ΜΑΗΣ 1886
Τα γεγονότα στο Σικάγο
 |
Ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε Βόρειους και Νότιους στις ΗΠΑ τελείωσε με νίκη των Βορείων.
Ο πόλεμος αυτός στην ουσία ήταν σύγκρουση ανάμεσα στην αστική τάξη (Βόρειοι) και τους γαιοκτήμονες (Νότιοι).
Η αστική τάξη με τη λήξη του εμφύλιου, κυρίαρχη πια, προσπάθησε με μια σειρά μέτρα ακόμη και στρατιωτικά να επιβάλει την τάξη που θα τη βοηθούσε στη γοργή ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος.
Στο Νότο κήρυξε στρατιωτικό νόμο, γιατί οι γαιοκτήμονες ψήφισαν και ενεργοποίησαν το νόμο «περί αλητείας», προκειμένου να πλήξουν τους μαύρους.
Ομως, όπως τονίζουν οι Μαρξ και Ενγκελς, ο εμφύλιος πόλεμος δημιούργησε κολοσσιαίο εθνικό χρέος, οδήγησε σε φορολογική καταπίεση καθώς και στη διαπλοκή και διαφθορά του κράτους και της ολιγαρχίας.
Η χρηματιστική ολιγαρχία (βιομήχανοι και τραπεζίτες) ελέγχει την οικονομική ζωή με τη βοήθεια των γαιοκτημόνων.
Ο καπιταλισμός παρουσιάζει γοργή ανάπτυξη.
Σ' αυτό βοήθησαν η εξάλειψη της δουλείας, το μοίρασμα των κλήρων της κρατικής γης, ο αποικισμός των δυτικών περιοχών, η κατασκευή τεράστιων σιδηροδρόμων και η μαζική εισροή μεταναστών που αποτελούσε φτηνό εργατικό δυναμικό.
Το 1894, οι ΗΠΑ είναι η πρώτη βιομηχανική χώρα και στα τέλη του 19ου αιώνα μπαίνει στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Ο καπιταλισμός, όμως, παρά την ανάπτυξή του, περνάει τις νομοτελειακές κρίσεις του.
Συνέπειες των κρίσεων είναι η ανεργία, η εξαθλίωση και οι διωγμοί εναντίον των εγχρώμων.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, γεννιέται το εργατικό κίνημα που δυσκολεύεται στην ανάπτυξή του και στην απόκτηση σταθερού ταξικού προσανατολισμού. Από τη μια πλευρά βάλλεται από τον πολιτικό δικομματισμό που παλεύει με όλα τα μέσα ενάντια στο εργατικό κίνημα.
Από την άλλη μεγάλος αριθμός πρώην δούλων και εργατών γίνονται φάρμερς (μικροκτηματίες).
Σ' αυτούς είναι αδύνατη η απόκτηση ταξικής συνείδησης.
Η πολυεθνική σύνθεση της εργατικής τάξης δυσκολεύει τη δημιουργία ενιαίου εργατικού κινήματος, γιατί η αστική τάξη στρέφει τη μια εθνότητα ενάντια στην άλλη.
Η δημιουργία εργατικής αριστοκρατίας και ο καλλιεργούμενος φόβος για τους μετανάστες αποτελούν, επίσης, τροχοπέδη για το εργατικό κίνημα.
Το κυριότερο, όμως, είναι η απουσία ενός κόμματος της εργατικής τάξης που θα καθοδηγούσε πολιτικά και θα έδινε το σωστό ταξικό προσανατολισμό. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, οι αναρχικές ιδέες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Οι αναρχικοί, Γερμανοί μετανάστες, οργανώνονται και από τις εφημερίδες τους προπαγανδίζουν την ένοπλη εξέγερση.
Οι εργαζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τους γυρίζουν την πλάτη. Κάτω από το βάρος της εξαθλίωσης, χωρίς καθοδήγηση, ξεσπούν οι πρώτες απεργίες το 1877 (σιδηροδρομικοί - ανθρακωρύχοι).
Στη δεκαετία του 1880, οι εργαζόμενοι πιο συνειδητοποιημένοι, παλεύουν για την κατάκτηση του 8ωρου.
Την 1η Μάη του 1886 κηρύσσεται γενική απεργία.
Παρά τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους κερδίζουν το 8ωρο για 50.000 εργαζόμενους.
Η Β΄ Διεθνής στο Παρίσι, το 1889, καθιέρωσε την 1η του Μάη σαν παγκόσμια γιορτή του προλεταριάτου.
Η γενική απεργία δε σταμάτησε την 1η του Μάη.
Συνεχίζεται μέσα σε ένα κλίμα συγκρούσεων.
Οι σφοδρότερες συγκρούσεις έγιναν στο Σικάγο στις 3 του Μάη.
Οι εργαζόμενοι απεργοί, εξαγριωμένοι, επιτέθηκαν ενάντια στους απεργοσπάστες του μοναδικού εργοστασίου που δούλευε.
Η αστυνομία επενέβη και σκότωσε εν ψυχρώ 6 απεργούς τραυματίζοντας αρκετούς άλλους.
Ο Χοσέ Μαρτί, ο μεγάλος Κουβανός επαναστάτης ο οποίος βρισκόταν στις ΗΠΑ αυτό το διάστημα, έγραψε 2 χρονικά για τα γεγονότα.
Με δυνατό και παραστατικό ύφος περιγράφει την επίθεση των απεργών ενάντια στους απεργοσπάστες.
«Την ώρα της λήξης της βάρδιας, οι απεργοί που έχουν περικυκλώσει το εργοστάσιο, ξεριζώνουν όλες τις πέτρες του δρόμου και τις εκσφενδονίζουν ενάντια στους απεργοσπάστες.
«Στα αλήθεια θέλουμε να δούμε σε ποια μεριά θα στρέψουν το πρόσωπο αυτοί οι προδότες!»
Πέτρες...
«
Η Αστυνομία περικυκλώνει τους απεργούς και αδειάζει τα πιστόλια της επάνω στο πλήθος που αμύνεται με πέτρες.
Οταν οι απεργοί απομακρύνονται, αργά το βράδυ, στις συνοικίες τους κρυφά για να μη θριαμβεύσει εκ νέου ο εχθρός, θάβουν έξι πτώματα».
Στις 4 του Μάη οργανώνεται μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονία των 6 εργατών και την ωμή επέμβαση της Αστυνομίας.
Την ώρα των ομιλιών, μια βόμβα εκσφενδονίστηκε ενάντια στην Αστυνομία σκοτώνοντας αρκετούς αστυνομικούς.
Το νέο μακελειό οδήγησε σε μαζικές συλλήψεις και στο χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι ηγέτες των αναρχικών συνελήφθησαν, παραπέμφθηκαν σε δίκη και απαγχονίστηκαν μετά από μια μακρά διαδικασία.
Στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε ποιος πέταξε τη βόμβα.
Το πιο πιθανό ήταν προβοκάτσια της Αστυνομίας.
Τα γεγονότα στο Σικάγο το 1886 πρέπει ν' αντιμετωπιστούν και να αναλυθούν μέσα στις ιστορικές τους συνθήκες και κυρίως να ληφθεί υπόψη η κατάσταση και ο βαθμός συνειδητοποίησης του εργατικού κινήματος.
Οι πρώτες κατακτήσεις οδήγησαν αργότερα στην κατάκτηση όχι μόνο του 8ωρου αλλά και άλλων εργατικών δικαιωμάτων.
Η 1η του Μάη είναι ένα συμβολικό ορόσημο.
Κική ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ
Εκπαιδευτικός
Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου