Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος δικαστής, δικηγόρος ή μάντης για να
προβλέψει πως στην εκδίκαση υποθέσεων που υπάρχει θύμα, οι οικείοι του
ενδέχεται να ξεσπάσουν εντός δικαστικών αιθουσών, κατά οποιουδήποτε
θεωρούν εμπλεκόμενο.
Η συνάντηση του πατέρα, της μητέρας, ενός οικείου προσώπου του θανόντος με τον φερόμενο ως θύτη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, είναι από μόνη της βασανιστική. Η ίδια η διαδικασία, σκοπό έχει να απαλύνει με την προσδοκώμενη απόδοση δικαίου τον πόνο του ανθρώπου που θρηνεί ένα αγαπημένο πρόσωπο. Τα πράγματα γίνονται ακόμη σκληρότερα, όταν οι διαδικασίες κρατούν παραπάνω από όσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος. Σκεφτείτε τη Μάγδα Φύσσα που είναι παρούσα στις δικαστικές αίθουσες χρόνια τώρα. Στις πρώτες δικασίμους είχε απέναντί της το δολοφόνο του παιδιού της, έναν αμετανόητο άνθρωπο που είχε το θράσος να την προκαλεί και να την κοιτάζει κατάματα. Ο Ρουπακιάς δεν ξαναπάτησε στη δίκη, παρότι η ίδια είναι πάντα παρούσα.
Δεν είμαστε εδώ για να μετρήσουμε δυνάμεις γονέων, αλλά για να σταθούμε ως άνθρωποι στο πλευρό αυτών των ανθρώπων που βρίσκουν το κουράγιο να ανέβουν τα σκαλιά των δικαστικών μεγάρων και να καταθέσουν μάρτυρες για το παιδί τους. Με κάποιο τρόπο νιώθουν πως το χρωστάνε στο ίδιο.
Δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω στο σπίτι του ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, μετά την ολοκλήρωσης της δίκης των βασανιστών του κι οι γονείς του το γνωρίζουν αυτό καλύτερα από τον καθένα μας. Όμως η αποκατάσταση της αλήθειας, η απόδοση ευθυνών και ο τερματισμός της συγκάλυψης ανθρώπων που ίσως συνέχιζαν την εγκληματική τους δράση στο μέλλον, είναι εξαιρετικά σημαντική.
Στην πολύκροτη δίκη για την υπόθεση Γιακουμάκη οι κατηγορούμενοι δικάζονται , από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων για επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του. Αξίζει βέβαια να σημειώσουμε ότι έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, που εκκρεμεί στην κυρία ανάκριση. Κανείς όμως δεν είδε και δεν γνωρίζει τίποτα για την υπόθεση, στόματα κλειστά.
Στις 8 Φλεβάρη, ημέρα έναρξης της διαδικασίας στο Πλημμελειοδικείο, δεν εμφανίστηκαν δύο βασικοί μάρτυρες. Ένα πρόστιμο 59 ευρώ για τη λιπομαρτυρία και μια ακόμη αναβολή στην αγωνία των οικείων του θύματος. Προς τιμήν της η έδρα, σημείωσε ότι είχε έρθει έτοιμη και διαβασμένη για να δικάσει και άφησε να εννοηθεί πως συναινεί στην αναβολή μόνω για δικονομικούς λόγους.
Η ταλαιπωρία όμως της οικογένειας του Βαγγέλη Γιακουμάκη δεν σταματά εδώ. Ο πρώην διευθυντής της Σχολής στην οποία φοιτούσε, δικάστηκε στο παρελθόν για παράβαση καθήκοντος. Ενω πρωτόδικα καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης , σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε στους έξι μήνες με τριετή αναστολή. Οι γονείς του άτυχου φοιτητή, ήταν παρόντες και σε εκείνη τη δίκη. Ο κατηγορούμενος καθώς έφευγε από το δικαστήριο λέγεται ότι πέρασε από μπροστά τους χαμογελαστός. Ο πατέρας εξέλαβε το χαμόγελο ως ασέβεια και του απάντησε. Ο διευθυντής κατέθεσε μήνυση εναντίον του για προσβολή της τιμής και της υπόληψής του, με αποτέλεσμα ο Ανδρέας Γιακουμάκης να καθίσει σε λίγο καιρό στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Σε πρόταση του εισαγγελέως να εμφανιστούν και οι δύο και να συζητήσουν για να αποσυρθεί η μήνυση, ο Γιακουμάκης αρνήθηκε.
Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε τα πραγματικά περιστατικά, ούτε για να δικάσουμε κανέναν. Το ερώτημά μας είναι όμως, με ποιο θράσος εγκαλείς έναν άνθρωπο που θρηνεί, ακόμη κι αν σε έβρισε με τα πιο αισχρά λόγια; Ποια εξουσία σε κάνει τόσο σίγουρο να ζητάς τα ρέστα μετά από μια ήδη υπάρχουσα δική σου καταδίκη;
Η κοινωνία στέκεται στο πλευρό του πατέρα, ελπίζουμε πως και η δικαιοσύνη θα πράξει το ίδιο, σε μια δίκη που στα αλήθεια θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν τόσο τραγική!
Η συνάντηση του πατέρα, της μητέρας, ενός οικείου προσώπου του θανόντος με τον φερόμενο ως θύτη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, είναι από μόνη της βασανιστική. Η ίδια η διαδικασία, σκοπό έχει να απαλύνει με την προσδοκώμενη απόδοση δικαίου τον πόνο του ανθρώπου που θρηνεί ένα αγαπημένο πρόσωπο. Τα πράγματα γίνονται ακόμη σκληρότερα, όταν οι διαδικασίες κρατούν παραπάνω από όσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος. Σκεφτείτε τη Μάγδα Φύσσα που είναι παρούσα στις δικαστικές αίθουσες χρόνια τώρα. Στις πρώτες δικασίμους είχε απέναντί της το δολοφόνο του παιδιού της, έναν αμετανόητο άνθρωπο που είχε το θράσος να την προκαλεί και να την κοιτάζει κατάματα. Ο Ρουπακιάς δεν ξαναπάτησε στη δίκη, παρότι η ίδια είναι πάντα παρούσα.
Δεν είμαστε εδώ για να μετρήσουμε δυνάμεις γονέων, αλλά για να σταθούμε ως άνθρωποι στο πλευρό αυτών των ανθρώπων που βρίσκουν το κουράγιο να ανέβουν τα σκαλιά των δικαστικών μεγάρων και να καταθέσουν μάρτυρες για το παιδί τους. Με κάποιο τρόπο νιώθουν πως το χρωστάνε στο ίδιο.
Δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω στο σπίτι του ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, μετά την ολοκλήρωσης της δίκης των βασανιστών του κι οι γονείς του το γνωρίζουν αυτό καλύτερα από τον καθένα μας. Όμως η αποκατάσταση της αλήθειας, η απόδοση ευθυνών και ο τερματισμός της συγκάλυψης ανθρώπων που ίσως συνέχιζαν την εγκληματική τους δράση στο μέλλον, είναι εξαιρετικά σημαντική.
Στην πολύκροτη δίκη για την υπόθεση Γιακουμάκη οι κατηγορούμενοι δικάζονται , από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων για επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του. Αξίζει βέβαια να σημειώσουμε ότι έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, που εκκρεμεί στην κυρία ανάκριση. Κανείς όμως δεν είδε και δεν γνωρίζει τίποτα για την υπόθεση, στόματα κλειστά.
Στις 8 Φλεβάρη, ημέρα έναρξης της διαδικασίας στο Πλημμελειοδικείο, δεν εμφανίστηκαν δύο βασικοί μάρτυρες. Ένα πρόστιμο 59 ευρώ για τη λιπομαρτυρία και μια ακόμη αναβολή στην αγωνία των οικείων του θύματος. Προς τιμήν της η έδρα, σημείωσε ότι είχε έρθει έτοιμη και διαβασμένη για να δικάσει και άφησε να εννοηθεί πως συναινεί στην αναβολή μόνω για δικονομικούς λόγους.
Η ταλαιπωρία όμως της οικογένειας του Βαγγέλη Γιακουμάκη δεν σταματά εδώ. Ο πρώην διευθυντής της Σχολής στην οποία φοιτούσε, δικάστηκε στο παρελθόν για παράβαση καθήκοντος. Ενω πρωτόδικα καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης , σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε στους έξι μήνες με τριετή αναστολή. Οι γονείς του άτυχου φοιτητή, ήταν παρόντες και σε εκείνη τη δίκη. Ο κατηγορούμενος καθώς έφευγε από το δικαστήριο λέγεται ότι πέρασε από μπροστά τους χαμογελαστός. Ο πατέρας εξέλαβε το χαμόγελο ως ασέβεια και του απάντησε. Ο διευθυντής κατέθεσε μήνυση εναντίον του για προσβολή της τιμής και της υπόληψής του, με αποτέλεσμα ο Ανδρέας Γιακουμάκης να καθίσει σε λίγο καιρό στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Σε πρόταση του εισαγγελέως να εμφανιστούν και οι δύο και να συζητήσουν για να αποσυρθεί η μήνυση, ο Γιακουμάκης αρνήθηκε.
Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε τα πραγματικά περιστατικά, ούτε για να δικάσουμε κανέναν. Το ερώτημά μας είναι όμως, με ποιο θράσος εγκαλείς έναν άνθρωπο που θρηνεί, ακόμη κι αν σε έβρισε με τα πιο αισχρά λόγια; Ποια εξουσία σε κάνει τόσο σίγουρο να ζητάς τα ρέστα μετά από μια ήδη υπάρχουσα δική σου καταδίκη;
Η κοινωνία στέκεται στο πλευρό του πατέρα, ελπίζουμε πως και η δικαιοσύνη θα πράξει το ίδιο, σε μια δίκη που στα αλήθεια θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν τόσο τραγική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου