Κρίση, ανταγωνισμοί, διέξοδος
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα έχουν άμεση σχέση με την οικονομική κρίση, εκφράζουν την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί σε όφελος του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα, η κρίση οξύνει τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, ανάμεσα στο βιομηχανικό, στο εμπορικό, στο τραπεζικό κεφάλαιο, παρά το γεγονός ότι διαπλέκονται μεταξύ τους, αφού το βιομηχανικό κεφάλαιο δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς το εμπορικό γιατί δε μπορεί να πουλήσει εμπορεύματα, ενώ και το βιομηχανικό και το εμπορικό δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τις τράπεζες που είναι μοχλός στις επενδύσεις, ενώ και οι ίδιες διαπλέκονται με το βιομηχανικό, είτε άμεσα με ομίλους, είτε μέσω των δανείων που δίνουν. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί έχουν σχέση με την αναπόφευκτη καταστροφή τμήματος του κεφαλαίου και το ποια μερίδα θα καταστραφεί λιγότερο.Το γεγονός ότι η κρίση είναι γενικευμένη και συγχρονισμένη στην ΕΕ, αλλά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (π.χ., ΗΠΑ) αυξάνει πολλαπλάσια τις δυσκολίες διαχείρισής της, με δεδομένη την υπερχρέωση της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, οι τράπεζες της οποίας διαχειρίζονται μεγάλο χρέος των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
***
Η κρίση οξύνει τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, που φτάνουν να δημιουργούν συνθήκες και διάσπασής της. Βασικά εμφανίζονται δύο πόλοι, ο ένας της Γερμανίας με τις βόρειες χώρες (π.χ., Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία και άλλες), που είναι πιο ισχυρές, ο άλλος της Γαλλίας με τις μεσογειακές, που περνάνε πιο βαθιά κρίση και με μεγαλύτερα κρατικά χρέη. Ενταση ανταγωνισμών υπάρχει και στο εσωτερικό κρατών, όπως η Γερμανία, που έχει σχέση με τη διαχείριση της κρίσης, τη θέση της Γερμανίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, το ευρώ ως διεθνές χρήμα, τη μεγάλη ή μικρή Ευρωζώνη, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, τις εξαγωγές κ.λπ. Ανταγωνισμοί που διαπλέκονται και με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς στη διεθνή αγορά και αυξάνουν τους ευρωενωσιακούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, π.χ. ΗΠΑ - Γερμανίας ή Ευρωζώνης. Οι ΗΠΑ έχουν ασχοληθεί επανειλημμένως με παρεμβάσεις στην ΕΕ για τη σωτηρία της Ελλάδας σε κατεύθυνση που οξύνει το πρόβλημα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Δείγματα η επιμονή του Ομπάμα σε συναντήσεις του με την Μέρκελ, η αντιπαράθεση Σόιμπλε - Γκάιντνερ (ΗΠΑ - Γερμανίας) στο ΕΚΟΦΙΝ λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη κ.λπ. Οι ΗΠΑ έχουν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία, γερμανικά κεφάλαια έχουν τεράστιες επενδύσεις στις ΗΠΑ, η κρίση μπορεί να φέρει ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Η μοιρασιά ενεργειακών πηγών της Ελλάδας με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι πεδίο ανταγωνισμών. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες, η Γερμανία για τις ανανεώσιμες πηγές, αλλά υπάρχουν ανταγωνισμοί στον τομέα Ενέργειας ανάμεσα στα μονοπώλια που δρουν στις διαφορετικές πηγές της. Η Κίνα διαχειρίζεται χρέη των ΗΠΑ, αλλά αναπτύσσει οικονομικές σχέσεις με Γερμανία και Ευρωζώνη. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, σε συνδυασμό με την κρίση και με δεδομένη τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, πρέπει να δούμε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στις διαφορετικές μορφές ενέργειας με ποιων κρατών τα μονοπώλια θέλουν κολεγιά; Οσο για το ευρώ, η έξοδος απ' αυτό καταστρέφει πολλαπλάσια το κεφάλαιο, λόγω υποτίμησης με το νέο νόμισμα.
***
Βεβαίως, όλα αυτά απαντούν από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και σ' αυτά τα πλαίσια. Απ' αυτήν τη σκοπιά και η αναζήτηση άμεσης πολιτικής λύσης με κυβέρνηση συνεργασίας των αστικών κομμάτων για να ολοκληρώσουν τη δανειακή συμφωνία, που σημαίνει συμβολή στη σωτηρία του κεφαλαίου και χρεοκοπία του λαού. Δεν επιδιώκεται για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά για να χρηματοδοτηθεί η πλουτοκρατία. Γι' αυτό ο λαός να μην εγκλωβιστεί. Να παρέμβει με κάθε μορφή πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Οι εξελίξεις αναδείχνουν ακόμα πιο έντονα τη σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη την πρόταση του ΚΚΕ στο λαό: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει ολόκληρο το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα βάλει τον παραγόμενο πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που τον παράγουν και τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες. Μόνο το εργατικό κίνημα και η συμμαχία του με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς αγρότες μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση υπέρ του λαού, να σώσει το λαό από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, παλεύοντας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ι.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
19/11/2011
-- Οπορτουνιστές και ευρώ
17/11/2011
-- Να οξύνουμε τις αντιθέσεις
9/11/2011
-- Να σμπαραλιάσουμε το αστικό πολιτικό σύστημα
4/11/2011
-- ΑΤΙΤΛΟ
3/11/2011
-- Ερωτήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου