ΙΣΠΑΝΙΑ
Συνεχής επίθεση στο λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου
 |
Δραματική είναι η αύξηση της φτώχειας, της πείνας και των ανισοτήτων σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο με την ακόμα πιο σκληρή επίθεση του κεφαλαίου στα λαϊκά στρώματα, για να πληρώσουν αυτά τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και το κεφάλαιο να βγει όσο το δυνατόν λιγότερο λαβωμένο. Η ίδια κατάσταση ισχύει και στην Ισπανία που μπορεί να μην έχει μνημόνιο με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ωστόσο μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης το 2008, οι διαδοχικές κυβερνήσεις τόσο του Λαϊκού Κόμματος όσο και του Σοσιαλιστικού επιβάλλουν βάρβαρα μέτρα λιτότητας με περικοπές στην Υγεία, στην Παιδεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες, αυξάνουν τους φόρους για τους εργαζόμενους και αποτελειώνουν ό,τι έχει απομείνει από την εργασιακή νομοθεσία, σε μια χώρα που η μερική απασχόληση μισο-δουλειά μισο-ζωή τείνει να κυριαρχήσει σε όσους έχουν ακόμα δουλειά.
Στα ύψη η ανεργία και η φτώχεια
Η επίσημη ανεργία στην Ισπανία φτάνει το 25% και το 53% ανάμεσα στους νέους κάτω των 25 ετών. Σύμφωνα με στοιχεία της Ερευνας του Ενεργού Πληθυσμού, σε 1,7 εκατομμύρια νοικοκυριά όλα τα μέλη τους είναι άνεργα, ενώ από τους καταγεγραμμένους ανέργους, μόλις το 67% λαμβάνει κάποιο κρατικό επίδομα. Το πραγματικό ποσοστό ανεργίας, ωστόσο, είναι πολύ μεγαλύτερο αν υπολογίσει κανείς την αυξημένη μερική απασχόληση και την εργασία έστω και μίας ημέρας, που με βάση την αστική στατιστική σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο δεν υπολογίζεται ως ανεργία.
Επιπρόσθετα, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη πτώση από το 1985, καθώς η άρχουσα τάξη εντείνει την εκμετάλλευση για να μπορέσει να βγει αλώβητη και πιο ενισχυμένη από την κρίση. Μάλιστα, η συνδικαλιστική οργάνωση «Εργατικές Επιτροπές» (που συμμετέχουν δραστήρια στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο») πρόσφατα ανακοίνωσε πως το 35% των εργαζομένων λαμβάνει μηνιαίο μισθό ίδιο ή και λιγότερο των 641,40 ευρώ του κατώτατου μισθού. Ανάμεσα σε αυτούς που επηρεάζονται χειρότερα είναι και οι αυτοαπασχολούμενοι που έχουν κατά 40% κίνδυνο να περιέλθουν στη φτώχεια. Υπολογίζεται πως μέχρι το τέλος του 2012, το 28% των Ισπανών θα βρίσκεται στο όριο της φτώχειας, ενώ σήμερα το 18% των εργαζομένων μερικής απασχόλησης χαρακτηρίζονται φτωχοί.
Στο μεταξύ, λόγω της γενικότερης κατάστασης, σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να φύγουν από την Ισπανία προς αναζήτηση δουλειάς στο εξωτερικό, όπως αναφέρει το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο. Ετσι ο πληθυσμός της Ισπανίας μειώθηκε στα 46.117.000 από 47.153.000 που ήταν μόλις πριν από 21 μήνες. Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου, το 12,7% των νοικοκυριών δεν καταφέρνει να βγάλει τα έξοδά του έως το τέλος του μήνα, ενώ το 44,5% δηλώνει πως δεν μπορεί να πάει ούτε μία βδομάδα διακοπές.
Αύξηση των ανισοτήτων
Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις της «Eurostat», που είναι φανερό ότι επιχειρεί να αποκρύψει τις αιτίες και το γεγονός ότι η κοινωνική ανισότητα δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένη από τη συνολική επιδείνωση, στην κλίμακα 0 - 100, για την Ισπανία αναφέρει ότι βρίσκεται το 2011 στο 34 από το 31,3 που ήταν το 2008, με τον μέσο όρο στην Ευρώπη να κυμαίνεται στο 30. Πρόσφατα επίσης ο Ερυθρός Σταυρός έθεσε και την Ισπανία στη λίστα των κρατών που κρίνει ότι απειλούνται πλέον άμεσα από τις συνέπειες της κρίσης. Ξεκίνησε καμπάνια, ζητώντας τη συνδρομή του κόσμου για να συγκεντρώσει 30,5 εκατομμύρια ευρώ ώστε να βοηθηθούν 300.000 οικογένειες που βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, πέραν των ήδη 2 εκατομμυρίων Ισπανών που επιβιώνουν μέχρι τώρα από τα προγράμματα του ισπανικού Ερυθρού Σταυρού. Με ανακοίνωσή του σημειώνει πως η ηλικιακή ομάδα που ζητά συσσίτια αλλά και κουβέρτες είναι άστεγοι 50 - 60 χρόνων. «Το 82% των ανθρώπων που στηρίζει ο Ερυθρός Σταυρός ζει κάτω από το όριο φτώχειας, και οι μισοί των ανέργων που ζητούν βοήθεια είναι χωρίς δουλειά πάνω από 2 χρόνια», σημειώνει. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού, το 43,2% όσων βοηθά δεν έχει αρκετά χρήματα για να χρησιμοποιήσει θέρμανση το χειμώνα, ενώ το 26% δε διαθέτει αρκετά χρήματα να έχει ένα γεύμα με πρωτεΐνες τρεις φορές τη βδομάδα.
Αυτή η τραγική κατάσταση έχει δώσει έδαφος στις λεγόμενες φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως αυτή της καθολικής Εκκλησίας «Caritas», που δηλώνει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που βοηθάει σε όλη τη χώρα αυξήθηκε από 370.000 το 2007 σε πάνω από ένα εκατομμύριο το 2011. Η «Plataforma de afectados por la Hipoteca» (πλατφόρμα αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια) που απαιτεί αναστολή των εξώσεων, υπολογίζει πως γίνεται έξωση σε 300 οικογένειες κάθε μέρα.
ΚΚ Λαών της Ισπανίας: Για το λαϊκό εργατικό μέτωπο ανατροπής του καπιταλισμού
Με ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας (23/10) σχετικά με το σχέδιο προϋπολογισμού του 2013 σημειώνει πως αποτελεί μέσο της στρατηγικής επίθεσης της αστικής τάξης κατά της εργατικής.
Αναφέρει ότι «ο πόλεμος κατά της εργατικής τάξης εντατικοποιείται» και καταγράφει τη νέα επίθεση σημειώνοντας ότι περικόπτεται κατά 6,3% το επίδομα ανεργίας, «παγώνουν» οι συντάξεις και ο κατώτατος μισθός, σημειώνεται δραστική μείωση στις δαπάνες για την Υγεία (-22,6%), την Παιδεία (-31%), τον Πολιτισμό (-19,6%) και στις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης (-40%).
Σημειώνει ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται τα λαϊκά στρώματα στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους, είναι για να εξασφαλιστούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και καλεί τους εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες και νεολαία να μη συνεχίσουν στο πνεύμα συναίνεσης όπως καλούν οι συμβιβασμένοι με το σύστημα, Ενωμένη Αριστερά, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μικροαστικές δυνάμεις. Καλεί το λαό να παλέψει για μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδο από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ, για την οικοδόμηση του λαϊκού - εργατικού μετώπου για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Οπως σημειώνει: «Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει μέλλον για την εργατική τάξη. Σήμερα όλο και περισσότερα τμήματα του λαού καταλαβαίνουν και συντάσσονται στον αγώνα κατά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ευρώ και του οικονομικού συστήματος που δε δίνει διέξοδο στην εργατική τάξη» και προσθέτει η ανακοίνωση: «Τους τελευταίους μήνες υπήρξαν μαζικοί κοινωνικοί αγώνες, ωστόσο οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να κρατήσουν τους αγώνες μακριά από τη ρίζα του προβλήματος, προβάλλοντας την ανάγκη καλύτερης διαχείρισης του συστήματος, εφαρμογή ενός καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο. Μετά από περισσότερα από 5 χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, έχει αποδειχθεί ότι η προσέγγιση αυτή δε δίνει διέξοδο στο εργατικό κίνημα και είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Ο αγώνας θα πρέπει να οργανωθεί ενάντια στον καπιταλισμό και κατά της ταξικής συμφιλίωσης και της κοινωνικής συναίνεσης».
Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου