Η θέα της πόλης πάνω από το Κάστρο
 |
Σε άλλη εποχή
«Οι πρώτες εντυπώσεις από την πρωτεύουσα της Σκοτίας, το Εδιμβούργο, είναι πως πρόκειται για μια παλιά πόλη, με ιδιαίτερα μεγάλη ιστορία, μια πόλη μαγευτική, μοναδική, ρομαντική και πάνω απ' όλα ξεχωριστή, μιας και τα στοιχεία της ιστορίας της βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πόλης. "Γεννημένη" τον 5ο αιώνα π.Χ. με τον πρώτο οικιστικό πυρήνα γύρω από το Κάστρο, το Εδιμβούργο σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις περάσει σε άλλη διάσταση του χρόνου. Τα παλιά κτίρια, οι λιθόστρωτοι δρόμοι και τα σοκάκια, οι εκκλησίες, μαζί με τη μουντάδα - και πολλές φορές και την ομίχλη - σου δίνουν την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή, πιθανά σε κάποια παλιά καλή ταινία τρόμου...
Το «Πυροβόλο ρολόι στη Μία»
 |
Επιβλητικό, και σχεδόν στο κέντρο της πόλης είναι το
Κάστρο του Εδιμβούργου, το οποίο είναι κτισμένο πάνω σε ένα ανενεργό ηφαίστειο, από το οποίο, η πανοραμική θέα της πόλης είναι καταπληκτική. Πρόκειται για το πιο γνωστό κάστρο της Σκοτίας, με μεγάλη ιστορία από μάχες και πολιορκίες, από τη ζωή διαφόρων βασιλιάδων αλλά που και σήμερα, ένα μέρος του λειτουργεί ως στρατόπεδο... Και αυτό, επειδή όπως μας είπαν, έχει γίνει πια παράδοση. Στο Κάστρο του Εδιμβούργου, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να το γνωρίσουν από κοντά, να δουν το βασιλικό στέμμα, το σπαθί και το σκήπτρο - τα παλιότερα βασιλικά εμβλήματα για τα οποία χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί. Εκεί βλέπει κανείς και το «
Λίθο του Πεπρωμένου», το λίθο στέψης των Σκοτσέζων βασιλιάδων, που για χρόνια τον είχαν κλέψει οι Αγγλοι και μόνο στην πρόσφατη ιστορία, η Ελισάβετ αποφάσισε να το δώσει πίσω. Υπάρχει και το τεράστιο μεσαιωνικό κανόνι, το "
Μονς Μεγκ", το παλιότερο που έχει σωθεί από τον μεσαιωνικό βομβαρδισμό. Το "
Πυροβόλο Ρολόι στη Μία" είναι επίσης ένα αξιοθέατο που επισκέπτεται κανείς στο Εδιμβούργο, που από το 1861 και κάθε μέρα στη 1 το μεσημέρι πυροβολείται - ένα έθιμο που είχε ξεκινήσει για να γνωρίζουν οι ναυτικοί την ώρα. Ειδικό
Εθνικό Μνημείο του Πολέμου έχει διαμορφωθεί επίσης για να τιμηθούν όσοι σκοτώθηκαν στους κατά καιρούς πολέμους και στους Α΄ και Β΄ Παγκόσμιους Πολέμους.
Το Κάστρο του Εδιμβούργου και η Εθνική Πινακοθήκη της Σκοτίας
 |
Ιδιαίτερα εντυπωσιακά όμως είναι και τα παλιά μπουντρούμια του κάστρου, όπου κρατούνταν οι αιχμάλωτοι πολέμου το 18
ο αιώνα, ναύτες από πολλές χώρες. Εκεί έχουν αξιοποιηθεί οπτικοακουστικά μέσα, και ο χώρος έχει διαμορφωθεί έτσι όπως ήταν τότε, με αποτέλεσμα να αισθάνεται κανείς πως γυρίζει σε εκείνες τις εποχές.
Στην Παλιά Πόλη, με τα αμέτρητα μικρά μαγαζάκια και τις παμπ, υπάρχει και το εντυπωσιακό Μουσείο της Σκοτίας για μια διαδρομή στην ιστορία της χώρας. Εκεί έχουν αξιοποιήσει κάθε στοιχείο και αντικείμενο ώστε να γνωρίσει καλύτερα ο επισκέπτης τη χώρα, το λαό και τα επιτεύγματά του. Ξεκινώντας με μια ιδιαίτερα προσιτή εξήγηση για τη γεωλογική πορεία του εδάφους, τις ανακαλύψεις απολιθωμάτων, τα ζώα που υπήρχαν σε κάθε περίοδο, φτάνει κανείς στα εκθέματα της σημερινής εποχής. Δίπλα ακριβώς υπάρχει το Βασιλικό Μουσείο - ένα εξαιρετικό βικτοριανό κτίριο - όπου εκτίθενται αξιόλογες διεθνείς συλλογές τέχνης, επιστήμης, βιομηχανικής παραγωγής, αρχαιολογίας και φύσης.
Ο δρόμος που ξεκινά από το Κάστρο του Εδιμβούργου και περνά μπροστά από τον επιβλητικό γοτθικού ρυθμούκαθεδρικό ναό του Σεντ Γκίλες και καταλήγει στο Παλάτι του Χολιρόουντχάους και σ' ένα υπέροχο πάρκο, ονομάζεται Βασιλικό Μίλι, στο οποίο και βρίσκεται το παλιό που είναι και ιδιαίτερα όμορφο, αλλά και το νέο κοινοβούλιο της χώρας.
Πλάνο της παλιάς πόλης
 |
Οι Σκοτσέζοι είναι ένας ιδιαίτερα περήφανος λαός, αρκετά ευχάριστος και φιλικός, που μετά τη δουλιά το απόγευμα, αρκετοί βρίσκουν "καταφύγιο" στις, περίπου, 700 παμπ της πόλης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που φορούν τη γνωστή σκοτσέζικη - και ανδρική - φούστα από ταρτάν, το "κιλτ" στους δρόμους της πόλης. Το "
κιλτ", η γνωστή αυτή σκοτσέζικη φούστα από ταρτάν, για άνδρες, είναι η πιο αναγνωρίσιμη πολιτιστική παράδοση της ορεινής Σκοτίας, γνωστής και ως Χάιλαντς. Προέρχεται αρχικά από μια παλιότερη ενδυμασία μάλλινου καρό υφάσματος που φορούσαν ως κάπα στην ορεινή Σκοτία, και θεωρούνταν από τους Αγγλους ως ένα βάρβαρο είδος ενδυμασίας. Το 1745 μετά την αποτυχημένη προσπάθεια εξέγερσης ενάντια στην αγγλική κυριαρχία, η τότε κυβέρνηση, θέσπισε νόμο για την απαγόρευση των "κιλτ". Ωστόσο μετά από 40 χρόνια ήρε την απαγόρευση αυτή και το "κιλτ" τώρα πια έχει γίνει το εθνικό ένδυμα της Σκοτίας».
Αυτά είχε να μας πει ο φίλος. Δεν ήταν και λίγα. Αλλά δεν ήταν και τόσα όσα θα θέλαμε να ακούσουμε. Μα τι περισσότερο μπορεί να σου πει ένας άνθρωπος που επισκέπτεται ένα, κυριολεκτικά, πανέμορφο μέρος για λίγα μόνο εικοσιτετράωρα; Πάλι καλά, δε λέμε, που πήραμε μια γεύση; Μόνο που μας άνοιξε την όρεξη. Ας ευχηθούμε μέσα σε τούτο το χρόνο να βρεθούμε εκεί για να χορτάσουν τα μάτια μας το Εδιμβούργο.
Δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής το κοινοβούλιο της Σκοτίας
 |
Το παλάτι του Χολιρόουντχάους
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου