Θυμάστε την τελευταία φορά που κλείσατε διακοπές κάπου επειδή υποδέχτηκαν το αεροπλάνο σας με πίδακες νερού κατά την προσγείωση και σας προϋπάντησαν λυράρηδες με μάσκα στο πηγούνι;
Ούτε και εμείς. To ίδιο ισχύει βέβαια και για τα δεκάδες εκατομμύρια που επισκέφτηκαν τη χώρα μας μόνο την τελευταία τριετία περίπου, που από αριθμητικής άποψης καταγράφηκε ως “ιστορικό ρεκόρ” αφίξεων. Το “τουριστικό θαύμα” που ανέκοψε φέτος η πανδημία, δε βασίστηκε σε φολκλόρ τελετές που παραπέμπουν σε κάτι μεταξύ μάζωξη Φαίδωνα Γεωργίτση “Welcome tourists” στο “Γοργόνες και Μάγκες” και Άννας Καλουτά στο “Καλώς ήρθε το δολάριο”. Εξάλλου, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του τουρισμού, είναι γνωστό ότι πολλοί επισκέπτες, ειδικότερα από όσους επανειλημμένα έρχονται στη χώρα μας, εκτιμούν πως, παρά το ότι – ενάντια στην προπαγάνδα περί “βαριάς βιομηχανίας” – οι τουριστικές και όχι μόνο υποδομές έχουν σε πολλές περιπτώσεις πολλά να ζηλέψουν από άμεσα ανταγωνιστικές αγορές, η συμπεριφορά των ντόπιων είναι συνήθως ευγενής, αλλά όχι επιτηδευμένη και δουλοπρεπής. Όλα αυτά δε σημαίνουν φυσικά ότι ισχύει το έτερο στερεότυπο περί “ελληνικής φιλοξενίας”, γιατί προφανώς μιλάμε για έναν κλάδο εμπορευματοποιημένο στο μέγιστο βαθμό, όπου η ανιδιοτέλεια σπανίζει και γι’ αυτό εκτιμάται πολλαπλάσια από τον επισκέπτη όταν τη συναντάει. Αλλά ακόμα κι έτσι, οι επιδείξεις “καλωσορίσματος” οιονεί αποικιοκρατικής και πάντως σίγουρα βαθιά οριενταλιστικής αισθητικής είναι θέμα επιλογής, εν προκειμένω των εμπλεκόμενων τοπικών φορέων που τις οργάνωσαν, και το θέμα είναι ακριβώς γιατί επελέγησαν σε αυτή τη συγκυρία.
Ο λόγος δεν είναι μόνο να προβληθούν οι εικόνες στα ξένα δίκτυα για να διαφημιστεί το τουριστικό προϊόν, αφού όπως είπαμε μικρό ως ελάχιστο ρόλο μπορούν να παίξουν στην απόφαση του δυνητικού τουρίστα να έρθει στην Ελλάδα, ειδικά υπό τις φετινές συνθήκες. Μια σημαντική, αν όχι η κύρια στόχευση, αυτής της (λαο)γραφικής παράστασης που δόθηκε σε κεντρικά και περιφερειακά αεροδρόμια ανά την επικράτεια, ήταν να πειστεί το εσωτερικό κοινό ότι πράγματι πήρε μπρος η περίφημη “επανεκκίνηση του τουρισμού” που η κυβέρνηση διαφημίζει εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες. Το “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” οφείλει πρώτα και κύρια να εντυπωθεί στο μυαλό των ντόπιων, ειδικά όσων δεν ασχολούνται με τον τουρισμό ώστε να έχουν πλήρη εικόνα της αποκαρδιωτικής κατάστασης – η οποία δεν αναμένεται να βελτιωθεί δραματικά για φέτος, και δευτερευόντως σε εκείνο των ξένων.
Η τεχνητή αισιοδοξία είναι ακόμα πιο απαραίτητη αν λάβει κανείς υπόψη ότι από σήμερα μειώνονται αναλογικά ακόμα περισσότερο οι έλεγχοι για κορονοϊό στους εισερχόμενους, με τους ιθύνοντες να ταΐζουν το πόπολο με πομφόλυγες περί κάποιου μαγικού “αλγόριθμου” που θα ανιχνεύει τους δυνάμει “ύποπτους” επισκέπτες. Όλα αυτά τη στιγμή που ήδη τα εισαγόμενα κρούσματα αποτελούν σεβαστό τμήμα όσων ανακοινώνονται ημερησίως, ενώ οι μονάδες υγείας ειδικά στα μικρότερα νησιά παραμένουν σε κατάσταση υποστελέχωσης. Η κυβέρνηση πιθανότατα ποντάρει στο γεγονός πως η διασπορά θα αφορά κατά βάση νέους και υγιείς επισκέπτες, καθότι οι πιο ευπαθείς φέτος θα μείνουν σπίτι τους, είναι σαφές όμως αν ο ιός περάσει στους εργαζόμενους και ευρύτερα στην κοινότητα, ειδικά σε μικρά μέρη με σεβαστό αριθμό ηλικιωμένων μόνιμων κατοίκων, ένα ή πιθανότερα σενάρια νέου Εχίνου δεν μπορούν να αποκλειστούν, όσο και αν το απευχόμαστε με όλη μας τη δύναμη.
Μέσα σε όλα αυτά, ας μην ξεχάσουμε ότι χιλιάδες συνάνθρωποι μας περνάνε κι αυτό το καλοκαίρι σε θέρετρα πολλών αστέρων στη Μόρια, το Κρανίδι, τη Μαλακάσα και αλλού, εγκλωβισμένοι μάλιστα ως τις 5 Ιουλίου, γιατί ως γνωστόν από πρόσφυγα κολλά, αλλά από τουρίστα δεν κολλάει. Και κάτι μας λέει ότι όποτε μπορέσουν να ξανακυκλοφορήσουν, δε θα τους περιμένουν εδέσματα και χοροί για το καλωσόρισμα.
Ούτε και εμείς. To ίδιο ισχύει βέβαια και για τα δεκάδες εκατομμύρια που επισκέφτηκαν τη χώρα μας μόνο την τελευταία τριετία περίπου, που από αριθμητικής άποψης καταγράφηκε ως “ιστορικό ρεκόρ” αφίξεων. Το “τουριστικό θαύμα” που ανέκοψε φέτος η πανδημία, δε βασίστηκε σε φολκλόρ τελετές που παραπέμπουν σε κάτι μεταξύ μάζωξη Φαίδωνα Γεωργίτση “Welcome tourists” στο “Γοργόνες και Μάγκες” και Άννας Καλουτά στο “Καλώς ήρθε το δολάριο”. Εξάλλου, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του τουρισμού, είναι γνωστό ότι πολλοί επισκέπτες, ειδικότερα από όσους επανειλημμένα έρχονται στη χώρα μας, εκτιμούν πως, παρά το ότι – ενάντια στην προπαγάνδα περί “βαριάς βιομηχανίας” – οι τουριστικές και όχι μόνο υποδομές έχουν σε πολλές περιπτώσεις πολλά να ζηλέψουν από άμεσα ανταγωνιστικές αγορές, η συμπεριφορά των ντόπιων είναι συνήθως ευγενής, αλλά όχι επιτηδευμένη και δουλοπρεπής. Όλα αυτά δε σημαίνουν φυσικά ότι ισχύει το έτερο στερεότυπο περί “ελληνικής φιλοξενίας”, γιατί προφανώς μιλάμε για έναν κλάδο εμπορευματοποιημένο στο μέγιστο βαθμό, όπου η ανιδιοτέλεια σπανίζει και γι’ αυτό εκτιμάται πολλαπλάσια από τον επισκέπτη όταν τη συναντάει. Αλλά ακόμα κι έτσι, οι επιδείξεις “καλωσορίσματος” οιονεί αποικιοκρατικής και πάντως σίγουρα βαθιά οριενταλιστικής αισθητικής είναι θέμα επιλογής, εν προκειμένω των εμπλεκόμενων τοπικών φορέων που τις οργάνωσαν, και το θέμα είναι ακριβώς γιατί επελέγησαν σε αυτή τη συγκυρία.
Ο λόγος δεν είναι μόνο να προβληθούν οι εικόνες στα ξένα δίκτυα για να διαφημιστεί το τουριστικό προϊόν, αφού όπως είπαμε μικρό ως ελάχιστο ρόλο μπορούν να παίξουν στην απόφαση του δυνητικού τουρίστα να έρθει στην Ελλάδα, ειδικά υπό τις φετινές συνθήκες. Μια σημαντική, αν όχι η κύρια στόχευση, αυτής της (λαο)γραφικής παράστασης που δόθηκε σε κεντρικά και περιφερειακά αεροδρόμια ανά την επικράτεια, ήταν να πειστεί το εσωτερικό κοινό ότι πράγματι πήρε μπρος η περίφημη “επανεκκίνηση του τουρισμού” που η κυβέρνηση διαφημίζει εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες. Το “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” οφείλει πρώτα και κύρια να εντυπωθεί στο μυαλό των ντόπιων, ειδικά όσων δεν ασχολούνται με τον τουρισμό ώστε να έχουν πλήρη εικόνα της αποκαρδιωτικής κατάστασης – η οποία δεν αναμένεται να βελτιωθεί δραματικά για φέτος, και δευτερευόντως σε εκείνο των ξένων.
Η τεχνητή αισιοδοξία είναι ακόμα πιο απαραίτητη αν λάβει κανείς υπόψη ότι από σήμερα μειώνονται αναλογικά ακόμα περισσότερο οι έλεγχοι για κορονοϊό στους εισερχόμενους, με τους ιθύνοντες να ταΐζουν το πόπολο με πομφόλυγες περί κάποιου μαγικού “αλγόριθμου” που θα ανιχνεύει τους δυνάμει “ύποπτους” επισκέπτες. Όλα αυτά τη στιγμή που ήδη τα εισαγόμενα κρούσματα αποτελούν σεβαστό τμήμα όσων ανακοινώνονται ημερησίως, ενώ οι μονάδες υγείας ειδικά στα μικρότερα νησιά παραμένουν σε κατάσταση υποστελέχωσης. Η κυβέρνηση πιθανότατα ποντάρει στο γεγονός πως η διασπορά θα αφορά κατά βάση νέους και υγιείς επισκέπτες, καθότι οι πιο ευπαθείς φέτος θα μείνουν σπίτι τους, είναι σαφές όμως αν ο ιός περάσει στους εργαζόμενους και ευρύτερα στην κοινότητα, ειδικά σε μικρά μέρη με σεβαστό αριθμό ηλικιωμένων μόνιμων κατοίκων, ένα ή πιθανότερα σενάρια νέου Εχίνου δεν μπορούν να αποκλειστούν, όσο και αν το απευχόμαστε με όλη μας τη δύναμη.
Μέσα σε όλα αυτά, ας μην ξεχάσουμε ότι χιλιάδες συνάνθρωποι μας περνάνε κι αυτό το καλοκαίρι σε θέρετρα πολλών αστέρων στη Μόρια, το Κρανίδι, τη Μαλακάσα και αλλού, εγκλωβισμένοι μάλιστα ως τις 5 Ιουλίου, γιατί ως γνωστόν από πρόσφυγα κολλά, αλλά από τουρίστα δεν κολλάει. Και κάτι μας λέει ότι όποτε μπορέσουν να ξανακυκλοφορήσουν, δε θα τους περιμένουν εδέσματα και χοροί για το καλωσόρισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου