Αλαξε ο Μανωλιος

Οι δύο διαχειριστικές όψεις του ίδιου «νομίσματος»

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ενώνουν τους δύο προέδρους, αφού αποτελούν και διέξοδο για το κεφάλαιο από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση

Το πλέον αξιομνημόνευτο στοιχείο της εκλογικής αναμέτρησης είναι η αποκάλυψη των κοινών προγραμμάτων αλλά και της αδυναμίας ανάδειξης των ουσιαστικών διαφορών τους, αφού αυτές είναι ανύπαρκτες. Ακόμη και το δημόσιο προφίλ των δύο είναι παρόμοιο...

Οι προεκλογικές εκστρατείες των δύο κομμάτων αποτελούν έναν πόλεμο χαρακωμάτων, ενώ κατά κύριο λόγο η αντιπαράθεση των υποψηφίων για την προεδρία επικεντρώθηκε στην οικονομία, το πραγματικά καυτό θέμα των εκλογών, με τους δύο υποψηφίους να πλειοδοτούν για τη «μεσαία τάξη».

Μόνη επωδός του Μιτ Ρόμνεϊ είναι ότι ο Μπαράκ Ομπάμα οδηγεί τη χώρα στο δρόμο που ακολουθεί η Ελλάδα... υψηλό χρέος, συνεχής αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. O Ρόμνεϊ υπόσχεται ότι θα μειώσει τους φόρους της μεσαίας τάξης, χωρίς να μειώσει τους φόρους των πλουσίων και χωρίς να αυξήσει το έλλειμμα. Φυσικά δεν δίνει την παραμικρή εξήγηση πως τα συνδυάσει και θα τα πραγματοποιήσει όλα αυτά.

Ο πρόεδρος Ομπάμα βασιζόμενος σε αυτή την έωλη υποσχεσιολογία αντιτάσσει ότι στην πραγματικότητα ο Ρόμνεϊ θα αυξήσει τους φόρους στη μεσαία τάξη. Ενώ όσον αφορά την ανεργία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας επαναλαμβάνει τα παραδείγματα της διάσωσης της «General Motors» και της «Chrysler» που «κατόρθωσε να διασώσει ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας» χωρίς φυσικά να αναφέρει τις τρομακτικές περικοπές στις αποδοχές των εργαζομένων ακόμη και κατά 50% και την περιστολή των δικαιωμάτων του ειδικά όσον αφορά τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης. Μία πραγματικότητα που αποσιωπάται παντελώς από όλους, και τους δύο υποψήφιους και φυσικά τα αστικά ΜΜΕ.

«Εχουμε τέσσερα συναπτά έτη κατά τη διάρκεια των οποίων ο πρόεδρος Ομπάμα είπε ότι το έλλειμμα θα μειωθεί κατά το ήμισυ. Αντί γι' αυτό διπλασιάστηκε. Περάσαμε από ένα εθνικό χρέος ύψους 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε ένα εθνικό χρέος ύψους 16 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Εάν επανεκλεγεί το χρέος θα φτάσει στα 20 τρισ. δολ.»δηλώνει με απόλυτη πεποίθηση ο Ρόμνεϊ. Ωστόσο το πραγματικό εξωτερικό χρέος εκτοξεύτηκε από τα 7,8 τρισ. δολ. το 2005 στα 14,29 τρισ. το 2011). Εννοείται ότι όποια πολιτική διαχείρισης και αν εφαρμοστεί για το χρέος και το έλλειμμα - που σύμφωνα με το γραφείο του προϋπολογισμού του Κογκρέσου παρά τη σχετική μείωση που αναμένεται μέχρι το 2015, λόγω των δραστικών περικοπών που ήδη έχουν δρομολογηθεί (αναμένεται να κυμανθεί στο 2,5% του ΑΕΠ) θα αυξηθεί εκ νέου για να φτάσει πάλι στο 3% του ΑΕΠ το 2022 - χαμένα θα είναι τα λαϊκά στρώματα.

Ομοφωνία για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δύο υποψηφίων προέδρων είναι ακόμη πιο δυσδιάκριτες όταν αμφότεροι εμφανίζονται απολύτως αποφασισμένοι να εκπληρώσουν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή την ευρύτατη χρήση της αμερικανικής πολεμικής μηχανής για την πραγμάτωση ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ως αντίβαρο της σχετικής εξασθένησης και αμφισβήτησης της θέσης των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα από άλλες αναδυόμενες δυνάμεις.

Ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης χρεώνει την εξασθένιση στην κυβέρνηση Ομπάμα, καθώς της καταλογίζει ότι η πολιτική που ασκεί είναι πολύ «μαλακή» και υπόσχεται ότι θα την αποκαταστήσει, ενώ συνεχώς επαναλαμβάνει ότι η επίθεση στη Βεγγάζη ήταν μία «τρομοκρατική επίθεση εναντίον της Αμερικής».

Για τη Συρία φέρεται αποφασισμένος να δώσει όπλα στα χέρια των αντικαθεστωτικών, ενώ για να εμποδίσει επίσης το Ιράν να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, ο Μιτ Ρόμνεϊ έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να επιβάλει νέες κυρώσεις. «Θα ενίσχυα τις κυρώσεις... Θα φρόντιζα αυτοί οι διπλωμάτες να έχουν μεταχείριση παρία ανά τον κόσμο, όπως μεταχειριστήκαμε (σ.σ. όπως ισχυρίστηκε) τους Νοτιοαφρικανούς διπλωμάτες κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ» δήλωσε κατά το τελευταίο ντιμπέιτ την περασμένη εβδομάδα.

Επίσης τονίζει την ανάγκη ενίσχυσης της «μόνιμης παρουσίας αεροπλανοφόρων» τόσο στην ανατολική Μεσόγειο όσο και στον Κόλπο και να συνεργαστεί με το Ισραήλ «ώστε να διευρυνθεί η στρατιωτική υποστήριξη και ο συντονισμός» μεταξύ των δύο χωρών. Τονίζει συνεχώς ότι η ένταση στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με το Ισραήλ «ενθαρρύνει» το Ιράν. Κατά τους αναλυτές θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι σε περίπτωση εκλογής του Ρόμνεϊ οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν σε μία πολιτική της Μέσης Ανατολής με επίκεντρο το Ισραήλ. Μία πολιτική που θα απομονώσει εκ νέου τις ΗΠΑ από τις υπόλοιπες αραβικές χώρες ειδικά σε μία «περίοδο αλλαγών και εξαιρετικής ρευστότητας, όπου είναι αναγκαίο ένα διαφορετικό πλαίσιο προσέγγισης και τακτικής για κάθε χώρα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανάλυσή του το Βρετανικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων, γνωστό και ως «Chatham House».

Η ανάλυση αυτή και μόνο αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του προέδρου Ομπάμα, που δεν είναι απολύτως αναγκαία, καθώς έχει περάσει με άριστα τις εξετάσεις ως «επικεφαλής» του στρατού των ΗΠΑ. Επί τέσσερα χρόνια προωθεί μεθοδικά τις αναδιαρθρώσεις στη μηχανή πολέμου των ΗΠΑ, για την «αναβάθμισή» της στην προάσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αναδιαρθρώσεις όπως η σημαντική μείωση του αριθμού των ανδρών του στρατού ξηράς σε συνδυασμό με την ευρύτατη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και σε μυστικές επιχειρήσεις, την διαβόητη «λίστα δολοφονιών». Τη διεύρυνση των μυστικών αποστολών της CIA σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κυρίως δε θέτοντας την Ασία, δηλαδή την Κίνα, και επισήμως στο επίκεντρο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητάς της.