Το γεγονός ότι η Βουλή καταπιάνεται με το θέμα του ντόπινγκ, δεν μπορεί παρά να είναι ενδεικτικό της απειλής που αυτό συνιστά για την κοινωνία μας.
Η λήψη μέτρων είναι φυσικά απαραίτητη, όμως από την πολιτική βούληση θα εξαρτηθεί αν αυτά όντως θα αφορούν τα αίτια του ντόπινγκ και την ουσιαστική αντιμετώπιση τους ή θα παραμένουν στην επιφάνεια από φόβο, μήπως θιγούν συμφέροντα.
Από την εποχή της μάχης του Μαραθώνα, όπου ο Φειδιππίδης έπεσε νεκρός στο τέλος της Μαραθώνιας διαδρομής και από τους Ολυμπιακούς αγώνες το 1896 που οι μαραθωνοδρόμοι έπεφταν κατάκοποι, κάπου στο Πικέρμι, έχουμε φτάσει σήμερα τα 42.195 μ. να τα διανύουν εκατομμύρια άνθρωποι σε χρόνο κάτι, πάνω από 2 ώρες.
Η ιδιότητα όμως - μια απ' όλες - του αθλητισμού να αποτελεί δείκτη μέτρησης των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, έχει ουσιαστικά χαθεί, ακριβώς λόγω της παθογένειας που ο ίδιος ο αθλητισμός απέκτησε και της στρέβλωσης που υφίσταται.
Στην αρχαιότητα μπορεί να υπήρχαν κρούσματα ντόπινγκ λόγω της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, αλλά ήταν ατομικά, περιορισμένα και καταδικαστέα.
Από τη στιγμή που ο αθλητισμός από μέσο εξυπηρέτησης των ανθρωπίνων αναγκών έγινε μέσο προβολής και πλουτισμού και η νίκη αναγορεύτηκε σε αυτοσκοπό, ξεκίνησαν τα μαζικά φαινόμενα έκπτωσης.
Σήμερα, εποχή άκρατης εμπορευματοποίησης, τα φαινόμενα είναι εκτεταμένα και αφορούν όχι μόνο αθλητές και προπονητές, αλλά κυρίως πολυεθνικές εταιρείες, φαρμακοβιομηχανίες, ΜΜΕ.
Για να μιλήσουμε όμως για το φαινόμενο του ντόπινγκ στον αθλητισμό πρέπει να ορίσουμε τι είναι ο αθλητισμός. Είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει το κράτος αποκλειστικά να φροντίζει να το παρέχει σ' όλους, σε οργανωμένη μορφή ή είναι καθαρά μια μορφή εργασίας των αθλουμένων (κυρίως όσων διαθέτουν ξεχωριστά φυσικά προσόντα), τις υπηρεσίες των οποίων εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές εταιρείες για κέρδη οικονομικά και δύναμη διαμόρφωσης της κοινής γνώμης;
Αν είναι το πρώτο, δηλαδή κοινωνικό δικαίωμα με ηθική και αρχές, δεν μπορεί να υφίσταται ντόπινγκ σε μαζική κλίμακα και μη σκεφτεί κανείς ότι τότε δεν θα προέκυπταν αγώνες με ενδιαφέρον και ρεκόρ. Αντίθετα. Όταν αθλούνται πολλές χιλιάδες, τα ταλέντα είναι πολλά, γνήσια και ο συναγωνισμός έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Αν όμως είναι το δεύτερο - αυτό που υφίσταται σήμερα - δηλαδή ένα στημένο θέαμα των πολυεθνικών που ο αθλητής το μόνο ρόλο που έχει, είναι να κερδίζει για να αυξάνει τα κέρδη του σπόνσορα, τότε το ντόπινγκ είναι μοιραίο, σύμφυτο με αυτό το είδος «αθλητισμού» και θα ήταν μέγιστη υποκρισία να μιλάει κανείς για την καταπολέμηση του χωρίς αναζήτηση, ανάλυση, αντιμετώπιση των αιτίων που το προκαλούν, έστω κι αν πρόκειται να τα βάλει με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Όταν ο αθλητής χρησιμοποιείται σαν μηχανισμός παραγωγής μαζικής κουλτούρας που στόχο έχει τη χαύνωση, τον αποπροσανατολισμό και τη διαμεσολάβηση, ώστε να αποδεχτούν κύρια οι νέοι το ρόλο και την ασυδοσία των μονοπωλίων και να αμφισβητήσουν τη μαζική πάλη, στρεφόμενοι στις ατομικές λύσεις, το ντόπινγκ θα υπάρχει για να κρατά τους υπεραθλητές που κατασκευάζει, απόλυτα ελεγχόμενους.
Και βέβαια εκεί που έχουν φτάσει σήμερα τα ρεκόρ - εξωπραγματικά ορισμένα - αντί να διερευνώνται οι ανθρώπινες δυνατότητες, διερευνώνται τα νέα φάρμακα στα εργαστήρια των Φαρμακοβιομηχανιών (βλέπε BALCO), με σκοπό να μην πιάνονται από τα αντιντόπινγκ κοντρόλ και οι δυνατότητες των γενετιστών για τροποποιημένους γενετικά αθλητές.
Η καπιταλιστική οικονομία αντανακλάται στον «Αθλητισμό» και τον καθορίζει κατ' εικόνα και ομοίωση της, με άκρατο ανταγωνισμό, χωρίς αρχές, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος των λίγων, πάση θυσία.
Ο συναγωνισμός στον πραγματικό αθλητισμό έχει μετατραπεί σε ανταγωνισμό στείρο και ανεξέλεγκτο στον «αθλητισμό»-επιχείρηση.
Η υποχώρηση άλλωστε αρχών, αξιών και ιδανικών χαρακτηρίζει το καπιταλιστικό σύστημα.
Οι αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της άμιλλας υποχωρούν μπροστά στην πίεση του άκρατου ατομισμού, του ωφελιμισμού και της προπαγάνδας για εύκολο πλουτισμό.
Η ίδια η ΔΟΕ έχει μετατραπεί σε πολυεθνική επιχείρηση με πλήρη ταύτιση με τα συμφέροντα κολοσσών που λυμαίνονται τον αθλητισμό (τηλεοπτικά, φάρμακα, αθλητικά είδη κλπ.). Υποκριτικά κόπτονται ότι δεν θέλουν το ντόπινγκ, αλλά την ίδια ώρα θεσμοθετούν νέα δέλεαρ για τους νεαρούς αθλητές, νέες ράβδους χρυσού, νέα βασιλικά προνόμια.
Στο ίδιο μήκος κύματος βαδίζουν και οι κυβερνήσεις της χώρας μας, χρόνια τώρα.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας στερούνται το δικαίωμα στην άθληση και έντεχνα γίνεται προσπάθεια να υποκατασταθεί η ανάγκη τους για αθλητισμό με την παρακολούθηση «κατορθωμάτων» υπεραθλητών ή υπερομάδων, στους οποίους μάλιστα μπορούν να στοιχηματίζουν (τζόγος) και να ονειρεύονται ότι έτσι θα ξεφύγουν από την οικονομική μιζέρια.
Η εγκληματική επέκταση του στοιχήματος στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, σε κάθε μορφή κοινωνικής εκδήλωσης, θα αποτελέσει ένα ακόμα ολέθριο βήμα προς το φάρμακο, την εξαγορά, τη διαφθορά.
Η μη επαρκής χρηματοδότηση του αθλητισμού, σπρώχνει τις ομοσπονδίες και τους αθλητές στην αγκαλιά των επιχειρηματιών.
Έτσι εξαγοράζονται ιστορικά σωματεία !
Έτσι στην ανώτερη βαθμίδα του αθλητισμού της χώρας μας, στην ΕΟΕ, δεν αναδείχθηκε μια φυσιογνωμία του αθλητισμού, π.χ. ένας μεγάλος αθλητής, αλλά η συναίνεση και των δύο μεγάλων κομμάτων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ), συγκεντρώθηκε στο πρόσωπο επιχειρηματία με οικονομική δύναμη και ισχυρή παρέμβαση στα ΜΜΕ.
Είναι ουτοπία λοιπόν, να ισχυρίζεται κανείς, ότι σ' αυτό το περιβάλλον μπορεί να υπάρξει καθαρός αθλητισμός. Όμως μια συντονισμένη παρέμβαση που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά σε κατασταλτικά μέτρα έχει νόημα, γιατί η έκταση του φαινομένου είναι μεγάλη, επικίνδυνη, με τραγικά αποτελέσματα για την υγεία νέων παιδιών και όχι μόνο αθλητών.
Με τον τρόπο που οι διάφορες ουσίες κυκλοφορούν ανεξέλεγκτες και παρουσιάζονται και ως αθώες (συμπληρώματα διατροφής κλπ.), χρήση τους κάνουν φοιτητές, μαθητές στην περίοδο εξετάσεων, στελέχη επιχειρήσεων για να αντέξουν εξοντωτικά ωράρια και νέοι άνθρωποι στα ιδιωτικά γυμναστήρια για να αποκτήσουν γραμμωμένα σώματα.
ΑΞΟΝΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
- Κατάκτηση του δικαιώματος στον αθλητισμό από το λαό και τη νεολαία.
- Αποφασιστικό χτύπημα της εμπορευματοποίησης, κατάργηση του αθλητισμού-επιχείρηση.
ΜΕΤΡΑ
1. Επαρκής χρηματοδότηση των αθλητικών ομοσπονδιών και σωματείων, ώστε η άθληση να είναι δωρεάν. Παράλληλη καθιέρωση της απλής αναλογικής στην εκλογή όλων των οργάνων του αθλητικού οικοδομήματος, ώστε να εκφράζονται όλες οι απόψεις και να υπάρχει πλατύτερος έλεγχος και διαφάνεια.
2. Σχολικός αθλητισμός με άσκηση, αγωγή υγείας, εκμάθηση κανόνων αθλημάτων, ώστε να δημιουργηθεί μεγάλη βάση για την εξεύρεση και νέων ταλέντων στον αθλητισμό. Ειδική ενημερωτική φροντίδα για τις επιπτώσεις του ντόπινγκ.
Ενιαίο προπονητικό πρόγραμμα για τις μικρές ηλικίες.
3. Ειδικός ρόλος στο ΤΕΦΑ για την αντιμετώπιση του φαινομένου και την ενημέρωση των αθλητών - προπονητών - παραγόντων .
4. Απαγόρευση κάθε μορφής διαφήμισης, έμμεσης ή άμεσης, μέσω αθλητών και κάθε ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ εταιρειών και αθλητών ή προπονητών.
5. Δημιουργία ειδικού ταμείου στην Γ.Γ.Α. για συγκέντρωση δωρεών, οι οποίες θα κατανέμονται σύμφωνα με την επιθυμία του δωρητή και τις ανάγκες του αθλητισμού, με εποπτεία της Βουλής.
6. Στο ΕΣΚΑΝ θα συμμετέχουν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, που θα ορίζονται απ' αυτές (ΕΙΝΑΠ, Πανεπιστήμιο, Συνδικάτα, ΠΕΝΟΨΥ, Τ.Α.).
7. Εξασφαλισμένη πλήρης υγειονομική φροντίδα των αθλητών - κάρτα εξέλιξης της υγείας τους.
8. Θεσμοθέτηση αυστηρών μέτρων ελέγχου εισαγωγής και διακίνησης των φαρμακοδιεγερτικών ουσιών, φαρμάκων, συμπληρωμάτων διατροφής και γενικά σκευασμάτων που αλλοιώνουν τη φυσική κατάσταση. Να απαγορευθεί κάθε διαφήμισή τους και να χορηγούνται μόνο κατόπιν ιατρικής συνταγογράφησης.
9. Ενίσχυση του ελεγκτικού ρόλου του Ε.Ο.Φ..
10. Ίδρυση Τμήματος Αθλητιατρικής στην Ιατρική Σχολή και αντίστοιχη εξειδίκευση στην αθλητική ψυχολογία.»
Το παραπάνω κείμενο είναι η παρέμβαση του ΚΚΕ στη «Διακομματική Επιτροπή για τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου εγγυήσεων διαφάνειας στον Αθλητισμό» στις 30/11/2005. Με την παραπάνω τοποθέτηση το ΚΚΕ διαχώρισε τη θέση του από το κοινό πόρισμα στο οποίο κατέληξαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα.(Πρακτικά Βουλή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου