Η είδηση είναι λίγων ημερών και πέρασε στα ψιλά. Την αλιεύσαμε όμως από το χθεσινό Ριζοσπάστη και σας την παρουσιάζουμε
για να πάει η ψυχούλα σας στη θέση της ενόψει σουκου. «Υστερα από 3
χρόνια στο υπουργείο Οικονομικών, εξακολουθείτε να αυτοπροσδιορίζεστε ως
μαρξιστής;» ρωτήθηκε λοιπόν σε συνέντευξή του την Κυριακή ο Ευκλείδης
Τσακαλώτος, για να μας καθησυχάσει πως «δεν αλλάζουν οι άνθρωποι επειδή
τα έφερε η ζωή να υπηρετούν τις ιδέες τους διαχειριζόμενοι κρατικές
υποθέσεις».
Το παν στις μέρες μας είναι ο αυτοπροσδιορισμός και ποιοι είμαστε αλήθεια εμείς που θα αρνηθούμε στον υπουργό Οικονομικών μας να νιώθει βαθιά μαρξιστής, κι ας έχει φέρει η κυβέρνησή του μνημόνια (από τα οποία όμως βγήκαμε καλπάζοντας προς το σοσιαλισμό) κι ας έχει εφαρμόσει τόσα αντιλαϊκά μέτρα σε τόσο σύντομο διάστημα, προκαλώντας συγχαρητήρια από όλους τους μέχρι χθες “εχθρούς” του Σύριζα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, κι ας είναι το καλύτερο αποκούμπι του νατοϊκού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια. Κι αν η άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους φέρνει κόντρα με τις αρχές τους, ανάγκασε ντούρους μαρξιστές – λενινιστές σε προσωρινές υποχωρήσεις, είναι μόνο για να πάρουν φόρα για την έφοδο στον ουρανό.
Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιες δηλώσεις μας θυμίζουν – τηρουμένων των αναλογιών – για ποιους λόγους ο Μαρξ είχε αναφωνήσει κάποτε το περίφημο: “Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι εγώ δεν είμαι μαρξιστής”.
Κλείνουμε με μια all time classic φωτογραφία, όταν ο Ευκλείδης δεν ήταν υπουργός και ζούσε τα ιδανικά του χωρίς ηθικά διλήμματα. Το συγκεριμένο απόσπασμα είναι από την ανάλυση της 11ης θέσης για το Φόιερμπαχ, σε ομήγυρη εξίσου σημαντικών ριζοσπαστών διανοουμένων:
Το παν στις μέρες μας είναι ο αυτοπροσδιορισμός και ποιοι είμαστε αλήθεια εμείς που θα αρνηθούμε στον υπουργό Οικονομικών μας να νιώθει βαθιά μαρξιστής, κι ας έχει φέρει η κυβέρνησή του μνημόνια (από τα οποία όμως βγήκαμε καλπάζοντας προς το σοσιαλισμό) κι ας έχει εφαρμόσει τόσα αντιλαϊκά μέτρα σε τόσο σύντομο διάστημα, προκαλώντας συγχαρητήρια από όλους τους μέχρι χθες “εχθρούς” του Σύριζα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, κι ας είναι το καλύτερο αποκούμπι του νατοϊκού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια. Κι αν η άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους φέρνει κόντρα με τις αρχές τους, ανάγκασε ντούρους μαρξιστές – λενινιστές σε προσωρινές υποχωρήσεις, είναι μόνο για να πάρουν φόρα για την έφοδο στον ουρανό.
Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιες δηλώσεις μας θυμίζουν – τηρουμένων των αναλογιών – για ποιους λόγους ο Μαρξ είχε αναφωνήσει κάποτε το περίφημο: “Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι εγώ δεν είμαι μαρξιστής”.
Κλείνουμε με μια all time classic φωτογραφία, όταν ο Ευκλείδης δεν ήταν υπουργός και ζούσε τα ιδανικά του χωρίς ηθικά διλήμματα. Το συγκεριμένο απόσπασμα είναι από την ανάλυση της 11ης θέσης για το Φόιερμπαχ, σε ομήγυρη εξίσου σημαντικών ριζοσπαστών διανοουμένων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου