Καθ' οδόν: Στη Σύρο

Καθ' οδόν: Στη Σύρο

Επειδή πήγαμε μια φορά στη Σύρο, δε σημαίνει ότι δε θα ξαναπάμε. Διότι ξαναπήγαμε και στο τέλος του Φθινοπώρου. Και επειδή στην αρχή του καλοκαιριού γράψαμε για τη Σύρο δε μας απαγορεύει κανείς να μην ξαναγράψουμε. Αλλωστε, αυτό κάνουμε αυτή τη στιγμή που η μνήμη μας είναι ακόμη νωπή, που η ήρεμη και γλυκιά ομορφιά της δεν έχει ακόμη απομακρυνθεί από το νου μας. Μια μικρή απόδραση κάναμε αυτή φορά, μικρή μεν αλλά ευχάριστη. Ισως γιατί τώρα που είχαμε πάρει μια γεύση του τόπου ξέραμε τι δεν είχαμε δει, γνωρίζαμε τι δεν είχαμε καλά προσέξει την πρώτη φορά.

Ασφαλώς, οι περισσότεροι από σας θα έχουν επισκεφτεί αυτό πανέμορφο, το ανοιχτόκαρδο νησί, την κυρά και αρχόντισσα των Κυκλάδων. Ασφαλώς, οι περισσότεροι από σας θα έμειναν έκπληκτοι από την αρχιτεκτονική της Ερμούπολης, της πρωτεύουσας που πήρε το όνομά της από το θεό Ερμή, που ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητές του, ήταν και ο «υπουργός» της ταχύτητας και του εμπορίου.

Ασφαλώς, και θα σταθήκατε με βλέμμα γεμάτο από θαυμασμό μπροστά στο κτίριο του Δημαρχείου, που σχεδιάστηκε από τον Τσίλερ, θεμελιώθηκε το 1876, αλλά εγκαινιάστηκε στα 1900. Το υπέροχο πρόπυλο με τους μαρμάρινους δωρικούς κίονες του πρώτου ορόφου και τους ιωνικούς του δεύτερου, τις τοξωτές πόρτες και το αέτωμα, καθώς και τη μαρμάρινη σκάλα της κεντρικής εισόδου, η οποία έχει πλάτος 15,5 μ.

Ασφαλώς, και θα έχετε επισκεφτεί το αρχαιολογικό μουσείο, με ευρήματα από μια τεράστια χρονική περίοδο, δηλαδή από τους Νεολιθικούς χρόνους, τους Κυκλαδικούς, τους αρχαϊκούς, τους κλασικούς, τους ελληνιστικούς μέχρι τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους.

Ασφαλώς, και θα έχετε μείνει άναυδοι -ποιος θα πίστευε άραγε πως θα το απαντούσε σε ένα μικρό νησί- με το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», το σχεδιασμό και την κατασκευή του οποίου ανέλαβε ο Ιταλός δημοτικός αρχιτέκτων Ρ. Sambo. Το θέατρο αυτό θυμίζει πολύ, σε μικρογραφία το θέατρο της Σκάλας του Μιλάνου. Με ποια παράσταση ξεκίνησε και πότε; Το «Λυρικό Θέατρο Απόλλων» εγκαινιάστηκε στις 20 Απρίλη του 1864 με την όπερα του Τζιουζέπε Βέρντι: «Ριγκολέτο». Από τότε φιλοξένησε μεγάλα ονόματα Ιταλών και Ελλήνων ερμηνευτών της όπερας, αλλά και της πρόζας. Το κτίριο αφέθηκε, όμως στη φθορά του χρόνου. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν πρόσφατα με σχέδια του αρχιτέκτονα Πέτρου Πικιώνη.

Ασφαλώς, και θα έχετε κάνει ένα ρομαντικό περίπατο, μια ευχάριστη βόλτα στη συνοικία «Βαπόρια». Και, ίσως να πήρε το μάτι σας, ένα «πωλητήριο», που είναι κολλημένο στα κάγκελα ενός υπέροχου νεοκλασικού και ίσως και να σπεύσατε να αγοράσετε λαχείο, όπως κάναμε και εμείς, αλλά δυστυχώς... δεν κερδίσαμε. Πάντως, για λίγο χρονικό διάστημα τουλάχιστον ελπίσαμε.

Ασφαλώς, και θα ανεβήκατε τα 870 πλατιά σκαλοπάτια που οδηγούν στην «Ανω Σύρα», και φυσικό είναι να περάσατε στο εσωτερικό του καθολικού ναού του Αγίου Γεωργίου, του θεματοφύλακα της ιστορίας της συνοικίας που στέκεται περήφανα εκεί από το 1200 μ.Χ..! Και έτσι όπως θα κατεβαίνατε, καθώς δεν υπάρχει πλατεία, θα επισκεφτήκατε τις αίθουσες τέχνης και τα μουσεία. Ανάμεσά τους το μικρό αλλά εξαιρετικό «Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη», που περιέχει φωτογραφίες και αντικείμενα από τη ζωή και το έργο του συνθέτη. Εκεί υπάρχει μια πανέμορφη ταράτσα, όπου ο ξένος ή ο ντόπιος μπορεί να καθίσει και να απολαύσει όχι μόνον τους ωραίους μεζέδες αλλά και την εκπληκτική θέα.

Ασφαλώς, θα ενημερωθήκατε για την πυκνή συγκοινωνία, για το λεωφορείο που διασχίζει όλο το νησί κάθε μισή ώρα, και ασφαλώς θα το χρησιμοποιήσατε, για να γνωρίσετε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Θαυμάσατε την παραθαλάσσια Κηφισιά. Ετσι δεν είναι; Τη γνωστή ως Ντελαγκράτσια ή ως Ποσειδωνία και θα λουστήκατε σε κάποιον από τους πολλούς και ήρεμους κόλπους της.

Και ασφαλώς, πριν πείτε «εις το επανιδείν» μέσα στο πλοίο της γραμμής θα αγοράσατε λουκούμια από του Κορρέ και γλυκά από του Αθυμαρίτη. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα είπατε την ίδια φράση που βγήκε από το δικό μας στόμα: «Οντως, γλυκύτατη είναι η Σύρα...».