Μέρες του 1999

Μέρες του 1999, όταν χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών για τη δολοφονική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, ξαναζεί αυτές τις μέρες το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν πολεμικό υλικό από τις βρώμικες αποστολές τους στην περιοχή.
Θυμίζουμε ότι ανάλογο ρόλο έπαιξε τον Οκτώβρη του 2017 το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όπου σχεδιάζεται να δημιουργηθεί μόνιμη βάση ελικοπτέρων και άλλου στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι δεν υπάρχει υποδομή στην Ελλάδα, στρατόπεδο, αεροδρόμιο και λιμάνι, που να μην εντάσσεται στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, μετατρέποντας τη χώρα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση, με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που στη θητεία της έχει απογειώσει την ιμπεριαλιστική εμπλοκή.
Βέβαια, ο ρόλος της Ελλάδας ως «γεωπολιτικού μεντεσέ» των ΗΠΑ δεν περιορίζεται στη φιλοξενία και διευκόλυνση των στρατιωτικών τους δυνάμεων.
Η Ελλάδα αναλαμβάνει αποστολές για την εμπέδωση της αμερικανοΝΑΤΟικής «ασφάλειας» και «σταθερότητας» στη Βαλκανική και την Ανατολική Μεσόγειο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, που επισφραγίστηκε χτες με την έπαρση της ΝΑΤΟικής σημαίας στη γείτονα χώρα.
Ως το παλιότερο κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και ως ο «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ στην προσπάθεια περιορισμού της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια, πρωτοστατεί σε «πολυμερή» σχήματα με μη ΝΑΤΟικά κράτη, όπως η Σερβία, παίζοντας ρόλο «στρατολόγου» στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Και όχι μόνο αυτό: Διαφημίζει την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», την ισχυροποίηση δηλαδή του ΝΑΤΟ στη Βαλκανική έναντι των ανταγωνιστών του, ως παράγοντα «σταθερότητας» και εγγύηση για την ειρήνη στην περιοχή.
Οι αντιδράσεις όμως της Ρωσίας στην ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, διά στόματος μάλιστα του πρέσβη της στην Ελλάδα, μαρτυρούν το εντελώς αντίθετο.
Η Ρωσία προειδοποιεί ότι δεν θα παρακολουθεί με σταυρωμένα χέρια την εδραίωση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την περικύκλωσή της από την αμερικανοΝΑΤΟική πολεμική μηχανή, θεωρώντας «κόκκινη γραμμή» την προσπάθεια προσεταιρισμού της Σερβίας, αλλά και της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης.
Θυμίζουμε ότι η Ρωσία έχει απευθύνει προειδοποιήσεις σε όποια χώρα της περιοχής φιλοξενήσει πυρηνικά όπλα του ΝΑΤΟ, όπως συζητιέται για την Ελλάδα και τη Βόρεια Μακεδονία, ιδιαίτερα μετά τη μονομερή αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συνθήκη για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς, που εγκαινιάζει έναν νέο γύρο έντασης στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας και κλιμάκωσης των πολεμικών προπαρασκευών.
Καθόλου τυχαία, άλλωστε, με επίκεντρο τη Σερβία ξεδιπλώνονται αυτήν την περίοδο μια σειρά ανταγωνιστικά σχέδια στα Βαλκάνια, που περιλαμβάνουν και αλλαγές συνόρων, με κίνδυνο να υπάρξει ντόμινο, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς.
Ξεχωρίζουν τα σχέδια για ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία και η ανταλλαγή εδαφών με τη Σερβία, στο έδαφος του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού που βρίσκεται σε έξαρση, όπως δείχνουν και οι προτροπές στους Αλβανούς του Κοσόβου να προκαλέσουν μια «αλβανική άνοιξη», που «θα ενώσει το αλβανικό έθνος».
Ολα αυτά φανερώνουν ότι καμιά σταθερότητα και καμιά ειρήνη δεν μπορεί να προσφέρει η επέκταση και ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στην περιοχή.
Αντίθετα, αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης και ανασφάλειας για τους λαούς, όπως θα αποδειχτεί πολύ γρήγορα και με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας.
Μέσα σ' αυτό το ζοφερό περιβάλλον των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπου τα μαχαίρια έχουν βγει από τα θηκάρια, ο ζήλος με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, προσδοκώντας οφέλη για το ντόπιο κεφάλαιο, καθιστά τη χώρα μαγνήτη σοβαρών κινδύνων και βάζει σε μεγάλες περιπέτειες τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.
Τώρα είναι η ώρα να ακουστεί ένα πελώριο «όχι» στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας, με ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Αλλά να εκφραστεί το «όχι» και στην κάλπη, με καταδίκη των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων σε δήμους, Περιφέρειες και Ευρωβουλή, που στηρίζουν τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την ελληνική συμμετοχή.