Η κατεύθυνση είναι σαφής: Από τα σπάργανα ως τα σάβανα διά βίου κατάρτιση, προκειμένου το μεγάλο κεφάλαιο να έχει στα χέρια του προς εκμετάλλευση μια εργατική δύναμη αποδοτική και χωρίς απαιτήσεις. Ετσι, μετά τα μέτρα που υποκαθιστούν την εκπαίδευση με ληξιπρόθεσμη κατάρτιση, στο στόχαστρο βρίσκονται τώρα η προσχολική αγωγή και οι ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών 4-5 χρόνων οι οποίες θυσιάζονται στο βωμό της απληστίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Στις αρχές του Μάρτη, οι υπουργοί Παιδείας της ΕΕ, στη σύνοδό τους, έκαναν ειδική αναφορά στο θέμα της προσχολικής εκπαίδευσης, περιγράφοντας τα πρώτα χρόνια της ζωής σαν ένα παράθυρο ευκαιριών για να μπουν οι βάσεις για όλες τις διαδικασίες μάθησης που θα ακολουθήσουν. «Είναι μια ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί η περιέργεια των παιδιών, ώστε να δημιουργηθεί χαρά και επιθυμία για μάθηση, ως βάση για συμμετοχή στη διά βίου μάθηση», τόνιζαν χαρακτηριστικά στα πορίσματά τους. Δηλαδή, η προσχολική αγωγή, η οποία έχει άλλη παιδαγωγική αποστολή και περιεχόμενο, υποτάσσεται στον αντιδραστικό σχεδιασμό της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που ακολουθείται και στις επόμενες βαθμίδες. Αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του νηπιαγωγείου σαν αυτόνομης βαθμίδας που συνδέεται με τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά αυτής της ηλικίας, στην οποία το παιδί ανακαλύπτει τον κόσμο και την ανθρώπινη δραστηριότητα μέσα από το παιχνίδι, την επικοινωνία και τη σχέση του με τα αντικείμενα τριγύρω του.
Η ένταξη της προσχολικής εκπαίδευσης στο μοντέλο διά βίου κατάρτισης αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ, που ακολουθεί τα βήματα των ΗΠΑ σε αυτό και έχει συμπεράνει ότι είναι «φτηνότερο» και «αποδοτικότερο» να ξεκινάει από νωρίς αυτή η διαδικασία από το να γίνεται στα επόμενα χρόνια της ζωής. Βέβαια, η εμπειρία από τις ΗΠΑ έχει ήδη δείξει ότι όταν αγνοούνται οι ιδιαίτερες ανάγκες των νηπίων τρέφονται και τα φαινόμενα βίας από μικρή ηλικία. Ωστόσο, στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αποτελεσματικότητα των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης (8/9/2006), όπου στην παράγραφο 3.1. με τίτλο «προσχολική εκπαίδευση: έμφαση στη μάθηση σε μικρή ηλικία» αναφερόταν χαρακτηριστικά:
«Η έλλειψη επενδύσεων στον τομέα της μάθησης σε μικρή ηλικία συνεπάγεται σημαντικά υψηλότερες διορθωτικές δαπάνες σε μεταγενέστερα στάδια της ζωής, κάτι που είναι λιγότερο αποδοτικό από οικονομική πλευρά». Στο ίδιο κείμενο, ρητά, διατυπωνόταν η πρόθεση για παροχή δεξιοτήτων από την προσχολική ηλικία: «(...) τα
προσχολικά προγράμματα πρέπει να συνοδεύονται από συνακόλουθες παρεμβάσεις, όπως η στήριξη για την εκμάθηση γλωσσών και την κοινωνική προσαρμογή». Και είναι φανερό πια τι σημαίνει και ποιον εξυπηρετεί η λεγόμενη καλλιέργεια δεξιοτήτων και κοινωνική προσαρμογή. Οι προθέσεις αυτές είναι ενδεικτικές για την αποφασιστικότητα του μεγάλου κεφαλαίου και των υπηρετών του να ισοπεδωθεί κάθε δικαίωμα, να πατήσουν ακόμα και στις ιδιαιτερότητες της προσχολικής ηλικίας, προκειμένου να φτιαχτούν καλοί και υπάκουοι απασχολήσιμοι. Αρκούν για να σημάνουν συναγερμό όχι μόνο στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και των εργαζομένων, που δε θέλουν να δουν να υποθηκεύεται το μέλλον των παιδιών τους, πριν καλά καλά αυτά μάθουν να γράφουν το όνομα τους.
Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου