02-07-2020
Διαδήλωσε ακόμα κι αν δεν το θέλεις, ακόμα κι αν
δεν είσαι σίγουρος. Διαδήλωσε για να έχεις το δικαίωμα να διαδηλώσεις τη
στιγμή που θα το θέλεις και θα είσαι σίγουρος. Για να μην είναι πλέον
αργά, όταν θα αισθανθείς έτοιμος να γίνεις μέρος των εξελίξεων και να
αποτελέσεις το εφαλτήριο ιστορικών αλλαγών.
Εντάξει, τώρα δεν θέλεις να διαδηλώσεις.
Θεωρείς πως δεν συντρέχουν οι λόγοι, πως δεν χρειάζεται, πως πρόκειται
για μια παρωχημένη μορφή διαμαρτυρίας, πως ο κόσμος αλλάζει και εσύ
μένεις κολλημένος στο χθες – ποτέ σου δεν το ήθελες αυτό, να μείνεις
πίσω, να δεις το τραίνο της «προόδου» και του «εκσυγχρονισμού» να
απομακρύνεται.
Μειοψηφίες κλείνουν τους δρόμους, ταλαιπωρούν τους πολίτες, τους καταστηματάρχες, τους οδηγούς, προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη. Έτσι σε έπεισαν ή, τουλάχιστον, προσπαθούν να το κάνουν για μία ακόμα φορά.
Είναι αλήθεια πως τώρα είναι ευκολότερο το έργο τους. Είσαι κουρασμένος, γεμάτος έγνοιες, ανησυχίες και εμπόδια που μοιάζουν πολλές φορές ανυπέρβλητα. Το ξέρουν και το ξέρεις. Δεν έχεις αντιστάσεις, οι άμυνές σου όλο και μειώνονται, το καθαρό μυαλό αποτελεί τώρα πια είδος προς εξαφάνιση.
Δεν είναι μόνο ο φόβος, κυρίως είναι τα απανωτά χτυπήματα, η έλλειψη ελπίδας και διεξόδου στο τέλος της διαδρομής.
Είσαι πολλά χρόνια στην πρίζα, να τρέξεις, να υπομείνεις, να σφίξεις τα δόντια, να αντέξεις απώλειες και πτώσεις – ένας εφιάλτης δίχως τελειωμό.
Έχεις ακούσει πολλά. Τα αυτιά σου βουίζουν, ενώ ο βόμβος από τα στόματά τους που ανοιγοκλείνουν μοιάζει ώρες ώρες εκκωφαντικός.
Δοκίμασες να απέχεις, μα το μόνο που πέτυχες ήταν να κλειστείς στον εαυτό σου, να χάσεις στηρίγματα, ανθρώπους που πάλευαν δίπλα στο πλευρό σου.
Τώρα τα σκέφτεσαι όλα αυτά. Συλλογίζεσαι όσα έγιναν, αναμετριέσαι με όσα πρόκειται να γίνουν και βαδίζεις με βήμα μετέωρο, άλλοτε νωχελικά κι άλλοτε με πείσμα, έτοιμος να γίνεις ξανά πρωταγωνιστής στη ζωή σου. Πόσο άραγε θα σου πάρει να σταθείς ξανά γερά στα πόδια σου;
Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρος, αρκεί να μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου «κόψει τα πόδια». Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρωτίστως να σταθείς απέναντι στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που προωθεί η κυβέρνηση. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως δεν ανήκεις σε αυτούς που διαδηλώνουν συχνά.
Άλλωστε, το νομοσχέδιο αυτό ίσως και να αφορά περισσότερο εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι να βγαίνουν στους δρόμους. Αυτούς που δεν έχουν ακόμα πειστεί να κάνουν το βήμα και να συμπαραταχτούν με τους υπόλοιπους που είναι ήδη έξω και περιμένουν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, διαδήλωσε ακόμα κι αν δεν το θέλεις, ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος. Διαδήλωσε για να έχεις το δικαίωμα να διαδηλώσεις τη στιγμή που θα το θέλεις και θα είσαι σίγουρος. Για να μην είναι πλέον αργά, όταν θα αισθανθείς έτοιμος να γίνεις μέρος των εξελίξεων και να αποτελέσεις το εφαλτήριο ιστορικών αλλαγών.
Μειοψηφίες κλείνουν τους δρόμους, ταλαιπωρούν τους πολίτες, τους καταστηματάρχες, τους οδηγούς, προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη. Έτσι σε έπεισαν ή, τουλάχιστον, προσπαθούν να το κάνουν για μία ακόμα φορά.
Είναι αλήθεια πως τώρα είναι ευκολότερο το έργο τους. Είσαι κουρασμένος, γεμάτος έγνοιες, ανησυχίες και εμπόδια που μοιάζουν πολλές φορές ανυπέρβλητα. Το ξέρουν και το ξέρεις. Δεν έχεις αντιστάσεις, οι άμυνές σου όλο και μειώνονται, το καθαρό μυαλό αποτελεί τώρα πια είδος προς εξαφάνιση.
Δεν είναι μόνο ο φόβος, κυρίως είναι τα απανωτά χτυπήματα, η έλλειψη ελπίδας και διεξόδου στο τέλος της διαδρομής.
Είσαι πολλά χρόνια στην πρίζα, να τρέξεις, να υπομείνεις, να σφίξεις τα δόντια, να αντέξεις απώλειες και πτώσεις – ένας εφιάλτης δίχως τελειωμό.
Έχεις ακούσει πολλά. Τα αυτιά σου βουίζουν, ενώ ο βόμβος από τα στόματά τους που ανοιγοκλείνουν μοιάζει ώρες ώρες εκκωφαντικός.
Δοκίμασες να απέχεις, μα το μόνο που πέτυχες ήταν να κλειστείς στον εαυτό σου, να χάσεις στηρίγματα, ανθρώπους που πάλευαν δίπλα στο πλευρό σου.
Τώρα τα σκέφτεσαι όλα αυτά. Συλλογίζεσαι όσα έγιναν, αναμετριέσαι με όσα πρόκειται να γίνουν και βαδίζεις με βήμα μετέωρο, άλλοτε νωχελικά κι άλλοτε με πείσμα, έτοιμος να γίνεις ξανά πρωταγωνιστής στη ζωή σου. Πόσο άραγε θα σου πάρει να σταθείς ξανά γερά στα πόδια σου;
Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρος, αρκεί να μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου «κόψει τα πόδια». Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρωτίστως να σταθείς απέναντι στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που προωθεί η κυβέρνηση. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως δεν ανήκεις σε αυτούς που διαδηλώνουν συχνά.
Άλλωστε, το νομοσχέδιο αυτό ίσως και να αφορά περισσότερο εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι να βγαίνουν στους δρόμους. Αυτούς που δεν έχουν ακόμα πειστεί να κάνουν το βήμα και να συμπαραταχτούν με τους υπόλοιπους που είναι ήδη έξω και περιμένουν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, διαδήλωσε ακόμα κι αν δεν το θέλεις, ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος. Διαδήλωσε για να έχεις το δικαίωμα να διαδηλώσεις τη στιγμή που θα το θέλεις και θα είσαι σίγουρος. Για να μην είναι πλέον αργά, όταν θα αισθανθείς έτοιμος να γίνεις μέρος των εξελίξεων και να αποτελέσεις το εφαλτήριο ιστορικών αλλαγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου