Ποιο «καινούριο» σκηνικό;
Πολλή φιλολογία ξεδιπλώνεται περί νέου πολιτικού σκηνικού μετά την ψηφοφορία του μνημονίου - σφαγείου στη Βουλή. Αφορμή είναι ο μεγάλος αριθμός των βουλευτών - που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - δεν ψήφισαν το νέο μνημόνιο και που, αντίστοιχα, διαγράφτηκαν από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους και από τα κόμματά τους. Κάποιοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να πουν ότι το «νέο σκηνικό» που στήνεται... «μόνο ανασφάλεια δημιουργεί στους πολίτες». Καμιά αγωνία δεν πρέπει να έχει ο λαός για την τύχη που θα έχουν οι διεργασίες εντός και πλάι στα αστικά πολιτικά κόμματα. Να τσακιστούν.
Γιατί αυτό που οι δημοσιολόγοι ονομάζουν «νέο πολιτικό σκηνικό», τέτοιο πράγμα είναι: Διεργασίες εντός του παλιού, παμπάλαιου, πολιτικού σκηνικού, που για να επιτελεί διαχρονικά το ρόλο του για την τάξη που υπηρετεί, αναγκάζεται σε διάφορες ιστορικές καμπές να... μεταμφιέζεται. Η μεταμφίεση όμως του ίδιου επί της ουσίας σώματος (κι όταν λέμε «σώμα» δεν εννοούμε τα πρόσωπα που συμμετέχουν στα αστικά κόμματα, αλλά την ουσία και το ρόλο που παίζουν αυτά τα κόμματα, με όποιο όνομα και σύνθεση), σε καμιά περίπτωση δε συνιστά νέο και καινούριο σώμα!
Δεκάδες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν υπερψήφισαν το μνημόνιο, ως αποτέλεσμα της πίεσης που έχουν ασκήσει το οργανωμένο λαϊκό - εργατικό κίνημα, η άνοδος των αγώνων του λαού και τα ποιοτικά βήματα που μετράμε στην ανάπτυξη του κινήματος. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να συνεχίσει και να δυναμώσει σ' αυτή τη ρότα. Οι αποχωρήσεις, οι διαγραφές τους κι όλα τα σχετικά, όμως, δε συνιστούν ούτε επί της ουσίας αλλαγή, ούτε κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού, όπως λένε οι οπορτουνιστές. Ας σκεφτούμε, πόσες και πόσες αποχωρήσεις πολιτικών στελεχών και μετεγγραφές τους έχουν γίνει διαχρονικά και τα τελευταία χρόνια, μεταξύ - όλου του φάσματος - των κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλαξε αυτό σε τίποτα το ίδιο το σύστημα; Πόσο μάλλον που και οι συγκεκριμένοι βουλευτές, που αποσκίρτησαν τώρα, δεν αποκηρύσσουν ούτε τα κόμματά τους ούτε την ιδεολογία τους, αλλά διεκδικούν τον τίτλο της γνησιότερης εκπροσώπησης των κομμάτων αυτών από τους ίδιους. Σε μια τέτοια διαδικασία διεργασιών, εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την επάνοδο κάποιων από αυτούς στα κόμματά τους. Και αυτό έχει γίνει στο παρελθόν. Ακόμα και νέα κόμματα να εμφανιστούν, αφού θα υπηρετούν την ίδια πολιτική, τι αλλαγή του πολιτικού σκηνικού θα έχουμε; Επιπλέον, οι διεργασίες και τα σενάρια για νέους πολιτικούς σχηματισμούς και νέες συμμαχίες ακούγονται εδώ και καιρό, πριν την ψήφιση του νέου μνημονίου και ξεδιπλώνονται, όπως ακριβώς γίνεται και τώρα, στην κατεύθυνση της καλύτερης εφαρμογής των επιταγών της πλουτοκρατίας για την έξοδο από την κρίση προς όφελός της και για το τσάκισμα του λαού, με τη μια ή την άλλη διαχείριση. Κοινώς, κανείς τους δεν είπε ότι εγκαταλείπει τα αστικά κόμματα και ότι συντάσσεται με το λαϊκό κίνημα για να αντιπαλέψει το μνημόνιο.
Ο πολιτικός συσχετισμός παραμένει εναντίον του λαϊκού κινήματος. Ομως, μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Τότε μόνο θα έχουμε, ουσιαστικά, αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Κι αυτή την αλλαγή ο λαός πρέπει και μπορεί να την επιβάλει με την οργάνωση και την πάλη του για το δικό του πολιτικό σύστημα, την εργατική, λαϊκή εξουσία.
Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
13/2/2012
-- Φοβερίζουν το λαό επειδή τον φοβούνται
7/8/2011
-- Πάλη για «αστική διακυβέρνηση λαϊκής ανακούφισης» ή για τη λαϊκή εξουσία;
19/6/2011
-- Στην ίδια αντιλαϊκή ρότα η «νέα» κυβέρνηση
8/6/2010
-- Στην επιφάνεια οι ισχυρές εσωτερικές αντιφάσεις
16/5/2010
-- Με μοιρασμένους ρόλους κοροϊδεύουν το λαό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου