6 Φεβ 2012

Τοποθέτηση του ΚΚΕ για την πλατφόρμα Γουέμπ στο ΚΚ ΗΠΑ


Τοποθέτηση του ΚΚΕ για την πλατφόρμα Γουέμπ στο ΚΚ ΗΠΑ
Από τις πρόσφατες μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο Γουίσκόνσιν ενάντια στις περικοπές των κοινωνικών προγραμμάτων, αγώνες όμως που δεν αρκούν αν δεν υπάρξει συνολική σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου
Δημοσιεύουμε σήμερα την επιστολή - τοποθέτηση που απέστειλε το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕτου ΚΚΕ προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚ ΗΠΑ με αφορμή άρθρο-πλατφόρμα του προέδρου αυτού του κόμματος Σαμ Γουέμπ.
Αθήνα 5 Απρίλη 2011
Τοποθέτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Για την Πλατφόρμα Γουέμπ και τις εξελίξεις στο ΚΚ ΗΠΑ
Προς τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚ ΗΠΑ,
Tους εργάτες που αγωνίζονται στις ΗΠΑ,
Προς τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα,
Αγαπητοί σύντροφοι,
Το Φλεβάρη του 2011 ο πρόεδρος του ΚΚ ΗΠΑ Σαμ Γουέμπ, δημοσίευσε στο Political Affairs, την ηλεκτρονική έκδοση του ΚΚ ΗΠΑ, άρθρο με τίτλο «Ενα κόμμα του σοσιαλισμού στον 21οαιώνα: πώς είναι, τι λέει και τι κάνει». Αν και το συγκεκριμένο άρθρο συνοδεύεται από εισαγωγική διευκρίνιση στην οποία υποστηρίζεται πως «εκφράζει τις απόψεις του συντάκτη. Δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα τις επίσημες απόψεις κάποιας οργάνωσης ή συλλογικότητας», είναι για μας φανερό πως η δημόσια τοποθέτηση του επικεφαλής ενός ΚΚ για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Στις 16 Φλεβάρη λάβαμε μία επιστολή από τη σύνταξη του Political Affairs, με την οποίαπροσκαλούμαστε να στείλουμε τη γνώμη μας.
Το Κόμμα μας, αφού μελέτησε το συγκεκριμένο άρθρο, τις αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε στις γραμμές των κομμουνιστών τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε διεθνές επίπεδο, θεωρεί αναγκαίο να τοποθετηθεί δημόσια με την επιστολή αυτή όπως απαιτεί η ευθύνη του σαν μέρος του διεθνούς ΚΚ.
Η εκτίμησή μας είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια ολοκληρωμένη λικβινταριστική πλατφόρμα 29 θέσεων η οποία τίθεται ενώπιον του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και προτείνει την ολοκληρωτική αναθεώρηση των αρχών και των επαναστατικών παραδόσεων του κομμουνιστικού κινήματος.
Το ΚΚΕ, ως τμήμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, θεωρεί καθήκον του να αντικρούσει αυτήν την πλατφόρμα, που αμφισβητεί την ανάγκη ύπαρξης κόμματος της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ, αλλά και γενικότερα στρέφεται κατά του επαναστατικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος διεθνώς. Το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας τόνιζε πως «η μάχη ενάντια στην τάση σοσιαλδημοκρατικοποίησης των ΚΚ, με την παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, του αντικομμουνισμού και των αστικών ΜΜΕ, πρέπει να δίνεται με σταθερότητα και συνέπεια ως προς την υπεράσπιση του ιστορικού ρόλου της εργατικής τάξης και της οργανωμένης πρωτοπορίας της, των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού, του σοσιαλισμού. Το καθήκον αυτό παίρνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία μπροστά στην κλιμακούμενη, στην ΕΕ και διεθνώς, αντικομμουνιστική επίθεση».
Αγαπητοί σύντροφοι,
Η πλατφόρμα που παρουσιάζεται σήμερα, μέσα από το άρθρο του Προέδρου του ΚΚ ΗΠΑ, αποτελεί το επιστέγασμα μιας πορείας «προσαρμογής» την τελευταία δεκαετία όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας της. Εχουν ήδη μεσολαβήσει εξελίξεις που με ανησυχία παρακολούθησαν οι Ελληνες κομμουνιστές σε Ελλάδα, αλλά και στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, όπως:
Η παράδοση στα χέρια των ιμπεριαλιστών, του αστικού κράτους των ΗΠΑ, των αρχείων του κόμματος, το 2007.
Το κλείσιμο της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας (Peoples' Weekly World) και του περιοδικού τους Political Affairs με την παράλληλη αλλαγή του χαρακτήρα του τελευταίου.
Η οργανωτική συρρίκνωση και αποδιάρθρωση του κόμματος.
Η πολιτική «ουράς», πίσω από τον ένα από τους δύο «πυλώνες» του αστικού πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, δηλαδή πίσω από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Η στάση απέναντι σε επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (λ.χ. απόρριψη του αιτήματος για άμεση αποχώρηση από το Ιράκ).
Το μπλοκάρισμα της Κοινής Διακήρυξης της Εκτακτης Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Δαμασκού, επειδή στο τελικό κείμενο, υπήρχε η θέση της αποχώρησης των κατοχικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από το Ιράκ.
Τα στοιχεία αυτά επιτάθηκαν επιπλέον στο 29ο Συνέδριο του ΚΚΗ. Οχι τυχαία, αμέσως μετά το συνέδριο, δημοσιεύθηκε στο Political Affairs, άρθρο που αμφισβητούσε όχι μόνο την ανάγκη διατήρησης του ονόματος του κόμματος, αλλά και τη δυνατότητα, ακόμα και την ανάγκη ύπαρξης σήμερα στις ΗΠΑ ενός κομμουνιστικού κόμματος.
Σήμερα η πλατφόρμα Γουέμπ έρχεται ως επιστέγασμα αυτής της πορείας και προπαγανδίζει ανοιχτά την εγκατάλειψη της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού-λενινισμού, την κατάργηση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και την υπονόμευση των αρχών του κόμματος νέου τύπου.
Θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στις εξής βασικές πτυχές αυτής της πλατφόρμας:
ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ:
Προτείνει την αντικατάσταση της θεωρίας μας από ένα εκλεκτικιστικό συνονθύλευμα στα όρια της φιλελεύθερης αστικής ιδεολογίας. Επιτίθεται ευθέως στο μαρξισμό-λενινισμό, που αποτελεί μία από τις κύριες νομοτέλειες της ύπαρξης και δράσης του κόμματος νέου τύπου, καθώς όπως υπέδειξε ο Β. Ι. Λένιν: «Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατικό κίνημα ... το ρόλο του πρωτοπόρου αγωνιστή μπορεί να τον εκπληρώσει μόνο ένα κόμμα που καθοδηγείται από πρωτοπόρα θεωρία». Στη συγκεκριμένη πλατφόρμα λανσάρονται ως νέες, διάφορες πολύ παλιές οπορτουνιστικές θέσεις (π.χ. ο μαρξισμός-λενινισμός είναι ξενόφερτος, αντιδημοκρατικός, αποτελεί διαστρέβλωση του μαρξισμού από τον Στάλιν κλπ.) , θέσεις που αφοπλίζουν το εργατικό κίνημα και το παραδίδουν, χωρίς θεωρητικό εργαλείο, στα νύχια του εκμεταλλευτικού συστήματος.
ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΚ:
Προωθεί την άποψη ότι μπορεί να υπάρξουν λύσεις προς όφελος της εργατικής τάξης μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ετσι προβάλλει ως εναλλακτική λύση τη γραμμή των λεγόμενων «πράσινων» καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Επιπλέον η πλατφόρμα Γουέμπ, θεωρεί ανεπαρκή το χαρακτηρισμό της κρίσης ως καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής. Διαστρεβλώνει την ουσία της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου καθώς την συνδέει με ... στενότητα ευκαιριών επένδυσης. Λέει χαρακτηριστικά: «Δεν βλέπουμε από πού αλλού θα προέλθει ο δυναμισμός για διαρκή άνοδο, πόσο μάλλον για οικονομική άνθηση εκτός από ένα πράσινο "New Deal" σε παγκόσμιο επίπεδο».
Οι αντιλήψεις αυτές αποτελούν «ανακύκλωση» σοσιαλδημοκρατικών κι οπορτουνιστικών θεωριών για την οικονομική ύφεση κι ανάπτυξη που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό και κρύβουν την ταξική του ουσία , οδηγώντας το ΚΚ να παραιτηθεί από το στρατηγικό του στόχο και να στηρίξει πολιτικές προτάσεις, που έχουν στόχο να αντλήσουν νέα υπερκέρδη οι καπιταλιστές, στο όνομα της «οικολογίας», την ώρα μάλιστα που εμπορευματοποιούν τη φύση, τον φυσικό πλούτο και καταστρέφουν ποικιλόμορφα τον πλανήτη.
ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ:
Αρνείται την πάλη για το σοσιαλισμό. Απουσιάζει εντελώς η έννοια της επανάστασης. Προτείνει μια ατέρμονη διαδικασία διαδοχικών σταδίων, όπου οι συμμαχίες διαμορφώνονται με κριτήριο όχι το χαρακτήρα της εποχής και τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης αλλά «την μετατόπιση του συσχετισμού δύναμης σε προοδευτική κατεύθυνση». Αυτή η αντίληψη καταδικάζει το κόμμα στο να υποτάσσεται στις συγκυρίες της στιγμής και όχι να εργάζεται με στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού , συγκεντρώνοντας δυνάμεις.
Ωστόσο, είναι για εμάς πασιφανές, πως η τακτική ενός ΚΚ πρέπει να υποτάσσεται στη στρατηγική του, που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού κι η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Η τοποθέτηση του Γουέμπ στην πράξη καταργεί τον στρατηγικό στόχο του ΚΚ, και συμπερασματικά επιδιώκει να κλονίσει τον ίδιο τον χαρακτήρα του ΚΚ. Ο σοσιαλισμός είναι έτσι κι αλλιώς στην ημερήσια διάταξη, από τη στιγμή που ζούμε στην εποχή του ιμπεριαλισμού, του ανώτατου και τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού. Η επικαιρότητα κι αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού προβάλλει από τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις οικονομικές κρίσεις, τα τεράστια κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, οικολογικά και άλλα προβλήματα που γεννά η καπιταλιστική κοινωνία. Ενα ΚΚ πρέπει να διαμορφώνει τέτοια τακτική και συμμαχίες που να διευκολύνουν τη συγκέντρωση δυνάμεων, την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και την κοινωνική συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα , με στόχο την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, κι όχι να εγκλωβιστεί σε συμμαχίες και στάδια, που θα το οδηγήσουν ν' αγωνίζεται «κάτω από ξένη σημαία», για λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού.
ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΚ:
Στην πλατφόρμα Γουέμπ προτείνεται το ξεπέρασμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Γίνεται λόγος για «ένα κόμμα του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα, ενστερνίζεται τον μαρξισμό, κατανοημένο ως μια ευρεία θεωρητική παράδοση που πάει πέρα από το κομμουνιστικό κίνημα». «Κόμμα που δεν αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης μα για τα συμφέροντα ολόκληρου του έθνους».
Η τοποθέτηση αυτή αρνείται την ίδια την αναγκαιότητα ύπαρξης του ΚΚ στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ΚΚΕ αντιμετώπισε με επιτυχία ανάλογες απόψεις, που είχαν εμφανιστεί και στο δικό μας κόμμα, πριν περίπου 20 χρόνια, κάτω από την επίδραση της γκορμπατσοφικής σκέψης. Οι κομμουνιστές της Ελλάδας έδωσαν σκληρή μάχη για την απόκρουση αυτών των οπορτουνιστικών αντιλήψεων, για τη διαφύλαξη του ΚΚΕ, για τη διαφύλαξη κι ενίσχυση του επαναστατικού, ταξικού και διεθνιστικού χαρακτήρα του. Σήμερα, 20 χρόνια μετά, οι κομμουνιστές όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο, μπορούν να κρίνουν τα θετικά αποτελέσματα που είχε για το ΚΚΕ η έκβαση αυτής της μάχης. Το ΚΚΕ μπόρεσε να σταθεί στα πόδια, να επεξεργαστεί σοβαρά θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα, χωρίς να παρεκκλίνει από τις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού. Ενέκρινε το νέο Πρόγραμμά του και κατέληξε σε σοβαρά συμπεράσματα για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, εμπλουτίζοντας την αντίληψή του. Πήρε σοβαρές πρωτοβουλίες για την ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Ενίσχυσε τους δεσμούς του με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δυνάμωσε η απήχηση των θέσεών του και το κύρος του πρωτοστατώντας στην ανασυγκρότηση κι ανάπτυξη του ταξικού εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και στους σκληρούς απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων της χώρας μας.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα είχε επιτευχθεί, αν πριν 20 χρόνια επικρατούσε στο ΚΚΕ ο οπορτουνισμός . Το ΚΚ θα είχε μπει σε τροχιά διάλυσης και το εργατικό - λαϊκό κίνημα θα είχε χάσει το βασικό του στήριγμα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΑΛΗ:
Η πλατφόρμα Γουέμπ αρνείται την πάλη ενάντια στην αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό. Το κόμμα που περιγράφει ο Γουέμπ παραιτείται από την ιδεολογική πάλη. Οπως γράφει: «ένα κόμμα του σοσιαλισμού δεν μετατρέπει σε εχθρούς τους φιλελεύθερους, τους υπέρμαχους της πολιτικής των ταυτοτήτων, τα μονοθεματικά κινήματα, τους κεντριστές και προοδευτικούς ηγέτες κύριων κοινωνικών κινημάτων, τους σοσιαλδημοκράτες, τις τοπικές μη κερδοσκοπικές ΜΚΟ, τους ασυνεπείς συμμάχους και το λαό».
Μπορεί όμως ένα ΚΚ να διαφωτίσει την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, εάν δεν έχει ιδεολογικό μέτωπο με τις αντιλήψεις που παρουσιάζουν ως μονόδρομο τον καπιταλισμό, που απλώς προβάλλουν διαφορετικούς τύπους διαχείρισης της εκμεταλλευτικής κοινωνίας; Η απάντηση που δίνει το ΚΚΕ είναι πως είναι αδύνατο χωρίς σταθερό και συνεπές ιδεολογικό μέτωπο ενάντια στις αντιεπιστημονικές αστικές κι οπορτουνιστικές θεωρίες ν' αναπτυχθεί η πάλη του λαού. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, όπου έχει γίνει φανερός ο ρόλος διάφορων ΜΚΟ, που συνδέονται με χρηματικούς και άλλους τρόπους με ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπου η σοσιαλδημοκρατία έχει κυβερνήσει κι έχει στην πράξη αποδείξει πως αποτελεί στήριγμα του αστικού πολιτικού συστήματος, οι κομμουνιστές όχι μόνον δεν θα πρέπει να παραιτηθούν από την ιδεολογική δουλειά και διαπάλη, αλλά θα πρέπει να την οξύνουν ακόμη περισσότερο και με αυτές τις δυνάμεις.
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ:
Ο Γουέμπ απορρίπτει τη λενινιστική οργάνωση, την οργάνωση της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης που αντιστοιχεί στην ταξική πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Απορρίπτει τη λενινιστική οργάνωση γιατί έχει απορρίψει την πάλη για το σοσιαλισμό και έχει ταχθεί με την αστική τάξη για τη διαιώνιση του καπιταλισμού.
Ετσι, απέναντι σε μια κρατική μηχανή που είναι έμπειρη και πανίσχυρη, θα αντιπαρατεθεί, σύμφωνα με την άποψή του, ένα «κόμμα» βασισμένο στο Ιντερνετ, με οργανωτική αρχή την πολιτική ανοικτών θυρών στην ένταξη νέων μελών: «η ένταξη δεν πρέπει να είναι δυσκολότερη από την ένταξη σε άλλες κοινωνικές οργανώσεις».
Ετσι βλέπουμε, πως όχι μόνον καταρρίπτει τις δοκιμασμένες οργανωτικές αρχές του ΚΚ νέου τύπου, που θεμελιώθηκαν ακόμα από την εποχή του Λένιν, αλλά και προβάλλει την ιδέα ενός κόμματος τύπου ΜΚΟ, σε αντιστοίχιση με το περιεχόμενο που ο ίδιος προτείνει κι είναι στην κατεύθυνση ενός «ΚΚ» ενσωματωμένου στο αστικό σύστημα, που θα εργάζεται για τη σωτηρία και «διόρθωση» του καπιταλισμού κι όχι για την ανατροπή του.
ΚΟΜΜΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ `Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ;
Σ' αυτό το θεμελιακό ερώτημα, που έμπαινε και πριν περίπου 100 χρόνια, ο Γουέμπ απαντά υπέρ της μεταρρύθμισης. Ετσι η αντίληψή του ακυρώνει το κόμμα ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης και υποτάσσει τη δράση του στη χαμηλότερη ταξική συνείδηση («σημείο εκκίνησης είναι τα ζητήματα για τα οποία οι μάζες είναι έτοιμες να παλέψουν».). Φυσικά προτάσσεται η γραμμή των μεταρρυθμίσεων και η προτεραιότητα στη παρέμβαση στους θεσμούς του αστικού κράτους. Η πάλη για μεταρρυθμίσεις στο έδαφος του ιμπεριαλισμού αναγορεύεται όχι μόνο σε «μέσο» αλλά και σε σκοπό του «νέου» κόμματος.
Αλήθεια, πού ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων του καπιταλιστικού συστήματος οδήγησε στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στη δικαίωση των πόθων των εργαζομένων; Η «συνταγή» των μεταρρυθμίσεων έχει δοκιμαστεί από τους λαούς με τις διάφορες σοσιαλδημοκρατικές και κεντρο-αριστερές κυβερνήσεις, που στην πράξη αποδείχθηκαν βασικοί φορείς επιβολής αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων , στηρίγματα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και πολέμων.
«ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ» ... ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΑΡΞ:
Ο Γουέμπ αμφισβητεί την ταξικότητα της αστικής δημοκρατίας. Οπως γράφει: «Αυτό που αμφισβητώ είναι η ιδέα ότι όλα υποτάσσονται στις τάξεις και την ταξική πάλη άσχετα από τις συνθήκες». Αμφισβητεί την ταξικότητα του αστικού κράτους, δηλαδή της δικτατορίας των αμερικανικών μονοπωλίων και ισχυρίζεται ότι «η γραμμή της πάλης δεν είναι απλά ο λαός να παλέψει ενάντια στο κράτος, αλλά να κερδίσει θέσεις και επιρροή και μετά να τις αξιοποιήσει για να κάνει αλλαγές (εντός και εκτός του κράτους)».
Πρόκειται για παλιά οπορτουνιστική θέση που είχε απορρίψει ήδη ο Μαρξ στον καιρό του, και την αναβίωσε το χρεοκοπημένο ρεύμα του ευρωκομμουνισμού. Και μόνον αυτό θα έφτανε για να συμπεράνουμε πως ο «μαρξισμός», που αναφέρεται ως θεωρητική βάση του «κόμματος του 21ουαιώνα», δεν έχει καμία σχέση με τον Μαρξ αλλά αποσκοπεί στη χυδαία διαστρέβλωση , στο θάψιμο της επαναστατικής θεωρίας, στην παραπλάνηση των εργαζομένων.
ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ:
Η πλατφόρμα Γουέμπ καλλιεργεί αυταπάτες και υπηρετεί την υποταγή του λαού στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, της κορυφαίας δηλαδή ιμπεριαλιστικής δύναμης: «Το ζήτημα δεν είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ να κλειστεί σε ένα εθνικό κέλυφος αλλά να ξαναμπεί στα παγκόσμια ζητήματα στη βάση της συνεργασίας, της ειρήνης, της ισότητας και του αμοιβαίου ...».
Ταυτόχρονα, καλλιεργεί κι αυταπάτες για μια «εξανθρωπισμένη» εκδοχή των μονοπωλίων: «μεγάλα τμήματα της πολυεθνικής μονοπωλιακής τάξης έχουν παρατήσει τον αμερικανικό λαό, την οικονομία και κράτος στη μοίρα τους... η αφοσίωση μεγάλων τμημάτων της πολυεθνικής ελίτ σε ένα φιλολαϊκό δημόσιο τομέα, σε μια ζωντανή εγχώρια οικονομία και σύγχρονη κοινωνία έχει εξασθενίσει...».
Αφού έχει παραιτηθεί από την ταξική προσέγγιση της κοινωνίας, είναι αναμενόμενες οι παραπάνω θέσεις, που διατυπώνει ο Πρόεδρος του ΚΚ ΗΠΑ. Πρόκειται για θέσεις, που όχι μόνον δεν μπορεί να έχουν καμία σχέση με την ιστορία και τους αγώνες του κόμματος που εκπροσωπεί, αλλά που δεν έχουν σχέση ούτε με την πραγματικότητα. Η συνεχιζόμενη κατοχή σε Ιράκ κι Αφγανιστάν, ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Λιβύη δείχνουν τι είδους δράση αναπτύσσει εκτός του «εθνικού κελύφους» της η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ανάλογη αντιλαϊκή δράση, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων αναπτύσσει και στο εσωτερικό της χώρας.
ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ «ΟΥΡΑΣ» ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ:
Το δυνάμωμα της πολιτικής αντίδρασης που είναι σύμφυτο του ιμπεριαλισμού και οξύνεται σε συνθήκες κρίσης ερμηνεύεται ως «ακροδεξιός εξτρεμισμός» και οδηγεί σε συμπεράσματα που βιάζουν την αλήθεια και την πραγματικότητα , όπως ότι «Η εκλογική νίκη το 2008 άνοιξε μια πόρτα για μια άλλη "έκρηξη ελευθερίας"» (!), «λέμε υπερβολικά κατηγορηματικά ότι οι ανεξάρτητες δυνάμεις δεν έχουν καμιά πιθανότητα να καταλάβουν το δημοκρατικό κόμμα. Αυτό μπορεί να ισχύει αλλά είναι λάθος να το αποκλείουμε από τώρα». Η ταύτιση της εργατικής τάξης και του κινήματός της με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της AFL-CIO είναι συνεπής με τη γραμμή συμμαχίας με τμήματα του κεφαλαίου.
ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ:
Το άρθρο του Γουέμπ σηματοδοτεί το ανοιχτό πέρασμα με τη μεριά του ταξικού αντιπάλου, την πλήρη ευθυγράμμιση με τον σύγχρονο κρατικό αντικομμουνισμό.Καλεί σε «ξεκάθαρη ρήξη με το Στάλιν» και συντάσσεται με την συκοφαντική επίθεση στην σοσιαλιστική οικοδόμηση που πρόσφερε πολλά στο Σοβιετικό λαό και εκπλήρωσε καθοριστικό ρόλο στην αντιφασιστική νίκη των λαών. Επί της ουσίας οι θέσεις αυτές επιχειρούν την αποσιώπηση της πραγματικότητα, των σύνθετων προβλημάτων της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ και τη σκληρή αναμέτρηση της εργατικής εξουσίας με την αστική τάξη του χωριού, τους κουλάκους.
Επί της ουσίας υιοθετεί κάθε λογής συκοφαντική απλοποίηση και σύνθετων προβλημάτων, όπως αυτά της όξυνσης της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ .
Μάλιστα το άρθρο κάνει ένα βήμα παραπέρα και συναντιέται με τον Χάβελ, το Βαλέσα και όλους τους πιο αντιδραστικούς αντικομμουνιστές της ΕΕ κάνοντας λόγο για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Συντάσσεται με την τάση που αποπειράται να ποινικοποιήσει τα ΚΚ και την υπεράσπιση του σοσιαλισμού: «να περιγράφει κανείς αυτές τις θηριωδίες ως λάθη είναι ένα εγκληματικό λάθος».
Οπως είναι γνωστό στην Ευρώπη ανάλογη αντιιστορική τοποθέτηση έχει το οπορτουνιστικό ρεύμα, που συγκροτεί το λεγόμενο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ).
Αγαπητοί σύντροφοι του ΚΚ ΗΠΑ,
μέλη, φίλοι και στελέχη του ΚΚ ΗΠΑ,
συνειδητοί εργάτες των ΗΠΑ,
Το ΚΚΕ, σας καλεί σ' αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή για το κόμμα σας, να πάρετε υπόψη σας ότι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το Κόμμα Νέου Τύπου ξέσπασε και η ιδεολογική επίθεση, με επίκεντρο την ταυτότητα και το χαρακτήρα του, τις οργανωτικές αρχές λειτουργίας του. Οι αναθεωρητές σ' όλες τις εποχές ήταν οπαδοί της διάλυσης του κόμματος της εργατικής τάξης, στηρίγματα της αστικής τάξης. Η αστική τάξη, οι υπερασπιστές της είδαν από την πρώτη στιγμή το ρόλο του Κόμματος στην πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Η ιδεολογική επίθεση, που εξαπολύθηκε, κρατάει ως σήμερα, όπως φαίνεται κι από το άρθρο του Γουέμπ.
Σας καλούμε να πάρετε υπόψη σας πως το κόμμα μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο της προλεταριακής πρωτοπορίας, μόνο με τον όρο ότι θα είναι εξοπλισμένο με ενότητα θέλησης, ενότητα δράσης, ενότητα αυστηρότατης πειθαρχίας. Αναπτύσσεται σε σκληρή ανειρήνευτη πάλη ενάντια στην αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό. Είναι από τη φύση του διεθνιστικό, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.
Η εμπειρία μας επιβεβαιώνει και η πράξη που είναι κριτήριο της αλήθειας αποδεινύει ότι η επαναστατική γραμμή πάλης όχι μόνο δεν στενεύει τη μαζική δουλειά αλλά την ενισχύει. Δυναμώνει την απαιτητικότητα των εργαζομένων, δίνει διέξοδο και προοπτική, συμβάλλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Η αυτοτελής δράση του κόμματος είναι προϋπόθεση για την διαμόρφωση μιας πολιτικής συμμαχιών που θα υποτάσσεται και θα υπηρετεί τη στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Επιπλέον θεωρούμε πως χρειάζεται να πάρετε υπόψη σας πως η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και της οικοδόμησης του νέου κομμουνιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται στη μια ή στην άλλη ιστορική στιγμή, αλλά από την ιστορική απαίτηση επίλυσης της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Οι αντεπαναστατικές αλλαγές στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες δεν έχουν αλλάξει το χαρακτήρα της εποχή μας που είναι η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό που είναι επίκαιρος και αναγκαίος όπως τονίζει το δράμα των εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων που στενάζουν από την εκμετάλλευση και την όξυνση των προβλημάτων που προκαλεί το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Πιστεύουμε πως η αντικατάσταση των αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού από αναθεωρητικές προσεγγίσεις στο όνομα της εθνικής ιδιαιτερότητας έκανε και κάνει μεγάλη ζημιά στο κομμουνιστικό κίνημα. Καμιά εθνική ιδιαιτερότητα δεν μπορεί να ακυρώσει την αναγκαιότητα επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού, την αναγκαιότητα κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού. Η οικονομική κρίση που εκδηλώνεται στον καπιταλιστικό κόσμο και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, φέρνουν ακόμα πιο διακριτά στην επιφάνεια την επικαιρότητα του Σοσιαλισμού. Αποκτά σε αυτές τις συνθήκες ξεχωριστή σημασία η απόκρουση του νέου κύματος κρατικού αντικομμουνισμού, η υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και της μεγάλης προσφοράς του στην παγκόσμια εργατική τάξη, της ταυτότητας και των επαναστατικών παραδόσεων του κομμουνιστικού κινήματος.
Αγαπητοί σύντροφοι του ΚΚ ΗΠΑ,
Η ιστορική πείρα, οι ίδιες οι εξελίξεις έχουν καταρρίψει τις απόψεις που μίλησαν για το «τέλος της ιστορίας», το «ξεπέρασμα του μαρξισμού-λενινισμού» και το «τέλος των κομμουνιστικών κομμάτων». Αντίθετα, σήμερα προβάλλει ακόμα πιο έντονα η ανάγκη ύπαρξης κομμουνιστικών κομμάτων, με ρίζες στην εργατική τάξη και τις επιχειρήσεις, με πίστη στο μαρξισμό-λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό. Η συνειδητή δράση για την αντιστοίχηση της κατάστασης στο εργατικό κίνημα με την ανάγκη ύπαρξης επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης αποτελεί καθοριστικό καθήκον και πρόκληση για τους πρωτοπόρους εργάτες, για τους κομμουνιστές, σε όλες τις χώρες του κόσμου, και οπωσδήποτε πρώτα απ' όλα στις ΗΠΑ.
Η συνεπής αντιπαράθεση και απόρριψη αυτής της οπορτουνιστικής - λικβινταριστικής πλατφόρμας είναι απαίτηση που απορρέει από τις ιστορικές παραδόσεις του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στις ΗΠΑ, είναι όρος για την αναζωογόνηση των επαναστατικών κομμουνιστικών ιδανικών στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία των ΗΠΑ.
ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
της ΚΕ του ΚΚΕ

ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ