В фавелах Миконос! Изображения Шок: В контейнере уложить сотни греческих рабочих на пляже баров десятки компаний в "Острове ветров» !!

В фавелах Миконос! Изображения Шок: В контейнере уложить сотни греческих рабочих на пляже баров десятки компаний в "Острове ветров» !!

В то время как о СИРИЗА празднует результаты туристического сезона, рекламирует, что его дни были рекордные заезды в нашей стране, и тысячи снимков достичь наших глаз от дикого веселья на Миконос и другие греческие острова, трагическая реальность раскрывается Греки, работающие в светских магазинах известных Обороты мил. евро.

Сотни молодых людей из Афин и по всей стране, которые перешли к островам, чтобы работать в прямом эфире в трущобах. В современных фавелах нищенских условиях. Даже в контейнере!

Несколько лет назад термин "Фавела" были идентичны Бразилии. Используется, чтобы описать его вид самодельных объектов быстро растет, в основном, на склонах Рио-де-Жанейро. ... Но вирус заразен и фавелы ударов и Греция.

Действительно, кто бы мог подумать? В центре Эгейского моря, 150 км. Восточнее Афин, в районе 90 квадратных километров, самый знаменитый остров Киклады, Миконос, с бешеными темпами развития, были созданы первые современные греческие фавелы. На холмах, покрытых камышом, чтобы не быть замеченным туристов и принципов.

Это те области, в которых предприятия, работающие на острове, в основном рестораны и бары на пляже, размещены на крыше контейнера ..., предлагающие своим сотрудникам, чтобы избежать больших затрат на аренду помещений. Для снижения затрат и умножить прибыль.

Установленная, следовательно, большие металлические сооружения, используемые для перевозки грузов (контейнеров), которая превратилась в импровизированных домов с возможностью размещения от четырех до восьми человек, возможно, больше, в зависимости от потребностей операции.

Краска не пустынный камуфляж цвета для полностью гармонизированы с сухих почвах и скалистых склонах острова и не воспринимаемых воздушных средств. Это потому, что установка контейнеров с дренажной системой для использования в качестве места жительства является незаконным, если вы не имеют требуется разрешения на строительство дома закон.

Однако хитрый что-нибудь, но волновался. Долготерпение компетентных местных властей (во многих случаях OMERTA) уютное место контейнер, создавая лагеря и ущерба человеческое достоинство на алтарь прибыли.

"Когда я узнал, что известный магазин называется сотрудников и при условии, гостеприимство я ездил в Миконос свой счет с надеждой на привлечение. Уже измеряется год безработицы ", говорит" Тема "бывший работник на пляже бар-ресторан на острове, который открылся в этом году, достижения обороты в сотни тысяч евро на почти ежедневной основе.

Но когда приехал туда обнаружили, что все, что блестит, не золото. Якобы хостинг не связано пребывание в доме, но в контейнере.

 "Бизнес-оператор, с которым я говорил, были ясно: Или вы живете в контейнерах или дать вам 150 евро дополнительный месяц, чтобы найти свой собственный дом. Но все знают, что эти деньги не оставаться в Миконос, ни скамейки, так что мне пришлось принять ".

 Работник был скомпрометирован из-за срочной необходимости, чтобы найти работу, чтобы она не начала работать с 11 утра до 1:00 часов вечера, возвращаясь контейнер не исчерпан, чтобы спать с пятью другими коллегами. Все греки, а также, в соответствии с немецкими владельцев этой компании, 90% сотрудников являются из нашей страны.

"За два месяца у нас не было кондиционирования воздуха», он указывает, и продолжает: "Высокие температуры, разработанные в контейнере и небольшое окно, что обязательно оставил открытым, чтобы получить воздух заставил нас встать с первого солнечных лучей. После того как они поместить кондиционер, но вещи не улучшить много. У нас был маленький душ в нашем распоряжении, от которых они бежали, когда вода затопила контейнер, и небольшую миску, чтобы сделать нашу потребность. Это был самый ужасный опыт я когда-либо жили в моей жизни. Я должен был оставить после некоторого времени работы, несмотря на то, что мне нужны деньги ".

Изображения, записанные с помощью "Тема" из современных фавелах, где они установлены контейнеры стыда, являются удар в живот. Когда несколько дней назад бывший заместитель министра туризма Елены Kountouras говорил ранен в руку с греческим туризма из богатых

Арабы, чартерные рейсы из России и поддержка от основных туроператоров, вероятно, не знают о чудовищных условиях, в которых тысячи наших соотечественников, работающих в греческих островов и материка. Потому что подобные события записываются не только в Миконос, но также десятки других известных туристических направлений в стране.

И он уверен, что в Греции, где самый высокий уровень безработицы, записанной на всей территории ЕС, с достижением 1.201 млн безработицы, эти явления, а не падать будет увеличиваться. Долготерпение государства естественно.

Отправить Миконос: Frixos Дракониды

Фото: Уильям Верные

Первая тема

(...) - Таким образом, не все выгоды от развития туризма ...

- Так что же происходит. Это не возможно, чтобы заполнить 10000 отелей с туристами или местными посетителей, обеспечивая при отельеры высокая средняя стоимость номера, могут извлечь выгоду из роста туризма малых предпринимателей - самозанятых и есть работа с приличным доходом работника в секторе.

При капитализме, в этом варварском системы, эти противоречия, которые не могут быть устранены. Прежде всего, туризм как отрасль напрямую зависит от конфликтов и противоречий, которые утолщающими особенно в нашем регионе.

Если, однако, возникают события, влияющие туризма (стихийные бедствия, войны и т.д.), рентабельность из немногих групп дается, в то время как растет и конкуренция. Из этой прибыли, однако, будет прервана важную часть самозанятых и тех, кто не выдерживает конкуренции закроется, в результате чего новые армии безработных. Недавний пример в отеле "Pendeli", где работники были брошены на улице, потому что бизнес изменился руки.

В то же время, сотрудники испытывают условия все хуже работы, все больше и больше, снижение доходов в результате гибких трудовых отношений и чрезмерной эксплуатации.

И, наконец, мечта для отдыха и досуга каждого года все больше и больше, несколько сотрудников, мало кто сможет в таких условиях платить часть трудов год, который не изобилует, на очевидное: за несколько дней релаксации в инфраструктуру построен с их собственного пота, на побережье, который должен быть популярным недвижимость, потребление товаров разорвал от их рук за копейки капиталистов.

(Отрывок из интервью Никоса Папагеоргиу, президент Синдиката труда продовольствия - Туризм -. Гостиницы Аттики, то "Ризоспастис" на 06.21.2015 Вся интервью здесь)

Οι φαβέλες της Μυκόνου! Εικόνες-σοκ: Μέσα σε κοντέινερ στοιβάζουν τους εκατοντάδες Ελληνες εργαζόμενους σε beach bars δεκάδες επιχειρήσεις στο "Νησί των Ανέμων"!!

 Οι φαβέλες της Μυκόνου! Εικόνες-σοκ: Μέσα σε κοντέινερ στοιβάζουν τους εκατοντάδες Ελληνες εργαζόμενους σε beach bars δεκάδες επιχειρήσεις στο "Νησί των Ανέμων"!!

Την ώρα που o ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για τα αποτελέσματα της τουριστικής χρονιάς, διαφημίζει ότι επί των ημερών του είχαμε ρεκόρ αφίξεων στη χώρα μας και χιλιάδες φωτογραφικά στιγμιότυπα φτάνουν στα μάτια μας από την ξέφρενη διασκέδαση στη Μύκονο και στα άλλα ελληνικά νησιά, αποκαλύπτεται η τραγική πραγματικότητα για τους Ελληνες εργαζόμενους στα κοσμικά μαγαζιά με τους γνωστούς τζίρους εκατ. ευρώ.

Εκατοντάδες νέοι από την Αθήνα αλλά και ολόκληρη τη χώρα που μετακόμισαν στα νησιά για να εργαστούν ζουν σε τρώγλες. Σε σύγχρονες φαβέλες κάτω από άθλιες συνθήκες. Ακόμη και μέσα σε κοντέινερ!

Πριν από μερικά χρόνια ο όρος «φαβέλα» ήταν ταυτόσημος με τη Βραζιλία. Τον χρησιμοποιούσαν για να περιγράψουν ένα είδος πρόχειρων εγκαταστάσεων που αυξάνονταν με ταχείς ρυθμούς, κυρίως στις βουνοπλαγιές του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ομως ο... ιός της φαβέλας είναι μεταδοτικός και χτυπά και την Ελλαδα.

Αλήθεια, ποιος θα το περίμενε; Στο κέντρο του Αιγαίου, 150 χλμ. ανατολικά της Αθήνας, σε έκταση 90 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στο διασημότερο νησί των Κυκλάδων, τη Μύκονο, με τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργήθηκαν οι πρώτες σύγχρονες ελληνικές φαβέλες. Πάνω σε λόφους, καλυμμένες από καλαμιές για να μη γίνονται αντιληπτές από τους τουρίστες και τις Αρχές.

Πρόκειται για εκτάσεις μέσα στις οποίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί, κυρίως εστιατόρια και beach bars, τοποθέτησαν κοντέινερ προσφέροντας... στέγη στους εργαζόμενούς τους για να γλιτώσουν τα μεγάλα κόστη από την ενοικίαση δωματίων. Για να μειώσουν τα έξοδα και να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη.

Εγκατέστησαν, λοιπόν, μεγάλες μεταλλικές κατασκευές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων (κοντέινερ), τις οποίες μετέτρεψαν σε πρόχειρες κατοικίες με τη δυνατότητα να φιλοξενούν από τέσσερα έως οκτώ άτομα, ίσως και περισσότερα, ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης.

Τα βάφουν δε σε χρώματα παραλλαγής ερήμου ώστε να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα ξερά εδάφη και τις πετρώδεις βουνοπλαγιές της Μυκόνου και να μη γίνονται αντιληπτά από εναέρια μέσα. Και αυτό διότι η τοποθέτηση κοντέινερ με σύστημα αποχέτευσης ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κατοικία είναι παράνομη αν δεν διαθέτουν την απαιτούμενη από τη νομοθεσία άδεια δόμησης οικίας.

Οι επιτήδειοι ωστόσο κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Με την ανοχή των αρμόδιων τοπικών αρχών (σε πολλές των περιπτώσεων επικρατεί ομερτά) τοποθετούν ανενόχλητοι τα κοντέινερ, δημιουργώντας έτσι καταυλισμούς και θυσιάζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον βωμό του κέρδους.

«Οταν έμαθα ότι ένα γνωστό μαγαζί ζητούσε προσωπικό και ότι παρείχαν φιλοξενία ταξίδεψα στη Μύκονο με δικά μου έξοδα με την ελπίδα να με προσλάβουν. Μετρούσα ήδη έναν χρόνο στην ανεργία», λέει στο «ΘΕΜΑ» πρώην εργαζόμενος σε beach bar-restaurant του νησιού που άνοιξε φέτος, επιτυγχάνοντας τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Oταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η δήθεν φιλοξενία δεν αφορούσε διαμονή σε σπίτι αλλά σε κοντέινερ.

 «Ο υπεύθυνος της επιχείρησης με τον οποίο μίλησα ήταν ξεκάθαρος: Ή μένεις στο κοντέινερ ή σου δίνουμε 150 ευρώ έξτρα τον μήνα για να βρεις δικό σου σπίτι. Ομως όλοι γνωρίζουν ότι με αυτά τα λεφτά στη Μύκονο δεν μένεις ούτε σε παγκάκι, οπότε αναγκάστηκα να δεχτώ».

 Ο εν λόγω εργαζόμενος συμβιβάστηκε λόγω της επιτακτικής ανάγκης να βρει δουλειά κι έτσι ξεκίνησε να εργάζεται από τις 11 το πρωί έως τη μία το βράδυ, οπότε επέστρεφε στο κοντέινερ όντας εξαντλημένος για να κοιμηθεί μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του. Ολοι τους Ελληνες, καθώς, σύμφωνα με τους Γερμανούς ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης επιχείρησης, το 90% του προσωπικού είναι από τη χώρα μας.

«Για δύο μήνες δεν είχαμε ούτε air condition», επισημαίνει και συνεχίζει: «Οι μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στο κοντέινερ και ένα μικρό παράθυρο που αναγκαστικά είχαμε αφήσει ανοιχτό για να παίρνουμε αέρα μάς ανάγκαζαν να σηκωθούμε με το πρώτο φως του ήλιου. Μετά έβαλαν κλιματισμό, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και πολύ. Είχαμε ένα μικρό ντους στη διάθεσή μας, από το οποίο όταν έτρεχαν τα νερά πλημμύριζε το κοντέινερ, και μια μικρή λεκάνη για να κάνουμε την ανάγκη μας. Ηταν η πιο τραγική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να φύγω έπειτα από λίγο καιρό τρέχοντας παρά το ότι είχα ανάγκη τα χρήματα».

Οι εικόνες που κατέγραψε το «ΘΕΜΑ» από τις σύγχρονες φαβέλες, εκεί όπου έχουν εγκατασταθεί τα κοντέινερ της ντροπής, αποτελούν γροθιά στο στομάχι. Οταν πριν από λίγες ημέρες η τέως αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού Ελενα Κουντουρά έκανε λόγο για τονωτική ένεση στον ελληνικό τουρισμό από εύπορους

Αραβες, πτήσεις τσάρτερ από τη Ρωσία και στήριξη από μεγάλους tour operators, μάλλον αγνοούσε τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται χιλιάδες συμπατριώτες μας στα ελληνικά νησιά και την ενδοχώρα. Διότι παρόμοια φαινόμενα καταγράφονται όχι μόνο στη Μύκονο, αλλά και σε δεκάδες άλλους γνωστούς τουριστικούς προορισμούς της χώρας.

Και είναι βέβαιο ότι στην Ελλάδα, όπου σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας σε ολόκληρη την Ε.Ε., με τους ανέργους να ανέρχονται σε 1,201 εκατομμύρια, τα φαινόμενα αυτά αντί να μειώνονται θα αυξάνονται. Με την ανοχή του κράτους φυσικά.

Αποστολή στη Μύκονο: Φρίξος Δρακοντίδης

Φωτογραφίες: William Faithful

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

(...) ― Επομένως, δεν είναι όλοι κερδισμένοι από την ανάπτυξη του τουρισμού...

― Ετσι ακριβώς συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν και να γεμίσουν τα 10.000 ξενοδοχεία με τουρίστες ή ντόπιους επισκέπτες και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν οι ξενοδόχοι υψηλή μέση τιμή δωματίου, να επωφεληθούν από την αύξηση του τουρισμού οι μικροί επιχειρηματίες - αυτοαπασχολούμενοι και να έχει δουλειά με αξιοπρεπές εισόδημα ο εργαζόμενος του κλάδου.

Στον καπιταλισμό, σε αυτό το βάρβαρο σύστημα, τα παραπάνω αποτελούν αντιθέσεις που δεν μπορούν να γεφυρωθούν. Πρώτα απ' όλα, ο τουρισμός ως κλάδος επηρεάζεται άμεσα από τις αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς που πυκνώνουν ιδιαίτερα στη δική μας περιοχή.

Εφόσον, όμως, δεν συμβούν γεγονότα που επηρεάζουν τον τουρισμό (φυσικά φαινόμενα, πόλεμοι κ.λπ.), η κερδοφορία μιας χούφτας ομίλων είναι δεδομένη, ενώ μεγαλώνει και ο ανταγωνισμός. Από αυτή την κερδοφορία, όμως, θα μείνει μακριά σημαντικό τμήμα των αυτοαπασχολούμενων, ενώ όσες επιχειρήσεις δεν αντέξουν τον ανταγωνισμό θα κλείσουν, προκαλώντας νέες στρατιές ανέργων. Είναι πρόσφατο το παράδειγμα στο ξενοδοχείο «Πεντελικό», όπου οι εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο επειδή η επιχείρηση άλλαξε χέρια.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι βιώνουν όλο και χειρότερες εργασιακές συνθήκες, με όλο και πιο μειωμένο εισόδημα, ως αποτέλεσμα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της υπερεκμετάλλευσης.

Και, τέλος, το όνειρο για διακοπές και αναψυχή αφορά κάθε χρόνο όλο και πιο λίγους εργαζόμενους, ελάχιστους που θα μπορέσουν σε αυτές τις συνθήκες να πληρώσουν μέρος από τους κόπους μιας χρονιάς που δεν περισσεύουν, για το αυτονόητο: Λίγες μέρες ξεκούρασης, χαλάρωσης στις υποδομές που χτίστηκαν με τον δικό τους ιδρώτα, στις ακτές που θα έπρεπε να είναι λαϊκή περιουσία, καταναλώνοντας αγαθά που άρπαξαν από τα χέρια τους για πενταροδεκάρες οι καπιταλιστές.

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Νίκου Παπαγεωργίου, προέδρου του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, στον «Ριζοσπάστη» στις 21/6/2015. Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ)

Σαν το μικρό φαντασματάκι

 Σαν το μικρό φαντασματάκι

Ο Γεωργίου έλεγε παλιά στους ακροατές του «σοφή η μ... (μουσμουλιά) σου». Ένας εξωκοινοβουλευτικός παράγοντας απαντούσε «ενδιαφέρον και πρωτότυπο» κάθε φορά που το ρωτούσαν πώς του φάνηκε κάτι (μια εκδήλωση, το θέμα μιας εργασίας, και πάει λέγοντας). Κι η κε του μπλοκ λέει συνήθως «πλάκα έχει» για ό,τι της φαίνεται πράγματι ενδιαφέρον και της αρέσει –αν και μπορεί να προκαλέσει παρανοήσεις ως φράση και να πιστέψει ο άλλος πως τον κοροϊδεύεις.

Τελευταία συμβαίνουν λοιπόν διάφορα πράγματα που «έχουν πλάκα», με τη διαφορά πως στην πραγματικότητα έχουν πολύ σοβαρές προεκτάσεις. Για την ακρίβεια, το μόνο που έχει πλάκα είναι η προσπάθεια του Πετρόπουλου να παρουσιάσει ως σφοδρή και «οξύτατη ιδεολογικής σύγκρουση» τη συντροφική ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ΚΕΚΡ και ΚΚΕ, όπου όντως υπάρχει διάσταση, αλλά αυτό απέχει πολύ από τη σύγκρουση. Και το μόνο οξύ που υπάρχει δεν είναι το κοφτερό μυαλό (δηλ η κουτοπονηριά) του συντάκτη, που προσπάθησε μάταια να βγάλει λαβράκι με ένα θέμα που υφίσταται από την Άνοιξη, αλλά η οξεία περίπτωση οσφυοκαμψίας του ίδιου και της γκρούπας του, ένα μικρό δείγμα της οποίας είναι κι η συστημ(ατ)ική αρθρογραφία του στην ανεπίσημη εφημερίδα της κυβερνήσεως.

Αλλά κάπως έπρεπε να τραβήξει κι αυτός –πχ με ένα βαρύγδουπο τίτλο- το ενδιαφέρον των αναγνωστών της ΕφΣυν, που είναι ζήτημα αν κατάλαβαν πολλά από το κείμενο. Το βασικό που μένει στο τέλος είναι ότι ο Πετρόπουλος προβάλλει αυτά που θεωρεί πως δικαιώνουν τη δική του θέση για τον ιμπεριαλισμό-φασισμό, ενώ ο μέσος Συριζαίος (πχ ο Σαραντάκος, που αφενός έχει στενές σχέσεις με τον Πετρόπουλο, αφετέρου είχε πάει να ανοίξει πέρυσι ένα αντίστοιχο νήμα, με αφορμή το ΚΚ Πορτογαλίας) μένει απλά με την εντύπωση πως το ΚΚΕ χάνει και τους τελευταίους συμμάχους του στην Ευρώπη, βουλιάζοντας στο σεχταρισμό του, την ίδια στιγμή που η ευέλικτη, ενωτική πολιτικής της κυβέρνησης αποκτά νέους θαυμαστές και συμμάχους, όπως τον Μπιλ Κλίντον.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους (θεωρητικά) πιο μυημένους φίλους της Ανταρσυα, που ποστάρουν κι αναπαράγουν το κείμενο του Πετρόπουλου, χωρίς να καταλαβαίνουν για ποιο λόγο χαίρονται. Εκτός και αν (όπως σχολίασε κι ένας σφος αναγνώστης) έγιναν ξαφνικά υπέρμαχοι των Λαϊκών Μετώπων, του Στάλιν, της θεωρίας των σταδίων κι άλλων τινών παρόμοιων. Τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς σε αυτή τη ζωή, όπου τα πάντα ρει κι αλλάζουν, ακόμα κι αν τελικά κάνουν απλώς κύκλους.

Δεν ξέρω πόσοι σφοι αναγνώστες είναι εξοικειωμένοι με ένα παιχνίδι της παρέας, τις ψείρες (όχι αυτές με την μπάλα, τις άλλες), όπου στην τελική φάση του παιχνιδιού, όσοι αποβάλλονται από το παιχνίδι, γιατί συμπληρώνουν πέντε ψείρες, γίνονται φαντάσματα και προσπαθούν να τρολάρουν τους άλλους, για να αποσπάσουν την προσοχή τους και να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Αλλά όσο ενοχλητικοί κι αν γίνονται, τόσο αποφασισμένοι να τους αγνοήσουν πρέπει να είναι οι εναπομείναντες παίκτες. Κι αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει με τα φαντασματάκια του Πετρόπουλου, της Ανταρσυα (ή κάποιων σχολιαστών του μπλοκ) και όσων άλλων βαυκαλίζονται πως πλανώνται πάνω από το Κουκουέ, γιατί εκκρεμεί μια πολύ σοβαρή συζήτηση στο εσωτερικό του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το οποίο καλείται να δείξει τη δύναμή του, διεξάγοντάς την απρόσκοπτα, συντροφικά και (εν μέρει) δημόσια.

Παρακάτω η κε του μπλοκ αναφέρεται ακροθιγώς και κωδικοποιημένα σε κάποιες πτυχές του ζητήματος.

-Εύκολα διαπιστώνει κανείς πως στη συζήτηση διαπλέκονται το ζήτημα της αντίληψης για τον ιμπεριαλισμό με τον ορισμό του φασισμού. Κάτι απολύτως φυσιολογικό, εφόσον ο φασισμός εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο ακριβώς την περίοδο της εδραίωσης του ιμπεριαλισμού, ως καπιταλισμού που σαπίζει. Ο Φασισμός Α.Ε. (όπως λέγεται και το σχετικό ντοκιμαντέρ του Χατζηστεφάνου, φέροντας τη σφραγίδα του Μαργαρίτη) βασίστηκε κατεξοχήν μονοπώλια και η εμφάνισή του δε θα νοούταν χωρίς αυτά.

-Ο κλασικός ορισμός του Ντιμιτρόφ για το φασισμό (που απορρέει από το πιο αντιδραστικό κι επιθετικό τμήμα του χρηματιστικού κεφαλαίου) και η τακτική των αντιφασιστικών Λαϊκών Μετώπων πρέπει (επιτέλους) να ιδωθεί ιστορικά, ως απάντηση στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και τα ερωτήματα της εποχής, κι όχι ως διαχρονική στρατηγική, που πρέπει να την αποδεχτούμε ή να την απορρίψουμε συλλήβδην. Ο διαχωρισμός της διεθνούς κι εγχώριας αστικής τάξης σε λιγότερο ή περισσότερο αντιδραστικά τμήματα (και των κρατών σε λιγότερο ή περισσότερο ιμπεριαλιστικά) έχει ελάχιστα πράγματα να μας προσφέρει σήμερα, που δεν υπάρχει Σοβιετική Ένωση. Ενώ το έργο του τριτοδιεθνιστή Ντατ μπορεί να μη διέβλεπε τον τακτικό ελιγμό των ΛΜ, αλλά περιέχει κρίσεις και διαπιστώσεις που είναι πολύ πιο γόνιμες για τη σύγχρονη ανάλυση του φασιστικού φαινομένου.

-Ποια είναι η καρδιά της μπροσούρας του Λένιν για τον Ιμπεριαλισμό; Ότι μια χούφτα ιμπεριαλιστικά κράτη καταληστεύουν κι εκμεταλλεύονται τα υπόλοιπα; Ή η συγκρότηση του μονοπωλίου, το πέρασμα στο μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού και τα πέντε βασικά γνωρίσματα που δίνει ο Βλαδίμηρος;

-Η διάσταση μεταξύ ΚΚΕ και ΚΕΚΡ για την αντίληψη της έννοιας του ιμπεριαλισμού αντανακλάται και στην αντιμετώπιση της περίπτωσης της Ουκρανίας, στην εκτίμηση της θέσης και του ρόλου της Ρωσίας και τη συγκεκριμένη ανάλυση πχ για το αντιφασιστικό καραβάνι;

Από την άλλη όμως, η χτεσινή είδηση για τη στοχοποίηση ελλήνων κομμουνιστών (με «επικεφαλής» το Ζαριανόπουλο, που μόνο από την Ιντερπόλ δεν καταζητείται πια) δείχνει ίσως τη πραγματική διάσταση αυτής της διάστασης (τη διάσταση, ω διάσταση) απόψεων και τα σχετικά όρια των όποιων διαφορών.

Σε κάθε περίπτωση, έστω και με αυτή την αφορμή, αναδεικνύονται τα εξής στοιχεία:

-Η κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, η διαπάλη που αναπτύσσεται στις γραμμές του και η δυσκολία της ανασυγκρότησης ενός ενιαίου, κομμουνιστικού πόλου, με κοινή αντίληψη και χαρακτηριστικά.

-Η ανάγκη εμβάθυνσης, εξειδίκευσης, κτλ, της αντίληψης του κόμματος για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό και μιας ολοκληρωμένης, σχετικής επεξεργασίας, που να διευκρινίζει μια σειρά ζητήματα.

-Το επιτακτικό καθήκον της μελέτης του επίμαχου τεύχους-αφιερώματος στον ιμπεριαλισμό της Διεθνούς Κομεπ, ως προϋπόθεση για το άνοιγμα οποιασδήποτε συζήτησης. Το πρωτότυπο είναι πάντα καλύτερο από τις απομιμήσεις...

Οταν το παραμύθι γίνεται ... δελτίο θυέλλης

 Οταν το παραμύθι γίνεται ... δελτίο θυέλλης

   Μιά φορά κι΄έναν καιρό το 2012 ... είχαμε μιά αριστερά. 

 
   Στις βουλευτικές εκλογές την 17 Ιούνη του 2012 ο Σύριζα έφτασε στο 26,89% (απο 16,78% τον Μάη) και το ΚΚΕ έχασε την μισή του εκλογική δύναμη προς τον Σύριζα για να καταλήγει στο 4,51% !!! Το “φαινόμενο” Σύριζα ... ο οδοστρωτήρας της “αριστεράς” ... ρούφηξε την μισή δύναμη του ΚΚΕ ... αλλά δεν “κατάφερε” να πάρει ούτε μιά ψήφο – έτσι για δείγμα – απ΄την Δημαρ του κυρ΄Φώτη που μάλιστα αύξησε κατά πολύ λίγο τις δυνάμεις της και βρέθηκε στο 6,26%. Γνωστά και χιλιοειπωμένα όλα αυτά.

   Τώρα που ο Τσίπρας ... “φόρεσε” κανονικά και με εκλογές το δικό του μνημόνιο στον ελληνικό λαό ... και μας φανέρωσε ξεκάθαρα τα σχεδιά του, καταλαβαίνουμε πως είχαμε μπροστά μας έναν ευρώδουλο υπηρέτη της αστικής εξουσίας που θά έκανε τα πάντα για να κρατήσει την χώρα δεμένη στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Κι΄όμως αυτός ο ευρώδουλος ... μόλις τρείς μέρες πριν απο εκείνες τις εκλογές (14-7-2012) δήλωνε στην Νετ (Στάη) ... πως το ευρώ δεν είναι φετίχ !!!

 

 

Ενας αποφασισμένος ευρώδουλος ... δήλωνε σε έναν λαό με το γνωστό “κόλλημα” για το ευρώ ... τρείς μέρες πριν απο τις εκλογές που έχασε με 2,77% ... πως μπορεί και να σας βγάλω απο το ευρώ !!! Ο τύπος ... ήθελε να χάσει τις εκλογές !!! Δεν τον ενδιέφερε κανένας λαός και η σωτηρία του. Υλοποιούσε σχέδιο. Δημιουργούσε εν γνώσει του την μεγάλη “αριστερή” εφεδρεία του συστήματος ... που δεν έπρεπε να “καεί” με μιά εκλογική νίκη το ΄12 και το επερχόμενο δεύτερο μνημόνιο. Για αυτή την βρώμικη δουλειά είχαν βρεί τον αναλώσιμο φασιστοφιλελέ Σαμαρά παρεούλα με τον Βενιζέλο και τον άλλον "αριστερό", τον κυρ΄Φώτη.

   Ο άλλος στόχος του Τσίπρα σε εκείνες τις εκλογές ... ήταν το ΚΚΕ και εκεί στόχευε επίσης με την δήλωση περί ... φετίχ. Με ένα σμπάρο δυό τριγώνια ... ή μάλλον τρία ... αφού ακόμα υπήρχε μέσα στον Σύριζα και η λαφαζανοπλατφόρμα που κρατούσε “δεμένη” στον Σύριζα σημαντική μάζα ριζοσπαστικοποιημένων. Σε εκείνο το σημείο πολλοί άρχιζαν να υποψιάζονται πιό καθαρά το παιχνιδάκι του μορφονιού Τσίπρα ... άσχετα εαν οι αποδείξεις έγιναν ολοφάνερες μόνο το 2015, παρότι μεσολάβησαν πάμπολλα αμερικανο-ευρωπαικά διαπιστευτήρια και “επιτυχημένες” εξετάσεις του Αλέξη. Οι μόνοι που – τάχα – δεν κατάλαβαν τότε τίποτα ήταν ... οι λαφαζανοπλατφόρμηδες και οι ανταρσυοδορυφόροι !!! Αυτοί μόλις το 2015 ... έπεσαν απλά απ΄τα σύννεφα.

    Τον Νοέμβρη του 2012 (11/11) ... η Αλέκα στην βουλή ... τους τράβηξε μιά ανάλυση που έκανε πάταγο προς πολλές κατευθύνσεις. Τους είπε διάφορα. Ας τα παρακολουθήσουμε σύντομα ... 

 

 

... τέρμα οι εποχές που μιά συντηρητική κυβέρνηση μπορούσε να φέρει και κάτι θετικό για τον λαό  // Τ΄άκουσες λαέ ?? Οοοοοοοχι !!

... έχει αρχίσει η στρατηγική σύγκλιση πασοκονουδού και Σύριζα στην γενική καπιταλιστική μονοπωλιακή στρατηγική (φτηνή εργατική δύναμη, απελευθέρωση αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις) που θα οδηγήσει σε ταύτιση της πολιτικής τους !!! 

... σε ταύτιση ενάντια στα λαικά συμφέροντα // Τ΄ακούσατε ωρέ ?? Καταλάβατε τίποτα ?? Μπααααααα !!

... η ανάκαμψη θα έλθει ή με πόλεμο ή θα είναι προσωρινή και αναιμική με ένα λαό σε σχετική ή απόλυτη εξαθλίωση που θά ΄χει πισωγυρίσει πενήντα χρόνια πίσω // Τι δεν καταλάβατε ??

... υπάρχουν διαφορετικά μπλόκ συμφερόντων μέσα στο ευρωπαικό κεφάλαιο που άλλα θέλουν την ενιαία ΕΕ, άλλα την επιδιώκουν με άλλη μορφή

... να μην ταυτιστεί ο λαός με ένα τμήμα συμφερόντων της αστικής τάξης, να μην ταυτιστεί με τον έναν ιμπεριαλιστή ενάντια στον άλλον ... να μην σηκώσει ο λαός ξένη σημαία // Ο λαός ακόμα την έχει σηκωμένη !!   

... ο ελληνικός καπιταλισμός έχασε την ανταγωνιστικοτητά του όχι απο την κρίση αλλά στην πορεία ενσωμάτωσης στην ΕΕ  // Σας λέει κάτι αυτό, κύριοι της "ευρωαριστεράς" ??

... ξεχάστε στον μονοπωλιακό καπιταλισμό τα παραμύθια περί καινοτόμων νέων που θα φέρουν την ανάπτυξη. Το μονοπώλιο θα τους καταπιεί 

... ξεχάστε την παραγωγική ανασυγκρότηση (συσσώρευση) του Σύριζα που τάχα θα γίνει απο την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα θα φέρει λαικές κατακτήσεις

... οι επενδύσεις θα έρθουν μόνο με την εργατική δύναμη φτηνή και απαξιωμένη // Είχες κάτι "υποψιασθεί" απο τότε ... Παναγιώτη Λαφαζάνη ??

... ξεχάστε τα σχήματα που θέλουν την πασοκονεοδημοκρατία να θέλει την Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη και τον Σύριζα έξω. Δεν υπάρχει αυτή η αντίθεση, αλλά εαν υπάρχει ως ένα βαθμό ... αφού και οι δυό έχουν στρατηγική σύγκλιση τότε αναγκαία εκφράζουν διάφορα τμήματα του κεφαλαίου όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη μέσα στους κόλπους της κυρίαρχης τάξης

... ο Σύριζα εκφράζει τμήματα της αστικής τάξης που θέλουν την χώρα στην ευρωζώνη αλλά ταυτόχρονα και τμήμα που επιδιώκει την έξοδο (λόμπυ της δραχμής) που θα σου δώσει την δυνατότητα να κόψεις χρήμα

... και μπόλικο χρήμα να κόψεις εαν τις επενδύσεις τις κάνουν οι καπιταλιστές πάλι τα ίδια θα έχεις 

... και να τους φορολογήσεις όταν θα κάνουν επενδύσεις θα σηκωθούν και θα φύγουν 

... αποδέσμευση, διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση

... απο μόνη της η αποδέσμευση δεν σου αλλάζει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης // ... Παναγιώτη Λαφαζάνη

... με την θάλασσα εισαγωγών της ΕΕ δεν μπορείς να κάνεις παραγωγική ανασυγκρότηση

... απαγόρευση εισαγωγών

... το παραγωγικό μοντέλο που επιφυλάσει ο καπιταλισμός για την χώρα είναι τουρισμός, αγωγοί, και ορισμένα αγροτικά προιόντα μόνο για εξαγωγή // ... Παναγιώτη Λαφαζάνη που μας έχεις ζαλίσει με τον σωλήνα του Πούτιν

... ο καπιταλιστής ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος του και ποτέ για τις ανθρώπινες ανάγκες

... εξω απο την ΕΕ και το νατο επειδή διαφορετικά θα υποχρεώνεσαι σε στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ και αντιφατική θέση απέναντι στην Τουρκία και αναπόφευκτο μοίρασμα του Αιγαίου στις επιχειρήσεις // πολύ ήσυχος από τότε αυτός ο κύριος Ησυχος  

... και μέσα σε αυτό το διαμορφωμένο πλαίσιο την απρόβλεπτη επίλυση των αντιθέσεων με την Τουρκία που γεννά κινδύνους για την εδαφική ακεραιότητα // ... φαίνεται πως και ο ... πολύς κύριος Κοτζιάς πάσχει απο επιλεκτική κώφωση

  
   Τι άλλο να τους πεί ?? Πόσο πιό λιανά να τους το κάνει ?? Και καλά ο λαός τάχει χαμένα, είναι σαστισμένος, τρέφει ψεύτικες ελπίδες ... δεν άκουσε !!! Θα την πληρώσει !!! Θα τον ξεσκίσουν.
   Ομως οι "έμπειροι", οι "βαθειά πολιτικοποιημένοι", οι "μαρξιστές", οι "κομμουνιστές" ... δικαιολογούνται να μην έχουν καταλάβει τίποτα απολύτως ??
   Να ένα παράδειγμα εκείνης της εποχής. Τρείς μέρες μετά (14-11-2012)... ο Στάθης Σταυρόπουλος έγραφε ... Πού (το) πάει το ΚΚΕ; ... και ερμήνευε την Παπαρήγα με τον τρόπο του.

 

   Τυφλοί !!!
   Τυφλοί ???
   Ούτε ο Τσίπρας ήταν τυφλός όταν μας έλεγε πως θα μας σώσει απο τα μνημόνια μέσα στην ευρωζώνη και στην ΕΕ ... ούτε ο Λαφαζάνης  που θα μας σώσει έξω απο την ευρωζώνη αλλά μέσα στην ΕΕ.
   Ψεύτες είναι και οι δυό ... που πουλάνε διαφορετικά ψέμματα ... χτισμένα πάνω στην ίδια βάση ... που μας λένε διαφορετικό παραμύθι με τον ίδιο δράκο:
   "Ο κοσμάκης δεν γουστάρει ανατροπές ... δεν είναι έτοιμος να πάρει πρωτοβουλίες ... φοβάται
   ... αλλά "εμείς" κάτι πρέπει να κάνουμε επειδή υποφέρει
   ... και αφού δεν μπορεί ο ίδιος ο λαός να το κάνει ... "εμείς" πρέπει να του βρούμε "συμμάχους" που θα τον σώσουν !!!
   ... μπά, και γιατί παρακαλώ δεν μπορούμε να βάλουμε τον έναν καπιταλιστή να γδάρει το άλλον ?? Τι μας εμποδίζει ??
   ... για το καλό του κοσμάκη θα είναι !!!"
   Ο Τσίπρας έχει ήδη ανακαλύψει τα "συμμαχικά" τμήματα της αστικής τάξης ... που θα στρατολογήσει στην υπηρεσία του λαού !!!  

 

  
   Ο Λαφαζάνης έχει ξαμολύσει την Ζωή, την Ραχήλ και τον Ρωμανιά ... να τα βρούνε. Δεν μπορεί κάτι θα εντοπίσουν όπου νάναι.
   Να ξέρετε όλοι σας πως οργασμός αναζήτησης συμμάχων ... εκτυλίσσεται ανά πάσα στιγμή και στα στέκια της εξωκοινοβουλευτικής "αριστεράς" !!! Για να δούμε κι΄αυτά τα παιδιά τι πουλιά θα πιάσουν.
   Από το 2012 ... έχουν συμβεί πράματα και θάματα ... αλλά τα διάφορα κομμάτια της σύγχρονης αριστεράς συνεχίζουν να κάνουν την δουλίτσα τους και ταυτόχρονα προσπαθούν να πείσουν τον λαό για τα ξεπερασμένα και αναχρονιστικά που λέει το ΚΚΕ ... σαν να μην συνέβει τίποτα !!!
   Το μόνο βρακάκι που τους απόμεινε ... για να κρύβουν τον κώλο τους ... είναι πως ο λαός δεν ακούει το ΚΚΕ !!! Λες κι΄αν ο λαός έδινε 15 ή 20% στο ΚΚΕ ... όλοι αυτοί (μαζί και τα αφεντικά τους) θα μετάνοιωναν πικρά και θα πρόσφεραν θυσία ... την "αριστερή τους ύπαρξη" στην λαική υπόθεση. Λές και θα πετάξουν ποτέ απο πάνω τους τον ερωτά τους ... τα ενδιάμεσα στάδια και θα παλέψουν για την λαική εξουσία. Ποτέ. Γιατί μόνο σε τέτοια ενδιάμεσα στάδια ... "χωράει" η υπαρξή τους. Ξέρουν οτι στην λαική εξουσία δεν υπάρχει θέση γι΄αυτούς. Γι΄αυτό την τρέμουν. Το μόνο αποδεκτό ΚΚΕ για όλους αυτούς ... είναι εκείνο που θα καταφέρουν να το χώσουν ... στα ενδιάμεσα σταδιά τους.
   Απο όλον αυτόν τον "αριστερό" συρφετό ... όσοι τρώνε σκαμπίλια απο τον λαό ... μαζεύονται για λίγο και αμέσως κοιτάνε προς την μεριά των "αριστερών" που ο λαός εμπιστεύθηκε. Αυτοί οι τελευταίοι το μόνο που μπορούν να κάνουν ... είναι να αποθρασύνονται. Ερχεται θύελλα.  
    

Αναρτήθηκε από antivaro

   Πόσο ευεργέτες υπήρξαν οι εθνικοί μας ευεργέτες;

Από Οικοδόμος

Γράφει η ofisofi //

Η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή το 2007 καθιέρωσε να γιορτάζεται στις 30 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνου η Ημέρα μνήμης των Εθνικών Ευεργετών.
Ο όρος Εθνικός Ευεργέτης μου προκαλούσε πάντα μεγάλη απορία γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω το είδος, το μέγεθος και την αξία της ευεργεσίας που ο καθένας από αυτούς πρόσφερε στην Ελλάδα.  Βέβαια αν κοιτάξει κανείς γύρω του σε όλη την επικράτεια από το πιο μικρό χωριό  έως τη μεγάλη πόλη  θα βρει κτίρια με το όνομά τους  ή κάποιες υποτροφίες για τις σπουδές νέων ή την προικοδότηση κοριτσιών. Θετικά όλα αυτά, αλλά το ερώτημα είναι πώς έγιναν τόσο πλούσιοι αυτοί οι άνθρωποι και κατά πόσο συνέβαλαν  με τον πλούτο τους στην ανάπτυξη  και την πρόοδο της Ελλάδας  τόσο οικονομικά όσο και πνευματικά. Η εξέλιξη της Ελλάδας διαχρονικά, η φτώχεια, η εγκατάλειψη, ο αναλφαβητισμός, η απουσία ιατρικής και φαρμακευτικής φροντίδας, ο μαρασμός της επαρχίας, η αστυφιλία, η  μετανάστευση, οι πελατειακές σχέσεις, η ρουσφετοκρατία, οι άγριες συνθήκες εργασιακής εκμετάλλευσης, οι κάθε είδους ανισότητες και η ίδια η μορφή και η δομή  του νεοελληνικού κράτους, δεν μαρτυρούν  τη συμβολή τους στην ανάπτυξή της παρά μόνο την ατομική ή οικογενειακή τους ευημερία, την πολιτική  ανάδειξη αρκετών από αυτούς και την  προβολή  τους μέσα από τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες και τις  αγαθοεργίες. Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι, που λέει ο λαός.
Το φαινόμενο αυτό είναι σύνθετο και πολύπλοκο και βεβαίως δεν αναλύεται ούτε εξαντλείται σε αυτές τις λίγες γραμμές που απλά το σκιαγραφούν  Καλό είναι  όμως να το μελετήσουμε σε συνδυασμό με τις ιστορικές συνθήκες, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές, της εποχής που γεννήθηκε, δηλαδή του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα και σε συνάρτηση πάντα με την εμφάνιση και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος και τις αλλαγές που έφερε στην παγκόσμια οικονομία.
Τα χρόνια εκείνα οι έλληνες Φαναριώτες, οι έμποροι και οι καραβοκύρηδες  ίδρυαν παροικίες έξω από τα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες της διασποράς, όπως λέγονται. Αυτές οι παροικίες δημιουργήθηκαν σε περιοχές σημαντικές για την άσκηση του αποικιοκρατικού εμπορίου.  Ας μην ξεχνάμε ότι η αποικιοκρατική πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων κυριαρχούσε  σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Οι πάροικοι ασχολούνταν με εργασίες που τους διαφοροποιούσαν μεταξύ τους και οι οικονομικές δραστηριότητές τους ήταν σχετικές με την ιδιαίτερη πατρίδα τού καθένα αλλά και το κομμάτι του παγκόσμιου κεφαλαίου που εξυπηρετούσαν με τη δράση τους. Οι παροικίες των  Ελλήνων εξυπηρετούσαν γαλλικά, αυστριακά, βρετανικά ή ρωσικά συμφέροντα ανάλογα με το έδαφος στο οποίο βρίσκονταν.
Ήδη από τα τέλη του 17ου αι. και τις αρχές του 18ου με τις Συνθήκες του Κάρλοβιτς (1699)  και του Πασσάροβιτς (1718) δόθηκαν σημαντικά προνόμια σε αυτούς που ήθελαν να φύγουν από την Ανατολή και την Βαλκανική και να πάνε στην Αυστρία, Ουγγαρία, Τρανσυλβανία. Τα προνόμια αυτά διαμόρφωναν ευνοϊκές συνθήκες για όσους ήθελαν να ασχοληθούν  με το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Για παράδειγμα η κυβέρνηση της Αυστρίας, επειδή δεν είχε προσβάσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, προσπάθησε με προνόμια να δελεάσει τους εμπόρους  των περιοχών αυτών. Ο δρόμος για την Ανατολή περνούσε από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Αυτές οι περιοχές εφάρμοζαν το σύστημα της μονοκαλλιέργειας εξασφαλίζοντας φτηνές πρώτες ύλες στα ευρωπαϊκά κέντρα μεταφέροντάς τες από τα οθωμανικά εδάφη. Στην ουσία το σύστημα αυτό  το είχαν επιβάλει οι μεγάλες αποικιοκρατικές χώρες και εξυπηρετούσε το εξωτερικό εμπόριο με αυτές.
Κατά τον 18ο αιώνα η οικονομική ανάπτυξη των ελληνικών περιοχών της οθωμανικής αυτοκρατορίας χαρακτηριζόταν ακριβώς από αυτή τη διαδικασία. Οι πραματευτές μετέφεραν τις πρώτες ύλες στην Ευρώπη και σιγά σιγά  αποκτώντας χρήματα μετατρέπονταν σε εμπόρους και σταδιακά  εξελίσσονταν σε τραπεζίτες  συνδέοντας τα συμφέροντά τους με εκείνα των αποικιοκρατών και αποκτούσαν παντοδυναμία ως άτομα αφού κάθε εμπορική και οικονομική δραστηριότητα συνδεόταν με την αποικιοκρατία και τον ανερχόμενο καπιταλισμό .
Γι’ αυτό το λόγο αν και οι Έλληνες πάροικοι ήταν πολύ πλούσιοι, η σχέση τους και η εξάρτησή τους από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και καταμερισμό της εργασίας δεν τους επέτρεπε να αναπτύξουν της παραγωγικές δυνάμεις της χώρας τους παρά μόνο στο βαθμό που το απαιτούσαν  οι ανάγκες της αγοράς.
Αυτός ήταν ο ρόλος των εμπόρων του παροικιακού ελληνισμού το 18ο και αρχές του 19ου αιώνα. Όσοι προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν είτε χρεωκόπησαν  είτε άλλαξαν επάγγελμα.
Αν παρατηρήσει κανείς τις περιοχές που ιδρύθηκαν οι ελληνικές παροικίες θα διαπιστώσει ότι κυριαρχούσαν η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία. Επομένως υπήρχε έντονος ανταγωνισμός ανάμεσα σε αυτές τις χώρες για το ποια θα κυριαρχήσει στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στη θάλασσα της Μεσογείου. Η κάθε δύναμη ήθελε να αξιοποιήσει για λογαριασμό της την εμπορική ναυτιλία και οι συνθήκες ευνόησαν την ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας.
Η Αγγλία χαρακτηριστικά αξιοποίησε τους Φαναριώτες που τους διόριζε πρόξενους αλλά τους πουλούσε και καράβια για να γίνουν καραβοκύρηδες και επιπλέον οι Άγγλοι παρουσιάζονταν προστάτες των νεοελληνικών γραμμάτων ( π.χ η Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης ήταν κάτω από την επίσημη προστασία του αγγλικού Προξενείου της Σμύρνης).
Ανάλογα συμπεριφέρθηκε και η Ρωσία μετά τα Ορλωφικά και τη Συνθήκη του Κιουτσούκ – Καϊναρτζή (1774) που ώθησε πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στη Ρωσία και να ιδρύσουν τις γνωστές ελληνικές παροικίες.
Στα σχολικά βιβλία της ιστορίας μαθαίνουμε ότι η Συνθήκη του Κιουτσούκ – Καϊναρτζή ήταν ευνοϊκή για τους Έλληνες και κυρίως για τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου. Τα καράβια τους μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα με ρώσικη σημαία.
Όμως υπάρχει η διαφορετική  άποψη ότι οι Έλληνες των παροικιών στη Ρωσία μέχρι κάποιο βαθμό εξυπηρετούσαν τα σχέδια της τσαρικής Ρωσίας για το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη διείσδυση των ρωσικών κεφαλαίων στην Ανατολή . Συγχρόνως όμως βοηθούσαν και τα αγγλικά και τα γαλλικά κεφάλαια να διεισδύσουν στη Ρωσία
Δεν αμφισβητείται η ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας αλλά αυτή θα πρέπει να εξετάζεται σε σχέση με τις παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας που δεν ήταν αναπτυγμένες  και κατά πόσο συνέβαλε στο να δημιουργηθεί και να ανδρωθεί μια ελληνική  αστική τάξη.  Αυτό που συνέβη ήταν ο μονομερής προσανατολισμός των ελληνικών κεφαλαίων στην θάλασσα πνίγοντας κάθε άλλη αναπτυξιακή και παραγωγική προσπάθεια. . Ενδεικτική  είναι  η παρακμή διαφόρων κέντρων μεταποίησης των τοπικών προϊόντων (Αμπελάκια, Ζαγορά κ.α). Η Ελλάδα δεν χρειαζόταν εκβιομηχάνιση.
Τον 18ο αιώνα πολλοί Έλληνες αποφάσισαν να ξενιτευτούν  και να αποκτήσουν χρήματα και πλούτη. Στην ξενιτιά γίνονταν πάροικοι και σιγά σιγά άλλαζαν οικονομική και κοινωνική θέση, γίνονταν αστοί. Αυτό ήταν το όνειρό τους , ο στόχος τους(π.χ. ο Σίμων Σίνας ύστερα από τα Ορλωφικά ήταν ένα ραγιάς κατεστραμμένος έμπορος  από τη Μοσχόπολη. Βρέθηκε στην αυλή του Φραγκίσκου του Α΄, ο οποίος , μετά από 35 χρόνια προσφοράς υπηρεσιών στο αυστριακό κράτος, τον έχρισε βαρώνο).
Οι έλληνες των παροικιών λοιπόν γίνονταν αστοί και το κεφάλαιο που συγκέντρωναν  δημιουργούσε  τις προϋποθέσεις να δημιουργηθεί εθνική αστική τάξη στην Ελλάδα. Κινούνταν μέσα σε μια αστική  ευρωπαϊκή κοινωνία αλλά για να μπορέσουν να ξεχωρίσουν έπρεπε να διαμορφώσουν οι ίδιοι εθνικά χαρακτηριστικά.
Αυτό μπορούσαν να το πετύχουν με την καλλιέργεια της εθνικής αστικής κουλτούρας και την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων προς τη μεριά της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Τα συμφέροντα αυτά όμως δεν ήταν ανεξάρτητα από το αποικιακό εμπόριο και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που το ασκούσαν ανατολικά.
Ο στόχος τους ήταν να μετατρέψουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους  και την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέσα στην οποία υπαγόταν σε χώρο του υπανάπτυκτου καπιταλισμού. Ουσιαστικά τους ενδιέφερε η παραγωγή πρώτων υλών, κυρίως αγροτικών, απαραίτητων στο ευρωπαϊκό εμπόριο.  Επομένως  ο στόχος τους δεν ήταν η ανάπτυξη αλλά η υπανάπτυξη , διότι η ιδιαίτερη πατρίδα τους εξακολουθούσε να είναι  εξαρτημένη και από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και τα συμφέροντά τους στην περιοχή.
Για τους λόγους αυτούς ο ελληνικός αστικός πολιτισμός και η αστική ιδεολογία καλλιεργήθηκαν στις κοινότητες των παροικιών του 18ου και του 19ου αιώνα , δηλαδή εκτός του κυρίως  ελλαδικού χώρου. Αυτό είχε ως συνέπεια να πρωταρχίσει στις παροικίες ο νεοελληνικός διαφωτισμός, πνευματική κίνηση για την αφύπνιση των υπόδουλων  Ελλήνων. Αυτή η κίνηση όμως δεν είχε ενιαίο χαρακτήρα διότι οι διαφωτιστές δεν εκφράζανε όλοι την ίδια κοινωνική δύναμη. Οι μεγαλέμποροι, οι πλοιοκτήτες, οι τραπεζίτες δεν ήθελαν ταραχές , αναστατώσεις και ανακατατάξεις διότι πηγή του πλούτου τους ήταν τα εμπορεύματα που έρχονταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Συγχρόνως όμως  θεμελιώνονταν οι βάσεις για τη δημιουργία καινούριων ιδεολογικών ρευμάτων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Δρούσαν και ιδεολόγοι του ελληνικού αστισμού που διαφοροποιούνταν μεταξύ τους αλλά και με τους μεγαλεμπόρους. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Ρήγα Φεραίου ,ο οποίος όρθωσε το ανάστημά του όχι μόνο απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και στις ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις και σε όσους τις στήριζαν σε κάθε περιοχή. Η δολοφονία του έγινε με τη συνεργασία παροίκων μεγαλεμπόρων, ευρωπαϊκών  κυβερνήσεων και της Πύλης.
Επομένως  άλλο τι ήθελαν και άλλο τι συνέπειες είχε αυτό που ήθελαν. Αυτό φάνηκε κυρίως μετά την Επανάσταση του 1821 καθώς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος δεν οδηγήθηκε σε αστική , δημοκρατική ανάπτυξη.
Γιατί συνέβη αυτό;
Διότι οι πλούσιοι πάροικοι με τη δράση τους δεν φρόντιζαν για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της Ελλάδας και την οικονομική της ανεξαρτησία. Ενδιαφέρονταν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του βιομηχανικού πλέον κεφαλαίου. Εξασφάλιζαν φτηνές πρώτες ύλες , τις προωθούσαν στις αγορές των ευρωπαϊκών μητροπόλεων και από εκεί στα εργοστάσια για τη μεταποίησή τους. Στη συνέχεια αναζητούσαν προνομιακές αγορές για τα βιομηχανικά προϊόντα και με αυτό τον τρόπο στήριζαν όχι την ελληνική οικονομία αλλά την παγκόσμια αποικιοκρατική και καπιταλιστική αγορά. Αυτοί πλούτιζαν όχι η πατρίδα .
Οι συνέπειες αυτής της τακτικής φάνηκαν στην μετεπαναστατική Ελλάδα με την υποστήριξη της μιας ή της άλλης ξένης δύναμης και την επιβολή της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας. Στο μεταξύ η εμπορική ναυτιλία συνέχιζε την ανάπτυξή της σε βάρος όλων των άλλων κλάδων της εθνικής οικονομίας της νεοελληνικής κοινωνίας. Τα όποια βιομηχανικά κέντρα παρακμάζουν γιατί έτσι επιτάσσει το συμφέρον της μιας ή της άλλης ξένης δύναμης. Παράδειγμα η ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας το 1841 που συνδέεται με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και  με την  Αγγλία, τη μεγαλύτερη αποικοκρατική δύναμη της εποχής. Γι αυτό άλλωστε βασικός μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας είναι  το αγγλικό κεφάλαιο και ακολουθούν  οι Γεώργιος Σταύρος (πάροικος Βιέννης), οικογένεια Σίνα( πάροικοι Αυστρίας), Γ. Αντωνόπουλος(πάροικος Τεργέστης), Νικ. Ζωσιμάς (πάροικος Ρωσίας), Τοσίτσας ( πάροικος Αλεξάνδρειας) κ.α.
Οι αρνητικές συνέπειες από τη μονόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μπορούσαν να φανούν λιγότερο αρνητικές και να μειωθεί η σημασία τους με τις διάφορες  «αγαθοεργίες και κοινωφελείς» δραστηριότητες των παροίκων, αυτών που ονομάστηκαν Εθνικοί Ευεργέτες.
Το παροικιακό κεφάλαιο  προσανατολίστηκε στην ανάπτυξη της θαλάσσιας βιομηχανίας γιατί τη θεωρούσε υλική βάση του νεοελληνικού κράτους, το οποίο με τη σειρά του εξελισσόταν σε πολιτικό φορέα της συνεργασίας της ελληνικής αστικής τάξης με την παγκόσμια αποικοκρατία. Ουσιαστικά ο παροικιακός ελληνισμός συνδέθηκε με το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο. Και αυτό πάλι ήταν συνδεμένο με την παραγωγική διαδικασία του βιομηχανικού κεφαλαίου. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που επέζησαν και αναπτύχθηκαν οι παροικίες δίπλα στα μεγάλα λιμάνια αλλά γιγαντώθηκαν όσες βρίσκονταν στις αγορές του βιομηχανικού κεφαλαίου στην Ανατολή.
Σε αυτές τις συνθήκες οι Έλληνες πάροικοι έπαιζαν το ρόλο της αστικής τάξης σε μια σειρά βαλκανικές επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  και στην Αίγυπτο και γι’ αυτό προστατεύονταν και είχαν προνόμια.
Το ερώτημα είναι αν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των επαρχιών αυτών ή τα συμφέροντα των αποικιοκρατών  και γιατί οι αποικιοκράτες είχαν ανάγκη την ελληνική παροικιακή αστική τάξη.
Η απάντηση στο ερώτημα είναι ότι ο πάροικος λειτουργούσε με διττό και αντιφατικό ρόλο. Από τη μια μεριά αποδεσμεύεται από τη ντόπια αγορά της πατρίδας του και από την άλλη εξαρτάται από το ελλαδικό κεφάλαιο. ( π.χ. Τοσίτσας, Σκαραμαγκάς κ.α βρίσκονται σε πολύ ευνοϊκή θέση εξ αιτίας των προνομίων που τους είχε παραχωρήσει ο Μωχάμετ Άλη που συνεργαζόταν μαζί τους όχι μόνο για την εκμετάλλευση της αιγυπτιακής γης αλλά και των φελλάχων.)
Από τον 18οαι. έως και τον 19ο συντελούνται τεράστιες αλλαγές στους έλληνες παροίκους, γιατί μεγάλες είναι και οι αλλαγές και οι εξελίξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική  οικονομία και συμπεριφορά. Ο νεοέλληνας πάροικος του 19ου αι. ενδιαφέρεται εκτός των άλλων και για την αστική – δημοκρατική οργάνωση του κράτους καθώς  αυτή ήταν μια αξία ανερχόμενη σε παγκόσμια κλίμακα.
Συγχρόνως προβάλλεται η ανάγκη δημιουργίας , προβολής και επιβολής  μιας παροικιακής ιδεολογίας για να προωθήσει το «μεγάλο ιστορικό προορισμό της»,  η οποία διαμόρφωσε καταλυτικά τον ψυχισμό του πάροικου « εθνικού ευεργέτη» και τον έκανε να διαθέτει ένα μέρος της περιουσίας του για πολιτισμικά κοινωφελή έργα στην Ελλάδα και στις παροικίες. Πίστευαν δηλαδή ότι βοηθούν στην εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού και υποστήριζαν την επέκταση του ελληνισμού με την πολιτική της «Μεγάλης Ιδέας» κυρίως μέσα από την επικράτηση παντού του ελληνοορθόδοξου χριστιανικού πνεύματος. Στην ουσία επέβαλαν όχι μόνο την οικονομική τους κυριαρχία αλλά και την πνευματική , πολιτιστική , ιδεολογική  τόσο στους κατοίκους  του ελλαδικού χώρου όσο και σε εκείνους των παροικιών  – ελλήνων και ντόπιων.  Το όνειρό τους να  εξισωθεί κάποτε η Ελλάδα με την Ευρώπη , δηλαδή με τις αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης και να παίξει σημαντικό ρόλο στο χώρο της Εγγύς Ανατολής. Η Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Και πάλι όμως  αυτά τα κοινωφελή έργα και η οικονομική ευμάρεια των πλουσίων ελλήνων  δεν βοήθησαν  στην ανάπτυξη της οικονομίας ούτε στην καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής στο εσωτερικό της Ελλάδας. Το αντίθετο συνέβη.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου στην Ελλάδα παρατηρείται έξαρση του μεταναστευτικού φαινομένου προς τις ΗΠΑ. Είναι η εποχή που ο καπιταλισμός περνάει στη φάση του ιμπεριαλισμού με τη δημιουργία μονοπωλίων, χρηματιστικού κεφαλαίου, εξαγωγές κεφαλαίων και οι πολυεθνικές ενώσεις μοιράζουν την παγκόσμια αγορά και τα παγκόσμια εδάφη ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Γιατί λοιπόν μεταναστεύουν οι Έλληνες;
Διότι  η ελληνική οικονομία δεν αναπτύχθηκε ποτέ ανεξάρτητα από τις ξένες δυνάμεις και τα ξένα κεφάλαια. Η δραστηριότητα των πλούσιων παροίκων  και οι επιρροές  τους στην Ελλάδα βοήθησαν  να γίνει  μια χώρα υποτελής στο ξένο κεφάλαιο με καπιταλιστική υπανάπτυξη , της οποίας η παραγωγική διαδικασία είχε σχέση με το τι ήθελαν και τι δεν ήθελαν οι ξένες δυνάμεις και όχι οι ανάγκες των ανθρώπων αυτού του τόπου, ο ίδιος ο τόπος. Η Ελλάδα έγινε αποικιακό εξάρτημα των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών. Η ελληνική  κοινωνία και η  αγορά παραδόθηκαν  στις χώρες αυτές.  Η ανεργία και οι άθλιες συνθήκες ζωής των λαϊκών στρωμάτων στις πόλεις και των αγροτών στην επαρχία  οδηγούν στη μαζική μετανάστευση  τους , στην ουσία στην εξαγωγή φτηνής εργατικής δύναμης   και αυτό το φαινόμενο οδηγεί σε όξυνση της υπανάπτυξης της ελληνικής αγοράς και σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση της από το ξένο κεφάλαιο.
Η εισαγωγή ξένων κεφαλαίων και η σύναψη απανωτών δανείων ειδικά το διάστημα 1880 -1914 φέρουν τη σφραγίδα των πλούσιων ελλήνων παροίκων ή ανθρώπων του περιβάλλοντός τους, οι οποίοι πρωτοστάτησαν όχι μόνο στο δανεισμό της χώρας από τους ξένους αλλά και από τους ίδιους παίζοντας το ίδιο ρόλο με αυτούς. Δεν τους ενδιέφερε η ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και η δημιουργία μιας ανεξάρτητης και δημοκρατικής χώρας αλλά τα συμφέροντά τους που ήταν δεμένα με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο.

Η ίδια ιστορία συνεχίζεται και στις μέρες μας. Ο τύπος και τα διάφορα μέσα προβάλλουν δωρεές και έργα των σύγχρονων «ευεργετών» , βιομηχάνων, εφοπλιστών, εταιρειών και λοιπών.  Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η καθιέρωση Ημέρας μνήμης των Ευεργετών .
Τα ονόματα τους  τόσο των παλαιότερων όσο και των νεότερων, είναι γνωστά .Δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν.  Η ιστορία τους  όμως και το έργο τους πρέπει να διαβαστούν  κάτω από τους μεγάλους τίτλους  με τους οποίους  μας τους παρουσιάζουν  και μας τους επιβάλουν χρόνια και χρόνια , απομυθοποιημένοι και απογυμνωμένοι από το περίβλημα της αίγλης που η κυρίαρχη ιδεολογία τους έχει ντύσει.
Ας  προβληματιστεί ο καθένας  ποιοι είναι όλοι αυτοί που ανέλαβε η πολιτεία να τιμήσει, πώς έκαναν τις περιουσίες τους, τι επιδιώκουν κάνοντας μια δωρεά, κοινωφελή έργα και αγαθοεργίες, τι θέλουν να κρύψουν, τι θέλουν να πετύχουν .
Ας αναλογιστεί τις σχέσεις τους με την εξουσία, τις δυνάμεις καταστολής, τη στάση τους στις  κρίσιμες ιστορικές στιγμές .

Η προσέγγιση του θέματος  και οι απόψεις που αναπτύχθηκαν  σε πολύ γενικές γραμμές έχουν ως βάση την ανάλυση του Νίκου Ψυρούκη στο βιβλίο Το Νεοελληνικό Παροικιακό φαινόμενο, εκδόσεις Επικαιρότητα 1983.

ΚΕΡΚΥΡΑ- Απάντηση στο θράσος και στην κοινωνική αναλγησία της δημοτικής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ

 Απάντηση στο θράσος και στην κοινωνική αναλγησία της δημοτικής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ

Αν και η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι οι καταγγελίες της Λαϊκής Επιτροπής Αλεπούς-Καναλίων, στερούνται σοβαρότητας, εμείς από την άλλη θεωρούμε ότι η απάντηση του δημάρχου του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς είναι πολύ σοβαρή! Αυτό γιατί είναι δηλωτική της βάρβαρης πολιτικής που ακολουθούν απέναντι στους αδυνάτους και του χαδιού τους απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες. 

Επίσης, είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη η λογική του κοινωνικού αυτοματισμού που προωθεί τόσο η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η διοίκηση της ΔΕΥΑΚ. Προσπαθούν να στρέψουν συμπολίτες μας, που μπορούν ακόμα να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς την επιχείρηση απέναντι σε εκείνους, που αδυνατούν να έχουν ακόμα και ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι τους και βεβαίως δε μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Λες και φταίνε οι ίδιοι που είναι άνεργοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι και όχι οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που στηρίζει η δημοτική αρχή και μας έχουν φέρει σε αυτή την άθλια κατάσταση. Λες και φταίνε οι ίδιοι για τις "μαύρες τρύπες" της ΔΕΥΑΚ και όχι οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών που θέλουν την επιχείρηση "νεροκουβαλητή" των μεγαλοεπιχειρηματιών, προωθώντας παράλληλα την ιδιωτικοποίησή της! Λες και αν αφαιρεθεί το υδρόμετρο από το σπίτι ενός ανέργου θα κερδίσει κάτι η επιχείρηση ή οι υπόλοιποι καταναλωτές! Αλήθεια κύριε δήμαρχε, ποιος συμπολίτης μας βρίσκει σωστό το να μένει χωρίς νερό κάποιος άλλος συμπολίτης μας-γείτονάς μας, που επειδή είναι άνεργος, πολύ φτωχός, δε μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη του; Γιατί τιμωρείτε με αυτόν τον τρόπο κάποιον που είναι άνεργος, χωρίς να το θέλει; 

Και όλα αυτά για να μένουν στο απυρόβλητο οι μεγαλοοφειλέτες, όπως π.χ. οι μεγαλοξενοδόχοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν το νερό για να πλουτίζουν. Χρειάζεται θράσος και κοινωνική αναλγησία για να ισχυρίζεται κανείς ότι μεγαλοξενοδόχοι, που βγάζουν κέρδη εκατομμυρίων ευρώ και με τη χρήση του νερού, κάνοντας απλώς μία ρύθμιση, "καθαρίζουν" με τα τεράστια χρέη τους προς τη ΔΕΥΑΚ, την ίδια στιγμή που οι απλήρωτοι ξενοδοχοϋπάλληλοι στα ξενοδοχεία τους δε μπορούν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και έτσι και προς τη ΔΕΥΑΚ. Χρειάζεται θράσος και κοινωνική αναλγησία για να καλούν τους ανέργους και τους χαμηλοσυνταξιούχους να κάνουν ρύθμιση την ίδια στιγμή που αυτοί οι συμπολίτες μας δε μπορούν να καλύψουν ούτε τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους. Χρειάζεται θράσος και κοινωνική αναλγησία για να βγαίνει ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ και να δηλώνει δημόσια (σε βραδινή ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή τοπικού σταθμού), ότι η επιχείρηση παρέγραψε χρέη μερικών εκατομμυρίων ευρώ από μεγαλοξενοδόχους, επειδή λέει δε μπορούσε να τους βρει!!! Αλήθεια κύριε δήμαρχε της "αριστερής" δημοτικής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και κύριοι της διοίκησης της ΔΕΥΑΚ, γιατί δε μειώνεται την τιμή της οικιακής κατανάλωσης και δεν αυξάνεται την τιμή της κατανάλωσης, όσων χρησιμοποιούν το νερό για να κερδίζουν;

Απαιτούμε και προειδοποιούμε για άλλη μια φορά τη διοίκηση της ΔΕΥΑΚ και τη δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ να επανατοποθετήσουν ΤΩΡΑ τα υδρόμετρα, που αφαιρέθηκαν και να αποκαταστήσουν την παροχή νερού σε ΟΛΑ τα σπίτια χωρίς καμία επιβάρυνση, καθώς και να σταματήσουν οποιεσδήποτε αφαιρέσεις υδρομέτρων έχουν σχεδιάσει.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!

Επίσης, καλούμε τους συμπολίτες μας να σταθούν με ταξική αλληλεγγύη και να επικοινωνήσουν με τη Λαϊκή Επιτροπή Αλεπούς-Καναλίων ή την Επιτροπή Αλληλεγγύης του νησιού μας, ώστε να συγκεντρωθούν τρόφιμα, που χρειάζονται κάποιοι από τους παραπάνω συμπολίτες μας και τους οποίους η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να τιμωρήσει με αυτό το επαίσχυντο μέτρο.