6 Φεβ 2012

Κάλπικο για το λαό το «ισχυρό ή αδύνατο ευρώ»


ΑΠΟΚΑΛΥΤΠΙΚΑ...
Κάλπικο για το λαό το «ισχυρό ή αδύνατο ευρώ»
Προχτές η Α. Μέρκελ δήλωνε, με αφορμή την κρίση της Ιρλανδίας, ότι η κατάσταση για το ευρώ είναι «εξαιρετικά σοβαρή», ενώ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωνε ότι το μέλλον του ενιαίου νομίσματος κρίνεται από την επίλυση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ιρλανδία. «Είναι το μέλλον του ενιαίου νομίσματος που διακυβεύεται», είπε. Την ίδια ώρα δέχεται πυρά από τμήματα του κεφαλαίου στη Γερμανία γι' αυτή της την επιμονή. Οχι μόνο από τράπεζες που διαχειρίζονται χρέη, αλλά και από τμήματα του κεφαλαίου που κάνουν εξαγωγές.
Πρόσφατα η αμερικάνικη κυβέρνηση έριξε στην αγορά δισεκατομμύρια δολάρια πληθωριστικό χρήμα, στο όνομα της τόνωσης της εσωτερικής αγοράς. Αυτό οδηγεί στην υποτίμηση του δολαρίου σε σχέση με άλλα νομίσματα και επιδρά στη διεθνή αγορά. Την ίδια ώρα η αμερικάνικη κυβέρνηση κατηγορεί τη γερμανική ότι με την άρνησή της να συμβάλει ως κράτος στη στήριξη υπερχρεωμένων χωρών, με το να προτείνει να αναλάβουν μέρος αυτών των χρεών οι τραπεζικοί όμιλοι που διαχειρίζονται κρατικά ομόλογα γιατί κερδίζουν απ' αυτό, ωθεί τα υπερχρεωμένα κράτη σε χρεοκοπία, επιμένοντας στη λογική της διατήρησης του ισχυρού ευρώ, έναντι των άλλων νομισμάτων και ιδιαίτερα του δολαρίου.
Είναι γεγονός ότι στην αστική διαχείριση της κρίσης ώστε να βγει απ' αυτήν όσο γίνεται πιο αλώβητο το κεφάλαιο, με δεδομένο το γεγονός ότι η κρίση ξεπερνιέται με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, άρα και μέρους του κεφαλαίου, η υποτίμηση του νομίσματος αποτελεί μια μορφή ελεγχόμενης καταστροφής κεφαλαίου. Δείχνει όμως και αδυνάτισμα καπιταλιστικής οικονομίας έναντι των ανταγωνιστών της διεθνώς.
Επομένως, η επίθεση των ΗΠΑ δεν έχει καμιά σχέση με την «ψυχοπονιά» τους να μην «καταρρεύσουν» υπερχρεωμένες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά με τη διαπάλη για τις διεθνείς αγορές σχετικά με το χρήμα (διαπάλη δολαρίου - ευρώ), αφού η καπιταλιστική ανάπτυξη ή το ξεπέρασμα της κρίσης εξαρτάται και από τις εξαγωγές κεφαλαίου (πιο ελκυστικές για χώρες που δέχονται ξένα κεφάλαια για επενδύσεις όταν το νόμισμα είναι ισχυρό, με δεδομένη τη μεγαλύτερη ισχύ αυτής της καπιταλιστικής οικονομίας που εξάγει κεφάλαια, ενώ το ισχυρό νόμισμα είναι πιο ελκυστικό ως απόθεμα). Αλλά η ανάπτυξη επίσης εξαρτάται και από τις εξαγωγές εμπορευμάτων. Απότομη αλλαγή στις ισοτιμίες (π.χ. το πιο φτηνό δολάριο) υπονομεύει τις εξαγωγικές δυνατότητες του κράτους με ισχυρότερο νόμισμα.
Η γερμανική κυβέρνηση εξέφρασε δυσφορία για την έκδοση από την αντίστοιχη αμερικάνικη πληθωριστικού δολαρίου, με δεδομένο όμως ότι το ευρώ είναι ισχυρότερο έναντι του δολαρίου. Γιατί πράγματι το ισχυρό ευρώ στις διεθνείς αγορές δίνει προβάδισμα στη Γερμανία αλλά το ακόμη πιο αδύνατο δολάριο υπονομεύει τις εξαγωγικές δυνατότητες της Γερμανίας. Εδώ πράγματι εμφανίζεται αντίφαση, αλλά είναι έκφραση της αντίφασης του καπιταλισμού και της πολιτικής διαχείρισής του που γίνεται αδιέξοδη ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης.
Οι ρυθμοί ανάπτυξης της Γερμανίας οφείλονται κατά κύριο λόγο στις εξαγωγές της. Η Γερμανία παρουσιάζει ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ που ξεπερνά το 3,4%.
Για τη γερμανική κυβέρνηση βεβαίως προτεραιότητα παραμένει η θωράκιση του ευρώ στον ανταγωνισμό του στη διεθνή αγορά και η σχετική στήριξη των ιδιωτικών τραπεζών που αποτελούν τους δανειστές των αδύναμων κρίκων του μεσογειακού νότου και της Ιρλανδίας.
Τι δείχνουν τα παραπάνω; Τα αδιέξοδα της όποιας μορφής αστικής διαχείρισης της κρίσης οξύνουν τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών, π.χ. Γερμανία. Οτι μεγαλώνει η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων εν μέσω συγχρονισμένης οικονομικής κρίσης για το ποια καπιταλιστική οικονομία θα βγει ισχυρότερη από αυτή. Ποιας καπιταλιστικής οικονομίας το κεφάλαιο θα πάθει μικρότερη καταστροφή. Οτι το ισχυρό ή όχι ισχυρό ευρώ έχει σχέση με τους ανταγωνισμούς διεθνώς, αλλά επιδρά διαφορετικά στα ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου στο εσωτερικό καπιταλιστικών κρατών και οξύνει αυτή τη διαπάλη. Οτι η Γερμανία, π.χ., δε νοιάζεται για την οικονομία της Ιρλανδίας, αλλά για την επίδραση που θα έχει η πορεία της στο ευρώ. Και ότι ανεξάρτητα από το μείγμα πολιτικής γύρω από το ευρώ που έχει σχέση με το ξεπέρασμα της κρίσης τη νύφη την πληρώνουν οι λαοί, αφού με αδύναμο ευρώ χτυπιέται το λαϊκό εισόδημα, ενώ η επιδίωξη για ισχυρό ευρώ απαιτεί μνημόνια που πάλι χτυπούν το λαϊκό εισόδημα. Ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος, πάλη για την ανατροπή του.

Ι.


ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ