέρες) ασφάλισης ανεξαρτήτως ηλικίας και ασφαλιστικού ταμείου (διαδοχική ασφάλιση). Δικαίωμα συνταξιοδότησης με 4.050 μέρες.
• Κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ.
• Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες.
• Η ασφαλιστική εισφορά να βαραίνει 2/3 το κράτος και 1/3 τον ασφαλισμένο για τις υποχρεωτικές κλάσεις.
• Η κατάταξη στην ασφαλιστική κλάση γίνεται με έγκριση και ευθύνη μόνο του ασφαλισμένου.
• Πλήρης σύνταξη με αναπηρία 67% - αποζημίωση ατυχήματος για όλο το διάστημα που μένει ο εργαζόμενος εκτός εργασίας.
• ΟΧΙ στο τζογάρισμα των αποθεματικών του ΟΑΕΕ στο χρηματιστήριο και σε κάθε είδους τζόγο. Κριτήριο της αξιοποίησης των αποθεματικών είναι η ασφάλεια και η αποδοτικότητα προς όφελος των ασφαλισμένων.
• Αποκλειστικά δημόσιο - δωρεάν σύστημα Υγείας με εξειδίκευση κατά επάγγελμα, ηλικία, φύλο, προτεραιότητα στην πρόληψη, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των ατόμων με ειδικές ανάγκες, που θα δίνει λύσεις στα προβλήματα της υπαίθρου, των ακριτικών περιοχών.
• Άμεση κάλυψη των αναγκών σε όλα τα επίπεδα του συστήματος Υγείας σε τεχνολογική υποδομή, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Επαρκής αριθμός, πλήρως εξοπλισμένων και στελεχωμένων δημόσιων Κέντρων Υγείας στις πόλεις και στην ύπαιθρο που να καλύπτουν τις ανάγκες των οικογενειών, των παιδιών, της μητέρας, των χώρων δουλειάς, των σχολείων, των αθλητικών χώρων.
• Κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας, κατάργηση της συμμετοχής στις εργαστηριακές και λοιπές εξετάσεις και στα φάρμακα.
• Μέτρα για την Υγιεινή -Ασφάλεια της εργασίας. Κρατικό σώμα γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφαλείας ενταγμένο στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Καθιέρωση χαρακτηρισμού Βαρέων-Ανθυγιεινών στα σχετικά επαγγέλματα των ΕΒΕ.

Κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές

• Κρατική φροντίδα ώστε να εξασφαλιστούν άδειες κυήσεων, τοκετού και θηλασμού για τις μητέρες. Δύο μήνες πριν και πέντε μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού, με οικονομική στήριξη και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Δίκτυο κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες που θα συμβάλλει και στη βελτίωση της ζωής της γυναίκας, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου της.
• Κρατικοί δωρεάν σύγχρονοι βρεφονηπιακοί σταθμοί και δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων.
• Δημόσια δωρεάν υποχρεωτική ειδική αγωγή που να καλύπτει τις συνολικές ανάγκες των παιδιών που έχουν ανάγκη.
• Ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτιστικών υπηρεσιών και υποδομών (αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία, προστασία του περιβάλλοντος κ.ά.) για τις λαϊκές οικογένειες, με κρατικές επενδύσεις. Κατάργηση των συμπράξεων ιδιωτικού - δημόσιου τομέα.

Παιδεία

• Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Βασική - Γενική εκπαίδευση έως τα 18 χρόνια μέσα από ένα δημόσιο δωρεάν ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, συνέχεια δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Ριζική αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων.
• Καθιέρωση συστήματος δημόσιων δωρεάν μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών. Κατάργηση των ΙΕΚ - ΚΕΚ και των άλλων μορφών εφήμερης και επιφανειακής κατάρτισης. Επαγγελματική κατάρτιση μέσα από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Ενιαία Ανώτατη εκπαίδευση - αναπροσανατολισμός της έρευνας, ώστε να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.
• Κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

• ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά -στο διαχωρισμό «σκληρών» -«μαλακών» - στην αποποινικοποίηση του χασίς.
• ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης και στα προγράμματα υποκατάστασης που συντηρούν το πρόβλημα και δε θεραπεύουν.
• Ανάπτυξη της πρόληψης και των θεραπευτικών προγραμμάτων στο επίπεδο των αναγκών της χώρας. Αύξηση των κονδυλίων για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή πανελλαδικού αντιναρκωτικού σχεδίου δράσης που θα βασίζεται στις αρχές της πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ

Η πάλη για τα δικαιώματα των αυτοαπασχολούμενων - μικρών ΕΒΕ συνδέεται με τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, κατά του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ.

Για:

• Αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Απομάκρυνση των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών βάσεων από την Ελλάδα.
• Διάλυση του Ευρωστρατού και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης.
• ΟΧΙ στη μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας σε μισθοφορικό στρατό για δράση εκτός συνόρων στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, επεμβάσεων και πολέμων.
• Κατάργηση των «τρομονόμων» και κάθε αντιδημοκρατικού, κατασταλτικού μέτρου που στρέφεται κατά του λαϊκού κινήματος.

Αθήνα, 1.7.2007

Η ΚΕ του ΚΚΕ