ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ
Επικίνδυνοι φίλοι
Μικρόβια που κάποτε αντιμετωπίζονταν εύκολα με ένα απλό αντιβιοτικό, τώρα απαιτούν συνδυασμό δύο ή και περισσότερων από τα ισχυρότερα αντιβιοτικά για να εξοντωθούν. Κάποια παραμένουν σε μια ιδιότυπη αδρανή κατάσταση, έτοιμα να ξαναεπιτεθούν στο φορέα τους, ή σε κάποιον που αυτός θα μολύνει εν αγνοία του. Σα να μην έφτανε αυτή η κατάσταση, που προκλήθηκε από την άσκοπη χρήση των αντιβιοτικών σε ανθρώπους, αλλά και σε εκτρεφόμενα ζώα, τα αντιβιοτικά αποδεικνύονται δίκοπο μαχαίρι, επειδή μαζί με τα «ξερά» (τους παθογόνους οργανισμούς) σκοτώνουν και τα «χλωρά» (την πληθώρα των μη παθογόνων, έως και απαραίτητων βακτηρίων που κατοικούν στο σώμα μας).
Η επιστημονική έρευνα οδηγεί στην ενοχοποίηση όλο και περισσότερων μικροβίων για διάφορες αρρώστιες, που θεωρείται ότι οφείλονται σε κρυφές μολύνσεις, ανάμεσά τους η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο λύκος, η ασθένεια Πάρκινσον και διάφοροι τύποι καρκίνου. Ετσι, εμφανίζονται μερικοί γιατροί να είναι υποστηρικτές της διά βίου λήψης μείγματος ισχυρών αντιβιοτικών με σκοπό να εξαλειφθούν από τους ασθενείς οι μικροβιακοί παράγοντες που σχετίζονται με τη νόσο τους. Τι επιπτώσεις θα έχει μια τέτοια «θεραπεία» στους ασθενείς είναι άγνωστο ακόμα, αλλά ίσως είναι καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ. Τουλάχιστον να μην το δοκιμάσουμε πριν καταλάβουμε τι ρόλο παίζουν οι τεράστιοι πληθυσμοί μη παθογόνων μικροβίων, που εδρεύουν σε πολλές περιοχές και όργανα του ανθρώπινου σώματος.
Τρισεκατομμύρια βακτήρια αποικίζουν όχι μόνο τα εντόσθιά μας, αλλά και το δέρμα και το αναπνευστικό και ουροποιητικό μας σύστημα. Η αναλογία τους είναι 10 προς ένα σε σχέση με τα κύτταρα του οργανισμού μας. Τα περισσότερα είναι αβλαβή, ενώ μερικά είναι και χρήσιμα, όπως τα βακτήρια του παχέος εντέρου που μας προσφέρουν το 15% των θερμίδων που αποκομίζουμε από το φαγητό και αλλιώς θα χάνονταν, αφού βρίσκονται σε τροφές που ο οργανισμός μας δεν μπορεί να διασπάσει. Η χρήση αντιβιοτικών για τη μόνιμη διασάλευση της βακτηριακής ισορροπίας, θα μπορούσε να μεταβάλει αμετάκλητα τη μικροβιακή οικολογία ενός ατόμου και να επιταχύνει τη διάδοση στο γενικό πληθυσμό των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά γονιδίων.
Το 2002 εντοπίστηκαν στελέχη Σταφυλόκοκκου ανθεκτικά στη βανκομυκίνη, το ισχυρότερο αντιβιοτικό. «Τα έχω χάσει εντελώς από την έλλειψη δημόσιου ενδιαφέροντος γι' αυτό το πρόβλημα», δηλώνει η Αμπιγκέιλ Σάλιερς, του πανεπιστημίου του Ιλινόις. Μεγαλύτερη ακόμα εντύπωση της έκανε το γεγονός ότι οι εκκλήσεις της προς το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, να περιοριστεί η χρήση αντιβιοτικών στα εκτρεφόμενα ζώα βρήκαν ελάχιστη ανταπόκριση. Προφανώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου του αγροτικού τομέα είναι σε αυτή τη φάση σημαντικότερα από τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη δημόσια υγεία. Το κεφάλαιο γίνεται ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο όταν μυρίζεται συγκριτικό πλεονέκτημα σε μια αγορά (στην ΕΕ υποτίθεται ότι απαγορεύεται η χρήση αντιβιοτικών στα εκτρεφόμενα ζώα). Η ασυδοσία του ναρκοθετεί το μέλλον της ανθρωπότητας, που έρχεται αντιμέτωπη με προβλήματα, που δεν αντιμετωπίζονται ριζικά με άλλο τρόπο, παρά με το σοσιαλιστικό κεντρικό σχεδιασμό και την εξάλειψη του κέρδους σαν παράγοντα κατεύθυνσης της παραγωγής.
Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου