Πολύ «κοντά» οι Βρετανοί σε ΝΔ, Παπανδρέου και Κύρκο

ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ «ΦΟΡΕΪΝ ΟΦΙΣ»

ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ «ΦΟΡΕΪΝ ΟΦΙΣ»

Πολύ «κοντά» οι Βρετανοί σε ΝΔ, Παπανδρέου και Κύρκο

Ψεύδη και αναπόδειχτοι ισχυρισμοί σε βάρος του ΚΚΕ

Στον αποχαρακτηρισμό σειράς εγγράφων, για τις πολιτικές εξελίξεις το «εκλογικό» έτος 1977 στην Ελλάδα, προχώρησε η βρετανική κυβέρνηση. Βέβαια, επαναλήφθηκε το γνωστό κόλπο της κατ' επιλογήν δημοσιοποίησης εγγράφων, προκειμένου να αποκρύπτεται ο βρώμικος ρόλος που έπαιζαν και παίζουν οι ιμπεριαλιστές και οι μυστικές τους υπηρεσίες, αναμειγνυόμενες στα εσωτερικά άλλων κρατών. Αλλωστε, «αποδεσμεύτηκαν» έντεκα φάκελοι. Ενας με θέμα τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο και έτερος με τίτλο «Ελληνοτουρκικές σχέσεις: περιορισμοί στην αεροπλοΐα» παραμένουν κλειστοί. Πάντως, δεν κρύβονται οι προτιμήσεις των Αγγλων προς τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα της εποχής, η εκτίμησή τους προς τον Κύρκο και η βεβαιότητά τους ότι θα τα «έβρισκαν» με τον Παπανδρέου.

Σύμφωνα με τα αρχεία του «Φόρεϊν Οφις», η ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλήκέρδισε μια άνετη πλειοψηφία στις εκλογές που της επέτρεπε να προχωρήσει χωρίς μεγάλα προβλήματα στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Οπως προκύπτει, πάντως, από τα έγγραφα του Φόρεϊν Οφις, το Λονδίνο είχε αρχίσει να το απασχολεί η προοπτική της ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να αποτελεί, πρόσκαιρα, «αίνιγμα» για τους Βρετανούς.

Φυσικά, από το στόχαστρο των Βρετανών δεν μπορούσε να λείπει το ΚΚΕ, ενώ αποκαλυπτικές αναφορές υπάρχουν για τα στελέχη του «Εσωτερικού». Περίπου δύο μήνες πριν από τις εκλογές του Νοέμβρη 1977, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα, Μπρουκς Ρίτσαρντς, υπογράμμιζε (3 Οκτωβρίου, 1977, FCO 9/2565):

«Τα δύο Κομμουνιστικά Κόμματα ακολουθούν παρεμφερείς τακτικές στο τοπικό επίπεδο. Δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην ισχυρή εκπροσώπηση στους δήμους και τις κοινότητες, στις επαγγελματικές οργανώσεις και στα συνδικάτα. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις στις διαδηλώσεις. Υποβοηθούνται από τον πολλαπλασιασμό των βιβλιοπωλείων που πωλούν σε φθηνές τιμές φιλολογικά βιβλία από την Ανατολική Ευρώπη, τη συνεχή προσπάθεια του αριστερού Τύπου να ξαναγραφτεί η ιστορία του πολέμου και της εμφύλιας σύρραξης, με έναν τρόπο περισσότερο ευμενή για τα κόμματα αυτά, και από τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού».

Η βρετανική πρεσβεία υποστήριζε ότι το ΚΚΕ ήταν καλύτερα χρηματοδοτούμενο και περισσότερο οργανωμένο, αλλά δεν απέκλειε το «ΚΚΕ Εσωτερικού» να παρέμενε στην πολιτική σκηνή και μετά τις εκλογές και μακροπρόθεσμα να ενίσχυε τη δύναμή του. Παράλληλα, όπως επίτηδες έγραφε - αναπαράγοντας την κατευθυνόμενη προπαγάνδα της εποχής - ο Ρίτσαρντς, τη χρονιά εκείνη στην Αθήνα επικρατούσε η «εντύπωση» ότι στην περίοδο της δικτατορίας, η ηγεσία του ΚΚΕ είχε κάνει τάχα συμφωνία με τον Καραμανλή στο Παρίσι να μην υπονομεύσει την κυβέρνησή του, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οτι ως αντάλλαγμα, ο Καραμανλής υποσχέθηκε τη νομιμοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων στην Ελλάδα.

«Δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία που να αποδεικνύουν την ορθότητα της υπόθεσης αυτής» αναγκάζεται να παραδεχτεί ο Ρίτσαρντς, ωστόσο αφήνει επίτηδες το ψεύδος να διαχέεται στην έκθεσή του λέγοντας ότι «οι εξελίξεις όμως από το 1974 συνάδουν με την άποψη ότι κάποια συμφωνία πρέπει να είχε γίνει μεταξύ του Καραμανλή και του ΚΚΕ (Εξωτερικού). Αναμφίβολα το ΚΚΕ (Εξωτερικού) δεν επιχείρησε να αντισταθεί στην επάνοδο του Καραμανλή στην εξουσία τον Αύγουστο του 1974, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποιο από τα δύο κομμουνιστικά κόμματα επιδίωξε τα τρία τελευταία χρόνια να υπονομεύσει την κυβέρνηση Καραμανλή με παράνομα μέσα».

Ο λογικός και αγγλόφιλος Κύρκος

Για τον Λεωνίδα Κύρκο, ο Μπρουκς Ρίτσαρντς έγραφε: «Ο ηγέτης του ΚΚΕ (Εσωτερικού) είναι έξυπνος, λογικός, φιλικός και αγγλόφιλος. Ισως να υπάρξουν πλεονεκτήματα αν αναπτύξουμε στενότερους δεσμούς μαζί του και με άλλα στελέχη του ΚΚΕ (Εσωτερικού) που διάκεινται ευνοϊκά προς το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δύση. Ενθαρρύνοντας το διάλογο με την ηγεσία του ΚΚΕ (Εσωτερικού), ίσως να έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάσουμε την πορεία του κόμματος αυτού προς μια κατεύθυνση περισσότερο ικανοποιητική για τα συμφέροντά μας.

»Βεβαίως, στην προσπάθειά μας αυτή θα πρέπει να αποφύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την ελληνική κυβέρνηση. Ισως ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος να ενθαρρύνουμε το διάλογο θα ήταν μια μη κυβερνητική οργάνωση να προσκαλέσει τον Λεωνίδα Κύρκο να επισκεφθεί μόνος του ή ως επικεφαλής αντιπροσωπείας του ΚΚΕ (Εσωτερικού) τη Βρετανία. Η εναλλακτική λύση θα ήταν να προσκληθεί σε ακαδημαϊκό συνέδριο - π.χ. με θέμα την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση - στο οποίο θα συμμετείχαν και αξιόλογοι Βρετανοί πολιτικοί».

Ο αμερικανοσπουδασμένος δημαγωγός Παπανδρέου

Εξετάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Νοέμβρη 1977, όπου αξιωματική αντιπολίτευση αναδείχτηκε το ΠΑΣΟΚ, ο Ιαν Σάδερλαντ του Φόρεϊν Οφις σημείωνε (28 Νοεμβρίου,1977, FCO 9/2566): «Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ ότι ο Κ. Καραμανλής διαθέτει μιαν άνετη πλειοψηφία και ότι στο θέμα της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη όλων των κομμάτων εκτός από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ (Εξωτερικού). Επιπλέον, όπως έχει επισημάνει ο Εμπορικός Σύμβουλος στην Αθήνα, η αντίθεση του κ. Παπανδρέου στην ΕΟΚ δεν είναι δεδομένη και οριστική. Μετά τη δραματική αύξηση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ, προτείνω η κυβέρνηση να κάνει βήματα για τησύσφιγξη των δεσμών της Βρετανίας με το κόμμα του κ. Παπανδρέου».

Επίσης, κατά έκθεση του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Μπρουκς Ρίτσαρντς (29 Νοεμβρίου, 1977, FCO 9 / 2564), το ΠΑΣΟΚ διέθετε μια ισχυρή κομματική βάση, στο κόμμα όμως κυριαρχούσε η προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου. «Ο σοσιαλισμός του Παπανδρέου είναι διαφορετικός από αυτόν των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Βόρειας Ευρώπης. Επίσης, διαφέρει από το σοσιαλιστικό μοντέλο της Σοβιετικής Ενώσεως, μολονότι ο ίδιος λέγει ότι είναι μαρξιστής. Στην πραγματικότητα δεν είναι δογματικός και είναι πραγματιστής. Παράλληλα πολύ γρήγορα μετριάζει τις θέσεις του όταν γνωρίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει ψήφους». Για την προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου ο Ρίτσαρντς γράφει: «Ο χαρακτήρας του Παπανδρέου έχει δύο όψεις: από τη μια είναι ψύχραιμος, νοήμων, αμερικανοσπουδασμένος οικονομολόγος, εκσυγχρονιστής και από την άλλη ένας παραδοσιακός Ελληνας πολιτικός, δολοπλόκος και δημαγωγός που όπως υποψιάζονται πολλοί πρωταρχικό στόχο έχει τα προσωπικά του συμφέροντα».

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

31/12/2009

 -- Αποκαλύψεις για τις συνομιλίες Καραμανλή - Θάτσερ

31/12/2008

 -- Εκτιμήσεις για το ΚΚΕ και το «ΚΚΕεσ.»

29/12/2007

 -- ΑΤΙΤΛΟ

30/12/2005

 -- Ανώδυνες αποκαλύψεις για το 1975

3/1/2001

 -- Επιβεβαιώνουν τις ξένες επεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας

Πολύ «κοντά» οι Βρετανοί σε ΝΔ, Παπανδρέου και Κύρκο

Ψεύδη και αναπόδειχτοι ισχυρισμοί σε βάρος του ΚΚΕ

Στον αποχαρακτηρισμό σειράς εγγράφων, για τις πολιτικές εξελίξεις το «εκλογικό» έτος 1977 στην Ελλάδα, προχώρησε η βρετανική κυβέρνηση. Βέβαια, επαναλήφθηκε το γνωστό κόλπο της κατ' επιλογήν δημοσιοποίησης εγγράφων, προκειμένου να αποκρύπτεται ο βρώμικος ρόλος που έπαιζαν και παίζουν οι ιμπεριαλιστές και οι μυστικές τους υπηρεσίες, αναμειγνυόμενες στα εσωτερικά άλλων κρατών. Αλλωστε, «αποδεσμεύτηκαν» έντεκα φάκελοι. Ενας με θέμα τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο και έτερος με τίτλο «Ελληνοτουρκικές σχέσεις: περιορισμοί στην αεροπλοΐα» παραμένουν κλειστοί. Πάντως, δεν κρύβονται οι προτιμήσεις των Αγγλων προς τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα της εποχής, η εκτίμησή τους προς τον Κύρκο και η βεβαιότητά τους ότι θα τα «έβρισκαν» με τον Παπανδρέου.

Σύμφωνα με τα αρχεία του «Φόρεϊν Οφις», η ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλήκέρδισε μια άνετη πλειοψηφία στις εκλογές που της επέτρεπε να προχωρήσει χωρίς μεγάλα προβλήματα στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Οπως προκύπτει, πάντως, από τα έγγραφα του Φόρεϊν Οφις, το Λονδίνο είχε αρχίσει να το απασχολεί η προοπτική της ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να αποτελεί, πρόσκαιρα, «αίνιγμα» για τους Βρετανούς.

Φυσικά, από το στόχαστρο των Βρετανών δεν μπορούσε να λείπει το ΚΚΕ, ενώ αποκαλυπτικές αναφορές υπάρχουν για τα στελέχη του «Εσωτερικού». Περίπου δύο μήνες πριν από τις εκλογές του Νοέμβρη 1977, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα, Μπρουκς Ρίτσαρντς, υπογράμμιζε (3 Οκτωβρίου, 1977, FCO 9/2565):

«Τα δύο Κομμουνιστικά Κόμματα ακολουθούν παρεμφερείς τακτικές στο τοπικό επίπεδο. Δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην ισχυρή εκπροσώπηση στους δήμους και τις κοινότητες, στις επαγγελματικές οργανώσεις και στα συνδικάτα. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις στις διαδηλώσεις. Υποβοηθούνται από τον πολλαπλασιασμό των βιβλιοπωλείων που πωλούν σε φθηνές τιμές φιλολογικά βιβλία από την Ανατολική Ευρώπη, τη συνεχή προσπάθεια του αριστερού Τύπου να ξαναγραφτεί η ιστορία του πολέμου και της εμφύλιας σύρραξης, με έναν τρόπο περισσότερο ευμενή για τα κόμματα αυτά, και από τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού».

Η βρετανική πρεσβεία υποστήριζε ότι το ΚΚΕ ήταν καλύτερα χρηματοδοτούμενο και περισσότερο οργανωμένο, αλλά δεν απέκλειε το «ΚΚΕ Εσωτερικού» να παρέμενε στην πολιτική σκηνή και μετά τις εκλογές και μακροπρόθεσμα να ενίσχυε τη δύναμή του. Παράλληλα, όπως επίτηδες έγραφε - αναπαράγοντας την κατευθυνόμενη προπαγάνδα της εποχής - ο Ρίτσαρντς, τη χρονιά εκείνη στην Αθήνα επικρατούσε η «εντύπωση» ότι στην περίοδο της δικτατορίας, η ηγεσία του ΚΚΕ είχε κάνει τάχα συμφωνία με τον Καραμανλή στο Παρίσι να μην υπονομεύσει την κυβέρνησή του, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οτι ως αντάλλαγμα, ο Καραμανλής υποσχέθηκε τη νομιμοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων στην Ελλάδα.

«Δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία που να αποδεικνύουν την ορθότητα της υπόθεσης αυτής» αναγκάζεται να παραδεχτεί ο Ρίτσαρντς, ωστόσο αφήνει επίτηδες το ψεύδος να διαχέεται στην έκθεσή του λέγοντας ότι «οι εξελίξεις όμως από το 1974 συνάδουν με την άποψη ότι κάποια συμφωνία πρέπει να είχε γίνει μεταξύ του Καραμανλή και του ΚΚΕ (Εξωτερικού). Αναμφίβολα το ΚΚΕ (Εξωτερικού) δεν επιχείρησε να αντισταθεί στην επάνοδο του Καραμανλή στην εξουσία τον Αύγουστο του 1974, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποιο από τα δύο κομμουνιστικά κόμματα επιδίωξε τα τρία τελευταία χρόνια να υπονομεύσει την κυβέρνηση Καραμανλή με παράνομα μέσα».

Ο λογικός και αγγλόφιλος Κύρκος

Για τον Λεωνίδα Κύρκο, ο Μπρουκς Ρίτσαρντς έγραφε: «Ο ηγέτης του ΚΚΕ (Εσωτερικού) είναι έξυπνος, λογικός, φιλικός και αγγλόφιλος. Ισως να υπάρξουν πλεονεκτήματα αν αναπτύξουμε στενότερους δεσμούς μαζί του και με άλλα στελέχη του ΚΚΕ (Εσωτερικού) που διάκεινται ευνοϊκά προς το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δύση. Ενθαρρύνοντας το διάλογο με την ηγεσία του ΚΚΕ (Εσωτερικού), ίσως να έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάσουμε την πορεία του κόμματος αυτού προς μια κατεύθυνση περισσότερο ικανοποιητική για τα συμφέροντά μας.

»Βεβαίως, στην προσπάθειά μας αυτή θα πρέπει να αποφύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την ελληνική κυβέρνηση. Ισως ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος να ενθαρρύνουμε το διάλογο θα ήταν μια μη κυβερνητική οργάνωση να προσκαλέσει τον Λεωνίδα Κύρκο να επισκεφθεί μόνος του ή ως επικεφαλής αντιπροσωπείας του ΚΚΕ (Εσωτερικού) τη Βρετανία. Η εναλλακτική λύση θα ήταν να προσκληθεί σε ακαδημαϊκό συνέδριο - π.χ. με θέμα την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση - στο οποίο θα συμμετείχαν και αξιόλογοι Βρετανοί πολιτικοί».

Ο αμερικανοσπουδασμένος δημαγωγός Παπανδρέου

Εξετάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Νοέμβρη 1977, όπου αξιωματική αντιπολίτευση αναδείχτηκε το ΠΑΣΟΚ, ο Ιαν Σάδερλαντ του Φόρεϊν Οφις σημείωνε (28 Νοεμβρίου,1977, FCO 9/2566): «Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ ότι ο Κ. Καραμανλής διαθέτει μιαν άνετη πλειοψηφία και ότι στο θέμα της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη όλων των κομμάτων εκτός από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ (Εξωτερικού). Επιπλέον, όπως έχει επισημάνει ο Εμπορικός Σύμβουλος στην Αθήνα, η αντίθεση του κ. Παπανδρέου στην ΕΟΚ δεν είναι δεδομένη και οριστική. Μετά τη δραματική αύξηση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ, προτείνω η κυβέρνηση να κάνει βήματα για τησύσφιγξη των δεσμών της Βρετανίας με το κόμμα του κ. Παπανδρέου».

Επίσης, κατά έκθεση του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Μπρουκς Ρίτσαρντς (29 Νοεμβρίου, 1977, FCO 9 / 2564), το ΠΑΣΟΚ διέθετε μια ισχυρή κομματική βάση, στο κόμμα όμως κυριαρχούσε η προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου. «Ο σοσιαλισμός του Παπανδρέου είναι διαφορετικός από αυτόν των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Βόρειας Ευρώπης. Επίσης, διαφέρει από το σοσιαλιστικό μοντέλο της Σοβιετικής Ενώσεως, μολονότι ο ίδιος λέγει ότι είναι μαρξιστής. Στην πραγματικότητα δεν είναι δογματικός και είναι πραγματιστής. Παράλληλα πολύ γρήγορα μετριάζει τις θέσεις του όταν γνωρίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει ψήφους». Για την προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου ο Ρίτσαρντς γράφει: «Ο χαρακτήρας του Παπανδρέου έχει δύο όψεις: από τη μια είναι ψύχραιμος, νοήμων, αμερικανοσπουδασμένος οικονομολόγος, εκσυγχρονιστής και από την άλλη ένας παραδοσιακός Ελληνας πολιτικός, δολοπλόκος και δημαγωγός που όπως υποψιάζονται πολλοί πρωταρχικό στόχο έχει τα προσωπικά του συμφέροντα».

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

31/12/2009

 -- Αποκαλύψεις για τις συνομιλίες Καραμανλή - Θάτσερ

31/12/2008

 -- Εκτιμήσεις για το ΚΚΕ και το «ΚΚΕεσ.»

29/12/2007

 -- ΑΤΙΤΛΟ

30/12/2005

 -- Ανώδυνες αποκαλύψεις για το 1975

3/1/2001

 -- Επιβεβαιώνουν τις ξένες επεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας