Καθ' οδόν: στα Καλάβρυτα

Καθ' οδόν: στα Καλάβρυτα

Σας αρέσει το σκι; Εάν ναι, τότε αντί να ονειρεύεστε να πάτε στη Μεζέβ, στο Νταβός, και εγώ δεν ξέρω πού αλλού, γιατί δεν έρχεστε στα Καλάβρυτα μαζί μας; Πού να μπαίνετε σε αεροπλάνα τέτοιες μέρες και από πάνω να ξοδεύετε τα μαλλιά της κεφαλής σας, τώρα που το δώρο των Χριστουγέννων έχει ήδη φαγωθεί; Πού να βρει κανείς ξενοδοχείο, να μάθει τη γλώσσα, τις συνήθεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα μιας ηρωικής εξόδου στο εξωτερικό... Δηλαδή, τι λιγότερο ωραιότερο διαθέτει η Ελλάδα μας; Με λίγα χρήματα και πολλή καλή διάθεση θα φτάσουμε στην Πάτρα. Από εκεί θα διανύσουμε μόνον 75 χιλιόμετρα. Και φτάσαμε!

Χορεύοντας πάνω σε λευκό σεντόνι

Θα ανέβουμε στο τουριστικό χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού, και ενώ θα πίνουμε τον καφέ μας, θα σας κοιτούμε με θαυμασμό να κινείστε πάνω στο χιόνι. Με τα πολύχρωμα ρούχα σας θα κατεβαίνετε με χορευτικές κινήσεις τις ονειρικές πάλλευκες πλαγιές. Διότι οφείλουμε να σας ομολογήσουμε ότι δεν ξέρουμε να κάνουμε σκι. Εχουμε όμως ακούσει πολλά από τους λάτρεις του αθλήματος. Μερικοί μάλιστα λένε ότι κάνοντας σκι νιώθεις σαν ένα επίγειο πουλί. Πετάς πάνω στη γη, γλιστράς πάνω στο λευκό σεντόνι που άπλωσε η φύση για σένα, για να νιώσεις την απόλυτη ελευθερία, για να νιώσεις πως δεν ανήκεις σε κανέναν, πως είσαι μια αυτάρκης ύπαρξη χωρίς δεσμεύσεις. Δεν παίρνουμε τις κουβέντες αυτές τοις μετρητοίς αλλά για να το υποστηρίζουν με τόσο απόλυτο τρόπο έτσι θα νιώθουν. Μην τους χαλάσουμε το χατίρι. Πάντως, για μας τους αδαείς είναι, δυστυχώς, κάπως αργά να ξεκινήσουμε τώρα... Το ΚΑΤ μας πέφτει άλλωστε κάπως μακριά... Μα στην ιστορική κωμόπολη που θα επισκεφτούμε, την κωμόπολη με τα πολλά νερά, που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 750 μέτρων, στη θέση της αρχαίας πόλης Κύναιθας, στις πλαγιές των Αροανιών (Χελμού), θα βρεθούμε. Προσέξτε, εκεί θα συναντηθούμε.

Ιστορικά

Τη στιγμή που εσείς θα εξαφανίζεστε από το οπτικό μας πεδίο καθώς θα διασχίζετε τη λευκή μαλακή γη, εμείς θα την κάνουμε αλά γαλλικά, κοινώς θα την κοπανήσουμε και θα πάμε στα αξιοθέατα.

Διαβάζουμε επιγραμματικά: Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας τα Καλάβρυτα ήταν έδρα βαρονίας. Κατά τη διάρκεια του 1821 διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, γι' αυτό και οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό δυο φορές. Στα χρόνια της Κατοχής οι Γερμανοί κατέστρεψαν την κωμόπολη και εκτέλεσαν όλον τον ανδρικό πληθυσμό που είχε ηλικία πάνω από 13 ετών... Σήμερα τα Καλάβρυτα έχουν δυο χιλιάδες και εκατόν κάτι κατοίκους. Πάλι καλά.

Απίστευτη ομορφιά

Θα βρεθούμε στο Σπήλαιο των Λιμνών, στο όρος Αμόλιντσα, στους πρόποδες του ορεινού όγκου του Χελμού. Και θα μείνουμε άναυδοι μπροστά σε τόση ομορφιά που θα προβάλει στα έκπληκτα και αχόρταγα μάτια μας. Δεκατρείς κλιμακωτές λίμνες θα εμφανιστούν σε τρία επίπεδα, επιβλητικά σταλαγμιτικά συμπλέγματα που όμοιά τους δεν έχουμε ξαναδεί. Τα νερά του σπηλαίου προέρχονται από το κλειστό οροπέδιο του Απανώκαμπου και τρέχουν προς τις πηγές του Αροάνιου ποταμού, κοντά στο χωριό Πλανητέρο. Η ύπαρξη του σπηλαίου ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και είναι γραμμένη στα «Αρκαδικά» του Παυσανία, αλλά μόλις το Νοέμβρη του 1964 κάτοικοι των Καστριών, με διάφορα εργαλεία, κατόρθωσαν να ανακαλύψουν τον δεύτερο όροφο. Σύμφωνα πάντα με τα αρχαιολογικά ευρήματα - εργαλεία από πυριτόλιθο και οψιανό, υπολείμματα εστιών, πολυάριθμα θραύσματα αγγείων - όλα δείχνουν ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε κατά τους Οψιμους Νεολιθικούς Χρόνους.

Ιστορικά μνημεία

Την ιστορική Μονή της Αγίας Λαύρας και το Παρεκκλήσι, όπου ορκίστηκαν οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης στις 23 του Μάη του 1821, πρέπει να επισκεφτούμε. Δεν είναι πολύς δρόμος, μόνον τέσσερα χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα. Η Μονή της Αγίας Λαύρας ιδρύθηκε από τον Αθανάσιο Αβωνίτη, 500 μέτρα ανατολικά της σημερινής μονής. Η αρχική μονή πυρπολήθηκε στα 1585 από τους Τούρκους. Επειτα μεταφέρθηκε, δηλαδή ξαναχτίστηκε, στη θέση που είναι σήμερα, αλλά δυστυχώς δε γλίτωσε και αυτή, ούτε από τον Ιμπραήμ (1827) ούτε από τους Γερμανούς (1943). Σε πείσμα όμως όλων των κατακτητών, η Μονή της Αγίας Λαύρας ξαναχτίστηκε και είναι εδώ μπροστά μας, φορτωμένη με πατριωτικές ιστορικές μνήμες, ενώ στο σκευοφυλάκιό της φιλοξενεί σπάνια κειμήλια όπως είναι το λάβαρο της Επανάστασης, τα άμφια του Παλαιών Πατρών Γερμανού, η κάρα του Αγίου Αλεξίου και το αδαμαντοκόλλητο Ευαγγέλιο, δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης. Επίσης, η Μονή της Αγίας Λαύρας διαθέτει και μια εξαιρετική βιβλιοθήκη, η οποία περιλαμβάνει χίλιους τόμους βιβλίων και χειρόγραφους κώδικες που χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα.

Μα έχουμε πολλά να δούμε και άλλα τόσα να θαυμάσουμε. Τον γραφικό σταθμό του ΟΣΕ, το σπίτι της Αικατερίνης Παλαιολόγου, που αυτοκτόνησε το 1463για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Ετσι λέγεται τουλάχιστον. Επίσης έχουμε διαδρομή μεγάλη μπροστά μας. Θα περπατήσουμε όλο το Φαράγγι του Βουραϊκού Ποταμού, που αρχίζει σε απόσταση δυο χιλιομέτρων από το Διακοφτό και συνεχίζει για 20 ολόκληρα χιλιόμετρα και φτάνει μέχρι την πόλη των Καλαβρύτων. Υπάρχει και εκεί, όπως και στο Πήλιο, ένα υπέροχο ρομαντικό τρενάκι, το οποίο, απ' ό,τι μας έχουν πει, θα μας προσφέρει μια ονειρεμένη διαδρομή για 65 λεπτά της ώρας που αξέχαστη θα μας μείνει. Θα γυρίσουμε στα Καλάβρυτα όχι μια αλλά πολλές φορές και σε όλες τις εποχές του χρόνου. Δε χορταίνεις αυτόν το χώρο με μια φορά. Εις το επανιδείν λοιπόν.