ΕΣΘΟΝΙΑ
Επεκτείνεται η φτώχεια
Η Εσθονία των 1,3 εκατομμυρίων κατοίκων - που το Γενάρη του 2011 έγινε το 17ο μέλος της Ευρωζώνης και η τρίτη πρώην σοσιαλιστική χώρα που υιοθέτησε το ευρώ μετά τη Σλοβενία και τη Σλοβακία - θεωρείται η φτωχότερη χώρα στην ευρωπαϊκή κοινότητα, με περισσότερους από 100.000 ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η ανεργία επίσημα κοντεύει στο 17% (το 2008 ήταν γύρω στο 4%), ενώ στους νέους ηλικίας 15 έως 24 ετών έφθασε το 37,2% το δεύτερο τρίμηνο του 2010!
Οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης
Ο «τίγρης της Βαλτικής» όπως και «το μοντέλο κράτους της ΕΕ» είναι μερικές από τις ονομασίες που δόθηκαν στην Εσθονία παρουσιάζοντάς την ως χώρα που ξεπέρασε την καπιταλιστική κρίση με σημαντική οικονομική ανάπτυξη, που σημειώθηκε χάρη στις άμεσες επενδύσεις επιχειρηματιών από τις σκανδιναβικές χώρες και της Κεντρικής Ευρώπης, που θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη χαμηλή φορολογία και τους μισθούς πείνας.
Η καπιταλιστική κρίση «χτύπησε την πόρτα» της Εσθονίας μετά το 2008 και η κυβέρνηση του Τάλιν ξεκίνησε να εφαρμόζει σκληρά μέτρα λιτότητας, μειώνοντας τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 30% και περικόπτοντας τις κοινωνικές παροχές, οδηγώντας το λαό σε εκτεταμένη φτώχεια. Το δημόσιο χρέος έφθασε στο 7,2% του ΑΕΠ, ενώ υποτιμήθηκε το εθνικό νόμισμα με αποτέλεσμα ακόμα μικρότερους μισθούς, αλλά με αυξημένες τιμές των προϊόντων. Μόνο το 2009 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 14,1%, ενώ η βιομηχανική παραγωγή κατά 26,5%. Ο φόρος επί των πωλήσεων αυξήθηκε από 18 σε 20%, αυξήθηκε ο ΦΠΑ στα φαρμακευτικά είδη από 5 σε 9%. Σήμερα το δημόσιο χρέος της Εσθονίας κυμαίνεται στο 6,7% του ΑΕΠ, ωστόσο το εξωτερικό χρέος θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλο για τα μεγέθη της χώρας.
Μέσα σ' αυτό το φόντο, οι εργαζόμενοι δέχθηκαν χτυπήματα και στις εργασιακές σχέσεις και στα δικαιώματά τους. Σύμφωνα με το Νόμο των Δημοσίων Υπηρεσιών, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις κυβερνητικές υπηρεσίες και κρατικές δομές δεν έχουν το δικαίωμα της απεργίας. Το 2009 τροποποιήθηκε ο Νόμος Συμβάσεων Απασχόλησης, ύστερα από συμφωνία των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων», μέσω του οποίου καθιερώνεται το ...δικαίωμα των εργοδοτών να επιβάλλουν λιγότερες ώρες εργασίας με μικρότερους μισθούς για τρεις μήνες το χρόνο, δεν πληρώνονται οι υπερωρίες και δίνεται απλά ρεπό, καθίστανται ευκολότερες οι απολύσεις και μειώνονται οι απαιτούμενες 30 ημερολογιακές μέρες προειδοποίησης σε περίπτωση απόλυσης σε δύο βδομάδες. Επιπλέον, δεν ισχύει πια η συνδικαλιστική ασυλία σε ό,τι αφορά στις απολύσεις, ενώ σε περίπτωση «άδικης» απόλυσης ο εργοδότης δίνει ως αποζημίωση τρεις μισθούς, ενώ για εγκύους και συνδικαλιστές το ποσό αυτό φτάνει τους έξι μισθούς.
Αυτές τις μέρες στοιχειοθετείται ο νέος Νόμος για την Εργασία, που αναμένεται να δοθεί στην κυβέρνηση το Φλεβάρη, ο οποίος προβλέπει παραπέρα μείωση των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων και ανοίγει το δρόμο για νέες απολύσεις. Σήμερα υπολογίζεται πως υπάρχουν 20.000 δημόσιοι υπάλληλοι και 5.000 εργαζόμενοι στους δήμους, και σύμφωνα με πληροφορίες, ο νέος νόμος προβλέπει την απόλυση 7.000 εργαζομένων. Εκτός των άλλων, αναμένεται να μειωθούν τα επιδόματα, οι δημόσιοι υπάλληλοι δε θα έχουν το δικαίωμα διαπραγμάτευσης συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Αντικομμουνισμός και επίθεση στο λαό
Τα οικονομικά προβλήματα, η αύξηση της ανεργίας και άλλων λαϊκών προβλημάτων πηγαίνουν χέρι χέρι με την αύξηση της κυβερνητικής αντικομμουνιστικής εκστρατείας. Τα τελευταία 20 χρόνια οι αρχές της Εσθονίας επίσημα εξισώνουν τον κομμουνισμό με το φασισμό, η περίοδος που η χώρα βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται «κατοχή», απαγορεύεται η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων αλλά και η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία, όπως συνέβη τον Απρίλη του 2007 με το μνημείο του μπρούντζινου στρατιώτη «Αλιόσα» από την κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, ενώ την ίδια ώρα στήνονται μνημεία για όσους συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Ες Ες» που χαρακτηρίζονται «ήρωες». Δημιούργησαν και λειτουργεί το λεγόμενο «Μουσείο σοβιετικής κατοχής» για την περίοδο από το 1940 έως το 1991, ενώ διοργανώθηκαν διαγωνισμοί σε μαθητές και φοιτητές (Απρίλης 2011) με τα εξής δύο θέματα: «Ο κομμουνισμός ίσον φασισμός;» και «Ολοι μιλάνε για το θάνατο του κομμουνισμού, όμως κανένας ακόμα δεν είδε το πτώμα του».
Η ανυπαρξία ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, η απαγορευμένη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος και οι αυταπάτες που καλλιεργούν οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν οδηγήσει το λαό και τους εργαζομένους σε μια αδράνεια και απάθεια για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Είκοσι χρόνια μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση είναι πλέον ...ελεύθεροι να «ζήσουν» με μισθούς και συντάξεις πείνας, με την ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων, στο πλαίσιο μιας λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς»...
Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
6/3/2011
-- Με φόντο αντιλαϊκά μέτρα και αχαλίνωτο αντικομμουνισμό
13/2/2011
-- Νέα μέτρα λιτότητας και αντικομμουνιστική επίθεση
23/8/2009
-- Επιχείρηση με όλα τα μέσα, για να αμαυρωθεί η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος
10/5/2007
-- 9 Μάη
6/6/2004
-- Ευρωπαϊκή ανελευθερία και φτώχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου