«Πυκνό» αντιλαϊκό έργο

Με ρυθμούς πολυβόλου φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή το ένα πίσω απ' το άλλο τα αντιλαϊκά νομοσχέδια, σχεδιάζοντας να ψηφίσει άλλα 15 (!) μέχρι το τέλος του μήνα, συνεχίζοντας το «πολύ πυκνό νομοθετικό έργο», όπως έλεγε ο πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο.
Η βιασύνη εξηγείται, αφού πέρα από τα άμεσα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, με σαρωτικές ανατροπές στις συμβάσεις, στα ωράρια και τους μισθούς των εργαζομένων, η κυβέρνηση διαμορφώνει «ατζέντα μεταρρυθμίσεων» με την οποία θα διεκδικήσει και το ζεστό χρήμα των 32 δισ. από το περίφημο «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ, για λογαριασμό των μονοπωλίων.
Θυμίζουμε ότι προϋπόθεση για τη συμμετοχή σ' αυτό το πακέτο, με δάνεια και επιδοτήσεις για τους ομίλους, που θα πληρώσει εξολοκλήρου ο λαός, είναι να επιταχυνθούν μεταρρυθμίσεις αναγκαίες για το κεφάλαιο, που αξιολογούνται στο πλαίσιο των «ευρωπαϊκών εξαμήνων», δηλαδή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, και με στόχο να διαμορφώσει καλύτερους και περισσότερους όρους για την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει και προωθεί νέα νομοσχέδια που «απελευθερώνουν» παραπέρα τις Μεταφορές, την Ενέργεια, τα ψηφιακά δίκτυα, επεκτείνουν τις ιδιωτικοποιήσεις στο νερό, διευκολύνουν την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος με σκοπό το κέρδος.
Πρόκειται για ρυθμίσεις που στο σύνολό τους τις συνέπειες τις πληρώνει ο λαός, είτε με αύξηση του κόστους των υπηρεσιών είτε με νέες αντεργατικές ανατροπές είτε με παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας ζωής είτε με την ενεργότερη εμπλοκή στις επικίνδυνες «κονταρομαχίες» επιχειρηματικών συμφερόντων και ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, οι νόμοι που στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» μετατρέπουν τη μισή Ελλάδα σε «ειδική οικονομική ζώνη», σπέρνοντας καρκίνο και σκουπιδαριό στις εργατογειτονιές, μετατρέποντας δάση και οικότοπους σε «κρανίου τόπο», αλλάζοντας χρήσεις γης ανάλογα με τα «γούστα» των «επενδυτών».
Τέτοιοι είναι οι νόμοι που πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα την εμπορευματοποίηση της Υγείας και την «επέλαση» των ιδιωτικών ομίλων. Η κυβέρνηση, μάλιστα, αξιοποιεί ως προκάλυμμα την πανδημία, στην οποία όμως αποδείχτηκε με εκκωφαντικό τρόπο ο παρασιτικός ρόλος του ιδιωτικού τομέα της Υγείας.
Τέτοια είναι τα νομοσχέδια που επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις και προσαρμογές σε όλα τα «μήκη και πλάτη» του αστικού κράτους, από τη Δικαιοσύνη και τα «δικαστήρια πολυτελείας», που θα παραμερίζουν τα όποια κωλύματα από το δρόμο των «επενδυτών», μέχρι τη στενότερη προσαρμογή δήμων και Περιφερειών στο ρόλο τους ως «μακριού χεριού» του κράτους, για το πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών, το χαράτσωμα του λαού και την υλοποίηση της συνολικότερης αντιλαϊκής στρατηγικής.
Τέτοια είναι τα νομοσχέδια για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, με οδηγό το νέο «πτωχευτικό δίκαιο» που βρίσκεται στα σκαριά και σηματοδοτεί μαζικούς πλειστηριασμούς και καταδικάζει δεκάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες να γίνουν «νοικάρηδες στα σπίτια τους».
Και, βέβαια, απ' αυτό το ...«παλμαρέ» δεν θα μπορούσαν να λείπουν η κρατική καταστολή και ο αυταρχισμός, που πάνε χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική, η προσπάθεια να μπει στο «γύψο» η συλλογική οργάνωση και πάλη, όπως αποτυπώνεται και στο νομοσχέδιο - έκτρωμα για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Εκτός όμως από την αποφασιστικότητα και τη βιασύνη της κυβέρνησης, χαρακτηριστική είναι και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που σε κάθε νομοσχέδιο «δίνει μάχη» για να αποδείξει ότι είναι πάνω στα δικά του βήματα που πατάει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, υπερθεματίζοντας για μέτρα για τη στήριξη των ομίλων και διαβεβαιώνοντας το κεφάλαιο ότι μπορεί να υπολογίζει στη συναίνεσή του.
Απάντηση στο «πυκνό» αυτό δίχτυ, μέσα στο οποίο η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα συντρίβουν τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι οι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και βιοπαλαιστές αγρότες να πυκνώσουν τις γραμμές του οργανωμένου κινήματος και της δικής τους συμμαχίας, να περάσουν στην αντεπίθεση με τη σημαία των δικών τους αναγκών.