Καθ' οδόν: Στις ευρωπαϊκές επιθυμίες... .
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης κριτής του Ι. Καποδίστρια
 |
«Για τη διακυβέρνηση της Ελλάδας από τον Ι. Καποδίστρια έχουν γραφεί πολλά από διάφορους Ελληνες και ξένους. Ομως οι ιστοριοδίφες δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία λέξη. Ετσι, το "πρόβλημα" Ιωάννης Καποδίστριας παραμένει. Γεγονός που μας παρακίνησε να προσφύγουμε στις κρίσεις του στρατηγού Μακρυγιάννη για την πολιτεία του πρώτου κυβερνήτη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του Εικοσιένα. Τα σχετικά στοιχεία υπάρχουν στα "Απομνημονεύματα" του Μακρυγιάννη απ' όπου και τα δανειζόμαστε.
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης όσα αναφέρει στο βιβλίο του είναι προσωπικές του απόψεις και κρίσεις από βιώματα του ίδιου. Διαβάζοντας κανείς τα "Απομνημονεύματα" διαπιστώνει αβίαστα πως, από την αρχή κιόλας, ο Μακρυγιάννης ήταν αντίθετος με το καποδιστριακό σύστημα - διακυβέρνησης. Χαρακτήρας φιλελεύθερος, ειλικρινής, τίμιος, ντόμπρος και άδολος είχε ταχθεί με τους "συνταγματικούς" που τον εκφράζανε περισσότερο.
Οι πρώτες κρίσεις του Μακρυγιάννη για την όλη συμπεριφορά του Καποδίστρια ήταν πολύ αυστηρές. Σχετικά γράφει: "Ο Καποδίστριας αν και ορκίστηκε στο Σύνταγμα, ευθύς το χάλασε". Μάλιστα, για να στηρίξει αυτή την άποψή του αναφέρεται στον εξής διάλογο: "Ρώτησα τον Κυβερνήτη γιατί χάλασες τους νόμους και το βουλευτικό", "είπε, δεν τόθελε η Ευρώπη", και συνεχίζει: "Αν ήταν λικρινής άνθρωπος θα έλεγε, των Ευρωπαίγων ότι εγώ δεν πάγω εις την πατρίδα μου να γενώ επίορκος, να τους χαλάσω εκείνο που απόκτησαν με ποταμούς αίματα". Και τον κατηγορεί ότι ξεγέλαγε τους Ελληνες, τους τύλιξε στο δίχτυ του, παραμέρισε τους αγωνιστές και έβαλε σε σημαντικά πόστα δικούς τους ανθρώπους που δεν είχαν πάρει μέρος στην επανάσταση. Πικραμένος τότε γράφει: "... η δυστυχισμένη πατρίδα είναι ατυχής από κυβέρνηση αρχή και τώρα", (σελ. 13). Αλλά και ο λαός είχε κακιώσει γιατί - όπως γράφει ο Μακρυγιάννης - "άρχισε να ζητάει Συνέλεψη". Στη συνέχεια αποκαλύπτει: "Ολα τα είχαμε σπιγούνους δεν είχαμεν, τώρα έγιναν οι περισσότεροι Ελληνες".
 |
Ακόμα από τον Μακρυγιάννη μαθαίνουμε πως ο Καποδίστριας ήταν της γνώμης να μη λεφτερωθεί η Ρούμελη κα οι Ρουμελιώτες να μεταφερθούν στην Πελοπόννησο. Και με την αγαθοσύνη και πατριωτισμό που τον διακρίνει, ξεσπάει: "... τον φέραμε να μας κυβερνήσει, να μας αναστήσει, να μας βάλει κι εμάς εις την κοινωνία του κόσμου και να τον λέμε ευεργέτη μας και σωτήρα μας κι εμείς να ζήσουμε ως άνθρωποι κι αυτός να δοξαστεί". Κι αποκαλύπτει:
"Ο κυβερνήτης μας φέρνει οπαδούς των τυράγνων να τον οδηγήσουνε πώς τυραγνούνε εκείνοι οι τύραγνοι να τυραγνίσει κι αυτός". Εδώ ο Μακρυγιάννης αναφέρεται πιότερο στο Βάγια, έμπιστο του Αλή πασά, που είχε πάρει ο Καποδίστριας στη δούλεψή του (σελ: 31).
Ο Μακρυγιάννης ανάμεσα στις άλλες κατηγορίες ενάντια στον Καποδίστρια για την άπρεπη και λαθεμένη πολιτική του, σημειώνει στ' "Απομνημονεύματά" του σχετικά με τη Δ' Συνέλευση που έγινε στις 11 Ιούλη του 1829 στο Αργος: "Ο Κυβερνήτης έκαμεν με τους πληρεξούσιους όσα του ήταν αναγκαία τους αγόρασε και ήταν δικοί του. Τότε έκαμεν και μίαν γερουσία όλο από αυτούς τους αγορασμένους και κυβερνιόμαστε με τέτοια δικασύνη. Αρχισαν ο κόσμος να ξυπνούν και να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι ο Αγιάννης, είναι ο Καποδίστριας". Ετσι, για όλα αυτά που έκανε τον θεωρούσε "Κυβερνήτη φατρίας και όχι της πατρίαδας κι ότι δεν ήθελε ελευθερίας αλλά δόλο και απάτη" (σελ. 31). Κι όμως ο Μακρυγιάννης αν και έκρινε αυστηρά τον Καποδίστρια έλεγε: «Εγώ εις τον Κυβερνήτη είχα μια συμπάθεια, ότι έλπιζα να μετανοήσει νάρθει εις τον καλόν δρόμο".
 |
"Οι μεγάλοι άνθρωποι κάνουν μεγάλα λάθη, κι ο κυβερνήτης εχάθη από τα μεγάλα του λάθη", και συνεχίζει: "Οτι από τα λάθη του Κυβερνήτη μας κι αυτός σκοτώθη και την πατρίδα την αφάνισε", και καταλήγει την ιστόρησή του: "... Με δάκρυα πικρά σημειώνω αυτά, ότι όλο στο σκοτάδι θα τρέξωμεν και φοβούμαι μην τζακιστούμεν" (σελ. 35)».
 |
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου