3-4 ΟΚΤΩΒΡΗ 1993
Δέκα χρόνια από την επέλαση των τανκ στο ρωσικό Κοινοβούλιο
 |
Ενα ακόμη πραξικόπημα με τη στήριξη της «διεθνούς κοινότητας»
21 Σεπτέμβρη 1993 - Ο Μπ. Γιέλτσιν υπογράφει το Προεδρικό Διάταγμα 1400, με το οποίο καταργεί το ρωσικό Κοινοβούλιο, το Συνέδριο των Λαϊκών Βουλευτών και το Ανώτατο Σοβιέτ (ΑΣ), ενώ παύει τα δικαιώματα των βουλευτών. Αργά το βράδυ, το Ανώτατο Σοβιέτ απαντά στην πρόκληση Γιέλτσιν και τον καθαιρεί από τα καθήκοντα του Προέδρου, με το σκεπτικό πως παραβίασε το Σύνταγμα. Στη θέση του, διορίζεται ο Α. Ρουτσκόι, έως τότε αντιπρόεδρος της χώρας.
 |
23 Σεπτέμβρη 1993 - Το απόγευμα ξεκινούν στη Μόσχα οι εργασίες του Συνεδρίου των Λαϊκών Βουλευτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με τη συμμετοχή 638 βουλευτών (από τους 941 εκλεγμένους). Ο Γιέλτσιν, που φαίνεται να ελέγχει τις βασικές λειτουργίες του κρατικού μηχανισμού, κόβει τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του κτιρίου του ΑΣ. Οι πιστές στο ΑΣ αστυνομικές δυνάμεις και οι ομάδες αυτοάμυνας του ΑΣ που συγκροτήθηκαν από πολίτες εξοπλίζονται. Αργά τη νύχτα, γίνεται μια «περίεργη» επίθεση από ένοπλους στο Αρχηγείο των Ενόπλων Δυνάμεων της ΚΑΚ. Υπάρχουν τραυματίες κι ένας νεκρός. Η επίθεση χαρακτηρίζεται από το ΑΣ ως προβοκάτσια.
24 Σεπτέμβρη 1993 - Ο Γιέλτσιν, επωφελούμενος από την προβοκάτσια, προχωρεί στην περικύκλωση του κτιρίου του ΑΣ με αστυνομικές δυνάμεις. Σε πολλές πόλεις της Ρωσίας, γίνονται διαδηλώσεις, ενώ στη Μόσχα οι διαδηλωτές συγκρούονται με την Αστυνομία. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας ζητά «μηδενική λύση», δηλαδή την επαναφορά της κατάστασης που υπήρχε πριν το αντισυνταγματικό Διάταγμα Γιέλτσιν.
25 Σεπτέμβρη 1993 - «Μάχη» για τον έλεγχο των περιοχών της Ρωσίας. Τα νομοθετικά όργανα σε 75 από τις 89 περιοχές της Ρωσίας υποστηρίζουν το ΑΣ. Ο Γιέλτσιν προχωρά σε «ξήλωμα» όσων εκ των περιφερειαρχών διαφωνούν μαζί του. Οι εκπρόσωποι 28 περιοχών απειλούν να αρχίσουν την παρακράτηση της αποστολής των φόρων προς την κεντρική κυβέρνηση, εάν ο Γιέλτσιν δεν αναιρέσει το πραξικόπημα.
26 Σεπτέμβρη 1993 - Στο Λένινγκραντ πραγματοποιείται Σύνοδος εκπροσώπων 46 περιοχών της Ρωσίας. Οι περισσότεροι τάσσονται ενάντια στη διάλυση του Κοινοβουλίου. Πραγματοποιούνται μαζικές αντιπροεδρικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ρωσίας, ενώ στη Μόσχα οι υποστηρικτές του Γιέλτσιν επίσης πραγματοποιούν συγκέντρωση.
27 Σεπτέμβρη 1993 - Ο Γιέλτσιν απορρίπτει την έκκληση του Συνταγματικού Δικαστηρίου και εκπροσώπων 60 περιοχών της Ρωσίας, που πρότειναν τη «μηδενική λύση». Οι διαδηλωτές στη Μόσχα συγκρούονται με την Αστυνομία και για λίγο καταφέρνουν να «σπάσουν» το στρατιωτικό κλοιό του κτιρίου του ΑΣ.
28 Σεπτέμβρη 1993 - Δυνάμεις Αστυνομίας και Στρατού ενισχύουν την περικύκλωση του ΑΣ και υψώνουν γύρω από αυτό συρματοπλέγματα. Η κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της εφημερίδας «Ναρόντναγια Πράβντα» του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ) και της εφημερίδας «Ντιεν» της λεγόμενης πατριωτικής αντιπολίτευσης. Νέες συγκρούσεις διαδηλωτών και Αστυνομίας στη Μόσχα, όπου τραυματίζονται πάνω από 200 διαδηλωτές, μερικοί άντρες των ρωσικών ΜΑΤ, ενώ σκοτώνεται ένας αξιωματικός του Στρατού, που συντρίφτηκε από όχημα της Αστυνομίας.
29 Σεπτέμβρη 1993 - Η κυβέρνηση στέλνει τελεσίγραφο, ζητώντας την αποχώρηση από το κτίριο του ΑΣ, τόσο των βουλευτών, όσο και των ένοπλων υπερασπιστών του ΑΣ, που τους υπολογίζει έως 2 χιλιάδες άντρες.
30 Σεπτέμβρη 1993 - Το Συνταγματικό Δικαστήριο κι οι εκπρόσωποι 60 περιοχών της Ρωσίας ζητούν να σταματήσει ο αποκλεισμός του Κοινοβουλίου από τις στρατιωτικές δυνάμεις κι επιμένουν να εφαρμοστεί η «μηδενική λύση». Το κέντρο της Μόσχας, για άλλη μια φορά, μετατρέπεται σε χώρο οδομαχιών.
1 Οκτώβρη 1993 - Το ΑΣ και οι υπερασπιστές του αρνούνται να παραδώσουν τα όπλα, με αντάλλαγμα την επαναφορά στο κτίριο του ρεύματος, της θέρμανσης και των τηλεπικοινωνιών. Νέες συγκρούσεις Αστυνομίας και διαδηλωτών στη Μόσχα.
3 Οκτώβρη 1993 - Η διαδήλωση που είχε προγραμματιστεί από την «Εργαζόμενη Ρωσία» πριν ακόμη την υπογραφή του διατάγματος Γιέλτσιν με κοινωνικο-οικονομικά αιτήματα, παίρνει χαρακτήρα αντι-δικτατορικό, υποστήριξης του ΑΣ. Ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών και αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων. Οι διαδηλωτές σπάνε τα μπλόκα και το απόγευμα μπαίνουν στον προαύλειο χώρο του κτιρίου του ΑΣ κι ενώνονται με τις ένοπλες ομάδες αυτοάμυνας του ΑΣ. Οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις υποχωρούν. Από το κτίριο της γειτονικής δημαρχίας της Μόσχας ρίχνονται «τυφλοί» πυροβολισμοί προς τους διαδηλωτές. Ομάδα ένοπλων υπερασπιστών του ΑΣ κάνει έφοδο στο κτίριο της δημαρχίας και μετά από σύντομη μάχη αφοπλίζει και συλλαμβάνει ορισμένους ενόπλους. Στην ηγεσία του ΑΣ κυριαρχεί ευφορία, αφού καταφθάνουν πληροφορίες πως μεγάλες στρατιωτικές μονάδες περνούν ή ήδη κιόλας πέρασαν στο πλευρό του ΑΣ. Ο Α. Ρουτσκόι από το μπαλκόνι του ΑΣ δίνει το σύνθημα της αποστολής ένοπλων διαδηλωτών στο κτίριο της ρωσικής τηλεόρασης, με στόχο να καταληφθεί το κτίριο και να ενημερωθεί για τις εξελίξεις και τις θέσεις του ΑΣ ο ρωσικός λαός. Εκατοντάδες διαδηλωτές, ένοπλοι και άοπλοι, ξεκινούν με κάθε μέσο για το σταθμό της τηλεόρασης, ο οποίος όμως φρουρείται από τις ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις της ομάδας «Αλφα». Μετά από αδιέξοδες σύντομες συνομιλίες με τους εκπροσώπους του ΑΣ, η ομάδα «Αλφα» ανοίγει πυρ στο «ψαχνό». Δεκάδες νεκροί και τραυματίες διαδηλωτές γύρω από το κτίριο της ρωσικής τηλεόρασης, που παύει τη μετάδοση του προγράμματός της. Αργά το βράδυ, ο Γιέλτσιν καταφέρνει να κινητοποιήσει περίπου 1.000 ένοπλους με πολιτικά (πρόκειται κυρίως για ιδιωτικούς αστυνομικούς, μπράβους και ανθρώπους του υποκόσμου), που συγκεντρώνονται έξω από το κτίριο του Δημοτικού Συμβουλίου της Μόσχας.
4 Οκτώβρη 1993 - Με το που περνάει η 01.00 π.μ., στο κέντρο της Μόσχας, αρχίζουν να εμφανίζονται τεθωρακισμένα οχήματα του ρωσικού στρατού και τανκ, που σιγά - σιγά λαμβάνουν θέσεις γύρω από το κτίριο του ΑΣ. Πρόκειται για ειδικές δυνάμεις του στρατού και των αλεξιπτωτιστών. Πριν ξημερώσει, αρχίζει η στρατιωτική επιχείρηση κατά του ΑΣ. Με ιδιαίτερη βαρβαρότητα και χρησιμοποιώντας κάθε είδους όπλα, οι δυνάμεις του Γιέλτσιν σφυροκοπούν το κτίριο του ΑΣ, που τυλίγεται στις φλόγες. Η αντίσταση των ένοπλων ομάδων των υποστηρικτών του ΑΣ θα διαρκέσει 10 ώρες. Επίσημα οι νεκροί, αρχίζοντας από το απόγευμα της 3ης Οκτώβρη, είναι 147, οι τραυματίες 600, κι άλλοι τόσοι οι συλληφθέντες. Ορισμένες φήμες όμως μιλούν για πάνω από 1.000 νεκρούς, ενώ κάτοικοι γειτονικών σπιτιών κάνουν λόγο για εκτελέσεις των αφοπλισμένων υπερασπιστών του ΑΣ σε μικρό γήπεδο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κτίριο του ΑΣ. Γιατροί των «πρώτων βοηθειών» επιβεβαιώνουν πως πολλοί νεκροί είχαν πιστάγκωνα δεμένα τα χέρια τους.
5 Οκτώβρη 1993 - Ο Γιέλτσιν, με διάταγμά του, απαγορεύει την κυκλοφορία 10 ακόμη εφημερίδων της αντιπολίτευσης. Απαγορεύεται επίσης η δράση δεκάδων κομμάτων κι οργανώσεων, όπως η δράση του ΚΕΚΡ, της «Εργαζόμενης Ρωσίας», του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας, της Κομσομόλ, που σύμφωνα με τις αρχές είχαν ηγετικά στελέχη τους, τα οποία συμμετείχαν στις αιματηρές μάχες. Σ' αυτές τις δυνάμεις θα απαγορευτεί και η κάθοδος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Επίσης απαγορεύεται η δράση σε κόμματα, όπως το ΚΚΡΟ, που, σύμφωνα με τις αρχές, μέλη τους συμμετείχαν στα γεγονότα, χωρίς όμως την έγκριση της ηγεσίας τους. Στη δεύτερη κατηγορία θα επιτραπεί αργότερα η συμμετοχή στις εκλογές. Με δήλωσή του στο «Ρ», ο Β. Τιούλκιν, ηγετικό στέλεχος του ΚΕΚΡ, σημειώνει: «Το κόμμα μας δεν είναι από εκείνα τα κόμματα που διαλύονται με διατάγματα».
6 Οκτώβρη 1993 - Η «διεθνής κοινότητα» εκφράζει την «ανακούφισή» της για την κατάληξη των γεγονότων, όπως και την υποστήριξή της προς τον Γιέλτσιν. Ο «Ρ» δημοσιεύει μιαν ακόμη ανακοίνωση του ΚΚΕ, με την οποία καταγγέλλεται το καθεστώς Γιέλτσιν, η κατάπνιξη της δημοκρατίας και του θεσμού του Κοινοβουλίου. Στην ανακοίνωση καυτηριάζεται και η στάση των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, που συντάχθηκαν με τον Γιέλτσιν για το «καλό της προώθησης των μεταρρυθμίσεων». Χαρακτηριστικά, ο ΣΥΝ για άλλη μια φορά επίσημα παίρνει «ίσες αποστάσεις» από το «θύμα» και το «θύτη», ενώ χαρακτηρίζει τους υποστηρικτές του Κοινοβουλίου ως «νοσταλγούς του παρελθόντος», ουσιαστικά υποστηρίζοντας τον Γιέλτσιν.
7 Οκτώβρη 1993 - Η «έπαρση» των υποστηρικτών του Γιέλτσιν είναι τέτοια, που ζητούν τη λήψη μέτρων ακόμη κι ενάντια σε εφημερίδες του ...εξωτερικού, όπως ο «Ρ». Ο Γιέλτσιν προκηρύσσει εκλογές για το Δεκέμβρη, που θα διεξαχθούν σε κλίμα λογοκρισίας, αντικομμουνισμού και νοθείας. Μαζί εγκρίνεται και το νέο αστικό Σύνταγμα της χώρας. Για την έγκρισή του, απαιτούνταν η συμμετοχή τουλάχιστον του 50% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Το ΚΕΚΡ καλεί σε αποχή, ενώ το ΚΚΡΟ συμμετέχει (και συγκεντρώνει ποσοστό 12,4%). Στις εκλογές και στο δημοψήφισμα η συμμετοχή φτάνει στο 54,37%, ενώ το υπόλοιπο 45,6% των ψηφοφόρων απέχει! Το 41,56% από αυτούς που συμμετείχαν ψήφισαν ενάντια στην έγκριση του νέου αστικού Συντάγματος! Δηλαδή, αυτό σημαίνει (ακόμη κι αν δεχτούμε πως δεν έγινε νοθεία στο δημοψήφισμα) πως το νέο αστικό Σύνταγμα της Ρωσίας, που ισχύει έως τα σήμερα, είχε (το 1993) την υποστήριξη του 31% των ψηφοφόρων, τη στιγμή που το υπόλοιπο 69% των Ρώσων πολιτών τάχθηκε, με τον έναν ή άλλο τρόπο, ενάντια σ' αυτό.
Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η αντιπαράθεση Προέδρου - ρωσικού Κοινοβουλίου υπέβοσκε για αρκετούς μήνες και βέβαια δεν αφορούσε σε προσωπικές αντιπαλότητες, αλλά σε σοβαρές διαφωνίες γύρω από τους ρυθμούς της καπιταλιστικοποίησης της Ρωσίας. Ετσι, οι δυνάμεις, εσωτερικές κι εξωτερικές, που εξέφρασε ο Γιέλτσιν σ' αυτήν τη σύγκρουση, ήθελαν με γοργούς ρυθμούς και χωρίς ενδοιασμούς να δώσουν τα μέσα παραγωγής στους λιγοστούς «μεγαλοκαρχαρίες» και, ταυτόχρονα, να ξεφορτωθούν καθετί που θύμιζε το σοσιαλισμό, ακόμη και το σύστημα των Σοβιέτ, που πλέον μόνο στο όνομα θύμιζε το προηγούμενο σύστημα. Οι δυνάμεις που συσπειρώθηκαν γύρω από το ΑΣ, μέσα κι έξω από αυτό, είχαν διαφορετικούς προσανατολισμούς. Υπήρχαν οι φιλοσοσιαλιστικές δυνάμεις, που είχαν την πλειοψηφία στους δρόμους, όσων ανθρώπων δηλαδή κινητοποιήθηκαν εκείνες τις ημέρες ενάντια στην αντισυνταγματική αυθαιρεσία του Γιέλτσιν και υπήρχαν και οι δυνάμεις που δε διαφωνούσαν με τη συνέχιση της καπιταλιστικοποίησης, αλλά ήθελαν αυτή να έχει πιο αργούς ρυθμούς και με «δικλείδες» κοινοβουλευτικού ελέγχου, αυτές οι δυνάμεις είχαν το έλεγχο της ηγεσίας του ΑΣ. Συνολικά όμως, οι δυνάμεις που ενώθηκαν γύρω από το ΑΣ, αν και είχαν διαφορετικές αφετηρίες και προσανατολισμούς, σ' εκείνη τη δεδομένη ιστορική στιγμή υπερασπίστηκαν ορισμένες στοιχειώδεις αστικές ελευθερίες, που κουρελιάζονταν με το διάταγμα 1400 του Γιέλτσιν.
Αναπάντητα ερωτήματα
Από τα παραπάνω προκύπτουν ορισμένα εύλογα ερωτήματα για τη στάση πολιτικών δυνάμεων, που, κατά τα άλλα, «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για τη δημοκρατία:
Τελικά, γιατί η «διεθνής κοινότητα», αλλά και όλοι αυτοί που κόπτονταν για τα «δημοκρατικά δικαιώματα» επί ΕΣΣΔ (το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ) δεν έβγαλαν «άχνα» σχετικά με την «εκτέλεση» του ρωσικού Κοινοβουλίου ή και υποστήριξαν την αιματηρή καταστολή του;
Γιατί υποστήριξαν ολόψυχα έναν άνθρωπο, τον Πρόεδρο Γιέλτσιν, που κατακουρέλιασε τους αστικούς θεσμούς και πρώτα απ' όλα το Σύνταγμα της χώρας του, στο οποίο είχε ορκιστεί πίστη;
Γιατί, νωρίτερα, οι ίδιες δυνάμεις, όχι μόνο δε θεώρησαν καταπάτηση της δημοκρατίας, αλλά χαιρέτισαν κιόλας το γεγονός της διάλυσης της ΕΣΣΔ, το 1991, τη στιγμή που το 76% του σοβιετικού λαού, λίγους μόλις μήνες πριν, είχε ταχθεί υπέρ της διατήρησής της; Πόσο «δημοκρατική» είναι μια τέτοια στάση τους;
Γιατί υποστήριξαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, όταν οι ηγέτες, όπως ο Γιέλτσιν, που προχώρησαν σ' αυτήν κέρδισαν τις εκλογές με το σύνθημα «περισσότερος σοσιαλισμός», κι όχι βέβαια με το σύνθημα της «επιστροφής στον καπιταλισμό»;
Γιατί έκλεισαν τα μάτια και βούλωσαν τα αυτιά τους στο όργιο νοθείας που ακολούθησε σε όλες (!!!) τις εκλογικές μάχες πανεθνικής σημασίας, που ακολούθησαν στη Ρωσία από το1993 έως τα σήμερα;
Σ' αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν δοθεί, κι ούτε νομίζουμε πως θα μπορέσουν ποτέ οι εκπρόσωποι των παραπάνω πολιτικών δυνάμεων να δώσουν σοβαρές απαντήσεις. Κι αυτό, γιατί η «δημοκρατία» που επαγγέλλονται έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Τι ακριβώς σημαίνει «δημοκρατία» στα πλαίσια του καπιταλισμού, το έδειξε στους Ρώσους εργαζόμενους εκείνο το τριήμερο, 3-5 Οκτώβρη 1993, ο Μπορίς Γιέλτσιν, στέλνοντας τα τανκ στο Κοινοβούλιο, κινητοποιώντας όλα τα ένοπλα αποβράσματα της «νέας» καπιταλιστικής κοινωνίας, απαγορεύοντας πολιτικά κόμματα κι εφημερίδες, καταστέλλοντας την ισχύ δεκάδων άρθρων του Συντάγματος. Ποιος μπορεί να αντικρούσει ότι επρόκειτο για την επικράτηση της «δημοκρατίας» της νεοαστικής τάξης της Ρωσίας, που μόλις είχε αρχίσει να βάζει στο χέρι τον τεράστιο πλούτο της χώρας; Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι επρόκειτο ακριβώς για τη διαφύλαξη αυτής ακριβώς της «ελευθερίας» της νεοαστικής ρωσικής τάξης να συνεχίσει το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας; Τα αιματηρά γεγονότα του Οκτώβρη1993, αλλά και η συμπεριφορά της «διεθνούς κοινότητας» κατέρριψαν για πρώτη φορά στη Ρωσία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης το μύθο ότι υπάρχει δήθεν «αμόλυντη» και «καθαρή» δημοκρατία. Εδειξαν, για άλλη μια φορά, πως η δημοκρατία και η ελευθερία έχουν ταξικό, ταξικότατο περιεχόμενο! Πως στην κοινωνία, όπου υπάρχουν ανταγωνιστικές κοινωνικές τάξεις και μάλιστα τη στιγμή που μπαίνει το ερώτημα «ποιος - ποιον;» οι «δημοκρατικές» λογοκοπίες σταματούν και εμφανίζεται κατάματα όλη η κοινωνική πραγματικότητα.
Η ρωσική «δημοκρατία» σήμερα
Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στη Ρωσία τα επόμενα δέκα χρόνια, από τον Οκτώβρη του1993, επιβεβαίωσαν πως αυτή η «δημοκρατία» είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της διαχείρισης του καπιταλισμού, στην προσπάθεια διαιώνισής του. Ας πάρουμε ορισμένα παραδείγματα, για τα οποία βέβαια όσοι στο παρελθόν φρύαζαν για την καταπάτηση της ελευθερίας από το «απολυταρχικό κομμουνιστικό καθεστώς», τώρα κοιτάζουν αδιάφορα:
1. Στους χώρους εργασίας, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, απαγορεύτηκαν κι εξακολουθούν να απαγορεύονται οι οργανώσεις βάσεις των πολιτικών κομμάτων. Μέτρο, που ευθέως στράφηκε ενάντια στους κομμουνιστές, τη μόνη πολιτική δύναμη που είχε τη δυνατότητα συγκρότησης ΚΟΒ στους χώρους δουλιάς.
2. Καταργήθηκε το δικαίωμα του συνδικάτου να αποτρέπει απολύσεις και να έχει βαρυσήμαντο λόγο στα σχέδια και τις προτεραιότητες της επιχείρησης.
3. Ολα τα μεγάλα ΜΜΕ, εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοράσεις, από δημόσια ιδιοκτησία ή ιδιοκτησία κοινωνικών φορέων που ήταν, πέρασαν στα χέρια ελάχιστων ανθρώπων και φατριών. Από τα μεγάλα ΜΜΕ γίνεται συστηματική αντικομμουνιστική και αντισοσιαλιστική προπαγάνδα, ενώ δε δίνεται καμία ευκαιρία στους εκπροσώπους των ΚΚ να απαντήσουν στις συκοφαντίες και στα ψέματα.
4. Καθιερώθηκε εκλογικό όριο 5% εισόδου στο Κοινοβούλιο, το οποίο από τις επόμενες εκλογές ανεβαίνει στο 7%, ενώ εφαρμόστηκε μονοεδρικό σύστημα για τις μισές έδρες του Κοινοβουλίου. Το τελευταίο, διαπιστωμένα, οδηγεί στην επικράτηση υποψηφίων που έχουν τη δυνατότητα να ξοδέψουν πολύ χρήμα, τραπεζιτών, επιχειρηματιών κλπ.
5. Σε όλες τις εκλογές πανεθνικής σημασίας γίνεται νοθεία μεγάλης κλίμακας. Χαρακτηριστικά, από τις δεκάδες υποθέσεις που εκκρεμούν από τις προηγούμενες εκλογές του 1999, εκδικάστηκε μόνο μία (!), με την οποία «επιστράφηκαν» στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) 250.000 κλεμμένες ψήφοι από μόνο μια (!) περιοχή της Ρωσίας.
6. Μόλις έγινε προσπάθεια από τους κομμουνιστές (το 2002) να τεθεί σε δημοψήφισμα το πού θα πρέπει να ανήκουν ο φυσικός πλούτος και οι βασικοί τομείς της οικονομίας (σε ιδιώτες ή στο Δημόσιο), έγινε αλλαγή του νόμου και το δικαίωμα του δημοψηφίσματος συρρικνώθηκε στο ελάχιστο, κάνοντας τεχνικά ανέφικτη τη διεξαγωγή του. Η αλλαγή του νόμου έγινε κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Παρ' όλα αυτά, το Συνταγματικό Δικαστήριο (με μια ψήφο κατά) ενέκρινε απόφαση, με την οποία νομιμοποιεί αυτήν την αντιδημοκρατική αυθαιρεσία.
7. Πρόσφατα (Αύγουστος 2003) με κυβερνητική εντολή, αφού «καρατομήθηκε» ο διευθυντής της μόνης εναπομείνασας δημόσιας εταιρίας δημοσκοπήσεων, αποφασίστηκε η «ανασυγκρότηση» και η παράδοση αυτής της εταιρίας στους ιδιώτες. Το «λάθος» της ήταν να παρουσιάσει δημοσκόπηση, στην οποία φαινόταν προβάδισμα των κομμουνιστών έναντι του κόμματος «Ενιαία Ρωσία», που στηρίζει ο Πούτιν.
8. Εγκρίθηκε νέος νόμος για τα πολιτικά κόμματα, ο οποίος επιτρέπει την πλήρη διείσδυση των κρατικών υπηρεσιών στο εσωτερικό των πολιτικών κομμάτων, σε όλες τις δραστηριότητές τους. Επίσης κάθε κόμμα, αν θέλει να θεωρείται τέτοιο και να μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές, θα πρέπει να παραδώσει στις αρχές τα στοιχεία 10.000 μελών του (ονοματεπώνυμο, αριθμός ταυτότητα, διεύθυνση κλπ.). Οι αρχές δημιουργούν ειδικές υπηρεσίες ελέγχου της φερεγγυότητας των κομμάτων, που, κοντά στα άλλα, υποχρεώνονται κάθε χρόνο να παρουσιάζουν στις αρχές έκθεση για την αυξομείωση των μελών τους, όπως και των οικονομικών τους. Κάθε ενισχυτής του κόμματος, ακόμη και για ευτελές ποσό, πρέπει να είναι επώνυμος, σε διαφορετική περίπτωση το κόμμα υπόκειται κυρώσεις, έως και απαγορεύεται. Είναι φανερό ότι αυτό, όπως και άλλες διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για προβοκάτσιες σε βάρος των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
9. Εγκρίθηκε νόμος «Για την καταπολέμηση της εξτρεμιστικής δραστηριότητας», που ήδη χρησιμοποιείται ενάντια στα κομμουνιστικά κόμματα και άλλες ριζοσπαστικές οργανώσεις, με στόχο τον περιορισμό και την καταστολή της δράσης τους.
10. Το υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσίας αρνήθηκε να νομιμοποιήσει το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Επαναστατικό Κόμμα των κομμουνιστών, επειδή στον τίτλο του υπήρχε η λέξη (!) «Επαναστατικό». Το κόμμα αυτό μπροστά στον κίνδυνο να μην μπορεί να συμμετέχει στη δημόσια πολιτική ζωή, όπως στις εκλογές, αναγκάστηκε να αφαιρέσει τη συγκεκριμένη λέξη και αναγνωρίστηκε από το παραπάνω υπουργείο ως Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Κόμμα Κομμουνιστών της Ρωσίας.
11. Με Προεδρικό Διάταγμα (του Πούτιν), ο πρώην Πρόεδρος Μπ. Γιέλτσιν και όλα τα μέλη της οικογένειάς του (!) απαλλάσσονται από κάθε κατηγορία για οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη έκαναν στη διάρκεια της προεδρικής θητείας του Γιέλτσιν.
12. Την ώρα που εγκληματίες του τσετσενικού πολέμου αμνηστεύονται κι επιστρέφουν στην Τσετσενία ως ανώτατοι «κρατικοί λειτουργοί», στη φυλακή βρίσκονται, με βαρύτατες πολυετείς καταδίκες, ορισμένα νέα παιδιά της επαναστατικής Κομσομόλ, που κατηγορούνται από τις αρχές για έκρηξη βόμβας που προκάλεσε μικρές υλικές καταστροφές. Η καταδίκη, όπως καταγγέλλει η επιτροπή υπεράσπισης, έγινε παρά τη σαφή άρνηση των κατηγορουμένων ότι τοποθέτησαν τη βόμβα, χωρίς σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία και κατά παράβαση της υπάρχουσας νομοθεσίας. Να θυμίσουμε πως όταν στο παρελθόν διάφοροι «αντιφρονούντες», όπως ο Σάχαροφ, έμπαιναν από το σοβιετικό καθεστώς σε κατ' οίκο περιορισμό, τα αστικά ΜΜΕ όλου του «ελεύθερου κόσμου» αφηνίαζαν. Τώρα σιωπούν...
Αυτή η ντουζίνα τρανταχτών παραδειγμάτων είναι αρκετή για να δούμε το τι είδους «δημοκρατία», ή «δημοκρατία» για ποιον, υπάρχει στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Αλλά και η σημερινή σιωπή, όσων στο παρελθόν ήταν «λαλίστατοι» και λάβροι κατά της ΕΣΣΔ και σήμερα κατά της Κούβας, για τα ζητήματα της δημοκρατίας, δε δείχνει τίποτα άλλο πέρα από την υποκρισία τους!
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
5/10/2011
-- «Δεν ξεχνούμε, δε συγχωρούμε»
5/10/2004
-- Εκδηλώσεις μνήμης για τα αιματηρά γεγονότα της Μόσχας
4/10/2003
-- Εκδηλώσεις μνήμης για τα αιματηρά γεγονότα της Μόσχας
5/10/2002
-- Εκδηλώσεις για τα τραγικά γεγονότα
3/10/1998
-- ΑΤΙΤΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου