Από το πρόσωπο στο καρτούν

 Από το πρόσωπο στο καρτούν

Ο Τσίπρας αποδείχτηκε υποδειγματικός μαθητής των «ευρωπαϊκών κύκλων». Γνωρίζουν ότι από εδώ και στο εξής η υπακοή του θα βασίζεται στην αποστήθιση όσων σκέψεων με τη μορφή νόμων θα του υπαγορεύουν οι νέοι του καθηγητές.

2. Ολα πια δένουν μεταξύ τους. Η Αριστερά δεν χρειάζεται να ανατρέξει σε κανένα παρελθόν της για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Είναι πλέον και αυτή μια ακόμη νεκρή φύση. Από δω και στο εξής δεν δικαιολογείται καμία αδυναμία μέσα στο κίνημα που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Η δική μας κληρονομιά είναι μεγάλη, αυστηρή και ως εκ τούτου ικανή, όταν έρχονται τα δύσκολα και τα βαθιά, να παρέχει δύναμη και παρηγοριά.

3. Αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει απευθείας την πραγματικότητα, ο ανεκδιήγητος Στέλιος Ράμφος ξεπέφτει στην απλούστευση. Προσθέστε σε αυτά και τη μανία του για δημοσιότητα και έτοιμο είναι το καρτούν. Σε γνωστή πρωινή εκπομπή, ο κύριος Ράμφος δήλωσε πως η Ελλάδα είναι μια μικρή βίδα στο αεροπλάνο της Ευρώπης και ως εκ τούτου αυτή η βίδα πρέπει επιτέλους να βιδωθεί σωστά, αφού οι εταίροι μας που μας «μπουκώνουν» [sic] με δισεκατομμύρια, δεν μπορούν να κινδυνεύουν εξαιτίας μιας βίδας. Από τον καιρό που έφυγαν ο Κωστής Παπαγιώργης και ο Παναγιώτης Κονδύλης, το καρτούν Ράμφος διασύρει την υπόθεση του στοχασμού στην Ελλάδα.

4. «Η συμφωνία δεν είναι Βάρκιζα γιατί δεν παραδόθηκαν τα όπλα» δήλωσε κατά την παραλαβή του υπουργείου Εργασίας ο Γιώργος Κατρούγκαλος. Αυτή η έκρηξη του υπουργού που παραβιάζει την κοινή λογική γίνεται ενδιαφέρουσα, γιατί αν τα ίδια λόγια τα έλεγε ένας φίλος σε καφενείο θα προσπαθούσαμε να τον επαναφέρουμε στην πραγματικότητα. Ο κύριος Κατρούγκαλος όμως κυβερνά, ορίζει τους κανόνες, διαθέτει λαμπρά πτυχία που συνάδουν με το ντύσιμό του, που του προσθέτει και μια αίσθηση ανωτερότητας. Φοβάμαι ότι η ανοησία δεν θα αργήσει να περάσει και στο επόμενο στάδιο, της ασυνάρτητης επιχειρηματολογίας, του παραληρήματος, που όταν κάνει την εμφάνισή του δεν θα μπορεί να το συγκρατήσει ούτε το υπουργείο ούτε η κυβέρνησή του.

5. Αδίκως κουράζεται η Νάντια Βαλαβάνη γυρνώντας δεξιά κι αριστερά το επαναστατικό της παρελθόν, προκειμένου να δικαιωθεί τόσο για το σκάνδαλο των χρημάτων της μητέρας της όσο και για τους λόγους της παραίτησής της. Εχω τόσα χρόνια κουραστεί με όλους αυτούς που τη χώθηκαν στην εξουσία και με τον πρώτο κλονισμό που οι ίδιοι προκάλεσαν, αντί να έχουν την αξιοπρέπεια να αποσυρθούν, θυμούνται ηρωικές στιγμές τους πιστεύοντας ότι αυτές λειτουργούν σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και τους ξεπλένουν. Οταν άλλαξε αμφίεση, η κ. Βαλαβάνη όφειλε να γνωρίζει πως η επανεμφάνισή της ως υπουργός κρίνεται από ένα αμείλικτο τώρα, το οποίο επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Μόνο αυτό το τώρα έχει δικαίωμα να συνομιλεί και να ανασύρει από το παρελθόν. Αυτό το τώρα γνωρίζει τι είναι ανάρμοστο, ποιος αληθινά έχει το δικαίωμα στο δημόσιο λόγο και ποιον πρέπει να σκεπάσει η σκόνη. Βιάστηκε η κ. Βαλαβάνη πιστεύοντας πως, δραπετεύοντας από το τώρα, ό,τι και να γίνει, οι παλιές καλές επαναστατικές μέρες θα καθαρίσουν γι' αυτήν. Και αυτά που λέει, γυρνώντας από το ένα τηλεοπτικό κανάλι στο άλλο, δεν σχηματίζουν παρά σκιές στο θίασο των σκιών των δημοσιογράφων.

6.Ενώ χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνει κάποιος αυτό που θέλει, αρκεί μια στιγμή για να μεταμορφωθεί σε καρτούν. Και το χειρότερο, αυτό να αφορά πρόσωπα που κάποτε μοιράστηκες το χρόνο σου μαζί τους, αλλά τώρα αποτελούν μόνο μέρος του προβλήματος και βρίσκονται απέναντί σου. Αλλά ο δικός σου χρόνος είναι πολύτιμος και η ζωή σου μία και μοναδική.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης