Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας εντάσσεται στην πάλη για το σοσιαλισμό
Ομιλία του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στο Διεθνές Σεμινάριο που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του 37ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»
 |
Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα την εισηγητική ομιλία που έκανε ο Γ.Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ. Σημείωσε:
«Ευχαριστούμε πολύ τους σ/φους από τις Κομμουνιστικές Νεολαίες, την ΠΟΔΝ, τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα που τιμούν με την παρουσία τους το 37o Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», το οποίο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πολιτικό, πολιτιστικό γεγονός που ξεπερνάει τα όρια της Ελλάδας και συμβάλλει στην αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Θεωρούμε αυτή τη συζήτηση για τις εξελίξεις στην περιοχή μας επίκαιρη και αναγκαία, πολύ περισσότερο που αυτή γίνεται σε περίοδο έντασης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που διαμορφώνουν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κατάσταση, η οποία, στις συνθήκες της βαθιάς, συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που αναζητούν δρόμους αξιοποίησης, χαρακτηρίζεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε γενικευμένες πολεμικές αναμετρήσεις, ως συνέχεια των ιμπεριαλιστικών πολέμων που έχουν εξαπολυθεί στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τη Λιβύη.
 |
Ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της λείας διαδέχεται τον πόλεμο στη Λιβύη μετά την κατάσταση που διαμορφώθηκε με την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι από την πολεμική επίθεση που εξαπέλυσαν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης που διέθεσε για άλλη μια φορά τις στρατιωτικές βάσεις, το ελληνικό έδαφος για τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.
Οι εξελίξεις αυτές τονίζουν ότι η περιοχή μας, η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, η γενικότερη περιοχή που περιλαμβάνει τον Περσικό Κόλπο, τα Βαλκάνια, την Κασπία, είναι περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας, γιατί διαθέτει τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, περιλαμβάνει σημαντικούς ενεργειακούς δρόμους και βασικούς θαλάσσιους διαύλους.
Αυτήν την περιοχή εκμεταλλεύονται ήδη μεγάλοι, μονοπωλιακοί, οικονομικοί όμιλοι ισχυρών ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών κρατών, που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου, ενισχύεται συνεχώς ο αγώνας δρόμου ανάμεσα στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γερμανία, στην Τουρκία και το Ισραήλ, στη Ρωσία και στην Κίνα που τα τελευταία χρόνια έχουν διεισδύσει με πολύμορφες επιχειρηματικές δραστηριότητες στην περιοχή.
Κομβικό ζήτημα η ανάλυση του ιμπεριαλισμού
Η ανάλυση που κάνει το ΚΚΕ στηρίζεται στις μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις για τον ιμπεριαλισμό, που είναι το ανώτατο, μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού με χαρακτηριστικό στοιχείο την επιθετική εξάπλωση των μονοπωλίων, τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου, την αντίδραση σε όλους τους τομείς.
Η ανάλυση του ΚΚΕ παίρνει υπόψη της ότι ο ιμπεριαλισμός είναι σύστημα στο οποίο συμμετέχουν τα καπιταλιστικά κράτη, με βάση το επίπεδο ανάπτυξης, καταλαμβάνοντας ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους δύναμη, συγκεκριμένη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, διεκδικώντας για τα δικά τους μονοπώλια την καλύτερη δυνατή θέση, σε μια πορεία ισορροπιών και ανταγωνισμών, δημιουργίας αξόνων και αντιαξόνων, αναδιατάξεων λόγω της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης.
Καμιά αστική τάξη, καμιά πολιτική δύναμη που υπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών δεν είναι αθώα. Οι συμμαχίες, μόνιμες οι προσωρινές, η μεταπήδηση σε άλλες συμμαχίες, η ένταξη σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ενωση ή άλλες περιφερειακές συμμαχίες αποσκοπούν στην αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αστικών τάξεων.
Με αυτά τα μεθοδολογικά εργαλεία αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις στην περιοχή μας και θέλουμε να θέσουμε στη σημερινή συνάντηση ορισμένες θέσεις που αφορούν πρόσφατα γεγονότα.
Για Αίγυπτο, Τυνησία
Πρώτο, σχετικά με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο, στην Τυνησία.
Αναμφισβήτητα στις χώρες αυτές αναπτύχθηκαν εργατικοί, λαϊκοί αγώνες, εξεγέρθηκε ένα μεγάλο μέρος του λαού, ιδιαίτερα μεσαία στρώματα και νεολαία, κατά της φτώχειας, της ανεργίας, της διαφθοράς, της καταπίεσης που επέβαλαν τα καθεστώτα Μουμπάρακ και Μπεν Αλι, των οποίων τα κόμματα συμμετείχαν στη Σοσιαλιστική Διεθνή, που έχει πρόεδρο τον Ελληνα πρωθυπουργό, κ. Παπανδρέου.
Το ΚΚΕ στήριξε τη λαϊκή πάλη και ερμηνεύει τις εξελίξεις ως αποτέλεσμα του συνδυασμού εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων, με κυρίαρχους τους εσωτερικούς.
Τμήματα της αστικής τάξης συμμετείχαν και συμμετέχουν στη διαδικασία των αλλαγών, με σκοπό τόσο τον εκσυγχρονισμό της οικονομικής βάσης και την απελευθέρωση κλάδων και τομέων της οικονομίας που παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο, όσο και την αστικο-κοινοβουλευτική προσαρμογή του πολιτικού συστήματος, ώστε να αντιστοιχηθεί με την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Η εκτίμηση αυτή δεν υποτιμά το ρόλο των ΗΠΑ, που έχουν συνδέσει τα συμφέροντά τους με την περιοχή και δουλεύουν, στα πλαίσια έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στη βάση του σχεδίου «Νέα, Μεγάλη Μέση Ανατολή», για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους, να προωθηθεί η διαδικασία του αστικού εκσυγχρονισμού, προετοιμάζοντας μεταβατικές πολιτικές λύσεις, οι οποίες δεν αποκλείουν το λεγόμενο «πολιτικό Ισλάμ», κατά το παράδειγμα της Τουρκίας.
Το Κόμμα δε χρησιμοποιεί τον όρο επανάσταση, γιατί αυτή είναι βαθύτερη έννοια που αφορά αλλαγή κοινωνικής τάξης στην εξουσία.
Η επανάσταση είναι το ζητούμενο, μπορεί να εκδηλωθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης και απαιτεί πραγματικά ισχυρό επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, προετοιμασμένη, ταξικά προσανατολισμένη εργατική τάξη, αποφασισμένη να παλέψει για την ανατροπή του παλιού, του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού καθεστώτος, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Για τη Λιβύη
Δεύτερο, σχετικά με τις εξελίξεις στη Λιβύη. Το ΚΚΕ δεν είχε καμία σχέση με το καθεστώς του Καντάφι, που πολέμησε τους κομμουνιστές και δεν επέτρεψε τη δημιουργία κομμουνιστικού κόμματος. Ομως, η πολιτική αρχών του ΚΚΕ, η συνεπής αντιιμπεριαλιστική του στάση εκφράζεται με τον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την απαίτηση να σταματήσουν αμέσως οι βομβαρδισμοί και κάθε είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις, να απεμπλακεί η Ελλάδα.
Στη Λιβύη, διεξήχθη ένας ακόμα άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος που έγινε για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, για τον έλεγχο της περιοχής, εκδηλώνοντας την αντίδραση ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, όπως οι ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, σε επιλογές του καθεστώτος Καντάφι να υποβαθμίσει το ρόλο μονοπωλιακών ομίλων των κρατών αυτών και να αναβαθμίσει τις σχέσεις της Λιβύης με την Κίνα, τη Ρωσία, γενικότερα με τις χώρες του BRIC.
Οι εξελίξεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του λιβυκού λαού, ο οποίος υποφέρει τόσο από την αστική τάξη και το καθεστώς της, όσο και από την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Αυτοί που ηγούνται των αντικαθεστωτικών είναι κατά κανόνα στελέχη που υπηρέτησαν το καθεστώς Καντάφι, στηρίχτηκαν και προετοιμάστηκαν από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία, που διέθεσαν και διαθέτουν στρατιωτικά επίλεκτα τμήματα για να διαμορφώσουν το έδαφος που θα τους επιτρέψει να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Το μοίρασμα των ενεργειακών κοιτασμάτων και η διεκδίκηση γενικότερων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων γίνεται σε περιβάλλον όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών, με ενδεχόμενη όξυνση της κατάστασης σε περίπτωση που γίνουν πράξη θέσεις στελεχών των αντικαθεστωτικών για παραγκωνισμό της Κίνας και της Ρωσίας, των οποίων μεγάλοι οικονομικοί, καπιταλιστικοί όμιλοι έχουν κάνει επενδύσεις και έχουν συνάψει συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι ισχυρισμοί που μιλούν για νομιμοποίηση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι επικίνδυνοι και πρέπει να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά από τους λαούς, οι οποίοι με δική μας ευθύνη είναι ανάγκη να ενημερωθούν ότι ο ΟΗΕ έχει τεθεί από χρόνια στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
Το Διεθνές Δίκαιο, στο οποίο εκφράζεται ο διεθνής συσχετισμός δύναμης που έχει γίνει πολύ αρνητικός για τους λαούς, χρησιμοποιείται για να στηρίξει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
Για τη Συρία
Τρίτο, οι εξελίξεις στη Συρία είναι μέρος του ιμπεριαλιστικού σχεδίου που προωθεί αναδιατάξεις στην περιοχή.
Στεκόμαστε κριτικά στην πολιτική του ΜΠΑΑΘ και της κυβέρνησης Ασαντ, καυτηριάζουμε αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζει ή μέτρα που περιορίζουν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση.
Αλλά η τοποθέτησή μας παίρνει υπόψη ότι στη Συρία διεξάγεται αναμέτρηση για τη διαχείριση της εξουσίας, με την επέμβαση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με την επέμβαση της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, στο πλευρό των αντικαθεστωτικών που στον πυρήνα τους βρίσκονται οι «αδελφοί Μουσουλμάνο». Πρόκειται για επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας και αυτό παραβιάζει το βασικό κανόνα ότι υπεύθυνος για τις εξελίξεις στη χώρα είναι ο συριακός λαός.
Η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα της «Αραβικής Ανοιξης»
Θέλουμε να τονίσουμε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στους ισχυρισμούς περί «Αραβικής Ανοιξης», που στην Ελλάδα χρησιμοποιούν παραπλανητικά αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.
Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να υποστηρίζουν άκριτα την κάθε πολιτική αλλαγή. Εξετάζουμε το ρόλο των κοινωνικών τάξεων, των πολιτικών δυνάμεων, παίρνουμε υπόψη το περιεχόμενο των πολιτικών θέσεων. Μετράμε αν οι αλλαγές υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα και στη βάση αυτή δεν μπορούμε να επικροτήσουμε τη θέση ότι οι αντικαθεστωτικοί στη Λιβύη, που ανέβηκαν στην εξουσία με τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς και οι θέσεις τους είναι αντιδραστικές, ή οι αντικαθεστωτικοί στη Συρία, που οργανώνονται και στηρίζονται από ξένες, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είτε η στρατιωτική διοίκηση της Αιγύπτου και η κυβέρνηση της Τυνησίας είναι φορείς της κοινωνικής προόδου.
Αντίθετα, υποστηρίζουμε ότι τα Κομμουνιστικά Κόμματα και τα Αντιιμπεριαλιστικά Κινήματα, η εργατική τάξη, οι λαϊκές δυνάμεις έχουν υποχρέωση να αξιοποιούν τη μια ή την άλλη ιστορική στιγμή, διαφυλάσσοντας την αυτοτέλειά τους από την αστική τάξη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να δυναμώσουν τον ταξικό αγώνα, τον αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και να διαμορφώσουν συμμαχίες με κατεύθυνση την εργατική, λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.
Για το ρόλο της Τουρκίας
Τέταρτο, η αστική τάξη της Τουρκίας αξιοποιεί την οικονομική και στρατιωτική της ισχύ, διεκδικεί στρατηγικό ρόλο στο ενεργειακό πεδίο, ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης και δουλεύει στη βάση σχεδίου για την επέκταση των τουρκικών μονοπωλιακών συμφερόντων στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή για να αποσπάσει μεγαλύτερο μερίδιο από τους φυσικούς πόρους και τις αγορές της περιοχής, αξιοποιώντας και το θρησκευτικό αίσθημα.
Αυτήν την ώρα διατηρείται η τουρκική κατοχή στο 37% της Κύπρου και η τουρκική κυβέρνηση με προκλήσεις και απειλές στρέφεται κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, του δικαιώματος να καθορίσει και να εκμεταλλευτεί την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Καταδικάζουμε τις απειλές που εκτοξεύει η τουρκική κυβέρνηση κατά της Κύπρου, είμαστε σε ετοιμότητα και χαιρόμαστε πολύ που αυτές τις μέρες στην Ινσταμπούλ συναντιούνται τα αντιιμπεριαλιστικά, φιλειρηνικά κινήματα από την Τουρκία, την Κύπρο και την Ελλάδα για να συζητήσουν τις εξελίξεις και να οργανώσουν την πάλη.
Το ΚΚΕ στηρίζει τον αγώνα του κυπριακού λαού και τις προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, σε μια ομοσπονδιακή, διζωνική, δικοινοτική λύση, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.
Πέμπτο, σημαντικό στοιχείο των εξελίξεων είναι η ένταση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ. Οι αιτίες της έντασης δεν περιορίζονται στην ισραηλινή επίθεση στο πλοίο «MaviMarmara», του στολίσκου αλληλεγγύης στη Γάζα. Αλλά συνδέονται με την αντιπαράθεση δύο ισχυρών περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της περιοχής.
Εχουμε υποχρέωση να ενημερώσουμε, να διαφωτίσουμε τους λαούς και να κατανοηθεί ότι οι κινήσεις, οι λεονταρισμοί της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ δεν εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης και τα γενικότερα σχέδια που υπηρετούν το στόχο για τη «Νέα Μέση Ανατολή».
Αντιπαλεύουμε τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αντιπαλεύει την επιθετικότητα της Τουρκίας και του Ισραήλ, τις πολιτικοστρατιωτικές συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ, συμφωνίες που ενισχύονται συνεχώς και αποτελούν τη βάση κοινών στρατιωτικών ασκήσεων που προετοιμάζουν το έδαφος για επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες κατά του Ιράν, στρέφονται κατά των λαών της περιοχής, κατά του παλαιστινιακού λαού.
Το κόμμα μας υποστηρίζει σταθερά τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και πρόσφατα, με νέα πρωτοβουλία, ανέδειξε στην Ελλάδα και στην Παλαιστίνη το αίτημα για αναγνώριση του παλαιστινικού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, ως κράτους - μέλους του ΟΗΕ.
Χαιρετίζουμε την συνεχιζόμενη προσπάθεια του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και της Παγκόσμια Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεοαλαιών που θα επισκεφτούν τις επόμενες μέρες την Παλαιστίνη.
Εκτο, παρακολουθούμε στενά την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στις οποίες συνυπάρχει το στοιχείο της οικονομικής, πολιτικής συνεργασίας και του ανταγωνισμού, στα πλαίσια του αγώνα δρόμου των αστικών τάξεων για την αναβάθμιση της θέσης των δύο κρατών στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».
Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το θέμα του ορυκτού, του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου από τη σκοπιά της προοπτικής της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που είναι βασική προϋπόθεση για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας προς όφελος του λαού.
Ετσι, αντιτασσόμαστε στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, την πολιτική των υποχωρήσεων από αυτά που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και ιδιαίτερα η Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982, η οποία καταγράφει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και καθορίζει τα Χωρικά Υδατα στα 12 ναυτικά μίλια, ζήτημα το οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει ως αιτία πολέμου.
Η πολύχρονη εμπειρία αποδεικνύει πόσο ψεύτικοι και παραπλανητικοί είναι οι ισχυρισμοί αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, που ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, που παρεμβαίνει στην περιοχή χρησιμοποιώντας την «κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας» θα απέτρεπε εντάσεις και ανταγωνισμούς, θα εξασφάλιζε τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Η ουσία είναι ότι η συμμετοχή των δύο κρατών στο ΝΑΤΟ έχει διαμορφώσει ήδη καθεστώς συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και οι παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ενισχύουν τη λογική της αμφισβήτησης των συνόρων.
Το ΚΚΕ είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας, στηρίζει τη στάση του στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού.
Η λύση για τους δύο λαούς βρίσκεται στην ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις. Κι αυτή η αιτία δεν είναι άλλη από τα καπιταλιστικά υπερκέρδη.
Εβδομο, παρακολουθούμε με προσοχή και ανησυχία τις εξελίξεις στα Βαλκάνια στα οποία δυναμώνει ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων και ο εθνικισμός, ισχυροποιείται η ιμπεριαλιστική παρουσία με την ένταξη των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και την επέκταση του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Σημαντικό ζήτημα είναι η απόσχιση του Κοσσόβου, που προέκυψε μετά την αμερικανοΝΑΤΟική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και το διαμελισμό αυτής της χώρας.
Συχνά στην επικαιρότητα έρχονται οι σχέσεις της Ελλάδας με τη FYROM, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Το ΚΚΕ, από πολλά χρόνια πριν, στη βάση αρχών και ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα, υποστήριξε ότι η εμμονή στην ονοματολογία ήταν και είναι πολιτική επικίνδυνη και αδιέξοδη. Θεωρούμε ότι σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα Μακεδονία και όποια παράγωγα, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
Ζητάμε να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.
Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι η αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις αξιοποιούν υπαρκτά μειονοτικά ζητήματα ή και δημιουργούν ανύπαρκτα μειονοτικά προβλήματα, για να διασπούν τους λαούς, για να περνούν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».
Πάλη για εργατική λαϊκή εξουσία
Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους λαούς της περιοχής και τονίζει πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΝΑΤΟ - ΕΕ, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την αποτροπή εγκατάστασης της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με ευθύνη των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές και την ένταξη αυτού του αγώνα στον αγώνα για την εργατική, λαϊκή εξουσία, δηλαδή για το σοσιαλισμό. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.
Η πάλη για το σοσιαλισμό καθορίζει όλα τα άλλα, τους καθημερινούς στόχους πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, καθορίζει την πολιτική των συμμαχιών που συμβάλλουν στη συγκέντρωση και την προετοιμασία λαϊκών δυνάμεων για σκληρές ταξικές αναμετρήσεις.
Μόνο όταν τα βασικά μέσα παραγωγής γίνουν περιουσία του λαού, κοινωνική ιδιοκτησία, και η οικονομία αναπτυχθεί με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό, λαϊκό κοινωνικό έλεγχο, μπορούν να εξαλειφθούν οι αιτίες που προκαλούν την ανεργία, τη φτώχεια και να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες.
Στο έδαφος αυτό μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία. Σε διαφορετική περίπτωση, θα συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος των καπιταλιστικών κρίσεων και των πολέμων, αποκαλύπτοντας με οδυνηρό τρόπο πόσο απατηλό και επικίνδυνο είναι το σύνθημα του «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ) και γενικότερα των οπορτουνιστικών δυνάμεων, που λέει «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», αφού αναμφισβήτητα όσο θα διατηρούνται η καπιταλιστική βαρβαρότητα και τα καπιταλιστικά κέρδη, η εργατική τάξη, οι λαοί θα βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Οι κομμουνιστές καταδικάζουν τους άδικους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γνωρίζοντας ότι οι πόλεμοι, που είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα, είναι αναπόφευκτοι όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις, όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η αντικατάσταση του πολέμου από την ειρήνη προς όφελος των λαών, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, γιατί η ιμπεριαλιστική ειρήνη προετοιμάζει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Το κόμμα μας αντιτίθεται στη λογική που προβάλλει ως εναλλακτική λύση το λεγόμενο «πολυπολικό κόσμο», γιατί πίσω από αυτήν την τοποθέτηση αποσιωπάται η ταξική ουσία των κρατών, κρύβεται η ταξική ουσία του ιμπεριαλισμού, που είναι η ύπαρξη και ανάπτυξη των μονοπωλίων και οι λαοί καλούνται να επιλέξουν ιμπεριαλιστή.
Αυτό που κρίνει και καθορίζει το χαρακτήρα ενός κράτους είναι ο χαρακτήρας των σχέσεων παραγωγής που μπορεί να είναι καπιταλιστικές ή σοσιαλιστικές. Από τη στιγμή που αναπτύσσονται και επικρατούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το κράτος αυτό, ανεξάρτητα από την ιστορική του διαδρομή, είναι καπιταλιστικό, είναι ενταγμένο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και οι λαοί βιώνουν τις συνέπειες.
Αυτές οι δοκιμασμένες θέσεις της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας πρέπει να απασχολήσουν ακόμα περισσότερο τα Κομμουνιστικά Κόμματα, τις Κομμουνιστικές Νεολαίες, τις Αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, να συζητηθούν ουσιαστικά μέσα στους λαούς, ώστε να δυναμώσει η επαναστατική αντίληψη σε αντιπαράθεση με τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις που καθορίζουν την πολιτική τους με βάση το στόχο της διατήρησης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος.
Μ' αυτές τις θέσεις το ΚΚΕ δίνει καθημερινά σκληρές μάχες για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας που προέρχεται από τις λαϊκές οικογένειες, σε αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων, σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση που στρέφεται κατά των λαών.
Στην Ελλάδα εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση η συγχρονισμένη, βαθιά καπιταλιστική κρίση, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που οι αιτίες της βρίσκονται στην καπιταλιστική αναρχία και ανισομετρία, στην όξυνση της βασικής αντίθεσης του συστήματος ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και στην ατομική, καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων τους.
Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τις θέσεις των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων που διαστρεβλώνουν τις αιτίες της κρίσης και περιορίζουν την κριτική τους στο «νεοφιλελευθερισμό», αθωώνοντας τη σοσιαλδημοκρατία και το ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που η κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δείχνουν ότι έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια.
Το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα και οι αγωνιστικές συσπειρώσεις που στηρίζει το κόμμα μας, στην αγροτιά, στους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, στις γυναίκες και στη νεολαία, πρωταγωνιστούν στην ταξική πάλη, πρωταγωνίστησαν στις πάνω από 20 πανελλαδικές απεργίες που έχουν οργανωθεί τα δύο τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, στις κλαδικές απεργίες, στα δεκάδες συλλαλητήρια, στις καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων, στους πολύμορφους αγώνες, σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, με αιτήματα που εκφράζουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με σύνθημα: Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, ο λαός δεν έχει καμία ευθύνη για την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος.
Μέσα σ' αυτόν τον αγώνα ενισχύεται το κύρος του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος, δυναμώνει η προσπάθεια για την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, για την συγκέντρωση και προετοιμασία εργατικών, λαϊκών δυνάμεων με κατεύθυνση την πάλη για την εξουσία.
Η στήριξη αυτού του αγώνα, η αλληλεγγύη που εκφράζεται από Κομμουνιστικά Κόμματα, Κομμουνιστικές Νεολαίες, Αντιιμπεριαλιστικά Κινήματα είναι σημαντική και εκφράζουμε σε όλους τις θερμές ευχαριστίες του ΚΚΕ.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
16/10/2011
-- Ο λαός να απορρίψει κάθε εμπλοκή στις συμπληγάδες των μονοπωλιακών ανταγωνισμών
17/9/2011
-- Ανάγκη να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη σε κάθε χώρα
28/8/2011
-- Ο άδικος πόλεμος, η ιμπεριαλιστική δημοκρατία και ελευθερία και η άθλια αστική προπαγάνδα
3/4/2011
-- Διαλέγοντας στρατόπεδο σε καιρό πολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου