«ΒΟΛΙΒΑΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»
Το μεγάλο βήμα της Βενεζουέλας
 |
Είναι το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοέμβρη του 1998, όταν ο ηγέτης του Βολιβαριανού κινήματος Ούγκο Τσάβες εξελέγη στην εξουσία από τις φτωχές και άνεργες μάζες της Βενεζουέλας.
Είναι η θετική εκλογική απάντηση των φτωχών και στερημένων μαζών στην υπόσχεση πλήρους μεταβολής των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δομών που θα τους εξασφάλιζε μια καλύτερη και αξιοπρεπέστερη ζωή. Δεν ήταν μια υπόσχεση σαν κι αυτές των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, που διέφεραν μόνο ως προς τα σύμβολά τους και υπηρετούσαν πιστά τα ξένα και εγχώρια καπιταλιστικά συμφέροντα. Εξαρχής, ο Τσάβες ξεκαθάρισε με σαφήνεια ότι η υπόσχεση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς στην οποία προέβαιναν τα κόμματα της ολιγαρχίας ήταν η ίδια η πηγή της αυξανόμενης λαϊκής δυστυχίας. Τα χρόνια φτώχειας και αλλοτρίωσης υπό την καθεστηκυία κοινωνική και οικονομική τάξη έκαναν τις μάζες δεκτικές σε νέα προγράμματα για μια καλύτερη ζωή. Δεν είχαν και πολλά να χάσουν και έτσι έδωσαν στον Τσάβες μια συντριπτική πλειοψηφία με ποσοστό 59%. Οι φτωχές μάζες θεώρησαν την υπόσχεση της «ΒολιβαριανήςΕπανάστασης» πειστική ως απάντηση στις ανάγκες τους και την υποστήριξαν. Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Βενεζουέλας, η ταξική πάλη είχε ως αποτέλεσμα μια ξεκάθαρη νίκη των αποστερημένων μαζών της κοινωνίας. Τα υπεσχημένα προγράμματα γεννήθηκαν και σχηματοποιήθηκαν εκτός και πέραν της καθεστηκυίας και ρατσιστικής δομής της μπουρζουαζίας της Βενεζουέλας. Επιπλέον, τα ιθαγένικα φυλετικά χαρακτηριστικά του Τσάβες τον κατέστησαν απαράδεκτο υποψήφιο για την ευρωπαϊκή ελίτ της κοινωνίας της Βενεζουέλας. Ο Τσάβες ήρθε εντελώς «απ' έξω», όσον αφορά στις αποδεκτές νόρμες της καπιταλιστικής τάξης.
Η αλληλεγγύη με την Κούβα
 Associated Press |
Το 1999 η έγκριση, με σαρωτική πλειοψηφία, του νέου Συντάγματος, δημιούργησε και τυπικά τις βάσεις για τη «Βολιβαριανή Επανάσταση». Το κόμμα του Τσάβες, το Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία (MVR) σχηματίστηκε το 2000. Με βάση το νέο Σύνταγμα, ο Τσάβες και το MVR κέρδισαν τις νέες εκλογές και την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.
Ταχύτατα ο Τσάβες κατάρτισε σχέδια και τα κατέθεσε προς έγκριση στη Βουλή. Εκανε όλα τα βήματα που ήταν αναγκαία, για να ανοίξει ο δρόμος για τις αλλαγές που είχε υποσχεθεί με έναν υποδειγματικά δημοκρατικό τρόπο. Οι ελίτ της χώρας και των ΗΠΑ συνειδητοποίησαν ότι ο Τσάβες εννοούσε αυτά που έλεγε και αντέδρασαν στη «Βολιβαριανή Επανάσταση» με εγκληματικές και φασιστικές μεθόδους. Το ταξικό ένστικτο της αυτοσυντήρησής τους επικράτησε και έφθασε ο καιρός να αφήσουν κατά μέρος τις υποκρισίες περί μπουρζουάδικης «δημοκρατίας». Με σχεδόν όλα τα μεγάλης απήχησης μέσα ενημέρωσης στο πλευρό τους, άρχισαν μια αδυσώπητη επίθεση εναντίον του Τσάβες και της κυβέρνησής του.
Η φιλία προς την Κούβα που επέδειξε η νέα κυβέρνηση της Βενεζουέλας αποτέλεσε το καύσιμο για την επαναφορά της λυσσαλέας αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ο Τσάβες παρουσιάστηκε ως ο Κάστρο της Βενεζουέλας που απειλούσε να ανατρέψει καθετί ιερό και αγαπημένο στη χώρα, παρασύροντάς τη στην άβυσσο του κομμουνισμού. Ομως, κάθε φορά που ο Τσάβες ξεπερνούσε τα εμπόδια που μηχανεύονταν οι ολιγαρχίες των ΗΠΑ και της Βενεζουέλας χρησιμοποιούσε κάθε νίκη ως εφαλτήριο για την επιτάχυνση της υλοποίησης των υποσχέσεων της «Βολιβαριανής Επανάστασης». Η συνέπεια των υποσχέσεων και των προσπαθειών συνέχιζε να αυξάνει την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη του λαού. Η «Βολιβαριανή Επανάσταση» συνέχισε να κινείται εμπρός παρά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Απρίλη του 2002, μια παραλυτική απεργία/ λοκάουτ από το Δεκέμβρη του 2002 έως τον Φλεβάρη του 2003 και το δημοψήφισμα με το ερώτημα της αποπομπής του Προέδρου τον Αύγουστο του 2004. Ολα μεγάλα εμπόδια, που ξεπεράστηκαν με νίκες για τις οποίες δόθηκε σκληρός αγώνας.
Ο Σιμόν Μπολίβαρ, διακόσια χρόνια πριν, μετέφερε στην περιοχή τα ιδεώδη της ΓαλλικήςΕπανάστασης και ηγήθηκε των αγώνων για ανεξαρτησία από την ισπανική απολυταρχία. Επίσης, εντόπισε το νέο αποικιοκρατικό επικυρίαρχο του κόσμου. Το 1819 είπε ότι «οι ΗΠΑ φαίνεται ότι προορίζονται από τη μοίρα να καταδικάσουν την Αμερική στη μιζέρια εν ονόματι της Ελευθερίας». Ο Ούγκο Τσάβες προχωρά μπροστά, κρατώντας τον δαυλό του Σιμόν Μπολίβαρ σε έναν σκληρό αγώνα εναντίον του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Το ενδιαφέρον των απλών ανθρώπων από πολλές χώρες
Η πρόσφατη περιοδεία του Ούγκο Τσάβες στη Δυτική Ευρώπη χαιρετίστηκε με την έκφραση επαναστατικής αλληλεγγύης από οργανώσεις που εκπροσωπούν τους φτωχούς, τους ανέργους, τους φοιτητές. Το ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης προς τη «Βολιβαριανή Επανάσταση» κερδίσει στέρεο έδαφος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την 8η Νοέμβρη 2005 μια μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης με τη Βενεζουέλα πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δημαρχείου της Νέας Υόρκης. Διοργανώθηκε από τον Βολιβαριανό Κύκλο «Αλμπέρτο Λοβέρα» της Νέας Υόρκης και το International Action Center. Προσωπικότητες όπως ο Χάουαρντ Ζιν και ο Νόαμ Τσόμσκι και πολλές οργανώσεις ήταν διοργανωτές της εκδήλωσης. Καλύφθηκε από πολλά σημαντικά ειδησεογραφικά μέσα και το TELESUR, το τηλεοπτικό δίκτυο που δημιουργήθηκε από τη Βενεζουέλα, την Κούβα, τη Βραζιλία και την Αργεντινή για τη μετάδοση ειδήσεων που σχετίζονται με τα συμφέροντα της Λατινικής Αμερικής.
Γιατί οι άνθρωποι σε πολλές καπιταλιστικές χώρες παρακολουθούν τη «ΒολιβαριανήΕπανάσταση» με έντονο ενδιαφέρον και μελετούν προσεκτικά την εξέλιξή της;
Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι φτωχοί, οι άνεργοι και οι περιθωριοποιημένοι ιθαγενείς και μετανάστες σε κάθε καπιταλιστική οικονομία, αναπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη, εμπλέκονται στην ίδια μάχη εναντίον του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού εγχειρήματος. Σε κάθε χώρα, τα σημεία εκμετάλλευσης και καταπίεσης ποικίλλουν, σύμφωνα με τα επίπεδα ανάπτυξης και μόρφωσης. Αρχίζοντας από τις πολύ βασικές ανάγκες για τροφή, καταφύγιο, ρουχισμό, φθάνουν σε αξιώσεις για μόρφωση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθαρό αέρα και νερό, συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και έλεγχο επί των φυσικών πόρων. Η πληροφορική τεχνολογία και οι ταχύτατες επικοινωνίες έχουν μεγιστοποιήσει την επίγνωση των ανθρώπων για το ότι είναι κοινά όσα αποστερούνται, ότι είναι κοινή η φύση των καταπιεστών τους. Ολοι οι μισθωτοί, οπουδήποτε στον κόσμο, νιώθουν την αυξανόμενη πίεση στα πραγματικά τους εισοδήματα και βλέπουν να εξαφανίζονται τα δίκτυα ασφάλειας, όσον αφορά στην κοινωνική πρόνοια και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ολοι απειλούνται εξίσου από την επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος και τα δολοφονικά εγχειρήματα των εταιρικών αρχόντων του πολέμου. Την ίδια στιγμή, οι λαοί φτάνουν στο σημείο να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν το κατεστημένο πολιτικό status quo στις αστικές κοινωνίες, για να βγάλει την εργατική τάξη από το αδιέξοδό της.
Το Σύνταγμα του 1999 της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής, διανοίγοντας νέες πιθανότητες και νέους ορίζοντες. Το προοίμιο του Συντάγματος αναφέρει ότι ένας από τους στόχους του είναι να δημιουργήσει μιασυμμετοχική δημοκρατία διαμέσου εκλεγμένων αντιπροσώπων, λαϊκά δημοψηφίσματα και λαϊκές κινητοποιήσεις.
Το Σύνταγμα άνοιξε τις πόρτες για το σχηματισμό και την κινητοποίηση οργανώσεων λαϊκής βάσης και κοινωνικών κινημάτων της κοινωνίας των πολιτών. Κοπερατίβες σχηματίστηκαν σε κάθε τομέα της κοινωνίας και μέσα σε κάθε κοινωνικό κίνημα. Από 1.900 κοπερατίβες, το 2001 ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 10.000 έως τον Ιούλη του 2003. Αλλο ένα σημαντικό κοινωνικό κίνημα είναι οι Βολιβαριανοί Κύκλοι (Circulos Bolivarianos ή CB) που άρχισαν να εμφανίζονται το 2000. Ξεκίνησαν από το λαό σαν ομάδες κοινοτήτων που μελετούσαν το Σύνταγμα και την ιστορία της Βενεζουέλας. Το φάσμα των ενδιαφερόντων τους μετακινήθηκε από τοπικά projects σε ευρύτερα ζητήματα όπως η μόρφωση και η υγεία και σε υψηλότερα επίπεδα λήψης αποφάσεων που επηρέαζαν τις κοινότητές τους. Υπάρχουν σήμερα περίπου 2,2 εκατ. άνθρωποι εγγεγραμμένοι ως μέλη σε Βολιβαριανούς Κύκλους. Μονάδες του στρατού και κοινοτικές ομάδες σχηματίζουν συμμαχίες για ένα ευρύ φάσμα έργων που είναι απαραίτητα για τις κοινότητες, όπως η κατασκευή σπιτιών, σχολείων, δρόμων, κ.λπ. Υπάρχουν τοπικές πρωτοβουλίες ενημέρωσης προς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς που παράγουν πληροφόρηση σχετική με τις ανάγκες των κοινοτήτων και όλων των ειδών τις βολιβαριανές εκδοχές παραδοσιακών κοινωνικών οργανώσεων. Για παράδειγμα, έχουμε την παραδοσιακή Εθνική Οργάνωση Γυναικών και το Βολιβαριανό Κίνημα Γυναικών. Τη Βολιβαριανή Συνομοσπονδία Εργαζομένων και τη Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Βενεζουέλας. Αν και αυτές οι ομάδες ασχολούνται με τα ίδια ζητήματα, οι Βολιβαριανές ομάδες βλέπουν έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο επίλυσης των ζητημάτων στο πλαίσιο της συνολικής μεταμόρφωσης της κοινωνίας, εκτός των στενών ορίων της «δράσης για την επίλυση συγκεκριμένων ζητημάτων».
Το νέο Σύνταγμα θεσμοθετεί τα δικαιώματα των ιθαγενών, διευρύνει και προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επίσης, καθιστά υποχρεωτική την παροχή βασικών υπηρεσιών, όπως η δωρεάν εκπαίδευση και ιατροφαρμακευτική φροντίδα στους πολίτες.
Οι αλλαγές
Ο Τσάβες εισήγαγε πολλούς νόμους που ήταν αναγκαίοι για την εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς τους νόμους ήταν ο νόμος για τη γη και ο νόμος για τη μεταρρύθμιση του πετρελαϊκού τομέα. Ο πρώτος επέτρεψε στην κυβέρνηση να απαλλοτριώσει αναξιοποίητη γη που ανήκε σε ιδιώτες (αποζημιώνοντάς τους) και να τη διαθέσει σε μικροαγρότες και αγροτικούς συνεταιρισμούς. Η μεταρρύθμιση του πετρελαϊκού τομέα έθεσε τα κέρδη από το πετρέλαιο υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης για τη χρηματοδότηση άλλων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, την πραγμάτωση των οποίων επιδίωξε, διαμέσου των λεγόμενων κοινωνικών Αποστολών (Missions). Ορισμένες από αυτές τις αποστολές:
Η Mission Mercal επιχορηγεί και δημιουργεί εκατοντάδες μικρά σούπερ μάρκετ και αγροτικές αγορές, για να προωθούνται τρόφιμα από την τοπική αγροτική παραγωγή. Ο στόχος - κλειδί είναι να τονωθεί η τοπική παραγωγή και να δοθούν φθηνά τρόφιμα στο λαό. Η Mission Mercal, επίσης, επιβλέπει τη δωρεάν διανομή (τροφίμων) για την κάλυψη των βασικών θρεπτικών αναγκών των φτωχότερων κοινοτήτων.
Η Mission Barrio Adento είναι ένα δίκτυο μικρών κλινικών σε γειτονιές που προσφέρουν βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε μέλη των κοινοτήτων αυτών. Υπάρχει ένα σύστημα οφθαλμολογικών κλινικών, όπου παρέχονται δωρεάν χειρουργικές επεμβάσεις για την αφαίρεση καταρράκτη που αποκαλούνται Mission Milagro. Οι αποστολές αυτές βρίσκονται σε διαδικασία ανάπτυξης και επέκτασης και συνιστούν τα θεμέλια του εθνικού συστήματος δωρεάν υγείας στη Βενεζουέλα.
Η Mission Robinson έχει ιδρύσει εκατοντάδες μικρά σχολεία σε φτωχές γειτονιές της εργατικής τάξης, που παρέχουν βασική εκπαίδευση σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. ΟιMissions Ribas και Sucre παρέχουν δωρεάν εκπαίδευση σε δευτεροβάθμιο και πανεπιστημιακό επίπεδο. Ηδη, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας διακήρυξε ότι ο αναλφαβητισμός εξαλείφθηκε εντελώς.
Ο κρίσιμος ρόλος των δεκάδων χιλιάδων Κουβανών εκπαιδευτικών και γιατρών για την αποτελεσματικότητα των αποστολών αυτών είναι καθοριστικός.
Υπάρχουν πολλές ακόμη αποστολές, οι οποίες έχουν στόχο την αντιμετώπιση διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων και στόχων: Για παράδειγμα, την αντιμετώπιση της φτώχειας μέσω της οικονομικής ανάπτυξης, τη δημιουργία εργατικών συνεταιρισμών, την επανακατασκευή των χαμόσπιτων των φτωχών κατοίκων των πόλεων, τη δημιουργία ενός λαϊκού δημοκρατικού στρατού, την επικέντρωση στην αειφόρο ανάπτυξη και πολλά άλλα.
Νωρίτερα το 2005 ο Τσάβες δήλωσε ότι όλα αυτά τα προγράμματα σχηματοποιούν τη βάση άμυνας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τον ιμπεριαλισμό και την ίδια στιγμή τοποθετούν τα θεμέλια για την αντικατάσταση του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Η ALBA
Ο άλλος σημαντικός ακρογωνιαίος λίθος της «Βολιβαριανής Επανάστασης» είναι η ALBA(Alternativa Bolivariana para las Americas), βάσει της οποίας επιχειρείται η Βολιβαριανή ολοκλήρωση της Νότιας Αμερικής. Είναι ένα θεμελιώδες αντίβαρο στις πολιτικές και τους στόχους της προωθούμενης από τις ΗΠΑ Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (FTAA).
Αντίθετα με την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ FTAA, η ALBA αντιτίθεται στις διαδικασίες της φιλελευθεροποίησης, της απορύθμισης, και της ιδιωτικοποίησης. Και επίσης αντιτίθεται στο καθεστώς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, διότι προστατεύουν μόνο τις επιστημονικές και τεχνολογικές περιοχές που ελέγχονται από τις ανεπτυγμένες χώρες, ενώ η γενετική βιοποικιλότητα και η παραδοσιακή γνώση των ιθαγενών παραμένουν απροστάτευτες. Ακρογωνιαίος λίθος της ALBA είναι το «Ταμείο Αποζημιώσεων για τη Δομική Σύγκλιση», το οποίο θα διαχειρίζεται τη διανομή οικονομικής βοήθειας στις οικονομικά πιο ευάλωτες χώρες.
Πολλά σημαντικά στρατηγικά έργα θέτουν τα θεμέλια για την ολοκλήρωση. Το projectPetrocaribe άρχισε στις αρχές αυτού του καλοκαιριού μεταξύ της Βενεζουέλας, της Κούβας και 13 χωρών της Καραϊβικής και δημιουργεί ένα δίκτυο για την εξόρυξη, διύλιση και ροές διανομής παράγωγων του πετρελαίου σε αυτές τις χώρες υπό όρους επωφελείς για την ανάπτυξή τους. Τον ίδιο στόχο της ενεργειακής ολοκλήρωσης στη Νότια Αμερική έχει το project Petrosur, που ενέκριναν η Βενεζουέλα, η Αργεντινή και η Βραζιλία τον Μάη του 2005. Ανάμεσα σε πολλές επενδύσεις σε υποδομή που προωθούνται με το Petrosur, μία από τις μεγαλύτερες είναι η κατασκευή ενός πετρελαιαγωγού 6.000 χιλιομέτρων από τη Βενεζουέλα στην Αργεντινή. Οι πληρωμές για την ενέργεια που θα χρησιμοποιηθεί από την Αργεντινή θα γίνονται σε ένα πιστωτικό ταμείο διαμέσου του οποίου η Βενεζουέλα θα μπορεί να αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες από την Αργεντινή.
Με το πνεύμα της αλληλεγγύης και της συνεργασίας που χαρακτηρίζει τα Petrocaribe και Petrosur, η Βενεζουέλα άρχισε επίσης να πωλεί πετρέλαιο θέρμανσης με εξαιρετικά μειωμένες τιμές σε φτωχές συνοικίες της Βοστόνης, της Μασαχουσέτης και του Μπρονξ της Νέας Υόρκης, με το Σικάγο να έπεται.
Το διήμερο της 27 - 29 Οκτήβρη πάνω από 400 άνθρωποι από 235 εργοστάσια που έχουν καταληφθεί από εργαζόμενους και 20 διαφορετικές εθνικές συνδικαλιστικές ενώσεις μετείχαν στην «Πρώτη Λατινοαμερικανική Συγκέντρωση Εργοστασίων που έχουν Επαναλειτουργήσει οι Εργαζόμενοι» στο Καράκας. Στην εναρκτήρια συγκέντρωση με 3.000 εργαζόμενους παρόντες ο Πρόεδρος Τσάβες εξήγησε γιατί τα εργοστάσια που έχει κλείσει ο καπιταλισμός «πρέπει να επαναλειτουργήσουν από τους εργαζόμενους» και υπογράμμισε «τη δυνατότητα των εργαζόμενων στην ήπειρό μας να σπάσουν τις αλυσίδες τους και να αφήσουν πίσω τους τον καπιταλισμό».
Η διαδικασία ολοκλήρωσης δεν μπορεί να αφεθεί στην παραπληροφόρηση των εργαλείων της καπιταλιστικής προπαγάνδας, όπως το CNN και το Univision, που κυριαρχούν στο σκηνικό της ενημέρωσης στη Νότια Αμερική. Ετσι, δημιουργήθηκε το Telesur (Τηλεόραση του Νότου), με τη συνεργατική προσπάθεια της Βενεζουέλας, της Αργεντινής, της Κούβας, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης. Ηδη άρχισε να εκπέμπει σε όλη τη Νότια Αμερική από την έδρα του στο Καράκας της Βενεζουέλας. Με τα λόγια του διευθυντή του, αποτελεί «ένα στρατηγικό project που γεννήθηκε από την ανάγκη να δώσουμε φωνή στους Λατινοαμερικανούς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μια συσσώρευση σκέψεων και εικόνων που μεταδίδονται από εμπορικά μέσα ενημέρωσης και λόγω της επείγουσας ανάγκης να δούμε τους εαυτούς μας με τα δικά μας μάτια και να ανακαλύψουμε δικές μας λύσεις στα προβλήματά μας. Αν δεν αρχίσουμε εδώ το όνειρο της ολοκλήρωσης της Λατινικής Αμερικής δε θα αποτελέσει τίποτα περισσότερο από έναν χαιρετισμό στη σημαία».
Σαφώς, η κατεύθυνση της «Βολιβαριανής Επανάστασης» αποτελεί μια πρόκληση στις βάσεις της παράδοσης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, που θεωρούν «πίσω αυλή τους», και τα σχέδια των ΗΠΑ να ενσωματώσουν ολόκληρη την υποήπειρο στη νεοφιλελεύθερη FTAA. Ολες οι υπάρχουσες ενδείξεις καταδεικνύουν ότι μια τέτοια προοπτική είναι απαράδεκτη για τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Οι γραμμές της μάχης, μιας ταξικής πάλης πιθανώς επικών διαστάσεων και εντάσεων, σχηματοποιούνται στη Λατινική Αμερική. Το αποτέλεσμα αυτής της πάλης θα επιδράσει στη νίκη ή την ήττα της εργατικής τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο για πολλά χρόνια και η αλληλεγγύη στη «ΒολιβαριανήΕπανάσταση» από όλους τους λαούς του κόσμου είναι ιστορική αναγκαιότητα.
Βεγγέλης ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΔΗΣ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
18/12/2007
-- Πρώτα απ' όλα υπήρξε ένας λαός αποφασισμένος
24/6/2007
-- Νέα αμοιβαία συνεργασία στη Λατινική Αμερική
14/6/2007
-- Συνάντηση Κάστρο - Τσάβες
25/7/2006
-- Μήνυμα στο 12ο Συνέδριο του ΚΚ Βενεζουέλας
27/1/2002
-- Οσμή πραξικοπήματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου