Η Φτώχεια της Πληροφορίας

Η Φτώχεια της Πληροφορίας 

Στην Ισπανία των αγανακτισμένων στις πλατείες, τα παιδιά που φέρνουν κολατσιό απ' το σπίτι τους σε καιρούς φτώχειας και πείνας, που ακόμα κι εμείς κάνουμε το λάθος να την εξωραΐζουμε αποκαλώντας την επισιτιστική κρίση, ενώ είναι μαύρη κατάμαυρη πείνα, καλούνται να πληρώσουν τρία ευρώ πρόστιμο τη μέρα για τη χρήση της... τραπεζαρίας των σχολείων τους. Σε μια άλλη πόλη νομοθετήθηκε να μπαίνει λουκέτο στους σκουπιδοτενεκέδες των σούπερ μάρκετ ώστε να μην κινδυνεύουν να πεθάνουν από αλλοιωμένα τρόφιμα οι πεινασμένοι που τρώνε τα σκουπίδια των αφεντάδων. Αυτό το καλοκαίρι εξαντλείται η καπιταλιστική φαντασία στην κατατρομοκράτηση των ταχέως εξαθλιούμενων μαζών στο χειμαζόμενο ευρωνότο, με μέτρα που μόλις πριν από λίγα χρόνια θα κινητοποιούσαν ακόμα και μερικούς αστούς που δε θα άντεχαν τη βαρβαρότητα και τον εξευτελισμό σε ένα ακραίο μείγμα καταστολής και θράσους.
 Κι όμως, η γενικευμένη αντίδραση, η εξοργισμένη διαμαρτυρία, η πολιτικοποιημένη απάντηση σε όλα τούτα τα παρόμοια φριχτά δεν αγγίζει μήτε το ένα εκατοστό των πολιτών. Σε κάθε περίπτωση δεν κατεβάζει στους δρόμους εκείνες τις κρίσιμες μάζες που θα έκαναν τη διαφορά ακόμη και με τους αστικοδημοκρατικούς όρους του πολιτικού κόστους. Κάτι φανφαρόνικα χρυσαυγούλια σέρνονται σε προσκοπικές στρατοκάβλικες παράτες και σιγουρατζίδικα ντου με τις πλάτες των κυβερνώντων, η αξιωματική αριστερά συναγωνίζεται την κυβερνώσα σε σχολιοαντίσταση και τα μίντια τρομοκρατημένα από το ξέφτισμα της λαμπερής απήχησης εστιάζουν σε ό,τι διευκολύνει τα αφεντικά να σχεδιάσουν ένα φθινόπωρο κι ένα χειμώνα με το μίνιμουμ των οργανωμένων δράσεων και αντιδράσεων.
Ο μεγαλύτερος απορροφητήρας κραδασμών είναι το εκτονωτήριο διαδίκτυο. Εκεί βρίσκεις αριστουργήματα επαναστατικής σκέψης, επεξεργασμένες και καλοδουλεμένες αναλύσεις, ενίοτε και κομμουνιστικά διαμάντια. Πληροφορίες ικανές να κινητοποιήσουν και τα πιο ξεχαρβαλωμένα νεανικά μυαλά, να εξεγείρουν πεπειραμένους ώριμους, να αναστήσουν γέρους. Αλλά ως εκεί. Οι έχοντες και κατέχοντες το μέσο, εμμέσως ελέγχουν αν όχι το μήνυμα, πάντως οπωσδήποτε τη διαδικασία διάδοσής του. Ετσι η εξουσία τρομάζει τους χρήστες διαγράφοντας κάποιον δικό της που τάχα μου ξέφυγε στα σχόλια, νομοθετεί, τάχα μου εναντίον των... ρατσιστικών σχολίων (οι Γερμανοί αθλητές δε θα συμμετέχουν πλέον σε εθνικές ομάδες αν δεν έχουν κάνει προηγουμένως δήλωση αντιρατσιστικής νομιμοφροσύνης... ουαί υμίν υποκριτές και φαρισαίοι) κι ύστερα αναπαράγει στα μαζικά μέσα που κατέχει καθετί που πολλαπλασιάζει τις βολικές για τα συμφέροντά της θέσεις. Οι αριστεροί διανοούμενοι περιχαρακώνονται έτσι σε ασφαλείς διαδικτυακές πόλεις, με τους δικούς τους κανόνες ασφαλείας και με τη βεβαιότητα ότι δε θα αναπαραχθούν επικινδύνως οι απόψεις τους. Εδώ και η γιγάντια παγίδα. Είναι ωραίο να μιλάς, να γράφεις και να στηρίζεις τους απεργούς, τους άνεργους, τους άστεγους, να κατακεραυνώνεις και ν' αποκαλύπτεις το ρόλο των φιλάνθρωπων και των μη κυβερνητικών απολύτως συστημικών οργανώσεων. Χωρίς κόπο, φυσική παρουσία και... αίμα η εργατική τάξη δε νικάει ποτέ.
Εχει δίκιο το ΚΚΕ όταν επισημαίνει ότι στους τόπους δουλειάς χρειάζεται η στήριξη, η καθοδήγηση, η δράση, η έμπνευση και η θυσία ακόμα. Αλλά σε εποχές διάλυσης της εργασίας και της οικονομίας, με τις στρατιές ανέργων και απελπισμένων πολιτών, το κοινό πεδίο είναι η φτώχεια. Βίαιη κι απότομη μέσα σε μια δεκαετία από την κήρυξη του μεγάλου παγκόσμιου πολέμου του 21ου αιώνα εναντίον κάθε εργατικής κατάκτησης των δυο προηγούμενων. Η πληροφορία έγινε υπερόπλο. Το κεφάλαιο κατάφερε μέσα από την εκρηκτική ανάπτυξη της τηλεματικής παραγωγής και διακίνησής της να συσσωρεύσει όχι μόνο πλούτο και τα βασικά μέσα παραγωγής της αλλά και να κατέχει το μηχανισμό παραγωγής σκέψης και συλλογικής αντίληψης της τεχνητής και μη πραγματικότητας. Πρέπει θαρρώ ταχύτατα να βρούμε τον τρόπο να μετατρέψουμε σε δράση και πράξη την οργανωτική δυναμική της πληροφορίας έτσι ώστε οι εγκλωβισμένες στον κομφορμισμό της οθόνης μάζες να ξεχυθούν αστραπιαία και αποτελεσματικά καταπάνω στον ορατό και μασκαρεμένο στρατό των φασιστών που χτίζεται από τους αδρανείς της διπλανής πόρτας, που ειδοποιούνται ηλεκτρονικά πότε θα παραλάβουν τρόφιμα και σε ποια πλατεία... Ας κηρύξουμε τον πόλεμο στη φτώχεια της πληροφορίας που πληθωρίζεται για να ελέγχεται ως όπλο εναντίον μας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

απο Ριζοσπάστη

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ  απο Ριζοσπάστη
 Posted by  do.b4tool8