Ενα ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης
 |
Το δικαίωμα συνταξιοδότησης είχε καθοριστεί ως εξής: για γηρατειά, για αναπηρία, σε περίπτωση απώλειας του προστάτη της οικογένειας κ.ά. Στην ΕΣΣΔ το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση (όταν υπάρχουν τα απαιτούμενα χρόνια εργασίας) λόγω γηρατειών ήταν ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο. Για τους άνδρες τα 60 χρόνια, για τις γυναίκες τα 55 χρόνια. Οι εργάτες και υπάλληλοι που απασχολούνταν σε υπόγειες εργασίες, στα χυτήρια ή σε παρόμοιες μ' αυτά εργασίες, καθώς και σ' άλλες δουλιές με βαριές συνθήκες, έπαιρναν σύνταξη όταν συμπλήρωναν τα 50 χρόνια ηλικίας οι άνδρες και τα 45 οι γυναίκες.
Σ' αντίθεση, στις καπιταλιστικές χώρες συντάξεις γηρατειών παίρνουν σε ηλικία 60-67 χρόνων. Π.χ. για τους άνδρες και τις γυναίκες στις ΗΠΑ, στον Καναδά, τις Κάτω Χώρες, τη Φινλανδία, δικαίωμα για σύνταξη έχουν τα άτομα που συμπλήρωσαν τα 65 χρόνια, στη Σουηδία και στη Νορβηγία τα 67 χρόνια. Στη Μεγάλη Βρετανία για τους άνδρες τα 65 και για τις γυναίκες τα 60 χρόνια. Για να αποκτήσουν το δικαίωμα συνταξιοδότησης λόγω γηρατειών, σ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους κρατούν από το μισθό των εργαζόμενων σημαντικά ποσά με τη μορφή ασφαλιστικών εισφορών.
Στην ΕΣΣΔ ήταν υψηλό το επίπεδο της καθοριζόμενης σύνταξης σε σχέση με το μισθό εργασίας και μάλιστα όσο μικρότερος είναι ο μισθός, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναλογία της σύνταξης.
Η φροντίδα και η περίθαλψη της γυναίκας και του παιδιού
Η σοσιαλιστική εξουσία έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της καταπίεσης της γυναίκας, ξεπερνώντας, τις τεράστιες δυσκολίες που αντικειμενικά υπήρχαν. Της εξασφάλισε ίσα δικαιώματα στον οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό τομέα, χωρίς να σημαίνει ότι έγινε δυνατό στο διάστημα αυτό να εξαλειφθεί κάθε μορφή ανισότιμων σχέσεων με το άλλο φύλο, που είχαν παγιωθεί σε μια μακρόχρονη πορεία.
Το σοβιετικό κράτος πάντοτε θεωρούσε σαν ένα από τα βασικά του καθήκοντα την προστασία της μητέρας και του παιδιού και την εξασφάλιση στη γυναίκα εκείνων των συνθηκών που θα της επιτρέπουν να συνδυάζει την παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα, με τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών της. Ειδική νομοθεσία πρόβλεπε την κατασφάλιση της εργασίας των γυναικών, ιδιαίτερα στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Σύμφωνα με τη σοβιετική εργατική νομοθεσία οι έγκυες απαλλάσσονταν από τις υπερωρίες και τη νυχτερινή εργασία και όταν συνέτρεχε λόγος μετατίθονταν σε πιο ελαφριές δουλιές. Στη γυναίκα χορηγούνταν πληρωμένη άδεια εγκυμοσύνης και τοκετού για 112 ημέρες (56 ημέρες πριν και 56 μετά τον τοκετό). Σε περίπτωση που κάποια γεννούσε δύο ή και περισσότερα παιδιά, ή σε περίπτωση επιπλοκών στον τοκετό, η άδεια μετά τον τοκετό αυξάνονταν ως 70 μέρες. Ο κρατικός προϋπολογισμός προέβλεπε κονδύλια, που το ύψος τους συνεχώς αυξανόταν, για την καταβολή επιδόματος στις μητέρες για τη θεραπεία των παιδιών. Το 1975, σε σύγκριση με το 1940, αυξήθηκαν κατά 14 φορές, ενώ τα έξοδα για τη φροντίδα των παιδιών στα βρεφοκομεία, στους παιδικούς σταθμούς, στις κατασκηνώσεις και σε άλλα ιδρύματα εξωσχολικής απασχόλησης αυξήθηκαν περισσότερο από 13 φορές.
Στην προεπαναστατική Ρωσία υπήρχαν 7.500 κλίνες για τις έγκυες και τις λεχώνες, ενώ το 1913, μόνο το 5% των παιδιών γεννιόταν σε νοσοκομείο.
Στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας οργανώθηκε δίκτυο ιατρείων για την παρακολούθηση των γυναικών στα μαιευτήρια και τα γυναικολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Παρόμοιο δίκτυο λειτουργούσε στα χωριά και τα κολχόζ. Το πρόβλημα της εξασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης κατά τον τοκετό για όλες τις γυναίκες είχε λυθεί ολοκληρωτικά. Το 1975 ο αριθμός των κλινών για τις έγκυες, σε σχέση με το 1940, αυξήθηκε από 147.100 σε 223.000. Η οργάνωση της φροντίδας για τις έγκυες, η στενή παρακολούθησή τους με εξετάσεις και ιατρικές συμβουλές και η εξασφάλιση ειδικής ιατρικής βοήθειας κατά και μετά τον τοκετό, είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η θνησιμότητα των μητέρων και των βρεφών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των Ενωσιακών Δημοκρατιών ήταν η αύξηση του αριθμού των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των παιδικών πολυκλινικών, του αριθμού των κλινών για τις έγκυες, τις λεχώνες και για εκείνες που πάσχουν από γυναικολογικές παθήσεις, καθώς και των ιατρείων που παρακολουθούν τις γυναίκες. Το 1975 λ.χ. ο αριθμός των κλινών για γυναικολογικά θέματα, σε σύγκριση με το 1940, στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν αυξήθηκε από 634 σε 4.703, στη ΣΣΔ του Καζαχστάν από 546 σε 8.281, στη ΣΣΔ της Λετονίας από 272 σε 1.729.
Το Σοβιετικό Κράτος έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών. Την προστασία της υγείας των παιδιών αναλάμβαναν τα ιδρύματα για τη θεραπεία και την πρόληψη παιδικών ασθενειών, τα νοσοκομεία παίδων, πολυκλινικές, παιδικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων, σανατόρια, βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, τμήματα σχολικής υγιεινής, υγειονομικοί σταθμοί κ.ά. Το 1975, σε σύγκριση με το 1913, ο αριθμός των κλινών για τα παιδιά στα νοσοκομειακά ιδρύματα μεγάλωσε από 750 σε 529.300. Ο αριθμός των παιδιών σε μόνιμα παιδικά ιδρύματα αυξήθηκε από 5.400 σε 11.523.000, δηλαδή πάνω από 2.000 φορές.
Βασικό ρόλο στην ιατρική περίθαλψη των παιδιών έπαιζαν οι παιδικές πολυκλινικές και τα εξωτερικά ιατρεία. Για πρώτη φορά στον κόσμο καθιερώθηκε η γενική ιατρική παρακολούθηση των παιδιών από παιδιάτρους και μόνιμες νοσοκόμες. Η εξειδικευμένη παιδιατρική περίθαλψη αναπτυσσόταν εντατικά. Στα νοσοκομεία παίδων και τις παιδικές πολυκλινικές οργανώθηκαν τμήματα χειρουργικής, νευροπαθολογίας, ψυχιατρικής κλπ. Το 1975, ο αριθμός των παιδικών σανατορίων αυξήθηκε, σε σχέση με το 1913, από 14 σε 1.219, δηλαδή κατά 87 φορές, ενώ των κλινών σχεδόν κατά 542 φορές. Το δυναμικό σε κλίνες των παιδικών σανατορίων αποτελούσε το 32% του γενικού αριθμού κλινών των σανατορίων.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
8/11/2009
-- Η προσφορά του σοσιαλισμού
7/12/2003
-- Η φροντίδα για τη μητέρα και το παιδί
30/4/2003
-- Εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις στην ΕΣΣΔ
10/11/2002
-- ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου