Είναι γνωστή στους αναγνώστες η απέχθεια που τρέφει αυτό το ιστολόγιο προς κάθε μορφή συνωμοσιολογίας. Gogito ergo sum θα πει σκέφτομαι άρα υπάρχω,
μόνο που για να έχει νόημα η σκέψη πρέπει να είναι υγιής. Ως παλιός
σκακιστής δε, δεν θα μπορούσα να μην υιοθετήσω την συμβουλή του μεγάλου
κουβανού πρωταθλητή τού σκακιού Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, σύμφωνα με τον
οποίο "όταν σε μια θέση δεν ξέρετε τι να παίξετε, παίξτε ό,τι σας
υποδεικνύει η υγιής σκέψη". Έχοντας κατα νου, λοιπόν, ότι επ' ουδενί
είναι δυνατόν να συμβαδίσουν συνωμοσιολογία και υγιής σκέψη, επιτρέψτε
μου σήμερα να προσεγγίσω την επικείμενη επίσκεψη στην Αθήνα τού τούρκου
προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν.
Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: τί έρχεται να κάνει ο Ερντογκάν στην Αθήνα; Την Ελλάδα την έχει ήδη επισκεφθεί εδώ και εφτάμισυ χρόνια, επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, για να πάρει μέρος στην ιδρυτική σύνοδο του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στις 15 Μαΐου 2010. Για όσους δεν θυμούνται λεπτομέρειες, να θυμίσω ότι τότε ο Ερντογκάν είχε υπογράψει στο Βιβλίο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, δηλώνοντας περιχαρώς ότι "αισθάνομαι μεγάλη τιμή που θα μπορέσω να γράψω το όνομά μου στο βιβλίο αυτό, να βάλω κι εγώ την υπογραφή μου σε έναν κόσμο ειρήνης". Τώρα τί έρχεται να κάνει; Να δει την Ακρόπολη, όπως έγραψαν κάποιες εφημερίδες;
Κατ' αρχάς, πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά το διήμερο 13-14 Μαρτίου 2017, ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έκανε ένα ταξίδι-αστραπή στις ΗΠΑ, προκειμένου να συναντηθεί όχι μόνο με τον ομόλογό του Ρεξ Τίλλερσον (αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό) αλλά και με τον επί κεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, τον αντιστράτηγο ε.α. Χέρμπερτ Ραίυμοντ ΜακΜάστερ. Σύμφωνα με το Βήμα, ο Νίκος Κοτζιάς "πετάχτηκε" ένα διημερο στις ΗΠΑ για να βολιδοσκοπήσει την κυβέρνηση Τραμπ. Αναρωτιέμαι τι είδους βολιδοσκόπηση μπορεί να κάνει κάποιος συζητώντας με τον επί κεφαλής τού συμβουλίου ασφαλείας. Ποιος βολιδοσκοπεί ποιον;
Φυσικά, θυμόμαστε όλοι το ταξίδι που έκανε τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ ο έλληνας πρωθυπουργός, συνοδευόμενος πάντα από τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος έκανε τις δικές του επαφές όση ώρα ο Αλέξης Τσίπρας τα έλεγε με τον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν ξέρω, όμως, πόσοι θυμόμαστε ότι πέντε μόλις ημέρες μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, ο έλληνας υπουργός εξωτερικών πετάχτηκε για ένα διήμερο (23-24/10/2017) στην Άγκυρα, για να συναντηθεί με τον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου αλλά και με τον ίδιο τον Ερντογκάν. Όλως συμπτωματικώς δε, ο Κοτζιάς κουβαλούσε στις βαλίτσες του και μια πρόσκληση του έλληνα προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου προς τον Ερντογκάν για να επισκεφθεί την Αθήνα. Μεθαύριο, λοιπόν, ο τούρκος πρόεδρος καταφθάνει ως αποδεχόμενος την πρόσκληση Παυλόπουλου.
Κι ενώ αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, πάμε να κάνουμε μερικές σκέψεις, προσέχοντας μην εκτραπούμε σε συνωμοσιολογία.
Το βασικό δεδομένο που πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι η διαρκής επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ο Τραμπ. Η δημιουργία του χάσματος στις σχέσεις των δυο χωρών και η διαρκής διαστολή του έχει πολλές αιτίες και αφορμές: προκλητική συμπεριφορά των σωματοφυλάκων του Ερντογκάν στο έδαφος των ΗΠΑ, πολιτειακή στήριξη των κούρδων με πολεμικό υλικό, "πλάτες" της Τουρκίας σε φανατικούς ισλαμιστές, σύλληψη του ευνοούμενου της οικογένειας Ερντογκάν Ριζά Ζαράμπ μόλις πάτησε στις ΗΠΑ, αγορά των ρωσσικών S-400 εκ μέρους της Τουρκίας, άρνηση της Ουάσινγκτον να συλλάβει και να εκδώσει στην Άγκυρα τον Φετουλλάχ Γκιουλέν κλπ. Κερασάκι σε όλα αυτά στάθηκε η αποκάλυψη ότι ο -ήδη απομακρυνθείς- σύμβουλος ασφαλείας τού Τραμπ Μάικλ Φλυν είχε δωροδοκηθεί με 500.000 δολλάρια για να προωθεί στις ΗΠΑ τις τουρκικές θέσεις σε καίρια για την τουρκική πολιτική ζητήματα.
Επειδή, λοιπόν, αποτελεί συχνό φαινόμενο στην πολιτική οι μεν ηγέτες δυο χωρών να πουλάνε τσαμπουκά ο ένας στον άλλον για εσωτερική κατανάλωση ενώ οι διπλωματικές υπηρεσίες και των δυο ψάχνουν στο παρασκήνιο πεδίο εξομάλυνσης των σχέσεων, το σιστορικό πλαίσιο που προαναφέραμε, σε συνδυασμό με την ανακατωσούρα που προκαλεί η τουρκοπολιτειακή κόντρα, δικαιολογεί απόλυτα την γέννηση υποψιών ότι η Ελλάδα παίζει τον ρόλο τού μεσάζοντα στην επαναπροσέγγιση των ΗΠΑ με την Τουρκία.
Από την άλλη πάλι, τι μπορεί να κουβεντιάσει η ελληνική κυβέρνηση με τον Ερντογκάν; Για την "Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης" ή για την απόδοση των αρπαγμένων περιουσιών των ελληνικής καταγωγής κατοίκων τής Πόλης; Για την ανέγερση τζαμιών στην Ελλάδα ή για την αποκατάσταση των χριστιανικών εκκλησιών που οι τούρκοι έχουν μετατρέψει σε τζαμιά; Για την ΑΟΖ του Καστελλόρριζου ή για τις τουρκικές διεκδικήσεις επί ελληνικών νησιών ακόμη και στα νότια της Κρήτης; Για τους ψευτομουφτήδες της Θράκης ή για την σφραγισμένη σχολή της Χάλκης; Για την θεσμοθέτηση τουρκόφωνων σχολείων σε ελληνικό έδαφος ή για την απαγόρευση λειτουργίας ελληνόγλωσσων σχολείων στην Ίμβρο και την Τένεδο; Ή μήπως για την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης;
Το μόνο που μπορεί να κουβεντιάσει η ελληνική κυβέρνηση με τον Ερντογκάν, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εξουσία και στις δυο χώρες με την δημοκρατία. Εδώ, οι συμβουλές τού τούρκου προέδρου για το πώς πρέπει να γίνεται η εμπέδωση των δημοκρατικών διαδικασιών στους πολίτες μπορούν να θεωρηθούν από χέρι ανεκτίμητες. Οι χιλιάδες των πολιτικών του αντιπάλων που έχει στείλει στις φυλακές ο νεόκοπος σουλτάνος, αποτελούν εγγύηση για την αποτελεσματικότητά τους.
Ας σοβαρευτούμε πριν κλείσουμε. Τα μυαλά που κουμαντάρει ο θεοσεβούμενος δημοκράτης τούρκος πρόεδρος δεν επιτρέπουν την παραμικρή αισιοδοξία για αίσιο αποτέλεσμα σε ο,τιδήποτε κι αν συζητηθεί κατά την διάρκεια της παραμονής του στην χώρα μας. Βέβαια, όταν κάνω λόγο για "αίσιο αποτέλεσμα", εννοώ σε θέματα που αφορούν τις δυο χώρες μας. Για θέματα που αφορούν και τις ΗΠΑ... αυτό είναι άλλο θέμα.
Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: τί έρχεται να κάνει ο Ερντογκάν στην Αθήνα; Την Ελλάδα την έχει ήδη επισκεφθεί εδώ και εφτάμισυ χρόνια, επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, για να πάρει μέρος στην ιδρυτική σύνοδο του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στις 15 Μαΐου 2010. Για όσους δεν θυμούνται λεπτομέρειες, να θυμίσω ότι τότε ο Ερντογκάν είχε υπογράψει στο Βιβλίο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, δηλώνοντας περιχαρώς ότι "αισθάνομαι μεγάλη τιμή που θα μπορέσω να γράψω το όνομά μου στο βιβλίο αυτό, να βάλω κι εγώ την υπογραφή μου σε έναν κόσμο ειρήνης". Τώρα τί έρχεται να κάνει; Να δει την Ακρόπολη, όπως έγραψαν κάποιες εφημερίδες;
 |
| Νίκος Κοτζιάς - Χέρμπερτ Ραίυμοντ ΜακΜάστερ (Ουάσινγκτον, 14/3/2017) |
Κατ' αρχάς, πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά το διήμερο 13-14 Μαρτίου 2017, ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έκανε ένα ταξίδι-αστραπή στις ΗΠΑ, προκειμένου να συναντηθεί όχι μόνο με τον ομόλογό του Ρεξ Τίλλερσον (αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό) αλλά και με τον επί κεφαλής του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, τον αντιστράτηγο ε.α. Χέρμπερτ Ραίυμοντ ΜακΜάστερ. Σύμφωνα με το Βήμα, ο Νίκος Κοτζιάς "πετάχτηκε" ένα διημερο στις ΗΠΑ για να βολιδοσκοπήσει την κυβέρνηση Τραμπ. Αναρωτιέμαι τι είδους βολιδοσκόπηση μπορεί να κάνει κάποιος συζητώντας με τον επί κεφαλής τού συμβουλίου ασφαλείας. Ποιος βολιδοσκοπεί ποιον;
Φυσικά, θυμόμαστε όλοι το ταξίδι που έκανε τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ ο έλληνας πρωθυπουργός, συνοδευόμενος πάντα από τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος έκανε τις δικές του επαφές όση ώρα ο Αλέξης Τσίπρας τα έλεγε με τον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν ξέρω, όμως, πόσοι θυμόμαστε ότι πέντε μόλις ημέρες μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, ο έλληνας υπουργός εξωτερικών πετάχτηκε για ένα διήμερο (23-24/10/2017) στην Άγκυρα, για να συναντηθεί με τον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου αλλά και με τον ίδιο τον Ερντογκάν. Όλως συμπτωματικώς δε, ο Κοτζιάς κουβαλούσε στις βαλίτσες του και μια πρόσκληση του έλληνα προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου προς τον Ερντογκάν για να επισκεφθεί την Αθήνα. Μεθαύριο, λοιπόν, ο τούρκος πρόεδρος καταφθάνει ως αποδεχόμενος την πρόσκληση Παυλόπουλου.
Κι ενώ αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, πάμε να κάνουμε μερικές σκέψεις, προσέχοντας μην εκτραπούμε σε συνωμοσιολογία.
Το βασικό δεδομένο που πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι η διαρκής επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα ο Τραμπ. Η δημιουργία του χάσματος στις σχέσεις των δυο χωρών και η διαρκής διαστολή του έχει πολλές αιτίες και αφορμές: προκλητική συμπεριφορά των σωματοφυλάκων του Ερντογκάν στο έδαφος των ΗΠΑ, πολιτειακή στήριξη των κούρδων με πολεμικό υλικό, "πλάτες" της Τουρκίας σε φανατικούς ισλαμιστές, σύλληψη του ευνοούμενου της οικογένειας Ερντογκάν Ριζά Ζαράμπ μόλις πάτησε στις ΗΠΑ, αγορά των ρωσσικών S-400 εκ μέρους της Τουρκίας, άρνηση της Ουάσινγκτον να συλλάβει και να εκδώσει στην Άγκυρα τον Φετουλλάχ Γκιουλέν κλπ. Κερασάκι σε όλα αυτά στάθηκε η αποκάλυψη ότι ο -ήδη απομακρυνθείς- σύμβουλος ασφαλείας τού Τραμπ Μάικλ Φλυν είχε δωροδοκηθεί με 500.000 δολλάρια για να προωθεί στις ΗΠΑ τις τουρκικές θέσεις σε καίρια για την τουρκική πολιτική ζητήματα.
Επειδή, λοιπόν, αποτελεί συχνό φαινόμενο στην πολιτική οι μεν ηγέτες δυο χωρών να πουλάνε τσαμπουκά ο ένας στον άλλον για εσωτερική κατανάλωση ενώ οι διπλωματικές υπηρεσίες και των δυο ψάχνουν στο παρασκήνιο πεδίο εξομάλυνσης των σχέσεων, το σιστορικό πλαίσιο που προαναφέραμε, σε συνδυασμό με την ανακατωσούρα που προκαλεί η τουρκοπολιτειακή κόντρα, δικαιολογεί απόλυτα την γέννηση υποψιών ότι η Ελλάδα παίζει τον ρόλο τού μεσάζοντα στην επαναπροσέγγιση των ΗΠΑ με την Τουρκία.
Από την άλλη πάλι, τι μπορεί να κουβεντιάσει η ελληνική κυβέρνηση με τον Ερντογκάν; Για την "Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης" ή για την απόδοση των αρπαγμένων περιουσιών των ελληνικής καταγωγής κατοίκων τής Πόλης; Για την ανέγερση τζαμιών στην Ελλάδα ή για την αποκατάσταση των χριστιανικών εκκλησιών που οι τούρκοι έχουν μετατρέψει σε τζαμιά; Για την ΑΟΖ του Καστελλόρριζου ή για τις τουρκικές διεκδικήσεις επί ελληνικών νησιών ακόμη και στα νότια της Κρήτης; Για τους ψευτομουφτήδες της Θράκης ή για την σφραγισμένη σχολή της Χάλκης; Για την θεσμοθέτηση τουρκόφωνων σχολείων σε ελληνικό έδαφος ή για την απαγόρευση λειτουργίας ελληνόγλωσσων σχολείων στην Ίμβρο και την Τένεδο; Ή μήπως για την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης;
 |
| Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν - Προκόπης Παυλόπουλος (Κωνσταντινούπολη, 22/5/2017) |
Το μόνο που μπορεί να κουβεντιάσει η ελληνική κυβέρνηση με τον Ερντογκάν, είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εξουσία και στις δυο χώρες με την δημοκρατία. Εδώ, οι συμβουλές τού τούρκου προέδρου για το πώς πρέπει να γίνεται η εμπέδωση των δημοκρατικών διαδικασιών στους πολίτες μπορούν να θεωρηθούν από χέρι ανεκτίμητες. Οι χιλιάδες των πολιτικών του αντιπάλων που έχει στείλει στις φυλακές ο νεόκοπος σουλτάνος, αποτελούν εγγύηση για την αποτελεσματικότητά τους.
Ας σοβαρευτούμε πριν κλείσουμε. Τα μυαλά που κουμαντάρει ο θεοσεβούμενος δημοκράτης τούρκος πρόεδρος δεν επιτρέπουν την παραμικρή αισιοδοξία για αίσιο αποτέλεσμα σε ο,τιδήποτε κι αν συζητηθεί κατά την διάρκεια της παραμονής του στην χώρα μας. Βέβαια, όταν κάνω λόγο για "αίσιο αποτέλεσμα", εννοώ σε θέματα που αφορούν τις δυο χώρες μας. Για θέματα που αφορούν και τις ΗΠΑ... αυτό είναι άλλο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου